του Μανώλη Πετρομανωλάκη
Μέλος της ΚΕ του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Τα ΜΜΕ συχνά στον βωμό των όποιων σκοπιμοτήτων θυσιάζουν το απόρρητο που πρέπει να καλύπτει τις περισσότερες δραστηριότητες των Ενόπλων Δυνάμεων. Τηλεόραση, ραδιόφωνο, έντυπα μέσα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο κυνήγι του κέρδους κοινοποιούν ενέργειες και πληροφορίες που βλάπτουν το στράτευμα και κατ' επέκταση το ίδιο το κράτος. Πολλές πληροφορίες μπορεί να είναι γνωστές στους απέναντι ή να έχουν δυνατότητα συλλογής τους με διάφορες μεθόδους. Αυτός όμως δεν είναι λόγος να τους προσφέρονται "στο πιάτο" από την ελληνική πλευρά. Ας διαθέσουν χρόνο και χρήμα και ας διακινδυνεύσουν για να τις συλλέξουν.
 
Μεγάλη ζημία προκαλεί και η ανεπάρκεια γνώσεων και εμπειριών περί τα στρατιωτικά από την πλειοψηφία των δημοσιογράφων με αποτέλεσμα να μεταδίδονται παραποιημένες, διογκωμένες ή και αναληθείς ειδήσεις. Αν αυτό σε άλλους τομείς είναι απαράδεκτο, στον χώρο της Εθνικής μας Άμυνας είναι εγκληματικό.
 
Ας αφήσουμε την φυσική ηγεσία του στρατεύματος, η οποία διαθέτει το ψυχικό σθένος, την κατάλληλη επαγγελματική κατάρτιση και μακροχρόνια εμπειρία να επιτελεί ανενόχλητη το δύσκολο έργο της. Υπάρχουν τόσοι άλλοι τομείς για να αυξήσουν με εντυπωσιακές ειδήσεις και "φωτοβολίδες" την θεαματικότητα και ακροαματικότητά τους.
 
Είναι επιβεβλημένο τόσον η Δικαιοσύνη, όσον και το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο να παρεμβαίνει σε περιπτώσεις παραβίασης του απορρήτου ή παραπληροφόρησης στον τομέα των ΕΔ και να επιβάλει τις προβλεπόμενες κυρώσεις.

Ποιοί ασχολούνται με την πολιτική;
Του Δημήτρη Βαλασίδη (*).
Στην Ελλάδα συναντάμε τρεις βασικές κατηγορίες ανθρώπων που ασχολούνται με την πολιτική:
1. Οι λεγόμενοι γόνοι που αποτελούν τα γνωστά "τζάκια". Είναι τα παιδιά, τα εγγόνια, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και το υπόλοιπο συγγενολόι των "μεγάλων" πολιτικών, των κατ' εξοχήν υπεύθυνων για την κατάντια της χώρας. Οι "χαρισματικοί" αυτοί γόνοι της οικογενειοκρατίας διαθέτουν όλα τα «προσόντα» για να είναι οι αδιαφιλονίκητοι κυβερνήτες μας. «Γαλάζιο», «πράσινο», «Ρόζ» και «κόκκινο» αίμα. Και είναι πολλές εκατοντάδες στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και την αυτοδιοίκηση. Η διαδρομή τους είναι σχεδόν πάντα η ίδια. Γεννημένοι σε πολυτελής επαύλεις των βορείων προαστίων ή σε άλλες «υποβαθμισμένες» περιοχές, φοίτησαν στα ακριβότερα ιδιωτικά σχολεία, γιατί τα δημόσια φρόντισαν οι πρόγονοί τους να τα υποβαθμίσουν για να πηγαίνει ο απλός λαός. Συνέχισαν τις σπουδές για πτυχία και μεταπτυχιακά στα ακριβότερα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπου οι περισσότεροι στρατολογήθηκαν από ξένα κέντρα που έχουν συμφέροντα στην χώρα μας. Μερικοί δεν χρειάστηκε καν να στρατολογηθούν, γιατί οι οικογένειές τους είχαν ήδη ενταχθεί στα κυκλώματα των ξένων συμφερόντων. Επέστρεψαν στην Ελλάδα, όπου χωρίς να «κολλήσουν» έστω και ένα ένσημο σε ασφαλιστικό οργανισμό, κατέκτησαν «κληρονομικώ δικαίω» την έδρα στην βουλή ή μια θέση στην αυτοδιοίκηση. Στη συνέχεια έγιναν και υπουργοί και οι πιο ανίκανοι και πρωθυπουργοί. Ουδείς ενδιαφέρθηκε για τις ικανότητές τους και τις εμπειρίες τους, γιατί αυτές είναι δεδομένες μια και ανήκουν σε «τζάκι».
2. Τα παιδιά του κομματικού σωλήνα. Ξεκίνησαν από τις μαθητικές κομματικές οργανώσεις, για να περάσουν στις φοιτητικές παρατάξεις και πολλοί από αυτούς στον κομματικό συνδικαλισμό του δημόσιου τομέα. Οι λεγόμενοι φοιτητοπατέρες περνούσαν τα δικά τους μαθήματα και των φίλων τους με δολοπλοκίες, συναλλαγή και εκβιασμούς. Έμαθαν καλά το μάθημά τους στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, για να το χρησιμοποιήσουν στην μετέπειτα πολιτική τους σταδιοδρομία. Όπως και τα παιδιά της οικογενειοκρατίας, κι αυτοί δεν εργάστηκαν ποτέ ή διορίστηκαν «ελέω κόμματος» σε θέσεις αργομισθίας του στενού ή ευρύτερου δημοσίου. Το κύριο έργο τους ήταν να είναι αφισοκολλητές και κλακαδόροι. Επειδή εκτιμήθηκαν τα πλούσια προσόντα τους και η μακρόχρονη εμπειρία τους προτάθηκαν και εξελέγησαν στην βουλή και κάποιοι έγιναν και υπουργοί. Ας θυμηθούμε την «γενιά του πολυτεχνείου» που από «αγωνιστές», χωρίς τα απαραίτητα προσόντα έγιναν βουλευτές, υπουργοί και ευρωπαίοι επίτροποι.
3. Το συμπλήρωμα των παραπάνω κατηγοριών. Είναι αυτοί που περνώντας από κάτω « είδαν φως και μπήκαν». Μόνον που αυτό το φως ήταν το ατομικό τους συμφέρον και οι προσωπικές τους φιλοδοξίες, οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν με τις προσδοκίες του Ελληνικού Λαού. Για να μην τους αδικούμε τους ανθρώπους αυτούς πρέπει να παραδεχθούμε, ότι στο παρελθόν εργάστηκαν κυρίως ως δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, αθλητές. Το προσόν για να τους επιλέξουν τα κόμματα είναι η λεγόμενη «αναγνωσιμότητα». Οι πολιτικοί αυτοί, όπως και κάποιοι γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές κλπ μπαίνοντας στο κόμμα, το «μαντρί» κατά τον μακαρίτη Αβέρωφ, παρέδωσαν τα ιδανικά, τις αξίες και τα πιστεύω τους, για να παραλάβουν την κομματική τους ταυτότητα.
Η πολιτική ως επάγγελμα.
Στο περίφημο δοκίμιό του για την ''πολιτική ως επάγγελμα'' ο Max Weber διέκρινε τρεις τύπους ενασχόλησης με την πολιτική: Την πολιτική ως ευκαιριακή ενασχόληση, την πολιτική ως πάρεργο με μερική και πάντως όχι αποκλειστική απασχόληση και την πολιτική ως ''επάγγελμα''. Στην τελευταία περίπτωση, εκείνος που απασχολείται με την πολιτική, ζει με αυτήν και ζει από αυτήν. Επομένως θα πρέπει να είναι όσο πιο αποτελεσματικός μπορεί, ώστε να διατηρηθεί στον πολιτικό χώρο.
Στην πλειονότητά τους οι Έλληνες πολιτικοί ανήκουν στην τρίτη κατηγορία. Όμως αντί να επιδιώκουν να είναι αποτελεσματικοί για την χώρα τους, φροντίζουν να είναι χρήσιμοι μόνον για τον εαυτό τους και να ικανοποιούν με νόμιμο ή συνήθως παράνομο τρόπο τις προσωπικές τους φιλοδοξίες που συνήθως είναι υλικές. Τρέμουν μια εκλογική αποτυχία, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι δεν είναι ικανοί για να κάνουν κάτι άλλο στην ζωή τους. Όταν νομίζουν ότι θίγεται το προσωπικό τους συμφέρον αποχωρούν από το κόμμα τους και ιδρύουν νέο ή προσχωρούν σε άλλο. Με την ίδια ευκολία επιστρέφουν στο παλιό τους κόμμα ή σε ένα τρίτο, όταν το επιτάσσει το ίδιον όφελος.
Τα στελέχη του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Πριν πέντε χρόνια πέντε χρόνια ιδρύθηκε ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ από Αξιωματικούς εα των Ενόπλων μας Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Γρήγορα πλαισιώθηκε από έντιμους και ικανούς Έλληνες πολίτες όλων των κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων που πίστεψαν στις αρχές, την ιδεολογία και το πολιτικό του πρόγραμμα. Τα στελέχη του κόμματος δεν ανήκουν σε κάποια από τις κατηγορίες που προαναφέρθηκαν και εντάσσονται στον πρώτο τύπο ενασχόλησης με την πολιτική του Max Weber. Εργάστηκαν ή και συνεχίζουν να εργάζονται στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα με εντιμότητα και ευσυνειδησία. Ασκούν ή άσκησαν επιτυχώς διοίκηση, αντιμετώπισαν επιτυχώς δύσκολες καταστάσεις και διαχειρίστηκαν εντίμως το δημόσιο χρήμα. Είναι οι άνθρωποι που μπορεί και πρέπει να εμπιστευτεί ο Έλληνας πολίτης. Ουδέποτε θεώρησαν την πολιτική ως επάγγελμα ή ως μερική απασχόληση. Προσφέρουν θυσίες, κόπο, χρόνο και χρήματα με μόνο σκοπό να βοηθήσουν την Πατρίδα. Επομένως δεν προσδοκούν προσωπικά οφέλη από την ενασχόλησή τους με την πολιτική, γιατί έχουν τις γνώσεις, τις ικανότητες και την εμπειρία να επιτύχουν στον επαγγελματικό στίβο, το έχουν αποδείξει στο παρελθόν και συνεχίζουν να το αποδεικνύουν. Δεν προέρχονται από «τζάκια» ούτε διετέλεσαν «κομματόσκυλα».
Συμπερασματικά, τα στελέχη του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ είναι τα πλέον κατάλληλα να ασκήσουν κυβερνητικά καθήκοντα και να επιτύχουν για το καλό της Πατρίδας και μόνον. Αρκεί ο λαός να αξιολογήσει τα προσόντα τους και να τους ψηφίσει στις επόμενες εκλογές.

(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι Αξιωματικόςεα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ. Τηλ. 2310453192-6942477645-www.dvalasidis.org   e-mail: valasidis.dimitris@gmail.com