Ποιοί ασχολούνται με την πολιτική;
Του Δημήτρη Βαλασίδη (*).
Στην Ελλάδα συναντάμε τρεις βασικές κατηγορίες ανθρώπων που ασχολούνται με την πολιτική:
1. Οι λεγόμενοι γόνοι που αποτελούν τα γνωστά "τζάκια". Είναι τα παιδιά, τα εγγόνια, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και το υπόλοιπο συγγενολόι των "μεγάλων" πολιτικών, των κατ' εξοχήν υπεύθυνων για την κατάντια της χώρας. Οι "χαρισματικοί" αυτοί γόνοι της οικογενειοκρατίας διαθέτουν όλα τα «προσόντα» για να είναι οι αδιαφιλονίκητοι κυβερνήτες μας. «Γαλάζιο», «πράσινο», «Ρόζ» και «κόκκινο» αίμα. Και είναι πολλές εκατοντάδες στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και την αυτοδιοίκηση. Η διαδρομή τους είναι σχεδόν πάντα η ίδια. Γεννημένοι σε πολυτελής επαύλεις των βορείων προαστίων ή σε άλλες «υποβαθμισμένες» περιοχές, φοίτησαν στα ακριβότερα ιδιωτικά σχολεία, γιατί τα δημόσια φρόντισαν οι πρόγονοί τους να τα υποβαθμίσουν για να πηγαίνει ο απλός λαός. Συνέχισαν τις σπουδές για πτυχία και μεταπτυχιακά στα ακριβότερα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπου οι περισσότεροι στρατολογήθηκαν από ξένα κέντρα που έχουν συμφέροντα στην χώρα μας. Μερικοί δεν χρειάστηκε καν να στρατολογηθούν, γιατί οι οικογένειές τους είχαν ήδη ενταχθεί στα κυκλώματα των ξένων συμφερόντων. Επέστρεψαν στην Ελλάδα, όπου χωρίς να «κολλήσουν» έστω και ένα ένσημο σε ασφαλιστικό οργανισμό, κατέκτησαν «κληρονομικώ δικαίω» την έδρα στην βουλή ή μια θέση στην αυτοδιοίκηση. Στη συνέχεια έγιναν και υπουργοί και οι πιο ανίκανοι και πρωθυπουργοί. Ουδείς ενδιαφέρθηκε για τις ικανότητές τους και τις εμπειρίες τους, γιατί αυτές είναι δεδομένες μια και ανήκουν σε «τζάκι».
2. Τα παιδιά του κομματικού σωλήνα. Ξεκίνησαν από τις μαθητικές κομματικές οργανώσεις, για να περάσουν στις φοιτητικές παρατάξεις και πολλοί από αυτούς στον κομματικό συνδικαλισμό του δημόσιου τομέα. Οι λεγόμενοι φοιτητοπατέρες περνούσαν τα δικά τους μαθήματα και των φίλων τους με δολοπλοκίες, συναλλαγή και εκβιασμούς. Έμαθαν καλά το μάθημά τους στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, για να το χρησιμοποιήσουν στην μετέπειτα πολιτική τους σταδιοδρομία. Όπως και τα παιδιά της οικογενειοκρατίας, κι αυτοί δεν εργάστηκαν ποτέ ή διορίστηκαν «ελέω κόμματος» σε θέσεις αργομισθίας του στενού ή ευρύτερου δημοσίου. Το κύριο έργο τους ήταν να είναι αφισοκολλητές και κλακαδόροι. Επειδή εκτιμήθηκαν τα πλούσια προσόντα τους και η μακρόχρονη εμπειρία τους προτάθηκαν και εξελέγησαν στην βουλή και κάποιοι έγιναν και υπουργοί. Ας θυμηθούμε την «γενιά του πολυτεχνείου» που από «αγωνιστές», χωρίς τα απαραίτητα προσόντα έγιναν βουλευτές, υπουργοί και ευρωπαίοι επίτροποι.
3. Το συμπλήρωμα των παραπάνω κατηγοριών. Είναι αυτοί που περνώντας από κάτω « είδαν φως και μπήκαν». Μόνον που αυτό το φως ήταν το ατομικό τους συμφέρον και οι προσωπικές τους φιλοδοξίες, οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν με τις προσδοκίες του Ελληνικού Λαού. Για να μην τους αδικούμε τους ανθρώπους αυτούς πρέπει να παραδεχθούμε, ότι στο παρελθόν εργάστηκαν κυρίως ως δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, αθλητές. Το προσόν για να τους επιλέξουν τα κόμματα είναι η λεγόμενη «αναγνωσιμότητα». Οι πολιτικοί αυτοί, όπως και κάποιοι γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές κλπ μπαίνοντας στο κόμμα, το «μαντρί» κατά τον μακαρίτη Αβέρωφ, παρέδωσαν τα ιδανικά, τις αξίες και τα πιστεύω τους, για να παραλάβουν την κομματική τους ταυτότητα.
