ΣΕΕ
ΣΕΕ
  • ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
  • ΤΟ ΚΟΜΜΑ
    • Ονομασία-Έμβλημα
    • Ιδρυτικη Διακήρυξη
    • Καταστατικό
    • Περιφερειακή Οργάνωση
    • Ανώτατο Πολιτικό Συμβούλιο >
      • ΣΥΖΗΤΗΣΗ Online
  • ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΜΑΣ
    • Ιδεολογικές Αρχές
    • Πολιτικές Θέσεις
  • ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
    • Δελτία Τύπου
    • Ανακοινώσεις Α.Π.Σ
    • Συνέδρια-Πολιτικές Εκδηλώσεις
    • Δραστηριότητες
    • Ημερολόγιο Δραστηριοτήτων
    • WEB TV
    • Βίντεο
  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
  • ΜΕΛΗ
    • Εγγραφή Μελών
  • ΥΛΙΚΟ ΜΜΕ
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
    • Φόρμα Επικοινωνίας
  • ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014
    • ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

Παραπομπή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο..

15/3/2020

0 Comments

 
 Του Γεωργίου Τσακίρη αξιωματικού ε.α.
(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  της Κυριακής 15 Μαρτίου 2020.
Στόχος της δημοσίευσης είναι  να αρχίζει να ωριμάζει η σκέψη, κυρίως στη Διεθνή Κοινότητα για την παραπομπή του Ερντογάν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.)

Τα τελευταία χρόνια οι πολίτες των χωρών της Ανατολικής Λεκάνης της Μεσογείου, των Χωρών της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων, αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα γίνονται μάρτυρες μιας επιθετικής, εκβιαστικής και παρανοϊκής συμπεριφοράς από την ηγεσία της γειτονικής και συμμάχου Χώρας.
Επιδίδεται σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον γειτονικών χωρών κατά τη δική της πάντα περί δικαίου αντίληψη. Απελευθέρωσε εγκληματίες του isis(ισλαμικό κράτος) επικίνδυνους για την ανθρωπότητα, κατέλαβε και διατηρεί εδάφη εισβάλοντας σε γειτονικές χώρες χαρακτηρίζοντας τις πολεμικές  επιχειρήσεις του ειρηνικές και αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Δολοφονεί αμάχους βομβαρδίζοντας κατοικημένες περιοχές. Θα διερωτηθούν πολλοί, ζούμε σε ένα πλανήτη όπου η ηθική και το δίκαιο επικρατούν ή στη ζούγκλα που δεν υπάρχουν νόμοι και ο καθένας παίρνει το νόμο στα χέρια του ;
Την τελευταία διετία προβαίνει όχι μόνο σε έρευνες, αλλά και γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ. Αγνοεί την ΑΟΖ γειτονικών χωρών. Οριοθετεί τη δική της ΑΟΖ κατά τη δική της κρίση, αρνούμενη να σεβαστεί Διεθνείς Συνθήκες και Συμφωνίες. Παραβιάζει σε μόνιμη βάση τα κυριαρχικά δικαιώματα γειτονικών χωρών, απειλώντας ακόμη και με πόλεμο αν οι χώρες αυτές ασκήσουν τα δικαιώματά τους που απορρέουν από τις Διεθνείς Συνθήκες. Θεωρεί τα όρια της επικράτειάς της ως ανεπαρκή και οραματίζεται τα σύνορα της “καρδιάς” της απειλώντας με άμεσο ή και έμμεσο τρόπο χώρες της Βαλκανικής Χερσονήσου, της Μαύρης Θάλασσας, της Ανατ. Λεκάνης της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, αλλά και της ίδιας της Ευρώπης.  Με απλά λόγια αποτελεί μία μόνιμη και επικίνδυνη απειλή για την ειρήνη, έναν ανήθικο τρομοκράτη διεθνούς εμβέλειας.
Εκβιάζει την Ευρώπη και την Ελλάδα στέλνοντας κυρίως μετανάστες  και σε ποσοστό χαμηλότερο του 30%  πρόσφυγες, απειλώντας με ισλαμοποίηση.  Υλοποιώντας το στόχο αυτό(ισλαμοποίηση) τις τελευταίες εβδομάδες  τους άφησε ελεύθερους από τα κέντρα που ζούσαν και τους προωθεί με ναυλωμένα από το τουρκικό κράτος οχήματα στην  Ελληνική μεθόριο στον Έβρο και στα Νησιά και συνδράμει ποικιλοτρόπως στην παράνομη διέλευσή τους στην Ελλάδα,  ψευδόμενη ως συνήθως ότι η Ελλάδα άνοιξε τα σύνορα της,   χρησιμοποιώντας πονεμένες ανθρώπινες ψυχές ως όπλο των διαβολικών σκοπών της. Είναι γνωστό πλέον ότι το τούρκικο κράτος είναι επίσημος διακινητής μεταναστών.
Χρησιμοποιεί το ακραίο ψεύδος ως μόνιμο όπλο προπαγάνδας παραχαράσσοντας την ιστορία, τον πολιτισμό τα επιτεύγματα των γειτόνων αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μεταστρέφει τα κεκτημένα και το δίκαιο των γειτονικών λαών σε δικά της παραπλανώντας τη διεθνή κοινότητα.   Αποτελεί μόνιμη απειλή για την ειρήνη. Αυτή η απειλή όμως πρέπει κάποτε να τελειώσει. Μήπως ήρθε η ώρα ;  Τώρα που όλοι οι λαοί της γης βλέπουν - γνωρίζουν το παρανοϊκό φαινόμενο. Μήπως μια ορθολογική συνεργασία και συνεννόηση των απειλουμένων κρατών θα φέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα ;
Τέτοια αβεβαιότητα, ανησυχία και εκβιασμός δεν εκδηλώθηκε για τις Χώρες και τους λαούς της περιοχής αυτής ούτε την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου που ακολούθησε εκείνη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Όλοι θα θυμόμαστε τι προηγήθηκε του 2ου παγκοσμίου πολέμου, ποια ήταν η συμπεριφορά του Χίτλερ  και των κυβερνώντων της Χιτλερικής Γερμανίας έναντι γειτονικών χωρών. Θα γνωρίζουμε επίσης την ανεκτικότητα της Διεθνούς Κοινότητας η οποία  αντέδρασε ήπια ανεχόμενη ακόμη και την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας(Σουδητίας). Η  εμμονική τότε ανοχή και η πολιτική κατευνασμού οδήγησε στον καταστροφικό για την ανθρωπότητα  παγκόσμιο πόλεμο.  
Η ίδια όμως εμμονική ανοχή και πολιτική κατευνασμού επιδεικνύεται από τις Μεγάλες Δυνάμεις και τη Διεθνή Κοινότητα στην προκλητικότητα της Τουρκίας χρόνια τώρα, ελπίζοντας πως θα καταλάβει το λάθος και θα συνετισθεί, όπως τότε με την Γερμανία και το Χίτλερ.
Θα διατηρήσει λοιπόν η ανθρωπότητα τον παραλογισμό ή θα δράσει ; Μα και τι να κάνουμε θα διερωτώνται πολλοί ;  Να προλάβουμε ένα νέο μεγάλο και καταστροφικό πόλεμο είναι η απάντηση.  Μα πως ; Στις δημοκρατίες και σε μια δημοκρατική ανθρωπότητα ποτέ δεν υπάρχουν αδιέξοδα  Στην αρχαία Αθήνα υπήρχε ο εξοστρακισμός.
Ας δούμε όμως την εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας. Ο Ερντογάν είναι ο απόλυτος άρχων, που τηρεί, καλλιεργεί και ανατροφοδοτεί τη σημερινή προκλητικότατη στάση έναντι της ανθρωπότητας. Οι αρχηγοί των αντιπολιτευόμενων κομμάτων τον κατηγορούν  για συντηρητισμό και ήπια στάση στα εθνικά θέματα. Επομένως αυτοί θα είναι πιο επιθετικοί και ακραίοι. Συμπέρασμα η επιθετική πρακτική της Τουρκίας θα συνεχιστεί με πιο σκληρή εφαρμογή. Επομένως για να ηρεμήσουν οι λαοί της περιοχής, να επικρατήσει η ειρήνη στην ευαίσθητη αυτή περιοχή, να συνετιστούν και οι επόμενοι ηγέτες της Τουρκίας θα πρέπει ο εξοστρακισμός να είναι πιο αποτελεσματικός. Αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από την  παραπομπή του Ερντογάν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η ειρηνική συμβίωση των λαών  και ειδικά των γειτονικών, η αρμονική συνεργασία τους στον εμπορικό, πολιτιστικό, τουριστικό τομέα, στην έρευνα και στην τεχνολογία και άλλους τομείς αποτελούν παράγοντα ανάπτυξης και ευημερίας των λαών αυτών και όχι μόνο.  Η ειρήνη είναι το ζητούμενο από όλους και για όλους, όχι μόνο στην υπόψη  περιοχή, αλλά σε όλο τον  πλανήτη μας. Οι μέχρι τώρα προσπάθειες αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, ας λάβουμε πιο δραστικά και αποτελεσματικότερα μέτρα.

Γιώργος Τσακίρης
Β΄ αντιπρόεδρος(αναπληρωτής προέδρου) του Συνδ. Εθν. Ενότητας
Αξιωματικός ε.α.
Στέλεχος σε διεθνή όμιλο πτυχίο στο χρηματοασφαλιστικό marketing (Connecticut USΑ)
M.A στη διάρθρωση & διαχείριση χαρτοφυλακίων(Λονδίνο UK)


