Του Γεωργίου Τσακίρη,
Στις 25 Ιαν. 2019 η Βουλή των Ελλήνων επικύρωσε τη συμφωνία των Πρεσπών, που υπογράφηκε στις 17 Ιουνίου 2018 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες από την Ελληνική και τη Σκοπιανή κυβέρνηση. Υπεγράφη με βιασύνη, αλλά με σπουδή, αιφνίδια, χωρίς την ενημέρωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, χωρίς να ληφθεί υπόψη η βούληση του Ελληνικού λαού που εκφράστηκε με τα τρία υπερμεγέθη σε όγκο συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσ/νίκη και χωρίς να θεωρηθεί μείζον εθνικό θέμα που απαιτεί πλειοψηφία 180 Βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων.
Παραχωρήσαμε Εθνότητα, γλώσσα και όνομα, δηλ. τα δώσαμε όλα. Όταν παραχωρείς τα πάντα σε αυτόν με τον οποίο διαπραγματεύεσαι αυτό λέγεται διαπραγμάτευση ; Με βάση την κοινή λογική σημαίνει ή δεν ξέρεις παντελώς να διαπραγματεύεσαι, ή ηθελημένα - σκόπιμα παραχωρείς. Στην περίπτωση που ηθελημένα δημιουργείς τις ευνοϊκές προϋποθέσεις στον γείτονα που διεκδικεί, να διεκδικήσει πλέον με άνεση και νομιμοφάνεια δικά σου εδάφη διαπράττεις σοβαρότατο ποινικό αδίκημα κατά της Χώρας σου. Δυστυχώς το αδίκημα αυτό διεπράχθη από τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους συνοδοιπόρους του(153 Βουλευτές), δηλαδή από την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Για να μη αποδίδουμε ευθύνες μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης θα παραχωρούσε σύνθετη ονομασία που περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία.
Ας εξετάσουμε όμως μία – μία τις παραμέτρους των όσων δώσαμε στους Σκοπιανούς:
Όνομα - Βόρεια Μακεδονία: Η περιοχή του εδάφους των Σκοπίων στην αρχαία εποχή ονομαζόταν κυρίως Παιονία, και Δαρδανία. Μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η ορισθείσα επιτροπή χάραξης των συνόρων ακολούθησε την οροθετική γραμμή με συνέπεια ένα 6,5 % περίπου του μακεδονικού εδάφους να περιέλθει στη Δαρδανία(έτσι ονομάζονταν τα Σκόπια και στην προ Τίτο εποχή). Στα Σκόπια λοιπόν ανήκει μετά τη χάραξη της παραπάνω οροθετικής γραμμής μόνο ένα μικρό μέρος(6,5%) της Μακεδονίας μας, που είναι η αρχαία Πελαγωνία και περιλαμβάνει τις περιοχές του Μοναστηρίου, Γευγελή και Στρώμνιτσας). Τα υπόλοιπα εδάφη της χώρας αυτής ανήκουν κυρίως στην Παιονία και τη Δαρδανία. Όμως δεν μπορείς να δώσεις σε μια χώρα το όνομα Μακεδονία όταν μόνο το 6.5% του εδάφους του ήταν Μακεδονία.
Η χώρα αυτή είχε επί χίλια και πλέον χρόνια δική της ονομασία(Δαρδανία), η οποία δεν είχε ποτέ καμιά απολύτως σχέση ούτε με την ονομασία Μακεδονία, ούτε με τα γεωγραφικά ή ιστορικά παράγωγά της. Η περιοχή που μέχρι σήμερα παρουσιαζόταν ως κρατίδιο με την ονομασία Π.Γ.Δ.Μ. ή κοινώς των Σκοπίων, καθ’ όλη τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή εποχή όχι μόνον δε λαμβανόταν υπόψη ως Μακεδονία, ούτε ως τμήμα αυτής, αλλά ως εντελώς ιδιαίτερη χώρα που έφερε την ονομασία «Δαρδανία ». Με αυτή την ονομασία ήταν ήδη γνωστή από τα προχριστιανικά Ρωμαϊκά χρόνια μέχρι το μεσαίωνα.