Η πολιτική ως επάγγελμα.
Στο περίφημο δοκίμιό του για την ''πολιτική ως επάγγελμα'' ο Max Weber διέκρινε τρεις τύπους ενασχόλησης με την πολιτική: Την πολιτική ως ευκαιριακή ενασχόληση, την πολιτική ως πάρεργο με μερική και πάντως όχι αποκλειστική απασχόληση και την πολιτική ως ''επάγγελμα''. Στην τελευταία περίπτωση, εκείνος που απασχολείται με την πολιτική, ζει με αυτήν και ζει από αυτήν. Επομένως θα πρέπει να είναι όσο πιο αποτελεσματικός μπορεί, ώστε να διατηρηθεί στον πολιτικό χώρο.
Στην πλειονότητά τους οι Έλληνες πολιτικοί ανήκουν στην τρίτη κατηγορία. Όμως αντί να επιδιώκουν να είναι αποτελεσματικοί για την χώρα τους, φροντίζουν να είναι χρήσιμοι μόνον για τον εαυτό τους και να ικανοποιούν με νόμιμο ή συνήθως παράνομο τρόπο τις προσωπικές τους φιλοδοξίες που συνήθως είναι υλικές. Τρέμουν μια εκλογική αποτυχία, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι δεν είναι ικανοί για να κάνουν κάτι άλλο στην ζωή τους. Όταν νομίζουν ότι θίγεται το προσωπικό τους συμφέρον αποχωρούν από το κόμμα τους και ιδρύουν νέο ή προσχωρούν σε άλλο. Με την ίδια ευκολία επιστρέφουν στο παλιό τους κόμμα ή σε ένα τρίτο, όταν το επιτάσσει το ίδιον όφελος.
Τα στελέχη του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Πριν πέντε χρόνια πέντε χρόνια ιδρύθηκε ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ από Αξιωματικούς εα των Ενόπλων μας Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Γρήγορα πλαισιώθηκε από έντιμους και ικανούς Έλληνες πολίτες όλων των κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων που πίστεψαν στις αρχές, την ιδεολογία και το πολιτικό του πρόγραμμα. Τα στελέχη του κόμματος δεν ανήκουν σε κάποια από τις κατηγορίες που προαναφέρθηκαν και εντάσσονται στον πρώτο τύπο ενασχόλησης με την πολιτική του Max Weber. Εργάστηκαν ή και συνεχίζουν να εργάζονται στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα με εντιμότητα και ευσυνειδησία. Ασκούν ή άσκησαν επιτυχώς διοίκηση, αντιμετώπισαν επιτυχώς δύσκολες καταστάσεις και διαχειρίστηκαν εντίμως το δημόσιο χρήμα. Είναι οι άνθρωποι που μπορεί και πρέπει να εμπιστευτεί ο Έλληνας πολίτης. Ουδέποτε θεώρησαν την πολιτική ως επάγγελμα ή ως μερική απασχόληση. Προσφέρουν θυσίες, κόπο, χρόνο και χρήματα με μόνο σκοπό να βοηθήσουν την Πατρίδα. Επομένως δεν προσδοκούν προσωπικά οφέλη από την ενασχόλησή τους με την πολιτική, γιατί έχουν τις γνώσεις, τις ικανότητες και την εμπειρία να επιτύχουν στον επαγγελματικό στίβο, το έχουν αποδείξει στο παρελθόν και συνεχίζουν να το αποδεικνύουν. Δεν προέρχονται από «τζάκια» ούτε διετέλεσαν «κομματόσκυλα».
Συμπερασματικά, τα στελέχη του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ είναι τα πλέον κατάλληλα να ασκήσουν κυβερνητικά καθήκοντα και να επιτύχουν για το καλό της Πατρίδας και μόνον. Αρκεί ο λαός να αξιολογήσει τα προσόντα τους και να τους ψηφίσει στις επόμενες εκλογές.