0 Comments

Ημέρα πένθους για τη Μακεδονία μας

5/3/2019

0 Comments

 
Του Γεωργίου Τσακίρη,                                              
 
            Στις 25 Ιαν. 2019 η Βουλή των Ελλήνων επικύρωσε τη συμφωνία των Πρεσπών,  που υπογράφηκε στις 17 Ιουνίου 2018 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες από την Ελληνική και τη Σκοπιανή κυβέρνηση. Υπεγράφη με βιασύνη, αλλά με σπουδή, αιφνίδια, χωρίς την ενημέρωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, χωρίς να ληφθεί υπόψη η βούληση του Ελληνικού λαού που εκφράστηκε με τα τρία υπερμεγέθη σε όγκο συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσ/νίκη και χωρίς να θεωρηθεί μείζον εθνικό θέμα που απαιτεί πλειοψηφία 180 Βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων.
            Παραχωρήσαμε Εθνότητα, γλώσσα και όνομα, δηλ. τα δώσαμε όλα. Όταν παραχωρείς τα πάντα σε αυτόν με τον οποίο διαπραγματεύεσαι αυτό λέγεται διαπραγμάτευση ;  Με βάση την κοινή λογική σημαίνει ή δεν ξέρεις παντελώς να διαπραγματεύεσαι, ή ηθελημένα - σκόπιμα παραχωρείς. Στην περίπτωση που ηθελημένα δημιουργείς τις ευνοϊκές προϋποθέσεις στον γείτονα που διεκδικεί, να διεκδικήσει πλέον με άνεση και νομιμοφάνεια δικά σου εδάφη διαπράττεις σοβαρότατο ποινικό αδίκημα κατά της Χώρας σου. Δυστυχώς το αδίκημα αυτό διεπράχθη από τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους συνοδοιπόρους του(153 Βουλευτές), δηλαδή από την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Για  να μη αποδίδουμε ευθύνες μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης θα παραχωρούσε σύνθετη ονομασία που περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία.
            Ας εξετάσουμε όμως μία – μία τις παραμέτρους των όσων δώσαμε στους Σκοπιανούς:
            Όνομα - Βόρεια Μακεδονία: Η περιοχή του εδάφους των Σκοπίων στην αρχαία εποχή ονομαζόταν κυρίως Παιονία, και Δαρδανία. Μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η ορισθείσα επιτροπή χάραξης των συνόρων ακολούθησε την οροθετική γραμμή με συνέπεια ένα 6,5 %  περίπου του μακεδονικού εδάφους να περιέλθει στη Δαρδανία(έτσι ονομάζονταν τα Σκόπια και  στην προ Τίτο εποχή). Στα Σκόπια λοιπόν ανήκει μετά τη χάραξη της παραπάνω οροθετικής γραμμής μόνο ένα μικρό μέρος(6,5%) της Μακεδονίας μας, που είναι η αρχαία Πελαγωνία και περιλαμβάνει τις περιοχές του Μοναστηρίου, Γευγελή και  Στρώμνιτσας). Τα υπόλοιπα εδάφη της χώρας αυτής ανήκουν κυρίως στην Παιονία και τη Δαρδανία. Όμως δεν μπορείς να δώσεις σε μια χώρα το όνομα Μακεδονία όταν μόνο το 6.5% του εδάφους του ήταν Μακεδονία.
            Η χώρα αυτή είχε επί χίλια και πλέον χρόνια δική της ονομασία(Δαρδανία), η οποία δεν είχε ποτέ καμιά απολύτως σχέση ούτε με την ονομασία Μακεδονία, ούτε με τα γεωγραφικά ή ιστορικά παράγωγά της. Η περιοχή που μέχρι σήμερα παρουσιαζόταν ως κρατίδιο με την ονομασία Π.Γ.Δ.Μ. ή κοινώς των Σκοπίων, καθ’ όλη τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή εποχή όχι μόνον δε λαμβανόταν υπόψη ως Μακεδονία, ούτε ως τμήμα αυτής, αλλά ως εντελώς ιδιαίτερη χώρα που έφερε την ονομασία «Δαρδανία ». Με αυτή την ονομασία ήταν ήδη γνωστή από τα προχριστιανικά Ρωμαϊκά χρόνια μέχρι το μεσαίωνα.
Άρα σε καμιά  περίπτωση  δε  μπορεί να διεκδικεί το όνομα Μακεδονία Το πιο σωστό όνομα που δικαιωματικά τους ανήκει  είναι  Παιονία ή Δαρδανία ή  Παιονία - Δαρδανία. Έτσι θα είχαν τη δική τους πραγματική ιστορία και δε θα δημιουργούσαν προστριβές με κανένα από τα γειτονικά τους κράτη και κυρίως με την Ελλάδα. 
            Γλώσσα - Μακεδονική: Σύμφωνα  με  κείμενα παγκοσμίου κύρους ιστορικών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα την απάντηση πρέπει να την αναζητήσουμε σε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία που καθορίζουν την γλώσσα ενός λαού κατά την ιστορική πορεία της. Με βάση τα κείμενα αυτά η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων ήταν μια ιδιαίτερη  διάλεκτος της Αιολικής Ελληνικής.  Όταν κατά τον 4ο π.Χ. αι. άρχισαν να παρακμάζουν οι διάλεκτοι και να επικρατεί μια καθιερωμένη ελληνική γλώσσα γνωστή αργότερα ως κοινή, η Μακεδονία την υιοθέτησε. 
Όμως τα βασικά χαρακτηριστικά της γλώσσας τόσο των αρχαίων Παιόνων , όσο και των Δαρδάνων δεν έχουν καμία σχέση με την αρχαία ελληνική γλώσσα που μιλούσαν οι Μακεδόνες. Επομένως δεν υπάρχει τίποτε κοινό στη γλώσσα των Μακεδόνων(Ελληνική) με τις γλώσσες των Παιόνων και των Δαρδάνων και είναι πολύ απλό γιατί αυτοί δεν ήταν Ελληνικό φύλο , όπως οι αρχαίοι αλλά και οι σύγχρονοι  Μακεδόνες. Ο Αριστοτέλης ο δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου ελληνικά μιλούσε και στα ελληνικά δίδασκε την Ελληνική παιδεία στο νεαρό Αλέξανδρο. Η σημερινή γλώσσα του κρατιδίου κατά τους γλωσσολόγους καμία σχέση δεν έχει ούτε με την αρχαία Ελληνική, ούτε με τη σύγχρονη.
Επομένως  είναι αδιανόητο  η γλώσσα τους να ονομάζεται Μακεδονική.
            Εθνότητα – Μακεδονική: Πώς να δώσεις Μακεδονική εθνότητα  στους κατοίκους μια χώρας που τα εδάφη της ποτέ δεν περιέλαμβάνοντο στα εδάφη της αρχαίας ή της   Μακεδονίας των μετέπειτα χρόνων, ούτε μιλούσαν γλώσσα ελληνική, ούτε εθνολογική ταυτότητα είχαν και έχουν με τους πραγματικούς Μακεδόνες.
           Μετά από τα παραπάνω φρονούμε πως κακώς εδόθη στο κρατίδιο των Σκοπίων το όνομα Βόρεια Μακεδονία, γλώσσα  και εθνότητα Μακεδονική. Θα τρίζουν τα κόκαλα των χιλιάδων ηρώων του Μακεδονικού αγώνα, των Βαλκανικών πολέμων, του Α΄ και Β΄ παγκοσμίων πολέμων. Οι πρωτεργάτες της συμφωνίας  δε σεβάστηκαν την ιερή μνήμη τους,  αγνόησαν επιδεικτικά τη βούληση των εκατοντάδων χιλιάδων(πλησίαζαν το 1 εκ.)  Ελλήνων που διατράνωσαν σε 3 ογκώδη συλλαλητήρια το ΟΧΙ τους στη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά ανέφεραν ανακριβώς σε επαφές με ξένους ηγέτες ότι ήταν εκδήλωση 70.000 ακροδεξιών..
Δε στέγνωσε καλά – καλά το μελάνι της υπογραφής  και τα πρώτα αποτελέσματα της ανίερης αυτής συμφωνίας, άρχισαν ήδη να εκδηλώνονται με τo πρόσφατο  ψευδές άρθρο του ΒΒC περί ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας στη Β. Ελλάδα. Άλλωστε σε ψεύδη στηρίχθηκε και δημιουργήθηκε η  Π.Γ.Δ.Μ και σήμερα η  Β. Μακεδονία. Μπορεί κανείς να εγγυηθεί  πως σε μελλοντικά ανάλογα ψεύδη δε θα στηριχθούν νέες αλυτρωτικές τάσεις εκ μέρους των Σκοπίων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να αποκοπεί από την Ελλάδα η Μακεδονία μας.
            Ας γυρίσουμε όμως στο σήμερα : Οι Ψαράδες όπου στις 17 Ιουνίου 2018 υπεγράφη η συμφωνία των Πρεσπών  είναι ορεινός παραδοσιακός οικισμός του νομού Φλώρινας  με 80 κατοίκους που βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νομού, στη νότια όχθη της λίμνης Μεγάλη Πρέσπα, 59 χλμ. ΒΔ της Φλώρινας. Διερωτήθηκε κανείς γιατί επελέγη αυτός ο μικρός οικισμός για την υπογραφή της συμφωνίας ; Ο λόγος της επιλογής έχει να κάνει με τον εμφύλιο. Στην εκκλησία του χωριού στις 25 και 26 Μαρτίου του 1949 συνήλθε το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), που ήταν διάδοχος του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), με τη συμμετοχή 700 αντιπροσώπων και στο οποίο απηύθυνε λόγο ο τότε ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Για το συνέδριο το ΝΟΦ είχε βγάλει ανακοίνωση όπου ανέφερε: «Το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ θα είναι συνέδριο διακήρυξης των νέων προγραμματικών αρχών του ΝΟΦ. Αρχών που είναι ο προαιώνιος πόθος του λαού μας. Θα διακηρύξει την ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο μακεδονικό κράτος μέσα στη λαϊκοδημοκρατική ομοσπονδία των βαλκανικών λαών, που είναι η δικαίωση των πολύχρονων αιματηρών αγώνων του». Στο τέλος, το συνέδριο διακήρυξε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του «μακεδονικού» λαού.
       Το όνειρο – στόχος των κομμουνιστών και του ΚΚΕ ήταν η δημιουργία ανεξάρτητου Μακεδονικού κράτους, της Μακεδονίας  του Αιγαίου όπως την αποκαλούσαν. Δυστυχώς όμως για αυτούς και ευτυχώς για την Ελλάδα μας μετά από λίγους μήνες ήσαν οι ηττημένοι του εμφυλίου και το όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε.                  Μήπως όμως σήμερα οι ηττημένοι του εμφυλίου, είναι οι νικητές και το όνειρο έγινε πραγματικότητα ;  Η Ελλάδα όμως έχασε. Πως μπορούμε να αισιοδοξούμε, όταν ένα κρατίδιο των 2 εκ. κατοίκων με τη δημιουργία του  περιέλαβε στο σύνταγμά του αλυτρωτικές πρακτικές σε βάρος των γειτόνων του, τις οποίες με φανατισμό στηρίζει - υποστηρίζει μεγάλο μέρος του λαού του ; Είναι γνωστό πως τα Βαλκάνια είναι η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Μήπως με την πρώτη ευκαιρία η βραδυφλεγής βόμβα που βάλαμε στα θεμέλια της Μακεδονίας μας εκραγεί με πολύ δυσάρεστες συνέπειες για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας, της Πατρίδας μας, των Βαλκανίων και της ίδιας της Ευρώπης;
        Αποτελέσματα: Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποια άλλη συμφωνία ή συνθήκη, εκτός εάν τα δύο κράτη(Ελλάδα και Β. Μακεδονία πια) υπό την αιγίδα του ΟΗΕ συμφωνήσουν με νέα συμφωνία να την ακυρώσουν. Κάτι τέτοιο φρονούμε πως είναι απίθανο να συμβεί, επομένως η συμφωνία δεν μπορεί να ανακληθεί. Οι διατάξεις της είναι νομικά δεσμευτικές και για τα δύο μέρη από άποψη Διεθνούς Δικαίου και θα παραμείνει σε ισχύ επ' αόριστον.       Εδώ δημιουργούνται ερωτήματα, γιατί  θα πρέπει εξ αιτίας της ύπαρξης αυτής της συμφωνίας να ανησυχούμε για τα βόρεια σύνορά μας και οι μοναδικοί  Έλληνες κάτοικοι της μιας και μόνης Ελληνικής Μακεδονίας μας να ανησυχούν για το μέλλον τους ; Γιατί δώσαμε “γην και ύδωρ” χωρίς να πάρουμε επί της ουσίας τίποτε ;  Αφού δημιουργήσαμε τη Β. Μακεδονία με τη δική μας παραδοχή - συμφωνία, άρα η μία και πραγματική - μοναδική Μακεδονία στη συνείδηση των περισσοτέρων θα θεωρείται  δυστυχώς Ν. Μακεδονία. Και λογικά θα διερωτάται ο ξένος, όπως εμείς σκεφτόμαστε γιατί  Βόρειος και Νότιος Κορέα και όχι μία, γιατί δύο Μακεδονίες και όχι μία ; Εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες  όταν μας ρωτούν οι ξένοι από που είμαστε  όταν τους πούμε ότι είμαστε Μακεδόνεςς τι θα νομίσει πως είμαστε, Έλληνες ή Σλάβοι ;                          
           Τελικά η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί διεθνή συνθήκη και ως τέτοια δεν αλλάζει. Εάν επιχειρήσουμε  ως κράτος  να την αμφισβητήσουμε, τότε δίνουμε το δικαίωμα και στον εξ’ Ανατολών γείτονα να αμφισβητήσει τις συνθήκες που διέπουν και κατοχυρώνουν τα μεταξύ μας σύνορα. Τι μπορούμε να κάνουμε για να απαλύνουμε όσο είναι δυνατό τις δυσάρεστες συνέπειές της. Τελευταία κυκλοφορεί ως πρόταση να μετονομασθεί η Μακεδονία μας σε “Αρχαία Μακεδονία” και έτσι με έμμεσο τρόπο να διαχωρίζεται και να φαίνεται ότι εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες είμαστε οι μοναδικοί και αληθινοί, πραγματικοί απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων.  Προτείνουμε να εξετασθεί  από τους αρμόδιους επιστήμονες και εάν πράγματι η ονομασία αυτή δικαιώνει, ως ένα σημείο, τους Έλληνες και είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα και τη Μακεδονία μας να πραγματοποιηθεί.                                         
          Συμπερασματικά  η  25η Ιαν. 2019 αποτελεί ημέρα πένθους για την  Ελλάδα και τη Μακεδονία μας. Δύο αριστερές κυβερνήσεις της Ελλάδος και των Σκοπίων αποφάσισαν με το “ έτσι θέλω ” αγνοώντας και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα να αλλάξουν την παγκόσμια ιστορία  και να ασελγήσουν σε βάρος της  ιστορίας, του πολιτισμού και των ηρώων της Πατρίδας μας. Με λίγα λόγια Έλληνες εκχώρησαν στους Σλάβους των Σκοπίων τη χρυσή κληρονομιά μας. Τους παραχώρησε αυτό το δικαίωμα ο Ελληνικός Λαός ;  Η επικύρωση της συμφωνίας  από την Ελληνική Βουλή ήταν - είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα ; Η ιστορία και φυσικά οι Έλληνες θα τους κρίνουν. Ελπίζουμε με τη δέουσα αυστηρότητα.