Άρα σε καμιά περίπτωση δε μπορεί να διεκδικεί το όνομα Μακεδονία Το πιο σωστό όνομα που δικαιωματικά τους ανήκει είναι Παιονία ή Δαρδανία ή Παιονία - Δαρδανία. Έτσι θα είχαν τη δική τους πραγματική ιστορία και δε θα δημιουργούσαν προστριβές με κανένα από τα γειτονικά τους κράτη και κυρίως με την Ελλάδα.
Γλώσσα - Μακεδονική: Σύμφωνα με κείμενα παγκοσμίου κύρους ιστορικών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα την απάντηση πρέπει να την αναζητήσουμε σε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία που καθορίζουν την γλώσσα ενός λαού κατά την ιστορική πορεία της. Με βάση τα κείμενα αυτά η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων ήταν μια ιδιαίτερη διάλεκτος της Αιολικής Ελληνικής. Όταν κατά τον 4ο π.Χ. αι. άρχισαν να παρακμάζουν οι διάλεκτοι και να επικρατεί μια καθιερωμένη ελληνική γλώσσα γνωστή αργότερα ως κοινή, η Μακεδονία την υιοθέτησε.
Όμως τα βασικά χαρακτηριστικά της γλώσσας τόσο των αρχαίων Παιόνων , όσο και των Δαρδάνων δεν έχουν καμία σχέση με την αρχαία ελληνική γλώσσα που μιλούσαν οι Μακεδόνες. Επομένως δεν υπάρχει τίποτε κοινό στη γλώσσα των Μακεδόνων(Ελληνική) με τις γλώσσες των Παιόνων και των Δαρδάνων και είναι πολύ απλό γιατί αυτοί δεν ήταν Ελληνικό φύλο , όπως οι αρχαίοι αλλά και οι σύγχρονοι Μακεδόνες. Ο Αριστοτέλης ο δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου ελληνικά μιλούσε και στα ελληνικά δίδασκε την Ελληνική παιδεία στο νεαρό Αλέξανδρο. Η σημερινή γλώσσα του κρατιδίου κατά τους γλωσσολόγους καμία σχέση δεν έχει ούτε με την αρχαία Ελληνική, ούτε με τη σύγχρονη.
Επομένως είναι αδιανόητο η γλώσσα τους να ονομάζεται Μακεδονική.
Εθνότητα – Μακεδονική: Πώς να δώσεις Μακεδονική εθνότητα στους κατοίκους μια χώρας που τα εδάφη της ποτέ δεν περιέλαμβάνοντο στα εδάφη της αρχαίας ή της Μακεδονίας των μετέπειτα χρόνων, ούτε μιλούσαν γλώσσα ελληνική, ούτε εθνολογική ταυτότητα είχαν και έχουν με τους πραγματικούς Μακεδόνες.
Μετά από τα παραπάνω φρονούμε πως κακώς εδόθη στο κρατίδιο των Σκοπίων το όνομα Βόρεια Μακεδονία, γλώσσα και εθνότητα Μακεδονική. Θα τρίζουν τα κόκαλα των χιλιάδων ηρώων του Μακεδονικού αγώνα, των Βαλκανικών πολέμων, του Α΄ και Β΄ παγκοσμίων πολέμων. Οι πρωτεργάτες της συμφωνίας δε σεβάστηκαν την ιερή μνήμη τους, αγνόησαν επιδεικτικά τη βούληση των εκατοντάδων χιλιάδων(πλησίαζαν το 1 εκ.) Ελλήνων που διατράνωσαν σε 3 ογκώδη συλλαλητήρια το ΟΧΙ τους στη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά ανέφεραν ανακριβώς σε επαφές με ξένους ηγέτες ότι ήταν εκδήλωση 70.000 ακροδεξιών..