(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι Αξιωματικόςεα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ. Τηλ. 2310453192-6942477645-www.dvalasidis.org   e-mail: [email protected]

        του Δημητρίου Βαλασίδη (*)

Αφορμή για το άρθρο μου αυτό πήρα από το πρόσφατο περιστατικό με την ομάδα νεοσύλλεκτων αλβανών στρατιωτών σε κέντρο εκπαιδεύσεως του Ελληνικού Στρατού. Σχηματίζουν με τα χέρια τους τον αλβανικό αετό και φωτογραφίζονται με περισσή υπερηφάνεια. Ένα μικρό δείγμα της ύπαρξης «πέμπτης φάλαγγας» στην Πατρίδα μας.
Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Στις αρχές Νοεμβρίου του 1936, οι εθνικιστικές δυνάμεις πολιορκούσαν ασφυκτικά τη Μαδρίτη. Την πόλη υπεράσπιζε ο στρατηγός Χοσέ Μιάχα. Πέρα από την πίεση των εθνικιστών, οι οποίοι είχαν ήδη καταλάβει τα περίχωρα της Μαδρίτης, ο Μιάχα αντιμετώπιζε και άλλα προβλήματα. Οι πολιτοφύλακες δεν υπάκουαν στις διαταγές του, αφού δέχονταν εντολές μόνο από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Παράλληλα, οι χιλιάδες αναρχικοί που είχαν συρρεύσει εκεί από τη Βαρκελώνη, αρνούνταν να εκτελέσουν οποιαδήποτε εντολή. Την ίδια στιγμή, στο αντίπαλο στρατόπεδο, ένας από τους διοικητές των πολιορκητών, ο στρατηγός Εμίλιο Μόλα, σε ερώτηση δημοσιογράφων για το ποια από τις τέσσερις φάλαγγές του, θα εισερχόταν πρώτη στη Μαδρίτη, απάντησε: «Ήδη βρίσκεται μέσα στην πόλη μία φάλαγγά μας, είναι η πέμπτη φάλαγγα των Ισπανών πατριωτών, οι οποίοι είναι έτοιμοι να ξεσηκωθούν κατά των ερυθρών δήμιων».
Δυστυχώς στην Ελλάδα από το 1990 άρχισε να σχηματίζεται με ευθύνη της κυβέρνησης η δύναμη εκείνη που θα αποτελούσε στο μέλλον την «Πέμπτη φάλαγγα». Συγκεκριμένα η κυβέρνηση Μητσοτάκη με υπουργό εξωτερικών τον Σαμαρά επέτρεψε και σε να εισέλθουν στο ελληνικό έδαφος και να παραμείνουν σε αυτό πολλές χιλιάδες αλβανοί, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο. Αργότερα έχουμε την παράνομη είσοδο στην χώρα εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων που κυβέρνηση και κάποια μέσα μαζικού αποπροσανατολισμού τους αποκαλούν «πρόσφυγες» ή «μετανάστες» προσποιούμενα, ότι αγνοούν την πραγματική έννοια των όρων αυτών. Και το κακό συνεχίζεται.
Δεν θα αναφερθώ στα γνωστά προβλήματα στην οικονομία, την δημόσια υγεία, την παιδεία, την κοινωνική πρόνοια που δημιουργούνται από την συνεχιζόμενη αθρόα λαθροεισβολή. Θα περιορισθώ στα θέματα Εθνικής Άμυνας και Εσωτερικής Ασφάλειας.
Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα, οι φυλακές γέμισαν από αλλοδαπούς και το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών συνεχώς μεγαλώνει. Οι γυναίκες και οι άνδρες της Ελληνικής Αστυνομίας, παρά την εξαθλίωση στην οποία τους καταδίκασαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, δίνουν σκληρό αγώνα και υφίστανται πολλές θυσίες για να αντιμετωπίσουν το εισαγόμενο έγκλημα, πολλές φορές οργανωμένο. Όμως ο αγώνας είναι άνισος και πολύ επάνω από τις δυνάμεις τους.
Όμως η «Πέμπτη φάλαγγα» θα ενεργοποιηθεί πλήρως σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής με την γείτονα χώρα. Ήδη συνελήφθησαν άτομα που εισήγαγαν παράνομα στην χώρα μας πολεμικό οπλισμό και πακτωλό χρημάτων. Άγνωστον πόσες ποσότητες δεν μπόρεσαν να γίνουν αντιληπτές από τις αρμόδιες αρχές. Σε περίπτωση πολέμου το σύνολο των Ενόπλων μας Δυνάμεων και το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού ανδρικού πληθυσμού που θα επιστρατευθεί, θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή. Τότε θα αναλάβει δράση η «Πέμπτη Φάλαγγα». Για τους εκπαιδευμένους από τον εχθρό άνδρες της οι στόχοι θα είναι οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, τα υδραγωγεία, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και οι συγκοινωνίες. Οι υλικές ζημίες θα είναι τεράστιες όπως και οι επιπτώσεις στο ηθικό των Ελλήνων. Γνωρίζουν από τώρα τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας αν υπάρχουν και πόσοι είναι οι εκπαιδευμένοι από ξένες δυνάμεις αλλοδαποί; Πόσοι από αυτούς υπηρετούν σήμερα στις Ένοπλες Δυνάμεις, όπως οι ¨λεβέντες» με το σχήμα του αλβανικού αετού;
Θα μπορούσα να αναφέρω και πολλά άλλα, όμως πιστεύω, ότι έγινα κατανοητός από όλους όσους θέλουν να καταλάβουν. Η κατάσταση είναι κρίσιμη και έστω την ύστατη στιγμή οι κυβερνώντες πρέπει να λάβουν δραστικά μέτρα πριν είναι πολύ αργά.
Καιροί ου μενετοί.