Ο  Γιώργος  Τσακίρης είναι αξιωματικός ε.α. απόφοιτος της σχολής πολέμου, με πτυχίο στο χρηματοασφαλιστικό marketing(Connecticut ΗΠΑ), MA στη διάρθρωση και διαχείριση χαρτοφυλακίων(Λονδίνο), Βραβευμένο μέλος, λόγω παραγωγικότητας, του διεθνούς οργανισμού management GAMA International με έδρα τις ΗΠΑ. Στέλεχος σε Διεθνή Όμιλο. Επίτιμο μέλος της Αερολέσχης Αθηνών για τις υπηρεσίες του για τη διάδοση του αεραθλητισμού. Διετέλεσε πρόεδρος, αντιπρόεδρος και μέλος του ΔΣ σε αρκετούς φορείς και συλλόγους.
Β΄ αντιπρόεδρος(Αναπληρωτής πρόεδρου) του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας.

0 Comments

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

29/1/2019

0 Comments

 
    του Νίκου Αλικάκου,
   Έγινε  ξεκάθαρο με τον πλέον αδιάψευστο τρόπο ότι αυτό το πολιτικό σύστημα που κυβερνά τη Χώρα μας δεν έχει καμία σχέση με το δημοκρατικό πολίτευμα μιας ευνομούμενης πολιτείας.
    Δεν είναι μόνον η χρόνια συστηματική εξαπάτηση των πολιτών με την συνήθη πλέον μεταστροφή λόγων και έργων και στα πιο σημαντικά πολιτικά και εθνικά ζητήματα. Δεν είναι μόνον η ανήκουστη αψήφηση της εκπεφρασμένης  λαϊκής βουλήσεως του δημοψηφίσματος. Δεν είναι μόνον η περιφρόνηση των μεγάλων  συλλαλητηρίων όπου εκφράστηκε με εμφαντικό τρόπο η συντριπτική πλειοψηφική γνώμη των πολιτών. Δεν είναι μόνο ο καθημερινός αυτοεξευτελισμός των βουλευτών με τις μεθοδεύσεις και την καταστρατήγηση κάθε έννοιας κοινοβουλευτικού ήθους.   Είναι που σήμερα αυτό το πολίτευμα στρέφεται ωμά και κατάφορα κατά της Ελλάδος.  Κατά του ίδιου του σώματος της Πατρίδος. Μόνο οι αφελείς και οι ασυνείδητοι δεν βλέπουν πως το σχέδιο  είναι η δημιουργία ενός Μακεδονικού Κράτους με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη. Και ακολουθεί  η Θράκη.
  Οι ανακατατάξεις των συνόρων κάθε μισό ή έναν αιώνα είναι προσφιλής τακτική των μεγάλων δυνάμεων. Νέα σύνορα σημαίνει  ανανέωση των αγορών, ανανέωση της εξάρτησης, ανανέωση των εξοπλισμών, ανανέωση της υποτέλειας. Τα Βαλκάνια είναι ο αγαπημένος τους χώρος και ήδη εφαρμόζουν τα σχέδιά τους. Οι εκτελεστές των σχεδίων δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους                  «νόμιμους» εκπροσώπους μας. Τους ίδιους τους κυβερνήτες της Χώρας!  Η Χώρα μας διαλύεται και εμείς παρακολουθούμε τις ψηφοφορίες στο Κοινοβούλιο. Γιατί έτσι είναι η Δημοκρατία!
    Τα πολιτεύματα υπάρχουν για να προάγουν, να υπερασπίζονται και να διαφυλάττουν  τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα. Η σημερινή Ελληνική Δημοκρατία ποια ωφέλεια ακριβώς παρέχει στον Ελληνικό Λαό; Που κάθε ημέρα οδηγεί στην αυτοκτονία 2 Έλληνες  με αιτία τα οικονομικά αδιέξοδα; Που κάθε ημέρα χάνουν την δουλειά τους 1.200 Έλληνες και ελάχιστοι από αυτούς θα μπουν ξανά στην εργασιακή διαδικασία; Που κάθε ημέρα 200 έλληνες επιστήμονες εγκαταλείπουν τη Χώρα προς αναζήτηση εργασίας;  Που  500 Ελληνίδες, σε μία ημέρα, θα προβούν σε έκτρωση μόνο από τα στοιχεία που καταγράφονται στα μαιευτήρια και στις κλινικές της Χώρας; Που σήμερα θα αποβιώσουν 20 άνθρωποι περισσότεροι από όσους θα γεννηθούν; Που  500.000 σχεδόν παιδιά σήμερα δεν θα λάβουν τη απαραίτητη ποσότητα τροφής; Θα υποσιτισθούν με ότι αυτό συνεπάγεται για τη μελλοντική τους υγεία. Που 1.700.000 Έλληνες δεν είναι σε θέση να προμηθευθούν τα βασικά υλικά αγαθά για την επιβίωσή τους; Που 3.400.000 Έλληνες βρίσκονται στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού; Που χιλιάδες νοικοκυριά δεν θα  μπορέσουν να ζεσταθούν; Που κατέστησε τον έλληνα πολίτη τον περιθωριοποιημένο ευρωπαίο; 
    Αυτά είναι μόνο λίγα από τα αγαθά που επιφυλάσσει  η ελληνική δημοκρατία για τους έλληνες πολίτες. Και σ΄αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι χιλιάδες άστεγοι των αστικών κέντρων, τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών, η εγκληματικότητα, η κατάρρευση του συστήματος υγείας και η εγκατάλειψη της ελληνικής νεολαίας στην απληστία  των εμπόρων ναρκωτικών. Και πάλι δεν θα έχει περιγράψει κανείς τη βαθειά παρακμή που διέρχεται η ελληνική κοινωνία και το νεοελληνικό κράτος. 
      Ταυτόχρονα ο χρεωκοπημένος και εξαθλιωμένος οικονομικά Ελληνικός Λαός σήμερα θα μοιράσει – και κάθε ημέρα του χρόνου - στα πολιτικά κόμματα του Κοινοβουλίου 150.000 € μόνο για την τακτική τους χρηματοδότηση για να στηρίξει τη « λειτουργία της Δημοκρατίας» .
     Σε τι λοιπόν μας ωφελεί αυτή η Δημοκρατία; Σε τίποτε. Και όταν ένα πολίτευμα βλάπτει και δεν ωφελεί τη Χώρα τότε απαιτείται η ανατροπή του. Η κατάργησή του. Ο στραγγαλισμός και ο θάνατος αυτού του τέρατος που γέννησε η άθλια μεταπολίτευση. Που επί δεκαετίες επέτρεψε τη νόμιμη ληστεία του δημοσίου χρήματος. Που εξέθρεψε και προστάτευσε τους δολοφόνους των τρομοκρατικών οργανώσεων. Που υπέσκαψε δόλια τις εθνικές , ηθικές και πνευματικές αξίες στην παιδεία μας. Που επιχειρεί σήμερα να αναβιώσει τις πιο φρικιαστικές στιγμές που πέρασε το Ελληνικό Έθνος αδιαφορώντας για το νέο διχασμό των Ελλήνων .
   Η κ. Σία Αναγνωστοπούλου δήλωσε από του βήματος της  Ελληνικής Βουλής, πριν λίγες ημέρες, ότι « συνεχίζουμε το έργο του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ». Ο Άρης Βελουχιώτης στον περίφημο λόγο του στη Λαμία το 1944 - μνημείο αρλουμπολογίας και αγραμματοσύνης- εξηγεί πως «θαυμάσια μπορούμε να ζήσουμε μέχρι τον Όλυμπο». Και είναι αναρίθμητες οι έγγραφες συμφωνίες του ΚΚΕ, της εποχής εκείνης, για την παραχώρηση της Μακεδονίας σε ένα σλαβομακεδονικό κράτος. Δεν επρόκειτο λοιπόν περί μιας τυχαίας φράσεως της κας Αναγνωστοπούλου στο αριστερό ακροατήριο της. Έτσι κάτι για να πεί και αυτή. Πρόκειται περί μιας συνειδητοποιημένης και συγκεκριμένης  πολιτικής που ακυρώνει τους σκληρώτατους αγώνες που εδόθησαν και το άφθονο ελληνικό αίμα που χύθηκε για να αποτραπούν τα χειρότερα και τα πιο σκοτεινά σχέδια σε βάρος της Μακεδονίας και της Ελλάδος.
   Υποστηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών και διαλαλούν ότι είναι καλή συμφωνία. Και εξηγούν με επιθετικούς προσδιορισμούς –χωρίς κανένα ουσιαστικό επιχείρημα- πόσο καλό είναι το καλό! (ασφάλεια, συνεργασία, ειρηνική συνύπαρξη κλπ. κλπ) Και αντιθέτως πόσο κακό είναι το κακό.
   Και η κριτική μας δεν αφορά μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύει κανείς ότι το κόμμα της αξιωματικής  αντιπολίτευσης θα ανατρέψει τα αποτελέσματα της χθεσινής ψηφοφορίας και της κατάπτυστης συμφωνίας; Μόνο οι διανοητικά και ψυχικά διαταραγμένοι μπορούν να ελπίζουν σε κάτι τέτοιο. Η σημερινή Ελληνική Δημοκρατία δεν ωφελεί κανέναν άλλον παρά μόνο τους 300 βουλευτές και μερικές χιλιάδες  άλλους που σιτίζονται από αυτήν. Και ας μην εξαιρεθεί το κόμμα της Χρυσής Αυγής. Ο κος Νίκος Μιχαλολιάκος πρότεινε  να παραιτηθούν όλοι οι βουλευτές της Χ.Α, της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ για να αποτραπεί η συμφωνία. Άσφαιρα πυρά εκτόξευσε όπως συνηθίζει. Γιατί δεν παραιτείται σύσσωμη η  κοινοβουλευτική ομάδα της Χ.Α ασχέτως τι θα πράξουν τα άλλα κόμματα; Να ταράξει πράγματι το πολίτευμα και την ελληνική κοινωνία; Ο αρχηγός της Χ.Α μπορεί να είναι λάβρος επαναστάτης στις αγορεύσεις του αλλά ανόητος δεν είναι.  
     Το μέγα ερώτημα όμως είναι  ποιοι είναι αυτοί που μπορούν  να ανατρέψουν την ανθελληνική και καταστρεπτική αυτή δήθεν δημοκρατία; Και όμως υπάρχουν! Είναι αυτοί οι αχειραγώγητοι, που κάθε φορά, σαν ξαφνικός ισχυρός άνεμος εσάρωναν τους φαύλους και τους διεφθαρμένους για να σώσουν την Πατρίδα . Με γνώμονα το πατριωτικό συμφέρον και μόνο.  Τη νομιμοποιητική τους βάση δεν την έβρισκαν βεβαίως στο νόμο και στο πολίτευμα αλλά στο λαϊκό αίσθημα της κάθε εποχής που αποτελούσε τον ισχυρότερο καταλύτη της εκνόμου , κατά κανόνα επίσης, εμπλοκής τους. Για την ευεργεσία τους αυτή λοιδορούμενοι και καθυβριζόμενοι ερρίπτοντο  στις φυλακές από αυτούς που πρώτοι απολάμβαναν τους κόπους τους και τις θυσίες  τους. Αλλά σήμερα και αυτούς η μεταπολιτευτική κομματοκρατία τους εμόλυνε με το εθνοκτόνο δηλητήριό της και στέκουν άβουλοι παρατηρητές. Ορισμένοι από αυτούς όρθιοι χειροκροτούν προκλητικά από τα υπουργικά έδρανα της Βουλής με το ηλίθιο χαμόγελο φθηνού κλακαδόρου, όταν η Πατρίδα τους γέρνει με την ίδια τους την υπογραφή.  
        Αγαπητέ φίλε αναγνώστη αν έφθασες μέχρι αυτές τις γραμμές σημαίνει πως σε βασανίζουν και σένα τα ερωτήματα και η αγωνία για το μέλλον της Πατρίδος μας. Τι θα γίνει; Τι μπορεί να γίνει; Δεν υπάρχει καμία λύση και καμία ευοίωνη προοπτική όπως πολύ καλά συναισθάνεσαι και εσύ. Τίποτε δεν μπορεί να γίνει. Σήμερα είμαστε καταδικασμένοι να δεχθούμε τη δημοκρατική διαδικασία της ψήφου, όσο αναξιόπιστη και αν είναι, ως το μοναδικό δρόμο. Σε λίγους μήνες θα σταθούμε και πάλι στις κάλπες. Έχει σημασία τι θα επιλέξουμε όσο και αν είναι στημένο το παιχνίδι. Η ανανέωση της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος και αυτή τη φορά προς αυτό το μιαρό πολιτικό σύστημα της οικογενειοκρατίας, που κατορθώνει να εξαπατά και να παραπλανά  με τις ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις, θα σημαίνει πλέον τον  οριστικό ενταφιασμό της Ελλάδος, ως ανεξάρτητου εθνικού κράτους,  σε λίγες μόνο δεκαετίες.
   Αν όμως ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού Λαού αποστασιοποιηθεί από την εξάρτηση των κομματαρχών και των αληθινών βιαστών της Δημοκρατίας και αναζητήσει ακηδεμόνευτες πατριωτικές πολιτικές δυνάμεις, υπάρχει ελπίδα για τον τόπο μας. Και πάλι ίσως !