Δε στέγνωσε καλά – καλά το μελάνι της υπογραφής και τα πρώτα αποτελέσματα της ανίερης αυτής συμφωνίας, άρχισαν ήδη να εκδηλώνονται με τo πρόσφατο ψευδές άρθρο του ΒΒC περί ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας στη Β. Ελλάδα. Άλλωστε σε ψεύδη στηρίχθηκε και δημιουργήθηκε η Π.Γ.Δ.Μ και σήμερα η Β. Μακεδονία. Μπορεί κανείς να εγγυηθεί πως σε μελλοντικά ανάλογα ψεύδη δε θα στηριχθούν νέες αλυτρωτικές τάσεις εκ μέρους των Σκοπίων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να αποκοπεί από την Ελλάδα η Μακεδονία μας.
Ας γυρίσουμε όμως στο σήμερα : Οι Ψαράδες όπου στις 17 Ιουνίου 2018 υπεγράφη η συμφωνία των Πρεσπών είναι ορεινός παραδοσιακός οικισμός του νομού Φλώρινας με 80 κατοίκους που βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νομού, στη νότια όχθη της λίμνης Μεγάλη Πρέσπα, 59 χλμ. ΒΔ της Φλώρινας. Διερωτήθηκε κανείς γιατί επελέγη αυτός ο μικρός οικισμός για την υπογραφή της συμφωνίας ; Ο λόγος της επιλογής έχει να κάνει με τον εμφύλιο. Στην εκκλησία του χωριού στις 25 και 26 Μαρτίου του 1949 συνήλθε το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), που ήταν διάδοχος του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), με τη συμμετοχή 700 αντιπροσώπων και στο οποίο απηύθυνε λόγο ο τότε ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Για το συνέδριο το ΝΟΦ είχε βγάλει ανακοίνωση όπου ανέφερε: «Το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ θα είναι συνέδριο διακήρυξης των νέων προγραμματικών αρχών του ΝΟΦ. Αρχών που είναι ο προαιώνιος πόθος του λαού μας. Θα διακηρύξει την ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο μακεδονικό κράτος μέσα στη λαϊκοδημοκρατική ομοσπονδία των βαλκανικών λαών, που είναι η δικαίωση των πολύχρονων αιματηρών αγώνων του». Στο τέλος, το συνέδριο διακήρυξε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του «μακεδονικού» λαού.
Το όνειρο – στόχος των κομμουνιστών και του ΚΚΕ ήταν η δημιουργία ανεξάρτητου Μακεδονικού κράτους, της Μακεδονίας του Αιγαίου όπως την αποκαλούσαν. Δυστυχώς όμως για αυτούς και ευτυχώς για την Ελλάδα μας μετά από λίγους μήνες ήσαν οι ηττημένοι του εμφυλίου και το όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε. Μήπως όμως σήμερα οι ηττημένοι του εμφυλίου, είναι οι νικητές και το όνειρο έγινε πραγματικότητα ; Η Ελλάδα όμως έχασε. Πως μπορούμε να αισιοδοξούμε, όταν ένα κρατίδιο των 2 εκ. κατοίκων με τη δημιουργία του περιέλαβε στο σύνταγμά του αλυτρωτικές πρακτικές σε βάρος των γειτόνων του, τις οποίες με φανατισμό στηρίζει - υποστηρίζει μεγάλο μέρος του λαού του ; Είναι γνωστό πως τα Βαλκάνια είναι η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Μήπως με την πρώτη ευκαιρία η βραδυφλεγής βόμβα που βάλαμε στα θεμέλια της Μακεδονίας μας εκραγεί με πολύ δυσάρεστες συνέπειες για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας, της Πατρίδας μας, των Βαλκανίων και της ίδιας της Ευρώπης;