(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι:
Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ. Τηλ. 2310453192-6942477645-www.dvalasidis.org   e-mail: [email protected].

  του Δημήτρη Βαλασίδη (*)
Είναι η συλλογιστική μέθοδος, κατά την οποία αποδεικνύεται η αλήθεια μιας πρότασης με βάση το γεγονός, ότι η αντίθετή της είναι ψευδής ή λανθασμένη. Εφαρμόζεται στα μαθηματικά, αλλά και στην ζωή.
Στην σημερινή Βαβέλ του πολιτικού σκηνικού που δημιούργησε η κρίση στην χώρα μας, ο πολίτης καλείται να επιλέξει το κόμμα που θα στηρίξει και εν τέλει θα ψηφίσει στις προσεχείς εκλογές. Η μέθοδος της «εις άτοπον απαγωγής» βοηθάει στην απόφασή του, δεδομένου ότι τα καταγεγραμμένα στον Άρειο Πάγο κόμματα ξεπερνούν τα 150.
Για να αποκλείσει κάποια κόμματα θα πρέπει να εξετάσει κάποιες βασικές παραμέτρους που αφορούν τους προέδρους και τα στελέχη τους:
 ·      Αν συμμετέχουν ή συμμετείχαν σε πολιτικούς φορείς που ψήφισαν τα καταστροφικά μνημόνια και τους νόμους που πλήττουν την Ορθοδοξία, την Πατρίδα και την ελληνική οικογένεια (Σύμφωνο συμβίωσης με τις τραγικές του συνέπειες, Τζαμί στον Βοτανικό και πολλά άλλα).
·    Αν αποχώρησαν από τα μητρικά κόμματά τους για να ιδρύσουν γενόσημα με στόχο να επιστρέψουν ενισχυμένοι από εκεί που έφυγαν. Τέτοια παραδείγματα έχουμε πολλά με πιο χαρακτηριστικά της Ντόρας, του Σαμαρά, του Αβραμόπουλου, του Παπανδρέου και άλλων.
·     Αν στο παρελθόν είχαν στενές σχέσεις με ύποπτα άτομα του υποκόσμου ή πουλούσαν τηλεοπτικά ανύπαρκτα προϊόντα.
·     Αν μεταπηδούν από κόμμα σε κόμμα, προδίδοντας τους ανθρώπους που τους εμπιστεύτηκαν με μόνο σκοπό το προσωπικό τους συμφέρον. Οι γυρολόγοι αυτοί της πολιτικής θέλουν με κάθε τίμημα να εκλεγούν βουλευτές.
·    Αν διατελούν ή διετέλεσαν υπουργοί, βουλευτές ή και απλά στελέχη σε φαύλους πολιτικούς φορείς που ενέχονται σε σκάνδαλα ή οφείλουν μεγάλα ποσά σε βάρος των δεινοπαθούντων Ελλήνων.
·   Αν ασπάζονται ακραίες ιδεολογίες και εφαρμόζουν παράνομες πρακτικές που δεν συνάδουν με τα ελληνοχριστιανικά μας ιδεώδη.
·    Αν διατηρούν μεγάλες καταθέσεις, νόμιμες ή μη, στο εξωτερικό και ταυτόχρονα καλούν τον λαό να τους εμπιστευτεί.
·    Αν εργάζονται ή εργάστηκαν για δεκαετίες κερδίζοντας με έντιμο τρόπο το ψωμί τους και παράλληλα απέδειξαν, ότι είναι ικανοί να διοικήσουν με επιτυχία.
·      Αν έχουν διορίσει ρουσφετολογικά συγγενείς και κομματικούς φίλους στο δημόσιο ή τα όργανα της ΕΕ.