                                                      Νίκος Αλικάκος
                                    Πρόεδρος του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητος


0 Comments

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΙ

6/12/2018

0 Comments

 
του Δημήτρη Βαλασίδη.
Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει σχεδόν καθημερινά, ότι δεν θα ψηφίσει το κόμμα του την συμφωνία των Πρεσπών. Ως εδώ καλά. Όμως δεν μας λέει αν θα την ακυρώσει, όταν έρθει στην εξουσία. Αντίθετα επιμένει, ότι δεν θα μπορέσει να την καταργήσει, γιατί θα αποτελεί διεθνή συνθήκη. Μια ακόμη εξαπάτηση του Ελληνικού λαού μέσα στις τόσες άλλες.

Η ιστορία τον διαψεύδει με πανηγυρικό τρόπο. Είναι δυνατό να ακυρώνονται συμφωνίες έστω κι αν με τόση επισημότητα υπογράφονται; Από τις σελίδες της αντλούμε πολλά στοιχεία ενθαρρυντικά και διαφωτιστικά για την περίπτωσή μας. Θα αναφέρουμε μόνο μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Η συνθήκη των Σεβρών υπογράφεται μεταξύ των νικητών τού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της[v1]  κυβέρνησης της Τουρκίας στις 10 Αυγούστου 1920. Προέβλεπε την αφαίρεση τμημάτων της Τουρκίας, Συρίας, Λιβάνου, Παλαιστίνης και Ιράκ και την μετατροπή τους σε αποικίες της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας. Η Ελλάδα κατοχύρωνε επίσημα την Δυτική Θράκη και αποκτούσε την Ανατολική.  Έπαιρνε τα νησιά Ίμβρο και Τένεδο και παγίωνε την παρουσία της στην περιοχή της Σμύρνης και στην ενδοχώρα της. Φαινόταν μάλιστα ότι εξασφάλιζε τα Δωδεκάνησα πλην της νήσου Ρόδου. Με την Μικρασιατική Καταστροφή τέθηκε τέρμα στην Συνθήκη των Σεβρών, η οποία δεν εφαρμόστηκε  ποτέ.
 Στις 29 Σεπτεμβρίου 1924 η Ελλάδα υπό την εποπτεία της ΚτΕ υποχρεώθηκε να υπογράψει με τη Βουλγαρία συμφωνία για τις μειονότητες. Με την συμφωνία αυτή, γνωστή ως Πρωτόκολλο «Πολίτη-Καλφώφ» αναγνωριζόταν ως «βουλγαρική μειονότητα» οι Σλαβόφωνοι-δίγλωσσοι Έλληνες της Μακεδονίας μας. Με το φοβερό αυτό ατόπημα διαστρεβλωνόταν η ιστορία και η εθνικότητα των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι είχαν αγωνισθεί κατά τον Μακεδονικό Αγώνα και θυσιάστηκαν πολεμώντας κατά των κομιτατζήδων. Όταν το πρωτόκολλο συζητήθηκε στην βουλή των Ελλήνων, απορρίφθηκε ως αντεθνικό και η Ελλάδα αποδεσμεύθηκε  από τις υποχρεώσεις της, όπως η λειτουργία βουλγαρικών σχολείων στις ακριτικές αυτές περιοχές.
Στις 29 Ιουλίου 1919 υπεγράφη συμφωνία μεταξύ του πρωθυπουργού της Ελλάδος Ελευθερίου Βενιζέλου και του υπουργού Εξωτερικών της Ιταλίας Τιττόνι, με την οποία η Ελλάδα θα προσαρτούσε την Βόρειο Ήπειρο και η Ιταλία την Αυλώνα με το λιμάνι της. Ένα χρόνο αργότερα, στις 27 Ιουλίου 1920, η νέα κυβέρνηση της Ιταλίας κατήγγειλε την συμφωνία Βενιζέλου-Τιττόνι, επειδή προσέκρουε στα εθνικά της συμφέροντα.
Το «Σύμφωνο του Μονάχου» υπογράφεται στην Γερμανία στις 30 Σεπτεμβρίου 1938. Σύμφωνα με αυτό αποσπούσαν μια περιοχή της Τσεχοσλοβακίας, την Σουδητία, και την παραχωρούσαν στην Γερμανία. Στην συνδιάσκεψη συμμετείχαν οι πρωθυπουργοί Βρετανίας Τσάμπερλεν καί Γαλλίας Νταλαντιέ και Χίτλερ και Μουσολίνι.  Αποκλείστηκε η τσεχοσλοβακική κυβέρνηση, στην οποία άνηκε η Σουδητία.  Με το Σύμφωνο αυτό η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, μετά από προτροπή των ΗΠΑ, ικανοποίησαν όλες τίς απαιτήσεις της Γερμανίας. Από την Τσεχοσλοβακία αφαιρέθηκε μία εδαφική έκταση 41.098 τετραγωνικών χιλιομέτρων με 5 εκατομμύρια κατοίκους.  Στους Γερμανούς περιήλθαν βιομηχανικές περιοχές με σημαντικά εργοστάσια, μεθοριακά οχυρά και σημαντική ποσότητα οπλισμού. Έτσι, η Τσεχοσλοβακία ήταν αφοπλισμένη και ανίσχυρη στους επιδρομείς, που περίμεναν την ευκαιρία, για να την υποδουλώσουν οριστικά. Ασφαλώς η συμφωνία ήταν κατάπτυστη. Η ενδοτική πολιτική της κυβέρνησης της Τσεχοσλοβακίας απέτρεψε την προσπάθεια επέμβασης της ΕΣΣΔ . Η συμφωνία δεν ίσχυσε επί μακρόν, γιατί ξέσπασε ο Β´ Παγκόσμιος πόλεμος. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1940 ο Τσώρτσιλ σε μήνυμά του προς τον τσεχοσλοβακικό λαό, ανακοίνωσε την ακύρωση του «Συμφώνου του Μονάχου».
Από τα παραπάνω ιστορικά ντοκουμέντα προκύπτει, ότι  αν οι συνθήκες είναι επιζήμιες για το Έθνος μπορούν να καταργηθούν. Αρκεί να υπάρχουν γενναίοι πολιτικοί στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση και ψυχωμένος λαός. Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν στα κοινοβουλευτικά κόμματα τέτοιοι πολιτικοί και οι πολίτες δεν είναι ακόμη επαρκώς ενεργοποιημένοι. Όμως, αν εντατικοποιήσουμε τους αγώνες μας και παράλληλα επιλέξουμε στις εκλογές πραγματικά πατριωτικά κόμματα, όπως ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, μπορούμε να ανατρέψουμε κάθε προδοτική συμφωνία.
Ας μην μας πτοήσει η γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα και οι στυγνοί εκβιασμοί προς ενήλικες και μαθητές του πολιτικού καθεστώτος.

Επιβάλλεται ιερή εθνική αντίσταση μέχρι την τελική νίκη.
 (*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι: Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ


0 Comments

Εμπρός, ελληνική νεολαία!