Αποτελέσματα: Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποια άλλη συμφωνία ή συνθήκη, εκτός εάν τα δύο κράτη(Ελλάδα και Β. Μακεδονία πια) υπό την αιγίδα του ΟΗΕ συμφωνήσουν με νέα συμφωνία να την ακυρώσουν. Κάτι τέτοιο φρονούμε πως είναι απίθανο να συμβεί, επομένως η συμφωνία δεν μπορεί να ανακληθεί. Οι διατάξεις της είναι νομικά δεσμευτικές και για τα δύο μέρη από άποψη Διεθνούς Δικαίου και θα παραμείνει σε ισχύ επ' αόριστον. Εδώ δημιουργούνται ερωτήματα, γιατί θα πρέπει εξ αιτίας της ύπαρξης αυτής της συμφωνίας να ανησυχούμε για τα βόρεια σύνορά μας και οι μοναδικοί Έλληνες κάτοικοι της μιας και μόνης Ελληνικής Μακεδονίας μας να ανησυχούν για το μέλλον τους ; Γιατί δώσαμε “γην και ύδωρ” χωρίς να πάρουμε επί της ουσίας τίποτε ; Αφού δημιουργήσαμε τη Β. Μακεδονία με τη δική μας παραδοχή - συμφωνία, άρα η μία και πραγματική - μοναδική Μακεδονία στη συνείδηση των περισσοτέρων θα θεωρείται δυστυχώς Ν. Μακεδονία. Και λογικά θα διερωτάται ο ξένος, όπως εμείς σκεφτόμαστε γιατί Βόρειος και Νότιος Κορέα και όχι μία, γιατί δύο Μακεδονίες και όχι μία ; Εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες όταν μας ρωτούν οι ξένοι από που είμαστε όταν τους πούμε ότι είμαστε Μακεδόνεςς τι θα νομίσει πως είμαστε, Έλληνες ή Σλάβοι ;
Τελικά η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί διεθνή συνθήκη και ως τέτοια δεν αλλάζει. Εάν επιχειρήσουμε ως κράτος να την αμφισβητήσουμε, τότε δίνουμε το δικαίωμα και στον εξ’ Ανατολών γείτονα να αμφισβητήσει τις συνθήκες που διέπουν και κατοχυρώνουν τα μεταξύ μας σύνορα. Τι μπορούμε να κάνουμε για να απαλύνουμε όσο είναι δυνατό τις δυσάρεστες συνέπειές της. Τελευταία κυκλοφορεί ως πρόταση να μετονομασθεί η Μακεδονία μας σε “Αρχαία Μακεδονία” και έτσι με έμμεσο τρόπο να διαχωρίζεται και να φαίνεται ότι εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες είμαστε οι μοναδικοί και αληθινοί, πραγματικοί απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων. Προτείνουμε να εξετασθεί από τους αρμόδιους επιστήμονες και εάν πράγματι η ονομασία αυτή δικαιώνει, ως ένα σημείο, τους Έλληνες και είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα και τη Μακεδονία μας να πραγματοποιηθεί.
Συμπερασματικά η 25η Ιαν. 2019 αποτελεί ημέρα πένθους για την Ελλάδα και τη Μακεδονία μας. Δύο αριστερές κυβερνήσεις της Ελλάδος και των Σκοπίων αποφάσισαν με το “ έτσι θέλω ” αγνοώντας και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα να αλλάξουν την παγκόσμια ιστορία και να ασελγήσουν σε βάρος της ιστορίας, του πολιτισμού και των ηρώων της Πατρίδας μας. Με λίγα λόγια Έλληνες εκχώρησαν στους Σλάβους των Σκοπίων τη χρυσή κληρονομιά μας. Τους παραχώρησε αυτό το δικαίωμα ο Ελληνικός Λαός ; Η επικύρωση της συμφωνίας από την Ελληνική Βουλή ήταν - είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα ; Η ιστορία και φυσικά οι Έλληνες θα τους κρίνουν. Ελπίζουμε με τη δέουσα αυστηρότητα.
Ο Γιώργος Τσακίρης είναι αξιωματικός ε.α. απόφοιτος της σχολής πολέμου, με πτυχίο στο χρηματοασφαλιστικό marketing(Connecticut ΗΠΑ), MA στη διάρθρωση και διαχείριση χαρτοφυλακίων(Λονδίνο), Βραβευμένο μέλος, λόγω παραγωγικότητας, του διεθνούς οργανισμού management GAMA International με έδρα τις ΗΠΑ. Στέλεχος σε Διεθνή Όμιλο. Επίτιμο μέλος της Αερολέσχης Αθηνών για τις υπηρεσίες του για τη διάδοση του αεραθλητισμού. Διετέλεσε πρόεδρος, αντιπρόεδρος και μέλος του ΔΣ σε αρκετούς φορείς και συλλόγους.
Β΄ αντιπρόεδρος(Αναπληρωτής πρόεδρου) του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας.
Στις 25 Ιαν. 2019 η Βουλή των Ελλήνων επικύρωσε τη συμφωνία των Πρεσπών, που υπογράφηκε στις 17 Ιουνίου 2018 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες από την Ελληνική και τη Σκοπιανή κυβέρνηση. Υπεγράφη με βιασύνη, αλλά με σπουδή, αιφνίδια, χωρίς την ενημέρωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, χωρίς να ληφθεί υπόψη η βούληση του Ελληνικού λαού που εκφράστηκε με τα τρία υπερμεγέθη σε όγκο συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσ/νίκη και χωρίς να θεωρηθεί μείζον εθνικό θέμα που απαιτεί πλειοψηφία 180 Βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων.
Παραχωρήσαμε Εθνότητα, γλώσσα και όνομα, δηλ. τα δώσαμε όλα. Όταν παραχωρείς τα πάντα σε αυτόν με τον οποίο διαπραγματεύεσαι αυτό λέγεται διαπραγμάτευση ; Με βάση την κοινή λογική σημαίνει ή δεν ξέρεις παντελώς να διαπραγματεύεσαι, ή ηθελημένα - σκόπιμα παραχωρείς. Στην περίπτωση που ηθελημένα δημιουργείς τις ευνοϊκές προϋποθέσεις στον γείτονα που διεκδικεί, να διεκδικήσει πλέον με άνεση και νομιμοφάνεια δικά σου εδάφη διαπράττεις σοβαρότατο ποινικό αδίκημα κατά της Χώρας σου. Δυστυχώς το αδίκημα αυτό διεπράχθη από τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους συνοδοιπόρους του(153 Βουλευτές), δηλαδή από την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Για να μη αποδίδουμε ευθύνες μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης θα παραχωρούσε σύνθετη ονομασία που περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία.
Ας εξετάσουμε όμως μία – μία τις παραμέτρους των όσων δώσαμε στους Σκοπιανούς:
Όνομα - Βόρεια Μακεδονία: Η περιοχή του εδάφους των Σκοπίων στην αρχαία εποχή ονομαζόταν κυρίως Παιονία, και Δαρδανία. Μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η ορισθείσα επιτροπή χάραξης των συνόρων ακολούθησε την οροθετική γραμμή με συνέπεια ένα 6,5 % περίπου του μακεδονικού εδάφους να περιέλθει στη Δαρδανία(έτσι ονομάζονταν τα Σκόπια και στην προ Τίτο εποχή). Στα Σκόπια λοιπόν ανήκει μετά τη χάραξη της παραπάνω οροθετικής γραμμής μόνο ένα μικρό μέρος(6,5%) της Μακεδονίας μας, που είναι η αρχαία Πελαγωνία και περιλαμβάνει τις περιοχές του Μοναστηρίου, Γευγελή και Στρώμνιτσας). Τα υπόλοιπα εδάφη της χώρας αυτής ανήκουν κυρίως στην Παιονία και τη Δαρδανία. Όμως δεν μπορείς να δώσεις σε μια χώρα το όνομα Μακεδονία όταν μόνο το 6.5% του εδάφους του ήταν Μακεδονία.
Η χώρα αυτή είχε επί χίλια και πλέον χρόνια δική της ονομασία(Δαρδανία), η οποία δεν είχε ποτέ καμιά απολύτως σχέση ούτε με την ονομασία Μακεδονία, ούτε με τα γεωγραφικά ή ιστορικά παράγωγά της. Η περιοχή που μέχρι σήμερα παρουσιαζόταν ως κρατίδιο με την ονομασία Π.Γ.Δ.Μ. ή κοινώς των Σκοπίων, καθ’ όλη τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή εποχή όχι μόνον δε λαμβανόταν υπόψη ως Μακεδονία, ούτε ως τμήμα αυτής, αλλά ως εντελώς ιδιαίτερη χώρα που έφερε την ονομασία «Δαρδανία ». Με αυτή την ονομασία ήταν ήδη γνωστή από τα προχριστιανικά Ρωμαϊκά χρόνια μέχρι το μεσαίωνα.