Ασφαλώς υπάρχουν και άλλοι παράμετροι που ο καθένας θα επιλέξει να αξιολογήσει. Αν αποκλειστούν όλες οι παραπάνω περιπτώσεις καταλήγουμε στο ότι πρέπει να στηρίξουμε έντιμους και ικανούς ανθρώπους που δεν έχουν ή είχαν οιαδήποτε σχέση με το σάπιο πολιτικό σύστημα. Ανθρώπους που έμπρακτα και για πολλές δεκαετίες απέδειξαν ότι μοναδικό σκοπό στην ζωή τους έχουν να υπηρετούν το Έθνος και τον Λαό. Τέτοια πρόσωπα θα βρούμε στον ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ που ιδρύθηκε από Έλληνες Αξιωματικούς εα στα πρότυπα του 1909 και αμέσως πλαισιώθηκε από στελέχη προερχόμενα από όλες τις επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες που πιστεύουν σε Ορθοδοξία-Ελλάδα-Οικογένεια.

Αρκετά λάθη κάναμε από το 1974 και μετά. Ας μην τα επαναλάβουμε, γιατί πλέον δεν θα είναι λάθη, αλλά εγκλήματα κατά της Πατρίδας μας.

(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι:
Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος 
μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της 
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ 
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ. Τηλ. 2310453192-6942477645-e-mail: [email protected]