5/12/2018

0 Comments

 
«Φτάνουν πια οι μάρτυρες. Χρειαζόμαστε ήρωες!», αναφωνούσε στα έργα του ο Ιων Δραγούμης, στην προσπάθειά του να ξεσηκώσει τον Ελληνισμό για να σωθεί η Μακεδονία από την βουλγαρική επιβουλή.
Πώς, όμως, να μιλήσεις για ήρωες σε έναν λαό που εκλέγει και ανέχεται ηγεσίες λιπόψυχες και εθελόδουλες; Ηγεσίες που κρύβονται πίσω από την προσπάθεια «επίτευξης του εφικτού», που κι αυτή συνήθως είναι αποτυχημένη!
Κι όμως! Πίσω από τα κουρασμένα βλέφαρα μιας γενιάς που φεύγει και συντηρεί ακόμη με την θεσμική της έκφραση ένα σύστημα εξουσίας που καταρρέει με ταχείς ρυθμούς, πάνω από τους καπνούς των τεκέδων των διαφόρων «κοινωνικών χώρων», πέρα από τα ουτοπικά οράματα απολιθωμένων ιδεολογιών, αλλά και από τη μαγιά όσων αντιστάθηκαν στη μετανάστευση, η ελπίδα έχει ήδη γεννηθεί.
Με ενοχλεί αφάνταστα η φράση που ακούω συχνά, ότι «η νεολαία διακατέχεται από εθνομηδενιστικές αντιλήψεις (...) οι τοίχοι είναι γεμάτοι συνθήματα αντεθνικά (...) δεν ξέρουν ποιους πολεμήσαμε το 1940» κ.λπ. Κι αυτά τα λένε άνθρωποι που δεν μίλησαν ποτέ στα παιδιά τους για πατρίδα αφήνοντας την διαπαιδαγώγησή τους σε ένα ισοπεδωτικό και αντεθνικό σύστημα παιδείας, δεν τους εξήγησαν ποτέ το νόημα των παρελάσεων εγκαταλείποντάς τα έρμαια μιας ύπουλης αντεθνικής προπαγάνδας για την κατάργησή τους, δεν τα μύησαν ποτέ στο θείο δώρο της ζωής στην οποία οι ίδιοι τα έφεραν και τα παράτησαν άοπλα στην επίθεση ανώμαλων και περιθωριακών συμπεριφορών από εκφραστές μιας αυτοκτονικής αντίληψης για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Κι όμως! Αυτή η νεολαία αποφάσισε να αντισταθεί! Αναμετρήθηκε με όλους αυτούς και ήδη κατήγαγε τις πρώτες νίκες της. Μετρήθηκε τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Και στα δύο η νίκη της ήταν συντριπτική! Και ήταν φυσικό να συμβεί έτσι. Είναι πολύ διαφορετικό το να υπερασπίζεσαι μία αφύσικη ουτοπία από το να δίνεις τη μάχη για την ίδια σου τη ζωή, την ταυτότητά σου, την ιστορία σου και την κληρονομιά σου.
Αυτήν τη μάχη επέλεξε να δώσει η ελληνική νεολαία και κατέκλυσε δρόμους και πλατείες για τη Μακεδονία αλλά και για τη Βόρειο Ήπειρο. Όπως θα κάνει για κάθε τι και με κάθε αφορμή που θα της δοθεί, προκειμένου να υπερασπίσει τα αυτονόητα που συνθέτουν την ίδια της την ύπαρξη.
Όποιος αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη νέοι άνθρωποι σαν τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, δεν χρειάζεται να πάει μακρυά για να βρει την απάντηση. Ούτε να την αναζητήσει σε επιστημονικά συγγράμματα ψυχολογίας και κοινωνικής συμπεριφοράς. Αρκεί να έρθει μία έστω φορά σε ένα από εκείνα τα αυθόρμητα συλλαλητήρια για τα εθνικά μας δίκαια και να περιφέρει το βλέμμα του αφήνοντας κατά μέρος τις «σέλφις» και τα «τιτιβίσματα». Να συναντήσει το βλέμμα των νέων ανθρώπων δίπλα του, να δει βαθειά μέσα στα μάτια τους ώσπου να νοιώσει την ψυχή τους. Και τότε θα καταλάβει πόσο την αδίκησε αυτήν τη γενιά αλλά και πόσο μη αναγκαίος της είναι πια ως συνοδοιπόρος της σε μια πορεία αγώνα που ήδη την χάραξε και την πορεύεται.
Τότε θα συνειδητοποιήσει ότι έχει απωλέσει οριστικά το δικαίωμα να της αποτείνει αυτό που είχε πει ο «άγιος της ελληνικής νεολαίας», Περικλής Γιαννόπουλος, πριν από 100 και πλέον έτη: «Μνήσθητί μου Νέε, όταν έλθης εις την ελληνικήν σου βασιλείαν»!

Γιάννης Χ. Κουριαννίδης
Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»
endohora@yahoo.gr

0 Comments

ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ. Ο ΝΕΟΣ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ ΤΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΗ

28/11/2018

0 Comments

 
του Δημήτρη Βαλασίδη (*)
Οι νέοι μας ξεσηκώθηκαν και υπερασπίζονται το ιερό όνομα της Μακεδονίας μας. Είναι το λαμπρό μέλλον της Πατρίδας μας και έχουν δικαίωμα να αγωνιστούν για την Ελευθερία και τα Εθνικά μας Δίκαια που διακυβεύονται εξαιτίας ενός ανίκανου και σάπιου πολιτικού καθεστώτος. Δεν έχει κανείς ξενόδουλος προδότης το δικαίωμα να τους απειλήσει και να τους εμποδίσει. Κάθε τέτοια προσπάθεια δεν τους φοβίζει, αλλά αντίθετα τους χαλυβδώνει και ενδυναμώνει τον αγώνα τους.

Ήδη έχει συγκροτηθεί από μαθητές από όλη την Ελλάδα ο νέος Ιερός Λόχος του Αλέξανδρου Υψηλάντη, έτοιμος να πολεμήσει με κάθε νόμιμο και ειρηνικό μέσο για την ακεραιότητα της Ελλάδος που με την επαίσχυντη συνθήκη των Πρεσπών αμφισβητείται. Όπλα του οι καταλήψεις, τα συλλαλητήρια, οι πορείες. Η νεολαία μας δεν ξεχνά τους αγώνες και την θυσία των Ιερολοχιτών του 21 και είναι έτοιμη να ακολουθήσει το λαμπρό παράδειγμά τους.

Εμείς οι μεγαλύτεροι δεν παροτρύνουμε τους μαθητές, γιατί δεν έχουν ανάγκη παροτρύνσεων. Στηρίζουμε όμως τις προσπάθειές τους και είμαστε στο πλευρό τους σε ό,τι χρειάζονται και μας το ζητήσουν.
Ο Ιερός Λόχος ήταν στρατιωτικό σώμα που ιδρύθηκε από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία τον  Μάρτιο του 1821. Συγκροτήθηκε από εθελοντές σπουδαστές των ελληνικών παροικιών της Μολδοβλαχίας και της Οδησσού, κυρίως. Ήταν η πρώτη οργανωμένη στρατιωτική μονάδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και του ελληνικού στρατού γενικότερα.
Ο Υψηλάντης πίστευε πως οι νεαροί αυτοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν την ψυχή του στρατού του. Γι’ αυτό τους έδωσε το κλασικό όνομα του Ιερού Λόχου των Θηβών.
(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι: Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

0 Comments

Κάθε τόπος έχει την πληγή του και η Ελλάς τους Έλληνες (πολιτικούς)

13/11/2018

0 Comments

 
«Κάθε τόπος έχει την πληγή του και η Ελλάς τους Έλληνες (πολιτικούς)», Εμ. Ροϊδης

«Γαλή εισελθούσα εις χαλκέως εργαστήριον την εκεί κειμένην ρίνην περιέλειχε. Συνέβη δε, εκτριβομένης της γλώττης, πολύ αίμα φέρεσθαι. Η δε ετέρπετο υπονοούσα τι του σιδήρου αφαιρείσθαι μέχρι παντελώς απέβαλε την γλώτταν».

Και σε νεοελληνική απόδοση:

«Μια γάτα μπήκε στο εργαστήριο ενός σιδηρουργού και άρχισε να γλείφει μια λίμα. Η γλώσσα της όμως τρίφτηκε κι άρχισε να τρέχει πολύ αίμα. 
Αυτή ευχαριστιόταν, νομίζοντας ότι κάτι βγαίνει από το σίδερο, ώσπου έχασε την γλώσσα της». (Αισώπου μύθοι, εκδ. «ΕΞΑΝΤΑΣ», σελ.96). 
Μπήκε και η πατρίδα μας - η γάτα - κάποτε στο εργαστήριο της Ευρώπης με τα σίδερα, τα σφυριά και τα αμόνια, στο εργοτάξιο της ανθρώπινης αλαζονείας. 
Της πέταξαν  μια λίμα-προγράμματα, επιδοτήσεις και τον βρόχο των δανείων. Και άρχισε να την γλείφει. Και ετέρπετο, ηδονιζόταν. Νόμιζε ότι ήταν αλλότρια, ξένα, πλούσια περισσεύματα των Φραγκογερμανών. 
Έπινε όμως το αίμα της, το αίμα των αγέννητων, το αίμα των νεκρών. Και έχασε την μιλιά της, την γλώσσα της, τα τζιβαϊρικά της. Έμεινε άλαλη, αναξιοπρεπή,ς άλογη και παράλογη.
Βρυχώνται οι Τούρκοι. Απειλούν, χλευάζουν, προσβάλλουν, συκοφαντούν, διεκδικούν. Από τον ανώτατο ηγέτη τους αυτά και όχι από κάποιον αντιπεριφερειάρχη της ανατολίας. Τι απαντά  το καθ’ημάς... ασκέρι και ο σκαληνός σερασκέρης του; Τίποτε. Αφωνότερος των ιχθύων και απραγέστερος των βατράχων.
Λύκοι, γκρίζοι και λυσσασμένοι, απέναντι. Ιχθύες και βατράχια από δω. Τι συμπεραίνει ο κοινός νους; Ότι κάποια στιγμή οι λύκοι θα ορμήξουν. Παρήγορο το γεγονός ότι το αξιόμαχο των Τούρκων ουδέποτε δοκιμάστηκε απέναντι σε οργανωμένο στρατό. Ύαινες και λαφυραγωγοί μια ζωή. 
Απαρήγορο το γεγονός ότι το αξιόμαχο των Ελλήνων υπονομεύτηκε τα τελευταία χρόνια από τις ειρηνόφιλες σειρηνωδίες κλεφτοκατσικάδων. Και προσοχή! «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί» και όχι οι ειρηνόφιλοι. Ψιλά γράμματα αυτά για την περιρρέουσα ημιμάθεια. 
Ατάραχος, γαλήνιος άκουσε ο Γερο-Κολοκοτρώνης την απόφαση για καταδίκη σε θάνατο. Ούτε κατάρες ούτε κραυγές ούτε φοβέρες. Μόνο «μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου». Ήταν ειρηνοποιός. 
Καταδικάζονται λήσταρχοι και εγκληματίες και σκούζουν και τσιρίζουν και μυξοκλαίουν για το κακό που τους βρήκε, όντας τόσο «καλοί άνθρωποι», όπως βεβαιώνουν, σπαραξικάρδια, οι συμβίες τους. Ειρηνόφιλοι άνθρωποι...
Σκότωσαν, άνανδρα, οι Αλβανοί το “γαλανόλευκο παιδί” της Βορείου Ηπείρου. (Όπως κάποτε στην Κύπρο, τα ξαδέρφια τους οι Αγαρηνοί, τον Ισαάκ και τον Σολωμό). Τους γνωρίσαμε στην ιστορία ως Τουρκαλβανούς. Μ’ αυτούς κυρίως, πολεμούσαμε το ’21 και όχι με τους χοντροκέφαλους Τούρκους. 
Ανύπαρκτοι στους Βαλκανικούς Πολέμους, περίμεναν την έκβασή τους για να χιμήξουν. Μάζεψε τους μπέηδες τους το ευρωπαϊκό  εργαστήριο ραδιουργίας και τους έκανε κράτος-παρία. 
Τους ξανασυναντήσαμε το ’40, όταν καμμιά 15αριά τάγματά τους πίσω, στα οπίσθια των Ιταλών, πυροβολούσαν τις λάσπες και τις βελανιδιές της Πίνδου. 
Με τους Γερμανούς, οι Τσάμηδες, συμμορίες από μαχαιροβγάλτες και βιαστές, κατασκότωναν και καταλήστευαν τον εμπερίστατο Ελληνισμό της Ηπείρου. Ξεκουμπίστηκαν για να γλιτώσουν το κρέμασμα. Τώρα απαιτούν αποζημιώσεις. Τι να πει κανείς; Τουρκαλβανοί...
Τι απαντούν οι ημέτεροι; Τίποτε.  "Το χωριό καίγεται και η γριά λαμπροχτενίζεται" όπως γράφει ο Μακρυγιάννης. 
Οι θεσμοί! Τι θα πουν οι θεσμοί! Οι δεσμοί.( Καλός και ο αρχιεπίσκοπος. Από μητροπολίτης Αθηνών, μιτροπωλητής. Συμφωνίες με τους αθέους και ευχαριστίες, δίνοντάς τους "αέρα" και λόγο να πανηγυρίζει το εκκλησιομάχο κοπάδι τους. Το μόνο που δεν μας είπε είναι να ψηφίσουμε τον κ. Τσίπρα).
Βγήκε ο Ράμα, ο ναρκέμπορος, την επαύριον της δολοφονίας του ωραίου Έλληνα, είπε τα εμετικά του. Εδώ; Άφωνη, λόγω γλωσσοτομίας, η «υπεύθυνη ηγεσία της χώρας». 
Αν ζούσε ο Καραϊσκάκης θα τους φορούσε το «βρακί της Κατερίνας». (Ο «σταυραετός της Ρούμελης», που έκανε τύμβους με τα κομμένα κεφάλια των Τουρκαλβανών στο Δίστομο και την Αράχοβα, έσερνε μαζί του ένα γυναικείο παλιόβρακο, γνωστό σε όλα τα παλληκάρια του με τ’ όνομα «το βρακί της Κατερίνας». 
Το φορούσε στους κιοτήδες, τους φοβητσιάρηδες, τις σαπιοκοιλιές. Όποιον του το φορούσε τον περιφρονούσε και η οικογένειά του, ήταν άτιμος και προδότης. Σήμερα δεν θα έφτανε το ένα. Θα έπρεπε να απευθυνθεί  σε βιοτεχνία εσωρούχων για να καλύψει τις ανάγκες και την ζήτηση). 
Προδίδουν  και τους προδότες οι Σκοπιανοί. (Τελικά ποιος ήταν ο πρωτεργάτης,  ο εμπνευστής της συμφωνίας ή καλύτερα ο εκτελεστής, γιατί η σύλληψη έγινε εκτός; Σ' αυτές τις περιπτώσεις η απάντηση δόθηκε πριν από 2500 χρόνια. «Εν αμίλλαις πονηραίς αθλιώτερος ο νικήσας»). 
Δεν τηρούνται τα συμφωνηθέντα στις Πρέσπες. Το «μακεδονικό έθνος» των νεοκομιτατζήδων, δόξη και  τιμή, περνά στο σύνταγμά τους. 
Τι απαντούν οι «κωφοί και άλαλοι» των Αθηνών; Τίποτε.  
Οργανώνουν συνέδρια ανόμων και παρανόμων, επιτροπές εμπειρογνωμόνων, τα οποία θα απαλείψουν  από τα σχολικά βιβλία τις ενοχλητικές-«εθνικιστικές»-αναφορές. 
Τι άραγε και πώς θα το αναθεωρήσουν; Στο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού υπάρχει κεφάλαιο  με τίτλο: «Από τον ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897  στον Μακεδονικό Αγώνα» (σελ. 178-181). Το κεφάλαιο συνοδεύεται από μια εικόνα του Παύλου Μελά και από περιληπτικό τίτλο όπου διαβάζουμε: 
«Μακεδονικός Αγώνας ονομάζεται  η ένοπλη σύγκρουση των Ελλήνων και Βουλγάρων ανταρτών στο χώρο της Μακεδονίας την περίοδο 1904-1908». (Δυστυχώς δεν υπάρχει πουθενά η φράση «η Μακεδονία ήταν είναι και θα είναι ελληνική»). 
Τώρα με την...εθνοκάθαρση, τι θα γραφτεί;  
«Ο βορειοελλαδίτικος αγώνας ήταν σύγκρουση Ελλήνων και βορειομακεδόνων»; 
Μήπως “ο αγώνας στην Ευρωπαϊκή  Οθωμανική Αυτοκρατορία"; 
”Μήπως "ο αγώνας ανατολικά των Ιωαννίνων και δυτικά της  Ξάνθης"; 
Μήπως  «βόρεια της Λάρισας και νότια των Σκοπίων;”  
Με τον Παύλο Μελά τι θα κάνουν; Με τον Δραγούμη, τον Καραβαγγέλη, τον καπετάν Κώτα που φωτογραφίες τους συνοδεύουν  το κεφάλαιο; Θα τους εξαφανίσουν; 
Θα βάλουν φωτογραφία του Κοτζιά και την γελοία σκιάθα του, να αγκαλιάζει τον Δημητρώφ; Σβήνει η ιστορία, το αίμα;  
Όχι, άλλοι θα εξαφανιστούν! (Από τώρα, αν ακούει κανείς, πρέπει να ετοιμάσουμε μικρό, ευσύνοπτο βιβλιαράκι, για παιδιά Δημοτικού κυρίως, με τίτλο« Ο Μακεδονικός Αγώνας: η δόξα της Ελλάδας» Θα βρεθεί τρόπος να φτάσει στα χέρια των Ελληνοπαίδων). 
Ελπίζω-κατάντια είναι αυτό- να αντιδράσουν οι Σκοπιανοί της Επιτροπής και να βγει από τα βιβλία Γλώσσας της ΣΤ ’Δημοτικού -(τετρ.Εργασιών, β’ τεύχος, σελ. 39) - η τρισάθλια απεικόνιση με τον Μέγα Αλέξανδρο δίπλα στην Κοκκινοσκουφίτσα και τον Καραγκιόζη, η οποία συνοδεύεται από άσκηση, διά της οποίας προτρέπονται οι μαθητές "να γράψουν μια ιστορία αυτής της παράξενης συντροφιάς".
Εμείς κρατάμε τον Μέγα Αλέξανδρο. Την Κοκκινοσκουφίτσα και τον Καραγκιόζη τους επιστρέφουμε στο υπουργείο Παιδείας. Θα τύχουν λαμπρής υποδοχής...

Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
0 Comments

ΜΙΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗΤΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ

8/11/2018

0 Comments

 
του Δημήτρη Βαλασίδη(*).

Υποβάλλονται συχνά προς τους εν αποστρατεία Αξιωματικούς κάποια ερωτήματα  που οφείλονται σε άγνοια ή σκοπιμότητα των ερωτώντων όπως «τι κάνατε όταν ήσασταν εν ενεργεία», «τώρα θυμηθήκατε να ασχοληθείτε με την πολιτική», «γιατί δεν κάθεστε στο σπίτι σας» και άλλα πολλά.

Οι απαντήσεις είναι απλές και ελπίζω κατανοητές:
Οι Στρατιωτικοί εε είναι υποχρεωμένοι να εκτελούν τα καθήκοντα τους και μόνον σύμφωνα με το σύνταγμα και  τον νόμο. Κάποτε που επιχείρησαν να επέμβουν στα πολιτικά πράγματα για το καλό της Πατρίδας, κατηγορήθηκαν  από τον ίδιο τον ευεργετηθέντα  λαό, δικάστηκαν και πέθαναν πάμπτωχοι στην φυλακή. Οι νεότεροι συνάδελφοί τους θεωρήθηκαν χωρίς αποδείξεις από τους πολιτικούς «σταγονίδια» και «χουντικοί». Τον λόγο σήμερα έχει ο «κυρίαρχος» λαός, ο οποίος πρέπει να δράσει με κάθε νόμιμο τρόπο.

Αποστρατευόμενοι οι Αξιωματικοί είναι πλέον πολίτες με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, όπως και οι υπόλοιποι. Βεβαίως διατηρούν την εντιμότητα, τις ικανότητες και τις γνώσεις που απέκτησαν κατά την πολυετή υπηρεσία τους στις Ένοπλες Δυνάμεις. Υπάρχουν Αξιωματικοί ιατροί, μηχανικοί, νομικοί, οικονομολόγοι και άλλοι επιστήμονες. Τις γνώσεις τους αυτές και την ανεκτίμητη εμπειρία τους οφείλουν να προσφέρουν για το καλό της Πατρίδας. Επίσης  πρέπει να σημειωθεί ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις χαίρουν της εμπιστοσύνης του λαού πολύ περισσότερο από άλλες κοινωνικές ομάδες.

Είναι λοιπόν επιβεβλημένο να ασχοληθούν με την πολιτική για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά ένα φαύλο και ανίκανο πολιτικό καθεστώς, αποτελούμενο από άτομα που έχουν αποδείξει, ότι ενδιαφέρονται μόνον για τα προσωπικά τους συμφέροντα, οικονομικά και άλλα, και ουδόλως για την Πατρίδα. Είναι αυτονόητο ότι αν ενταχθούν στα υπάρχοντα κοινοβουλευτικά κόμματα θα αλλοτριωθούν ή θα αποβληθούν. Δυστυχώς έχουμε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Αν όλα αυτά τα κατανοήσουν οι Έλληνες ψηφοφόροι και στις επόμενες εκλογές στηρίξουν Αξιωματικούς εα εκτός των κομμάτων που κατέστρεψαν την Ελλάδα μας, τότε υπάρχει ελπίδα σωτηρίας.
(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι:

Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ.
0 Comments

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟ 40 ΚΑΙ  ΟΙ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΙ ΜΥΘΟΙ

31/10/2018

0 Comments

 
του Δημήτρη Βαλασίδη (*)

Συμπληρώνονται φέτος 78 χρόνια από το μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία έπος του 1940-41. Κάποιοι, ευτυχώς ελάχιστοι, προσπαθούν να συντηρήσουν ορισμένους μύθους για την πολεμική συμμετοχή της Ελλάδος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Συμμετοχή που συνέβαλε τα μέγιστα στην τελική νίκη των συμμάχων κατά του άξονα.  Οι μύθοι αυτοί είναι αποτέλεσμα λανθασμένων ερμηνειών των δεδομένων του πολέμου, αλλά κυρίως ιδεολογικοί και πολιτικοί. Όμως η επιστημονική ιστορική έρευνα διέλυσε τους μύθους που οι σημαντικότεροι είναι:
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ήταν απροετοίμαστες να αντιμετωπίσουν την ισχυρή ιταλική πολεμική μηχανή.
Στην πραγματικότητα, η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική. Η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά (1936-41) είχε δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στην προς πόλεμο προπαρασκευή της εκτιμώντας ορθά τον κίνδυνο από τις ιταλικές επεκτατικές φιλοδοξίες στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου, αλλά και από την όχι φιλική στάση της Βουλγαρίας. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είχαν αναδιοργανωθεί αποτελεσματικά, εκπαιδευτεί άρτια και εξοπλιστεί κατάλληλα. Αυτό  επαληθεύτηκε κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Η κατασκευή της  «γραμμής Μεταξά» στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο, δεν αποτέλεσε λανθασμένη στρατηγική, όπως κρίνουν ορισμένοι συγγραφείς εκ των υστέρων. Ήταν απαραίτητη και συνετή απόφαση, η οποία κατέστησε αποτελεσματική την ελληνική άμυνα στο ευαίσθητο μέτωπο της Θράκης, όπου υπήρχε η βουλγαρική απειλή. Από τεχνικής πλευράς αποτέλεσε σημαντικό επίτευγμα τόσο για τα δεδομένα του ελληνικού κράτους όσο και για τις δυνατότητες των άλλων βαλκανικών κρατών. Τέλος, σε επίπεδο στρατηγικής προσέγγισης της επερχόμενης σύγκρουσης, η ελληνική πλευρά ήταν πεπεισμένη για το αναπόφευκτο του ελληνοϊταλικού πολέμου και είχε προετοιμαστεί από κάθε άποψη για το ενδεχόμενο αυτό, χωρίς να αιφνιδιαστεί από το ιταλικό τελεσίγραφο. Έτσι, άλλωστε, εξηγείται η επιτυχία του ελληνικού στρατού στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, καθώς  επρόκειτο για μία σημαντική επιτυχία, ανώτερη της αντίστασης της Φινλανδίας στην εισβολή της ΕΣΣΔ το 1939.
Η άριστη προετοιμασία του Ελληνικού Στρατού καταδείχθηκε και από την επιτυχία του συστήματος επιστράτευσης και συμπλήρωσης, αλλά και συγκρότησης μονάδων, οι οποίες προωθήθηκαν τάχιστα στην ελληνοαλβανική μεθόριο .Ο Μεταξάς λίγο πριν την έναρξη του πολέμου δεν αποδέχθηκε την εισήγηση του Παπάγου να κηρύξει γενική επιστράτευση. Μια τέτοια ενέργεια έχει πολλές δυσκολίες και επιπλέον θα έδινε μια αφορμή στους Ιταλούς. Προτίμησε την μυστική μερική επιστράτευση. Συγκεκριμένα ανέστειλε την απόλυση των οπλιτών θητείας και επιστράτευσε με φύλλα ατομικής πρόσκλησης (ΦΑΠ) το προσωπικό της 8ης Μεραρχίας Ιωαννίνων, της 9ης Μεραρχίας Κοζάνης της Φρουράς Κερκύρας και μιας Ταξιαρχία Ευζώνων. Και αυτά για να παραπλανηθεί ο Μουσολίνι ως προς τον όγκο του ελληνικού στρατού έναντι του ιταλικού. Ο Μουσολίνι φέρεται να είπε: «Ο πονηρός γέρων με εξηπάτησε».
Αποτέλεσμα της επιτυχούς επιστράτευσης και γενικής οργάνωσης ήταν η αριθμητική υπεροχή του ελληνικού στρατού στην Βόρειο Ήπειρο έναντι των Ιταλών έως την άνοιξη του 41, όταν εκδηλώθηκε η ιταλική Εαρινή Επίθεση.
Συμπερασματικά το ελληνικό κράτος επέδειξε σαφώς ανώτερες ικανότητες στην αντιμετώπιση του εχθρού.

 Απροθυμία του δικτατορικού καθεστώτος του Μεταξά να διεξάγει αυτόν τον πόλεμο.

Η απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου δηλαδή η σταθερή απόφαση της ελληνικής πλευράς να πολεμήσει σε περίπτωση εκδήλωσης ιταλικής επίθεσης, δεν αποτέλεσε ούτε συνέπεια της «πίεσης του ελληνικού λαού» – παράγοντας, άλλωστε, δευτερεύων σε ένα δικτατορικό καθεστώς– ούτε η υποταγή ενός απρόθυμου να πολεμήσει δικτάτορα στις αγγλικές πιέσεις.  Ήταν μια λογικά υπολογισμένη στρατηγική απόφαση, η οποία είχε ληφθεί πολύ πριν το 1940, ίσως και από το 1936. Η ελληνική εξωτερική πολιτική του καθεστώτος του Μεταξά συνέχιζε την τακτική διπλωματικής και στρατιωτικής απομόνωσης της Βουλγαρίας που είχε εγκαινιαστεί το 1934 με το Σύμφωνο της Βαλκανικής Συνεννόησης και το παρεπόμενο στρατιωτικό σύμφωνο μεταξύ Ελλάδος, Γιουγκοσλαβίας, Ρουμανίας και Τουρκίας. Επίσης τηρούσε προσεκτική στάση έναντι της ιταλικής επιθετικότητας, καθώς μάλιστα ανάλογη πολιτική κατευνασμού ακολουθούσε το ισχυρότερο ευρωπαϊκό κράτος, η Μεγάλη Βρετανία.

Η μη ορθή εκτίμηση της συμμετοχής της Αλβανίας στην επίθεση κατά της Ελλάδος.
Η Ελλάδα δέχθηκε επίθεση από το έδαφος της Βορείου Ηπείρου όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά και της συνενωμένης κάτω από το ίδιο στέμμα Αλβανίας. Στο πλευρό του ιταλικού στρατού μαχόταν τόσο τακτικός αλβανικός στρατός συνολικής δύναμης δέκα  πέντε ταγμάτων όσο και παραστρατιωτικές ομάδες, οι οποίες κατά την διάρκεια της Κατοχής ανέλαβαν την τρομοκράτηση του ελληνικού πληθυσμού της Ηπείρου και την αλλοίωση των εθνολογικών δεδομένων. Η συμμαχία αυτή ήταν γνωστή στην ελληνική κυβέρνηση. Για αυτόν τον λόγο η Αλβανία χαρακτηρίστηκε με ελληνικό Βασιλικό Διάταγμα εμπόλεμο κράτος, χαρακτηρισμός που ήρθη μόλις το 1988. Ώστε, ο πόλεμος του 1940-41 διεξήχθη κατά της Ιταλίας, της Αλβανίας και της Γερμανίας.
Το έπος του 40 παρουσιάζεται ως πόλεμος κατά του φασισμού, αν και διεξήχθη από ένα δικτατορικό καθεστώς με φασιστικά στοιχεία.
Ο μύθος αυτός προέρχεται από την βρετανική και την κομμουνιστική προπαγάνδα. Η βρετανική προπαγάνδα επεδίωκε να αποδώσει στην ελληνική πολεμική προσπάθεια έναν ιδεολογικό χαρακτήρα, δηλαδή να τον παρουσιάσει ως αγώνα κατά του φασισμού, ενώ η ελληνική κυβέρνηση του Μεταξά να τον εμφανίσει ως αγώνα κατά ενός γεωπολιτικού εχθρού, της Ιταλίας. Λόγω της προσπάθειας ευρωπαϊκής ενοποίησης και  της απουσίας εδαφικών διεκδικήσεων γενικά στην Ευρώπη, έχει επικρατήσει στην ιστοριογραφική παραγωγή η αντίληψη του πολέμου του 1940 ως πολέμου κατά του φασισμού. Δηλαδή το ένα φασιστικό καθεστώς πολεμούσε το άλλο. Από τους κομμουνιστές της Ελλάδας παρατηρούμε το εξής παράδοξο. Όσο η Γερμανία ήταν σύμμαχος της ΕΣΣΔ το ΚΚΕ καλούσε τους οπαδούς του να μην πολεμήσουν. Όταν η συμμαχία αυτή έπαυσε να ισχύει, οι κομμουνιστές καλούσαν σε ιδεολογικό πόλεμο κατά του φασισμού. Με την λογική του πολέμου κατά των φασιστών θα πρέπει να υποστηρίξουμε ότι ο κυπριακός αγώνας ήταν κατά των δημοκρατών Άγγλων.
Οι αγαθές προθέσεων της Μεγάλης Βρετανίας έναντι της Ελλάδας.
Η επιμονή της Μεγάλης Βρετανίας για ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στο ελληνικό έδαφος αποτελούσε όχι τόσο συμβολή στον αγώνα των Ελλήνων, αλλά περισσότερο προπαγανδιστική ενέργεια, για να αποκατασταθεί το πληγέν κύρος της Βρετανίας, κυρίως έναντι των ΗΠΑ και της Τουρκίας. Ο ίδιος ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστων Τσώρτσιλ σε ομιλία του στις 27 Απριλίου 1941, την ημέρα που η Αθήνα κατελήφθη από τον γερμανικό στρατό, παρουσίαζε την βρετανική επέμβαση στην Ελλάδα ως ουσιαστική βοήθεια στην Ελλάδα.
Η ιταλική εισβολή στην Ελλάδα αποτέλεσε ευμενής εξέλιξη για τους βρετανικούς υπολογισμούς. Στην έκθεση του Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα Βίκτωρ φον Έρμπαχ, με ημερομηνία 15 Νοεμβρίου 1940, αναφέρεται ότι η ιταλική επίθεση εξυπηρετούσε τα βρετανικά σχέδια. Χαρακτηριστική είναι η διατύπωση σε βρετανικό διπλωματικό έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών από τον Ιανουάριο του 1941, όπου είναι εμφανής η προσπάθεια να συνεχίσει η Ελλάδα τον πόλεμο και να προκληθεί γερμανική επίθεση κατά του ελληνικού κράτους. Οι Βρετανοί είχαν αποστείλει από τον Νοέμβριο του 1940 στην Ελλάδα μοίρες αεροπορικών δυνάμεων, οι οποίες όμως παρέμεναν στα αεροδρόμια του Τατοΐου και της Ελευσίνας, καθώς η ελληνική ηγεσία δεν επέτρεπε την χρήση των αεροδρομίων της Βορείου Ελλάδος, αφού μία τέτοια ενέργεια θα συνιστούσε αιτία πολέμου για την γερμανική πλευρά. Συνεπώς, η βρετανική σπουδή για επιχειρησιακή δράση στην Β. Ελλάδα ουσιαστικά αποσκοπούσε να εμπλέξει την Ελλάδα στον πόλεμο κατά της Γερμανίας.
Τον Φεβρουάριο του 1941, καθώς πλέον δεν υπήρχε ο Μεταξάς, ο οποίος σε γενικές γραμμές αντιτασσόταν στην άφιξη βρετανικού εκστρατευτικού σώματος, η βρετανική πλευρά επεδίωξε τη δημιουργία ενός βαλκανικού μετώπου με τη συμμετοχή της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Τουρκίας, ώστε να δημιουργηθεί μία εστία έντασης στην ηπειρωτική Ευρώπη κατά της Γερμανίας.
 Στις 22 Φεβρουαρίου ήρθε στην Αθήνα ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Άντονυ Ήντεν, καθώς και ο στρατηγός Άρτσιμπαλντ Ουέηβελ), επικεφαλής των βρετανικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή μαζί με το επιτελείο τους. Η κίνηση αυτή επεδίωκε να πείσει τις κυβερνήσεις των τριών κρατών να συγκροτήσουν έναν συνασπισμό κατά των Γερμανών, έναν συνασπισμό, ωστόσο, τον οποίον οι Βρετανοί δεν ήταν σε θέση να στηρίξουν με ικανοποιητικό αριθμό δυνάμεων, αφού τελικά διέθεσαν μόλις 57.000 στρατιώτες. Αλλά και όταν συμμετείχαν στις επιχειρήσεις, τον Απρίλιο του 1941, στην ηπειρωτική Ελλάδα, σκοπός τους ήταν η προβολή συμβολικής αντίστασης με την ελάχιστη δυνατή απώλεια Βρετανών στρατιωτών, δεδομένης και της επικείμενης άφιξης πρόσθετων γερμανικών δυνάμεων στο μέτωπο της βορείου Αφρικής.

Συνθηκολόγηση: Προδοσία ή πράξη σύνεσης.
Μετά την κατάρρευση της αμυντικής διάταξης στη γραμμή του ποταμού Αλιάκμονα και τον εγκλωβισμό του μεγαλύτερου μέρους των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στο μέτωπο της Ηπείρου, η πρωτοβουλία συνθηκολόγησης του αντιστράτηγου Γεώργιου  Τσολάκογλου διοικητή του Γ΄ Σώματος Στρατού στις 20 Απριλίου 1941 – όπως και η προγενέστερη συνθηκολόγηση του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας στις 9 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη – θεωρήθηκε από τον εμπνευστή της ότι αποτελούσε τη σωφρονέστερη επιλογή, διότι με αυτόν τον τρόπο αφενός απετράπη η διάλυση του ελληνικού στρατού αφετέρου αποφεύχθηκε – χάρις στη μεσολάβηση του Χίτλερ στις 2 Μαΐου 1941 – η αιχμαλωσία των Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτών και η μεταφορά τους στη Γερμανία ή στην Ιταλία, όπως λ.χ. είχε συμβεί σε οποιαδήποτε άλλη κατεχόμενη χώρα της Ευρώπης. Οι περίπου 270.000 Έλληνες αιχμάλωτοι αφέθησαν ελεύθεροι. Στους Αξιωματικούς επετράπη να επιστρέψουν με τον ατομικό τους οπλισμό. Σε περίπτωση μη συνθηκολόγησης και αιχμαλωσίας των Ελλήνων στρατιωτών είναι πιθανόν, ότι ελάχιστοι θα επέστρεφαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν θα είχαμε αντιστασιακή δράση στην Ελλάδα επί Κατοχής, ούτε αξιόμαχο στρατός  για να αντιμετωπίσει τον κομμουνιστική λαίλαπα.
Η παράταση των πολεμικών επιχειρήσεων εξυπηρετούσε ουσιαστικά μόνον τους Βρετανούς, ώστε να καλυφθεί η υποχώρηση του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος με τη θυσία των τελευταίων δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού. Διαφαίνεται έτσι ότι το ευφυολόγημα ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν αποφασισμένη να πολεμήσει μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματος των Ευρωπαίων δεν στερείτο αντικειμενικής βάσης.
Άλλωστε οι ίδιοι οι απλοί Έλληνες στρατιώτες είχαν αντιληφθεί τη ματαιότητα της συνέχισης του αγώνα κατά της γερμανικής επίθεσης, η οποία εξυπηρετούσε τα βρετανικά συμφέροντα με την όσο το δυνατόν αναίμακτη απαγκίστρωση του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος από την ηπειρωτική Ελλάδα. Η συνθηκολόγηση ήταν αναπόφευκτη από στρατιωτικής άποψης καθώς οι γερμανικές μονάδες είχαν σχεδόν αποκλείσει τον ελληνικό στρατό του μετώπου της Ηπείρου, φθάνοντας στα μετόπισθέν του στο Μέτσοβο. Υπήρξε μία δύσκολη απόφαση, η οποία ήταν αντίθετη με δύο παράγοντες. Με την πολιτική βούληση για συνέχιση του αγώνα χάρη των βρετανικών συμφερόντων και με την αβάσιμη λαϊκή αίσθηση, ότι η στρατιωτική ηγεσία συνθηκολογώντας «πρόδωσε» τον αγώνα των απλών στρατιωτών, οι οποίοι όμως είχαν αρχίσει να λιποτακτούν την άνοιξη του 1941 μετά την αποδιοργάνωση των μονάδων.
 Η «απελευθέρωση» ή αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνας και την Θεσσαλονίκης.

Το πρωί  της 12ης Οκτωβρίου 1944 ο στρατηγός Φέλμι συνοδευόμενος από το δήμαρχο Αθηναίων Γεωργάτο κατάθεσε ένα στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη, ενώ ήδη οι μηχανοκίνητες φάλαγγες των Γερμανών εγκατέλειπαν ανενόχλητες από νωρίς την Αθήνα διαμέσου της Ιεράς Οδού. Το ίδιο πρωινό η γερμανική φρουρά της Ακρόπολης προχώρησε στην υποστολή της γερμανικής σημαίας  και ένας στρατιώτης τύλιξε βιαστικά το σύμβολο της κατοχής και αποχώρησε από τον Ιερό Βράχο.  Σημαντικό τμήμα του λιμανιού του Πειραιά ανατινάχθηκε από τους αποχωρούντες Γερμανούς.

Στις 30 Οκτωβρίου ο ΕΛΑΣ εισήλθε στη Θεσσαλονίκη με την Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας (ΟΜΜ ), δεδομένου ότι έφευγαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, χωρίς αντίσταση.
Οι Γερμανοί ολοκλήρωσαν το καταστροφικό τους έργο και αποχώρησαν ανενόχλητοι για  να επιστρέψουν στην Πατρίδα τους, γιατί ουσιαστικά είχαν χάσει τον πόλεμο. Ο ΕΛΑΣ εισήλθε στην πόλη χωρίς να δώσει μάχη και χωρίς να αποτρέψει την ανατίναξη των λιμενικών εγκαταστάσεων.

Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να θεωρείται «απελευθέρωση» η άνευ μαχών είσοδος ενόπλων σε μια πόλη.

Τελειώνω με την φράση του Σταγιρίτη φιλόσοφου Αριστοτέλη: “Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ’ αλήθεια”


(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι:

Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ.


0 Comments

ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΩ ΤΑ ΒΛΑΣΦΗΜΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

7/10/2018

0 Comments

 
Του Δημήτρη Νατσιού (*)

 «H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Επειδή, κατά την εντολή της Αγίας Γραφής, «πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95.5) και «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις».
Επειδή, έμαθα να ακούω τους αγίους της Εκκλησίας μας και όχι «ιερές μουρμούρες» συμβιβασμένων ιεραρχών, να υπακούω σε λόγια παλληκαρίσια σαν του αγίου Παϊσίου «…Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό! …
Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν…»


Επειδή, δεν ανέχομαι μια δράκα εκκλησιομάχων να μαγαρίζει ευαίσθητες και αθώες παιδικές ψυχές.

Επειδή, είμαι οργισμένος εξαιτίας της υλικής και πνευματικής λεηλασίας της πατρίδας μου, από ημέτερα και αλλογενή αρπακτικά-«οι μη οργιζόμενοι εφ’ οις δει ηλίθιοι δοκούντες είναι» (κατά τον Αριστοτέλη, δάσκαλο του πρώτου καπετάνιου της προδομένης Μακεδονίας μας, του Μ. Αλεξάνδρου).
Επειδή, ντρέπομαι να ντροπιαστώ ενώπιον της ιστορίας μας και σκέφτομαι ότι κάποτε κάποιοι δάσκαλοι και δασκάλες, υπέγραφαν με το αίμα τους την διδασκαλία τους, σαν τις ηρωικές δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα.
Επειδή, είμαι Έλληνας, Χριστιανός Ορθόδοξος και όχι Γραικύλος της σήμερον.
Επειδή, δεν φοβάμαι και «δεν ξέρω εγώ να τσακάω την μέση μου», όπως έλεγε ο απροσκύνητος κλεφταρματολός του ’21, Δημήτριος Μακρής.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους τόσους, δεν διδάσκω τα βλάσφημα βιβλία των Θρησκευτικών, αλλά «ψυχή και Χριστό», όπως μας κανοναρχεί ο εθναπόστολος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, πράγμα που κάνω εδώ και πολλά χρόνια.΄΄
(*) Ο Δημήτρης Νατσιός είναι μάχιμος θεολόγος και δάσκαλος.

0 Comments
<<Previous

    ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ-ΑΡΘΡΑ-ΣΧΟΛΙΑ

     Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας ουδεμία ευθύνη φέρει για το περιεχόμενο των αναρτήσεων και σχολίων, αφού εκφράζουν αποκλειστικά τις ιδέες και απόψεις του συγγραφέα, οι οποίες μπορεί να μην ταυτίζονται με τις θέσεις του Κόμματος.
    (Τα σχόλια δεν πρέπει να υπερβαίνουν τους 900 χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένων των κενών διαστημάτων.
    Η δημοσίευση των σχολίων τελεί υπό την έγκριση του διαχειριστού και θα δημοσιεύονται μόνον επώνυμα σχόλια των μελών του κόμματος)


    ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

    All
    KTAXTSIOGLOU
    ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
    ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
    ΑΛΙΚΑΚΟΣ
    ΑΛΙΚΑΚΟΣ
    ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ
    ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ
    ΑΠΟΨΕΙΣ
    ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΕ
    ΒΑΛΑΣΙΔΗΣ
    ΒΑΛΑΣΙΔΗΣ
    ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
    ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
    ΒΕΝΕΤΗΣ
    ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
    ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
    ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
    ΓΡΑΨΑΣ
    ΓΡΟΥΣΟΥΖΑΚΟΣ
    ΔΕΡΕΖΕΑΣ
    ΔΕΡΕΖΕΑΣ
    ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ
    ΔΟΥΔΟΥΜΗΣ
    ΔΟΥΔΟΥΜΗΣ
    ΚΑΒΑΡΛΗΣ
    ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΑ
    ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΑ
    ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
    ΚΑΡΑΚΟΛΗ
    ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ
    ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ
    ΚΑΤΗΦΟΡΗΣ
    ΚΑΨΗ
    ΚΑΨΗ
    ΚΟΥΡΙΑΝΝΙΔΗΣ
    ΚΟΥΡΙΑΝΝΙΔΗΣ
    ΚΟΥΣΟΥΛΗΣ
    ΚΡΑΣΣΑΣ
    ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
    ΛΟΙΖΟΥ
    ΛΟΙΖΟΥ
    ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ
    ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΣ
    ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΣ
    ΜΗΤΣΙΟΣ
    ΜΟΜΕΝΙ
    ΝΑΤΣΙΟΣ
    ΝΑΤΣΙΟΣ
    ΞΥΛΟΥΡΗΣ
    ΠΕΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ
    ΡΕΤΣΙΝΑ Δήμητρα
    ΡΕΤΣΙΝΑ Δήμητρα
    ΣΑΡΗΠΑΠΑΣ
    ΣΑΡΗΠΑΠΑΣ
    ΣΑΡΛΟΣ
    ΣΙΩΚΟΣ
    ΣΙΩΚΟΣ
    ΤΑΧΤΣΟΓΛΟΥ
    ΤΣΑΙΛΑΣ
    ΤΣΑΙΛΑΣ
    ΤΣΑΚΙΡΗΣ
    ΤΣΑΚΙΡΗΣ
    ΦΑΡΑΝΤΑΤΟΣ
    ΦΕΓΓΟΣ
    ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
    ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
    ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ



    RSS Feed

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Xαριλάου Τρικούπη 24 , Αθήνα, 10680
Μέγαρο Καπιτόγλου, 6ος όροφος,
τηλ 211 182 6004
e-mail: syndesmosee@gmail.com
Απευθυνόμαστε στους σκεπτόμενους Έλληνες
Νέο Ύφος και Ήθος

ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΟΝ ΣΕΕ
Picture
Copyright ΣΕΕ-2013