Το πελατειακό κομματικό κράτος επέλεξε να πραγματοποιήσει την αναγκαία σταθεροποίηση των δημοσίων οικονομικών, μέσω της πλήρους αποσταθεροποίησης των οικονομικών του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή μέσω της φτωχοποίησης των νοικοκυριών, του κλεισίματος των επιχειρήσεων και της συνακόλουθης αύξησης της ανεργίας.
Η συνεχής αύξηση από το 2009 των φορολογικών βαρών, με έκτακτες εισφορές, προκαταβολές, αυξήσεις εμμέσων φόρων και ιδίως των ειδικών φόρων σε κάθε μορφή ενέργειας, ήταν αναμενόμενο να πλήξει περισσότερο τις ενεργοβόρες, εξωστρεφείς βιομηχανίες της χώρας.
Η ενεργειακή πολιτική της χώρας στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και της φορολόγησης των ρύπων, αποδεικνύεται εξαιρετικά πρόχειρα σχεδιασμένη, κοντόφθαλμη, πανάκριβη και συνεπώς «βαριά» για τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής βιομηχανίας, την οποία υποτίθεται, κατά τις διακηρύξεις των υπευθύνων υπουργών, θέλουν να καταστήσουν περισσότερο ανταγωνιστική διεθνώς.
Σε περιβάλλον συνεχούς, επί 6ετία, μείωσης της διεθνούς και εγχώριας ζήτησης προϊόντων χάλυβα (από τα 2,5 εκατομ. τόνους παραγωγής του 2007, πέσαμε στα 0,3 εκατομ. το 2013) και σταθερά αυξανόμενου κόστους του αργού πετρελαίου, η ελληνική πολιτεία αντί να έρθει αρωγός στην ελληνική βιομηχανία, φρόντισε να της δώσει τη χαριστική βολή την περίοδο αυτή, αυξάνοντας κατά 40% το κόστος της ενέργειας, το οποίο αποτελεί το βασικότερο κόστος λειτουργίας της βιομηχανίας, που ήδη λειτουργούσε με πολύ περιορισμένα περιθώρια κέρδους, της τάξης του 8% περίπου.
Από τη μια οι φωστήρες της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που με τις μυωπικές και άφρονες επιλογές τους, όχι μόνο οδήγησαν τις ελληνικές βιομηχανίες σε πλήρη πιστωτική ασφυξία, ακόμη και τις ισχυρότερες από αυτές, αλλά και σε δραματική αύξηση του κόστους λειτουργίας τους και από την άλλη οι αντιπολιτευόμενοι αστέρες του ΣΥΡΙΖΑ, που επιθυμούν ακόμη περισσότερες αυξήσεις φόρων, αλλά και οι μαξιμαλιστές συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ που απαιτούν να συνδιοικούν τα εργοστάσια οδηγώντας τα ταχύτερα στο κλείσιμο, πρέπει να αντιληφθούν ότι μόνο αν οι ελληνικές επιχειρήσεις σταθούν όρθιες, θα επιτευχθεί η ποθούμενη ανάκαμψη και η βελτίωση των δημοσίων οικονομικών.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι αυτοί οι ερασιτέχνες, ότι αν στηρίξουμε επιτέλους την ελληνική επιχείρηση, μικρότερη ή μεγαλύτερη, αφήνοντάς την να αναπνεύσει μακριά από την ασφυξία των υπερβολικών φόρων και της γραφειοκρατίας, μόνον τότε θα υποχωρήσει το δραματικό ποσοστό ανεργίας και θα αυξηθούν οι εξαγωγές, τα φορολογικά έσοδα και οι εργοδοτικές εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, καθιστώντας δυνατή και τη χάραξη μιας βιώσιμης κοινωνικής πολιτικής.
Διαφορετικά, ο φαύλος κύκλος δημοσίων οικονομικών και πραγματικής οικονομίας θα συνεχίζεται, ενώ η Ελλάδα θα συνεχίσει να ολισθαίνει άνεργη, χρεωμένη και υπό διεθνή επιτήρηση, στόχος ευκαιριακής εκμετάλλευσης και αντικείμενο χλεύης.