Του Δημήτρη Βαλασίδη (*)
Στις 29 Ιουνίου του 1874, δημοσιεύτηκε το άρθρο του Χαρίλαου Τρικούπη στην εφημερίδα «Καιροί». Είχε τίτλο «Τις Πταίει;» και προσπαθούσε να ρίξει φως στους παράγοντες που οδήγησαν στην πολιτική και οικονομική κρίση της χώρας. Σύμφωνα με τον πολιτικό, που επρόκειτο να γίνει Πρωθυπουργός μετά από έναν χρόνο, οι ευθύνες βάραιναν κυρίως τον Βασιλιά Γεώργιο Α΄, ο οποίος διόριζε τους κυβερνήτες με τη θεωρία του κηπουρού. Δηλαδή μπορούσε να ορκίσει πρωθυπουργό ακόμα και τον κηπουρό του.
Εδώ και πενήντα χρόνια στην Πατρίδα μας δεν υπάρχει βασιλιάς για να φταίει για όλα. Άρα «Τις Πταίει;» Το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να επιρρίψει όλες τις ευθύνες σε όλους τους άλλους εκτός από τους πολιτικούς.
Στον λαό, γιατί δεχόταν τις αποδοχές που οι κυβερνόντες τους έδιναν, γιατί φοροδιέφευγε αφού το σύστημα το επέτρεπε και γιατί επεδίωκε το ρουσφέτι που οι πολιτικοί επέβαλαν για ψηφοθηρικούς λόγους. Το άθλιο επιχείρημα «μαζί τα φάγαμε».
Στους συνδικαλιστές για τις καταστροφικές για την οικονομία μας απεργίες και άλλες έκνομες ενέργειες (καταλήψεις, παραβίαση του δικαιώματος της εργασίας των άλλων, κλπ). Όμως ποιοι ψήφισαν τους νόμους που έδιναν τα δικαιώματα στους συνδικαλιστές; Αν η νομοθεσία ήταν πιο λογική θα μπορούσαν να κάνουν αυτά που έκαναν τόσα χρόνια;
Στα ΜΜΕ που πράγματι είναι διαπλεκόμενα. Με ποιους όμως διαπλέκονται και ποιοι με τους κανόνες που θέσπισαν παρέδωσαν την ενημέρωση στους μεγαλοεργολάβους του Δημοσίου;
Στους ξένους που απαιτούν την επιστροφή των χρημάτων τους. Ποιοι αποφάσιζαν επί δεκαετίες ολόκληρες να δανείζονται γνωρίζοντας, ότι δεν υπήρχε δυνατότητα αποπληρωμής. Που πήγαν τα δανεικά; Στην ανάπτυξη της οικονομίας ή στις τσέπες των πολιτικών, τις σπατάλες και τις υπερβολικές αυξήσεις αποδοχών;
Κάποιοι θα ισχυρισθούν ότι στην «δημοκρατία» μας οι κυβερνώντες ενεργούσαν με την έγκριση των πολιτών, αφού τους ψήφιζαν. Όμως με τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, την ανάγκη του Έλληνα για ένα καθιερωμένο ρουσφέτι για να βρει μια θέση εργασίας, να πάρει ένα αναγκαίο για την επιβίωσή του δάνειο ή μια μετάθεση, με τα γνωστά προεκλογικά ψέμματα, η κρίση του ήταν αντικειμενική και η βούλησή του ελεύθερη;
Καλές οι διαπιστώσεις, αλλά τώρα τι γίνεται; Συνεχίζουμε να στηρίζουμε ένα ανίκανο και διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς; Τους ίδιους σάπιους πολιτικούς που οδήγησαν την Πατρίδα μας στον Καιάδα; Η απάντηση που αυθόρμητα και με πολλή αγανάκτηση βγαίνει από το στόμα κάθε υγιώς σκεπτόμενου Έλληνα είναι ΟΧΙ. Επιλέγουμε, λοιπόν, κόμματα εκτός της οικογενειοκρατίας, της φαυλοκρατίας και κομματοκρατίας. Ψηφίζουμε έντιμα και ικανά πρόσωπα που δεν ανήκουν στο αποτυχημένο σύστημα. Πρόσωπα που αγωνίζονται για την Ορθοδοξία, την Ελλάδα και την Οικογένεια που σήμερα βάλλονται πανταχόθεν με στόχο την εξαφάνιση του Ελληνικού Έθνους.

(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι:
Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ. Τηλ. 2310453192-6942477645- e-mail: [email protected]

Του Δημήτρη Βαλασίδη (*)

Πριν πολλά χρόνια, ήμουν ακόμη νέος, διάβασα το βιβλίο «Η Κούβα του Κάστρο». Ο συγγραφέας, του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι, γράφει στην πρώτη σελίδα: «Το να αλλάξεις αφεντικό δεν σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος». Πράγματι η ιστορία του πολύπαθου νησιού έδειξε ότι δεν το απελευθέρωσε ο Κάστρο που διαδέχθηκε τον Μπατίστα. Διαχειριστή άλλαξε και εθνικότητα οι πελάτες των καζίνο και των πορνείων, που ευδοκιμούν λόγω της φτώχιας.
Ο «φτηνός τουρισμός» προσελκύει τριών ειδών Έλληνες τουρίστες:

•   Νεόνυμφους, που κλείνονται στα υπερπολυτελή ξενοδοχεία και απολαμβάνουν τις όμορφες παραλίες, γιατί όλα τα άλλα είναι θλιβερά.
  