Άρα σε καμιά περίπτωση δε μπορεί να διεκδικεί το όνομα Μακεδονία Το πιο σωστό όνομα που δικαιωματικά τους ανήκει είναι Παιονία ή Δαρδανία ή Παιονία - Δαρδανία. Έτσι θα είχαν τη δική τους πραγματική ιστορία και δε θα δημιουργούσαν προστριβές με κανένα από τα γειτονικά τους κράτη και κυρίως με την Ελλάδα.
Γλώσσα - Μακεδονική: Σύμφωνα με κείμενα παγκοσμίου κύρους ιστορικών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα την απάντηση πρέπει να την αναζητήσουμε σε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία που καθορίζουν την γλώσσα ενός λαού κατά την ιστορική πορεία της. Με βάση τα κείμενα αυτά η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων ήταν μια ιδιαίτερη διάλεκτος της Αιολικής Ελληνικής. Όταν κατά τον 4ο π.Χ. αι. άρχισαν να παρακμάζουν οι διάλεκτοι και να επικρατεί μια καθιερωμένη ελληνική γλώσσα γνωστή αργότερα ως κοινή, η Μακεδονία την υιοθέτησε.
Όμως τα βασικά χαρακτηριστικά της γλώσσας τόσο των αρχαίων Παιόνων , όσο και των Δαρδάνων δεν έχουν καμία σχέση με την αρχαία ελληνική γλώσσα που μιλούσαν οι Μακεδόνες. Επομένως δεν υπάρχει τίποτε κοινό στη γλώσσα των Μακεδόνων(Ελληνική) με τις γλώσσες των Παιόνων και των Δαρδάνων και είναι πολύ απλό γιατί αυτοί δεν ήταν Ελληνικό φύλο , όπως οι αρχαίοι αλλά και οι σύγχρονοι Μακεδόνες. Ο Αριστοτέλης ο δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου ελληνικά μιλούσε και στα ελληνικά δίδασκε την Ελληνική παιδεία στο νεαρό Αλέξανδρο. Η σημερινή γλώσσα του κρατιδίου κατά τους γλωσσολόγους καμία σχέση δεν έχει ούτε με την αρχαία Ελληνική, ούτε με τη σύγχρονη.
Επομένως είναι αδιανόητο η γλώσσα τους να ονομάζεται Μακεδονική.
Εθνότητα – Μακεδονική: Πώς να δώσεις Μακεδονική εθνότητα στους κατοίκους μια χώρας που τα εδάφη της ποτέ δεν περιέλαμβάνοντο στα εδάφη της αρχαίας ή της Μακεδονίας των μετέπειτα χρόνων, ούτε μιλούσαν γλώσσα ελληνική, ούτε εθνολογική ταυτότητα είχαν και έχουν με τους πραγματικούς Μακεδόνες.
Μετά από τα παραπάνω φρονούμε πως κακώς εδόθη στο κρατίδιο των Σκοπίων το όνομα Βόρεια Μακεδονία, γλώσσα και εθνότητα Μακεδονική. Θα τρίζουν τα κόκαλα των χιλιάδων ηρώων του Μακεδονικού αγώνα, των Βαλκανικών πολέμων, του Α΄ και Β΄ παγκοσμίων πολέμων. Οι πρωτεργάτες της συμφωνίας δε σεβάστηκαν την ιερή μνήμη τους, αγνόησαν επιδεικτικά τη βούληση των εκατοντάδων χιλιάδων(πλησίαζαν το 1 εκ.) Ελλήνων που διατράνωσαν σε 3 ογκώδη συλλαλητήρια το ΟΧΙ τους στη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά ανέφεραν ανακριβώς σε επαφές με ξένους ηγέτες ότι ήταν εκδήλωση 70.000 ακροδεξιών..
Δε στέγνωσε καλά – καλά το μελάνι της υπογραφής και τα πρώτα αποτελέσματα της ανίερης αυτής συμφωνίας, άρχισαν ήδη να εκδηλώνονται με τo πρόσφατο ψευδές άρθρο του ΒΒC περί ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας στη Β. Ελλάδα. Άλλωστε σε ψεύδη στηρίχθηκε και δημιουργήθηκε η Π.Γ.Δ.Μ και σήμερα η Β. Μακεδονία. Μπορεί κανείς να εγγυηθεί πως σε μελλοντικά ανάλογα ψεύδη δε θα στηριχθούν νέες αλυτρωτικές τάσεις εκ μέρους των Σκοπίων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να αποκοπεί από την Ελλάδα η Μακεδονία μας.
Ας γυρίσουμε όμως στο σήμερα : Οι Ψαράδες όπου στις 17 Ιουνίου 2018 υπεγράφη η συμφωνία των Πρεσπών είναι ορεινός παραδοσιακός οικισμός του νομού Φλώρινας με 80 κατοίκους που βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νομού, στη νότια όχθη της λίμνης Μεγάλη Πρέσπα, 59 χλμ. ΒΔ της Φλώρινας. Διερωτήθηκε κανείς γιατί επελέγη αυτός ο μικρός οικισμός για την υπογραφή της συμφωνίας ; Ο λόγος της επιλογής έχει να κάνει με τον εμφύλιο. Στην εκκλησία του χωριού στις 25 και 26 Μαρτίου του 1949 συνήλθε το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), που ήταν διάδοχος του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), με τη συμμετοχή 700 αντιπροσώπων και στο οποίο απηύθυνε λόγο ο τότε ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Για το συνέδριο το ΝΟΦ είχε βγάλει ανακοίνωση όπου ανέφερε: «Το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ θα είναι συνέδριο διακήρυξης των νέων προγραμματικών αρχών του ΝΟΦ. Αρχών που είναι ο προαιώνιος πόθος του λαού μας. Θα διακηρύξει την ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο μακεδονικό κράτος μέσα στη λαϊκοδημοκρατική ομοσπονδία των βαλκανικών λαών, που είναι η δικαίωση των πολύχρονων αιματηρών αγώνων του». Στο τέλος, το συνέδριο διακήρυξε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του «μακεδονικού» λαού.
Το όνειρο – στόχος των κομμουνιστών και του ΚΚΕ ήταν η δημιουργία ανεξάρτητου Μακεδονικού κράτους, της Μακεδονίας του Αιγαίου όπως την αποκαλούσαν. Δυστυχώς όμως για αυτούς και ευτυχώς για την Ελλάδα μας μετά από λίγους μήνες ήσαν οι ηττημένοι του εμφυλίου και το όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε. Μήπως όμως σήμερα οι ηττημένοι του εμφυλίου, είναι οι νικητές και το όνειρο έγινε πραγματικότητα ; Η Ελλάδα όμως έχασε. Πως μπορούμε να αισιοδοξούμε, όταν ένα κρατίδιο των 2 εκ. κατοίκων με τη δημιουργία του περιέλαβε στο σύνταγμά του αλυτρωτικές πρακτικές σε βάρος των γειτόνων του, τις οποίες με φανατισμό στηρίζει - υποστηρίζει μεγάλο μέρος του λαού του ; Είναι γνωστό πως τα Βαλκάνια είναι η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Μήπως με την πρώτη ευκαιρία η βραδυφλεγής βόμβα που βάλαμε στα θεμέλια της Μακεδονίας μας εκραγεί με πολύ δυσάρεστες συνέπειες για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας, της Πατρίδας μας, των Βαλκανίων και της ίδιας της Ευρώπης;
Αποτελέσματα: Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποια άλλη συμφωνία ή συνθήκη, εκτός εάν τα δύο κράτη(Ελλάδα και Β. Μακεδονία πια) υπό την αιγίδα του ΟΗΕ συμφωνήσουν με νέα συμφωνία να την ακυρώσουν. Κάτι τέτοιο φρονούμε πως είναι απίθανο να συμβεί, επομένως η συμφωνία δεν μπορεί να ανακληθεί. Οι διατάξεις της είναι νομικά δεσμευτικές και για τα δύο μέρη από άποψη Διεθνούς Δικαίου και θα παραμείνει σε ισχύ επ' αόριστον. Εδώ δημιουργούνται ερωτήματα, γιατί θα πρέπει εξ αιτίας της ύπαρξης αυτής της συμφωνίας να ανησυχούμε για τα βόρεια σύνορά μας και οι μοναδικοί Έλληνες κάτοικοι της μιας και μόνης Ελληνικής Μακεδονίας μας να ανησυχούν για το μέλλον τους ; Γιατί δώσαμε “γην και ύδωρ” χωρίς να πάρουμε επί της ουσίας τίποτε ; Αφού δημιουργήσαμε τη Β. Μακεδονία με τη δική μας παραδοχή - συμφωνία, άρα η μία και πραγματική - μοναδική Μακεδονία στη συνείδηση των περισσοτέρων θα θεωρείται δυστυχώς Ν. Μακεδονία. Και λογικά θα διερωτάται ο ξένος, όπως εμείς σκεφτόμαστε γιατί Βόρειος και Νότιος Κορέα και όχι μία, γιατί δύο Μακεδονίες και όχι μία ; Εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες όταν μας ρωτούν οι ξένοι από που είμαστε όταν τους πούμε ότι είμαστε Μακεδόνεςς τι θα νομίσει πως είμαστε, Έλληνες ή Σλάβοι ;
Τελικά η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί διεθνή συνθήκη και ως τέτοια δεν αλλάζει. Εάν επιχειρήσουμε ως κράτος να την αμφισβητήσουμε, τότε δίνουμε το δικαίωμα και στον εξ’ Ανατολών γείτονα να αμφισβητήσει τις συνθήκες που διέπουν και κατοχυρώνουν τα μεταξύ μας σύνορα. Τι μπορούμε να κάνουμε για να απαλύνουμε όσο είναι δυνατό τις δυσάρεστες συνέπειές της. Τελευταία κυκλοφορεί ως πρόταση να μετονομασθεί η Μακεδονία μας σε “Αρχαία Μακεδονία” και έτσι με έμμεσο τρόπο να διαχωρίζεται και να φαίνεται ότι εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες είμαστε οι μοναδικοί και αληθινοί, πραγματικοί απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων. Προτείνουμε να εξετασθεί από τους αρμόδιους επιστήμονες και εάν πράγματι η ονομασία αυτή δικαιώνει, ως ένα σημείο, τους Έλληνες και είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα και τη Μακεδονία μας να πραγματοποιηθεί.
Συμπερασματικά η 25η Ιαν. 2019 αποτελεί ημέρα πένθους για την Ελλάδα και τη Μακεδονία μας. Δύο αριστερές κυβερνήσεις της Ελλάδος και των Σκοπίων αποφάσισαν με το “ έτσι θέλω ” αγνοώντας και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα να αλλάξουν την παγκόσμια ιστορία και να ασελγήσουν σε βάρος της ιστορίας, του πολιτισμού και των ηρώων της Πατρίδας μας. Με λίγα λόγια Έλληνες εκχώρησαν στους Σλάβους των Σκοπίων τη χρυσή κληρονομιά μας. Τους παραχώρησε αυτό το δικαίωμα ο Ελληνικός Λαός ; Η επικύρωση της συμφωνίας από την Ελληνική Βουλή ήταν - είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα ; Η ιστορία και φυσικά οι Έλληνες θα τους κρίνουν. Ελπίζουμε με τη δέουσα αυστηρότητα.
Ο Γιώργος Τσακίρης είναι αξιωματικός ε.α. απόφοιτος της σχολής πολέμου, με πτυχίο στο χρηματοασφαλιστικό marketing(Connecticut ΗΠΑ), MA στη διάρθρωση και διαχείριση χαρτοφυλακίων(Λονδίνο), Βραβευμένο μέλος, λόγω παραγωγικότητας, του διεθνούς οργανισμού management GAMA International με έδρα τις ΗΠΑ. Στέλεχος σε Διεθνή Όμιλο. Επίτιμο μέλος της Αερολέσχης Αθηνών για τις υπηρεσίες του για τη διάδοση του αεραθλητισμού. Διετέλεσε πρόεδρος, αντιπρόεδρος και μέλος του ΔΣ σε αρκετούς φορείς και συλλόγους.
Β΄ αντιπρόεδρος(Αναπληρωτής πρόεδρου) του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας.
RSS Feed