•   Μεγάλης ηλικίας άτομα που απολαμβάνουν τον «σεξουαλικό τουρισμό σε προσιτές τιμές».
  
•  Ιδεολόγους «αριστερούληδες» που θέλουν να ζήσουν από κοντά τον «κομμουνιστικό παράδεισο» και συναντούν την κόλαση της φτώχιας και της μιζέριας.
  

Όλοι αυτοί επιστρέφουν ευχαριστημένοι χωρίς να γνωρίσουν την πραγματική Κούβα ή δυσαρεστημένοι για την κατάσταση που αντίκρυσαν.
Σήμερα στην χώρα μας αριστεροί κουλτουριάρηδες και κάποιοι δήθεν προοδευτικοί δεξιοί θρηνούν για τον θάνατο ενός κόκκινου δικτάτορα, του ανθρώπου που εξαθλίωσε τον λαό του, για να το παίξει κομμουνιστής και αντιιμπεριαλιστής. Αν επρόκειτο για δεξιό δικτάτορα θα έχυναν τα ίδια δάκρυα ή πιστεύουν στον καλό κόκκινο φασισμό και τον κακό μαύρο;

(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ. Τηλ. 2310453192-6942477645- e-mail: [email protected]

Του Δημητρίου Βαλασίδη(*)
Ο πόλεμος κατά της Ορθοδοξίας και του Έθνος που ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Στο στόχαστρο πάντα η χριστιανική μας Πίστη. Υποβαθμίζεται, συρρικνώνεται και διαστρεβλώνεται η Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία. Αντί να γίνεται σαφὴς διάκριση μεταξὺ της Ορθοδόξου διδασκαλίας και των άλλων θρησκειών, το νέο πρόγραμμα τα παρουσιάζει όλα μαζὶ συγκεχυμένα και ισοπεδωμένα στις ίδιες ενότητες.

Σύμφωνα με το άρθρο 16, παρ.2 του ισχύοντος Συντάγματος, ένας από τους σκοπούς της Παιδείας είναι η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών. Ερμηνεύοντας το Σύνταγμα, δύο αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (1995 και 1998) και μία τελεσίδικη του Διοικητικού Εφετείου Χανίων (2012) ορίζουν ότι το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να διδάσκεται σε ικανό αριθμό ωρών και να βασίζεται στην Ορθόδοξη Χριστιανικὴ Πίστη και Παράδοση. Το νέο πρόγραμμα σπουδών για τα Θρησκευτικά παραβιάζει το Σύνταγμα και τις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων.

Είναι χρήσιμο να ενημερώνονται οι μαθητές για άλλα δόγματα και άλλες θρησκείες αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνεται σε βάρος της Ορθόδοξης Χριστιανικής διδασκαλίας. Ήδη στα σχολικά εγχειρίδια εμπεριέχονται κεφάλαια γνωριμίας με τα άλλα θρησκεύματα. Τα κεφάλαια για τα θρησκεύματα πρέπει να αποτελούν ξεχωριστές ενότητες, στο τέλος του βιβλίου και να μην κατατάσσεται ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστὸς ως ένας διδάσκαλος ισότιμος με μία δεκάδα άλλων σοφών, διδασκάλων ή ιδρυτών θρησκειών.

Κι ενώ οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μαθητές που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία υποχρεούνται να διδάσκονται ΄ένα πολυθρησκειακό συνονθύλευμα, οι μαθητές των άλλων δογμάτων και θρησκειών σύμφωνα με τον νόμο διδάσκονται αμιγώς τα δικά τους ιερά κείμενα.
Πατρίδα και Ορθοδοξία κινδυνεύουν σήμερα περισσότερο από ποτέ. Είναι ιερό καθήκον της Εκκλησίας, των πνευματικών ανθρώπων, των πατριωτικών κομμάτων αλλά και των απλών πολιτών να αντιδράσουν δυναμικά με κάθε νόμιμο μέσο για «του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

(*) Ο Δημήτριος Βαλασίδης είναι:
Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ.