Του Νικου Αλικάκου, Προέδρου Συνδέσμου Εθνικής Ενότητος

     Πριν την άφιξη του Αμερικανού Προέδρου στην Ελλάδα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως αρκούσε μόνο ένα 48ωρο για να κονιορτοποιηθούν και να εξανεμισθούν και οι τελευταίες συμπάθειες των  Ελλήνων πολιτών προς τη σημερινή κυβέρνηση.
    Η επίσκεψη του Μπάρακ Ομπάμα στην Αθήνα και η υποχρεωτική σύγκριση με τον Έλληνα Πρωθυπουργό κατέδειξε αυτόχρημα την τεράστια διαφορά ανάμεσα τους . Είτε το ήθελε ο απερχόμενος Πρόεδρος της Αμερικής είτε όχι προσέφερε στον Ελληνικό Λαό μία μεγάλη υπηρεσία. Κατέστησε πεντακάθαρα ότι ο περίφημος Αλέξης δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας πολιτικός ζουμπάς. Ο οποίος με τον ψεύτικο αντιμνημονιακό του στόμφο κατάφερε κάποτε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος.
      Οι πολιτικές του μεταστροφές και η συστηματική εξαπάτηση που συνεχίζει και σήμερα προς τους Έλληνες είναι γνωστές και δεν χρειάζεται κανείς να προσθέσει τίποτα .  Δεν γνωρίζαμε όμως το μέγεθος του ελλείμματος κοινωνικής και δημόσιας αγωγής του . Δεν γνωρίζαμε το αβυσσαλέο κόμπλεξ κατωτερότητάς του και την κραυγαλέα έλλειψη παιδείας του . Δεν γνωρίζαμε ότι μπορούσε να υποδεχθεί τον ηγέτη μιας άλλης χώρας –ας μην πούμε της μεγαλύτερης- με αυτό το μπλαζέ και ράθυμο ύφος του  που άφησε άναυδο τον Ελληνικό Λαό, από τη θλίψη του, για τον ηγέτη που τον εκπροσωπεί σήμερα. Όλα αυτά τα οφείλουμε στον κο Μπάρακ Ομπάμα ο οποίος με το σύντομο πέρασμά του δίδαξε συμπεριφορά, ευγένεια, πολιτικό και κοινωνικό ήθος. Λέξεις άγνωστες στον κο Αλέξη. Και από την άποψη αυτή έχει ήδη καταρρακωθεί το οποιοδήποτε κύρος που του είχε απομείνει στους έλληνες εκλογείς.
          Η επίσκεψη αυτή θα αποτελέσει την αρχή του τέλους του κου Αλέξη Τσίπρα . Και μαζί του συρφετού που έχει μαζέψει και αποκαλείται υπουργικό συμβούλιο. Τα δήθεν σπουδαία και βαριά πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτούν καθημερινά την  ελληνική κοινή γνώμη με απίστευτες συμπεριφορές, φραστικούς βερμπαλισμούς  και μωρολογίες που φανερώνουν την απίθανη έλλειψη μορφώσεως και παιδείας τους. Και το διαδίκτυο να παίρνει φωτιά κάθε βράδυ. Έχουν μετατρέψει τη Βουλή και το Υπουργικό Συμβούλιο με τα δερμάτινα και κυνηγετικά γιλέκα , τις σειρές υποκαμίσων, τη μια πάνω στην άλλη και τις άλλες ενδυματολογικές τους προτιμήσεις, σε πολύχρωμο τσίρκο. Επιτέλους έλεος!        
     Ο κος Τσίπρας , ο κος Βούτσης, Πρόεδρος της Βουλής – ο υπ’ αριθμ 3 του ελληνικού πρωτοκόλλου δεν ντράπηκε ούτε αυτός για την εμφάνισή του- μπορεί να ήταν καλοί στα αριστερά κουτούκια όταν τραγουδούσαν αντάρτικα τραγούδια ή στο κομματικό τους ακροατήριο. Όμως ο χαβαλές σταματάει  εδώ. Οφείλουν να εγκαταλείψουν άμεσα την εξουσία και να αποσυρθούν . Είναι ανίκανοι , αμόρφωτοι, αδαείς και επικίνδυνοι για τη Χώρα μας.     
    Το ερώτημα όμως για τον ελληνικό λαό είναι ποιος θα τους διαδεχθεί; Υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος που στρέφεται προς τη Χρυσή Αυγή. Είναι μια ψήφος ασφαλώς σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένη . Διότι όλοι μας σχεδόν περιμένουμε αυτόν που θα εμφανισθεί και θα πετάξει με τις κλωτσιές από το Ελληνικό Κοινοβούλιο αυτό το εξοργιστικό  τσούρμο που χαίρεται και απολαμβάνει τα πλουσιοπάροχα αγαθά σε βάρος του έλληνα φορολογούμενου. Η ψήφος όμως αυτή δεν είναι  θετική ψήφος .Είναι αρνητική ψήφος . Ψήφος οργής , αγανάκτησης, εκδίκησης και μίσους. Διαμαρτυρόμαστε για το κυβερνητικό συριζέϊκο ύφος. Μπορούμε να φανταστούμε όμως τον κο Ηλία Παναγιώταρο, ως υπουργό Εθνικής Αμύνης, να δίδει στρατιωτικά παραγγέλματα δικής του εμπνεύσεως; Την κα Ελένη Ζαρούλια , ως υπουργό Τουρισμού, να φτύνει και να εξακοντίζει καφέδες σε δημοσιογράφους; Τον κο Κώστα Μπαρμπαρούση ή Καραϊσκάκη , ως υπουργό παιδείας, να παρακολουθεί μαθητική παρέλαση και το αθηναϊκό βοριαδάκι του Οκτωβρίου να του ανεμίζει την πλούσια χαίτη του; Τον κο Ηλία Κασιδιάρη , ως υπουργό εξωτερικών, να συνομιλεί  με ευρωπαίους, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα της Χώρας και πάνω στην κορύφωση της αντιπαράθεσης να τους λούζει με νερά και να τους γρονθοκοπεί;
        Ο Ντόναλντ Τράμπ εξελέγη Πρόεδρος της Αμερικής με το σύνθημα « Make America great again” . Σε μας πρέπει να υπάρξει το σύνθημα « Η Ελλάς Χώρα σοβαρή και πάλι» . Η σοβαρότητα στην Ελλάδα χάθηκε . Έχουμε γίνει ο περίγελως της οικουμένης . Και οι πρώτοι ένοχοι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Περιμένουμε να έρθει ο μεσσίας με το φραγγέλιο για να συμμαζέψει τη Χώρα . Βολική η άποψη αυτή. Κοιτάζουμε όλοι τα του οίκου μας και αναμένουμε τον « κάποιον» . Δεν πρόκειται όμως ο μεσσίας να φανεί γιατί δεν υπάρχει. Και το φραγγέλιο είναι στα χέρια μας. Είναι η ψήφος μας. Αν την σκορπάμε κάθε  φορά εδώ και εκεί στις προβληματικές και διαταραγμένες προσωπικότητες επειδή νομίζουμε πως είναι            « δεξιοί» ή « αριστεροί» αναλόγως, δεν θα βρούμε ποτέ τη χαμένη σοβαρότητά μας, ούτε η αγαπημένη μας πατρίδα θα γίνει ξανά σοβαρή χώρα . Και αυτό είναι το σημαντικώτερο πρόβλημά μας, από τη λύση του οποίου εξαρτώνται  όλα. Μια σοβαρή Χώρα , με ορθόφρονες και συνειδητοποιημένους πολίτες και με σοβαρούς πατριώτες πολιτικούς θα βρεί τις λύσεις της.
      Ας ελπίσουμε πως ο Ελληνικός Λαός θα αναζητήσει πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα που υπάρχουν χιλιάδες εξ’ άλλου στον  τόπο μας με ικανότητες , γνώσεις και ήθος για να επαναφέρουν τη Χώρας μας στον δρόμο  του σοβαρού ευρωπαϊκού προτύπου πολιτικής , κοινωνικής , οικονομικής , διοικητικής, αυτοδιοικητικής και εκπαιδευτικής οργάνωσης. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Τα  λατινοαμερικάνικα τριτοκοσμικά ή τα  μισαλλόδοξα εθνικιστικά οράματα όχι μόνο δεν οδηγούν πουθενά αλλά μας φέρνουν πιο κοντά στην απόγνωση, στο περιθώριο και στη δυστυχία.                                               

του Νίκου Αλικάκου
Προέδρου του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας,

  Ελάχιστα απέχει πλέον η Νέα Δημοκρατία από το κατώφλι της γελοιότητας. Η πολιτική φτώχεια των υποψηφίων προέδρων , η ονοματολογία , οι διαδικασίες, ο ασθμαίνων  υποψήφιος στα σκαλιά των γραφείων της Συγγρού, οι δηλώσεις , οι απορρίψεις , οι ανακλήσεις των απορρίψεων, οι πρώην , τα χρίσματα , τα τζάκια, όλα συνετέλεσαν στην ανάδειξη της εντυπωσιακής έλλειψης σοβαρότητας. Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα σαθρό, διεφθαρμένο πολιτικό κόμμα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Έχασε και τα τελευταία  στοιχεία σοβαρότητάς της.
    Υπήρξε για 40 χρόνια ένα κόμμα εξουσίας – είτε στην κυβέρνηση είτε στην αξιωματική αντιπολίτευση -  και ο   πρόεδρός της ήταν πάντα  ένας εν δυνάμει πρωθυπουργός της Ελλάδος, ένας εν δυνάμει ηγέτης της Χώρας. Και το ενδιαφέρον κάθε Έλληνα πολίτη για την σημερινή υπόθεση εκλογής προέδρου  είναι λογικό και δικαιολογημένο. Ο σημερινός πρόεδρός της υποστηρίζει πως ο νέος  πρόεδρος πρέπει να εκλεγεί μόνο από τα υπάρχοντα μέλη του κόμματος.  Όταν όμως ψηφίζουν το κόμμα αυτό σχεδόν 2 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες, για να τους κυβερνήσει, αυτοί δεν έχουν λόγο; Ένα πραγματικά μεγάλο λαϊκό κόμμα δεν φοβάται τις ψήφους των πολιτών είτε είναι « μέλη του κόμματος»  είτε όχι. Ο κος Μεϊμαράκης όμως μεγαλωμένος στα κομματικά εκκολαπτήρια δεν μπορεί να σκεφθεί με άλλο τρόπο.
    Η Νέα Δημοκρατία ζητεί τον ηγέτη της  . Το ίδιο και η Ελλάς. Έναν ηγέτη που θα τερμάτιζε την άθλια περίοδο της μεταπολίτευσης και θα άνοιγε τον δρόμο για μια νέα αληθινή ευρωπαϊκή Ελλάδα.
   Οι υποψήφιοι πρόεδροι μιλούν για « επανεκκίνηση»  της ΝΔ και  της παράταξης, επιστροφή στις αρχές και στις ρίζες της .Για νέο ξεκίνημα, κλπ. Γνωστές λέξεις και χιλιοειπωμένες χωρίς κανένα νόημα. Και στο μενού βάζουν και ολίγη ιδεολογία. Δεξιά, κεντροδεξιά, φιλελεύθερη δεξιά, μεσαίο χώρο κ.ο.κ. Πούλησαν 40 χρόνια ιδεολογία διχάζοντας τις λαϊκές μάζες μέχρι που η εποχή του μνημονίου απέδειξε ότι δεν τους χωρίζει καμιά ιδεολογία. Μπορούν άνετα να συγκυβερνούν και να ψηφίζουν μαζί με την κυρία Ρεπούση και τον κύριο Παπανδρέου αν χρειαστεί .
      Ο  νέος υποψήφιος πρόεδρος είναι σε θέση να δηλώσει και να  εγγυηθεί ότι:
    1/  Θα διαλύσει αύριο τη Νέα Δημοκρατία; Να ανασυνταχθούν οι πολιτικές δυνάμεις με νέα πρόσωπα σε νέα κόμματα; Το κόμμα αυτό δεν χρειάζεται επανεκκίνηση αλλά διάλυση. Ό,τι ήταν να προσφέρει στη Χώρα το έχει ήδη προσφέρει. Η συνέχιση της παρουσίας του στην πολιτική ζωή βλάπτει τον τόπο.
    2/ Θα ζητήσει, με την υπάρχουσα κοινοβουλευτική δύναμη ως αξιωματική αντιπολίτευση, δημοψήφισμα  ώστε να αποφασίσει ο Λαός νέα Συντακτική Βουλή με νέες εξουσίες; Η Χώρα χρειάζεται νέο Σύνταγμα και όχι αναθεωρημένο. Να τεθεί νέο πρωτογενές δίκαιο και να μην αναγνωρισθεί καμία παραγραφή που οδήγησε στην απαλλαγή των ποινικών ευθυνών των πολιτικών που άσκησαν εξουσία.
    3/  Θα καταργήσει τον αντιδημοκρατικό και αισχρό σημερινό εκλογικό νόμο;
   4/  Θα αξιώσει πίσω τα αναδρομικά των δικαστικών της περιόδου 2006-2008; Θα αξιώσει πίσω τα αναδρομικά των βουλευτών; Όλοι τους τότε κόστισαν 2 δισ ευρώ. Ετοιμάζονται  να  φορτώσουν στις πλάτες του Λαού έναν ακόμη φόρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και των φροντιστηρίων, που γονατίζουν τον Έλληνα οικογενειάρχη, γιατί δεν βρίσκουν τα ισοδύναμα . Ιδού τα ισοδύναμα. Ποίοι είναι αυτοί που με δικαστικές αποφάσεις, τις οποίες εξέδωσαν οι ίδιοι, άρπαξαν από το δημόσιο ταμείο 2 δισ ευρώ; Να τα γυρίσουν πίσω.
  5/  Θα αξιώσει να γυρίσουν πίσω όλα τα κομματικά golden boys τους υπέρογκους μισθούς που έλαβαν τουλάχιστον την τελευταία εικοσαετία  από τις διοικήσεις των οργανισμών, των ΔΕΚΟ, των διαφόρων ΝΠΔΔ, των ταμείων της Χώρας  που « νόμιμα» καταρήμαξαν;  Να επιστρέψουν όλα όσα έπαιρναν πάνω από το ετήσιο εισόδημα του Α/ΓΕΕΘΑ, αυτού που είχε την ευθύνη των ελληνικών όπλων , της άμυνας και της ασφάλειας της Χώρας.  
    6/  Θα καταργήσει το νόμο περί ευθύνης υπουργών ; Θα αναζητήσει τις ευθύνες όλων όσων εμπλέκονται στα αναρίθμητα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης;
    7/  Θα αξιώσει την επιστροφή των υπέρογκων εφάπαξ των υπαλλήλων της Βουλής; Θα αξιώσει την επιστροφή του 15ου και 16ου μισθού όλων των υπαλλήλων της Βουλής όσα χρόνια και αν τα έπαιρναν; Ποίοι είναι αυτοί που ελάμβαναν τέτοιες  σκανδαλώδεις αποδοχές σε βάρος του  φορολογούμενου Έλληνα ;
   8/  Θα καταργήσει την απίστευτη χρηματοδότηση των κομμάτων; Πόσα άραγε οικογενειακά δράματα να κρύβονται    πίσω από τις  εκατοντάδες εκατομμύρια  της χρηματοδότησης των κομμάτων για να « λειτουργήσει»  η Δημοκρατία; Αυτή που μόνο τα τελευταία χρόνια έστειλε στον τάφο μερικές χιλιάδες αυτόχειρες Έλληνες πολίτες; 
    9/  Θα αξιώσει την κατάργηση των υπέρογκων μισθών , των προνομίων, των κρυφών και φανερών απολαβών των βουλευτών; Ούτε μια δεκάρα όλοι τους πάνω από το μισθό του Α/ΓΕΕΘΑ.
   10/ Θα απαιτήσει μέχρι τέλους την καταβολή του κατοχικού αναγκαστικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων  από τη σημερινή ενωμένη Γερμανία; Θα δικαιωθούν επί τέλους το αίμα και οι θάνατοι από την τρομερή πείνα  του Ελληνικού Λαού και των παιδιών του; Ή όλα έχουν ξεχαστεί  στη βάση της « ρεαλιστικής πολιτικής» δηλαδή της ραγιαδίστικης πολιτικής ;
  Αν υπάρχει ένας τέτοιος υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, που θα τολμήσει να μιλήσει προς τους συντηρητικούς ψηφοφόρους της ΝΔ και προς τους συμπατριώτες του με θάρρος , ειλικρίνεια  και εντιμότητα και να συγκρουσθεί  σθεναρά με  τους «Γκρούεζες» του κόμματός του,  τότε δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η Ελλάς  θα  έχει βρει τον ηγέτη της.
   Μπορεί λέγοντας αυτά και άλλα ακόμη , που βρίσκονται  στις καρδιές των Ελλήνων, να μην εύρισκε στις κομματικές ψηφοφορίες  εκλογής προέδρου της ΝΔ, ούτε την ψήφο τη δική του. Θα είχε όμως δείξει προς  όλους τους Έλληνες ότι ο σημερινός πολιτικός κόσμος δεν έχει σαπίσει τελείως . Ότι υπάρχουν ακόμη πατριώτες  στα κόμματα εξουσίας. Και αργά ή γρήγορα θα ερχόταν στο τιμόνι της Πατρίδος για την πολυπόθητη αναγέννησή της. 
    Υπάρχει σήμερα τέτοιος, έστω νέος στην ηλικία, υποψήφιος πρόεδρος στη Νέα Δημοκρατία; 
    

Αίσθηση προκάλεσε η εκλογή για πρώτη φορά και των 3 μουσουλμάνων βουλευτών στη Ροδόπη. Τρία κόμματα , από τα 19  που συμμετείχαν στις εκλογές , είχαν επικεφαλής στο ψηφοδέλτιό τους μουσουλμάνο υποψήφιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΟΤΑΜΙ και η Λαϊκή Ενότητα . Τα 2 πρώτα εξέλεξαν βουλευτές. Είναι φανερό με ποια κριτήρια προσέρχεται ο μουσουλμανικός πληθυσμός στην κάλπη αλλά και ποια είναι τα κριτήρια ανάδειξης υποψηφίων των κομμάτων αυτών.

     Εκ πρώτης όψεως δεν θα έπρεπε να προκαλεί εντύπωση. Οι υποψήφιοι είναι Έλληνες πολίτες και το θρήσκευμα δεν αποτελεί κανένα κριτήριο διάκρισης. Στην ουσία όμως υπάρχει σοβαρό πολιτικό ζήτημα με εθνικές προεκτάσεις . Αν δεν απλωνόταν η σκιά της Τουρκίας , ιδίως τα τελευταία χρόνια, πάνω από τη Θράκη  και αν δεν υπήρχε το προηγούμενο Ελλήνων μουσουλμάνων   βουλευτών να κραυγάζουν εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου ότι  είναι Τούρκοι δεν θα προκαλούσε καμία εντύπωση.

    Και όμως στις εκλογές που πέρασαν ήταν μοναδική ευκαιρία να μην υπάρχει ούτε ένας βουλευτής μουσουλμάνος . Διότι υπήρχε η λίστα. Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο κάθε αρχηγός κόμματος ή συνασπισμού έχει το δικαίωμα να θέτει υποψηφιότητα σε  2 εκλογικές περιφέρειες και σε περίπτωση εκλογής και στις 2 επιλέγει τη μία. Αν οι αρχηγοί των κομμάτων έθεταν υποψηφιότητα στη Ροδόπη τότε αυτοί σε κάθε περίπτωση θα εξελέγοντο και θα είχαμε βουλευτές Έλληνες χριστιανούς και όχι μουσουλμάνους. Δυστυχώς οι αρχηγοί των κομμάτων δεν διακατέχονται από τέτοιες ευαισθησίες. Υπερβολές θα πεί κανείς. Και πότε υπήρξαν υποψήφιοι αρχηγοί κομμάτων υποψήφιοι στη Ροδόπη για να είναι τώρα;

    Ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας συμμετείχε σε εθνικές εκλογές μια φορά. Το Μάιο του 2012. Στις εκλογές αυτές ο Πρόεδρος του κόμματος έθεσε υποψηφιότητα στη Ροδόπη. Επέλεξε με τιμή την περιφέρεια αυτή όχι διότι υπήρχε η ελαχίστη πιθανότητα εκλογής (σε μια τριεδρική περιφέρεια με 50% μουσουλμανικό πληθυσμό) αλλά διότι ήθελε να υπογραμμίσει πως  το πατριωτικό καθήκον του κάθε αρχηγού κόμματος επιβάλει να είναι υποψήφιος στη Ροδόπη.  Να ενισχύει και να τονώνει με την παρουσία του τον τοπικό πληθυσμό .Να θυσιάζει τις προσωπικές και  κομματικές εκλογικές σκοπιμότητες αλλά και να στέλνει ένα ολοφάνερο μήνυμα προς την Τουρκία. Εκεί έπρεπε να βρίσκονται  κάθε φορά όλοι οι Πρόεδροι των κομμάτων. Αυτή την πατριωτική επιλογή υποστήριζε τότε η υποψηφιότητα του Προέδρου του Συνδέσμου .

   Οι σημερινοί αρχηγοί των κομμάτων , όλοι ανεξαιρέτως, στάθμισαν τα προσωπικά και κομματικά τους οφέλη και έθεσαν τις υποψηφιότητές τους εκεί που έκριναν ότι είναι εκλογικά πιο συμφέρον. Δεν μας κάνει εντύπωση διότι έτσι είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί.

      Τι να περιμένει κανείς από τον κο Τσίπρα, ο οποίος έθεσε πρώτους, όχι μόνο έναν, αλλά 2 μουσουλμάνους υποψηφίους επικεφαλής στη Ροδόπη .

      Τι να περιμένει  κανείς από τον κο Θεοδωράκη ο οποίος επέλεξε υποψήφιο μουσουλμάνο στη Ροδόπη - τον τρίτο  βουλευτή που εξελέγη - προς τον οποίο ο πρόεδρος του κόμματος DEB ευχήθηκε, όταν τον επεσκέφθη  στα γραφεία του κόμματος, « οι μειονοτικοί να ψηφίσουν ώστε να εκλέξουν νικητές τούρκους υποψηφίους»  .

       Τι να περιμένει από τον κο Λαφαζάνη ο οποίος αναπολεί το ΕΑΜ και την επανάσταση του προλεταριάτου.

       Τι να περιμένει κανείς από τον κο Μεϊμαράκη, παλιά καραβάνα της πολιτικής, ο οποίος έχει εξασκηθεί χρόνια τώρα να ζυγίζει τα δράμια των ψήφων στην εκλογική ζυγαριά. Επέλεξε το Ηράκλειο της Κρήτης, για να πάρει την ψήφο των Κρητών και τη Β’ Αθηνών.

      Θα σταθούμε όμως στην περίπτωση του υπέρ εθνικιστή και υπέρ πατριώτη της σημερινής ελληνικής πολιτικής σκηνής . Αυτόν ο οποίος οραματίζεται « την αυτοκρατορία της πόλεως των Κωνσταντίνων» . Τον κο Νίκο Μιχαλολιάκο. Δεν μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα ο ίδιος ως αρχηγός κόμματος στη Ροδόπη; Να μείνει περιοδεύων  σε όλη τη Θράκη καθ’  όλη τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα και να ενθαρρύνει κάθε Έλληνα χριστιανό στον τόπο αυτό; Να αποδείξει ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι σκοπιμότητες αλλά η Πατρίδα του . Επέλεξε όμως να είναι υποψήφιος στην Α΄ και στη Β΄ Αθηνών . Πολυεδρικές περιφέρειες που εκλέγουν οπωσδήποτε βουλευτές όλα τα κόμματα. Ήθελε να σιγουρέψει την εκλογή τη δική του στις 2 αυτές περιφέρειες και μάλιστα να σιγουρέψει με μεθοδεύσεις και την εκλογή της συζύγου του. Για να δέχεται ίσως τα θερμά φιλιά της μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Η παρακμή σ’ αυτόν τον τόπο και η έλλειψη δημόσιας αγωγής  δεν έχει πλέον όρια . Όλα για το προσωπικό συμφέρον.

     Η αγάπη όμως για την Πατρίδα δεν φαίνεται από τις κραυγές και τις τσιρίδες πίσω από τα αναλόγια και τα μικρόφωνα αλλά από τις  επιλογές που παίρνει κανείς στα διλήμματα όπου περιέχεται το προσωπικό, κομματικό ή και οικογενειακό όφελος. Και ο Γενικός Γραμματέας της Χρυσής Αυγής απέδειξε  ποιος είναι. Ας  ανοίξουν τα μάτια τους και οι τετρακόσιες χιλιάδες Έλληνες εκλογείς που τον εμπιστεύονται. 
                                                                            
Νίκος Αλικάκος
Πρόεδρος του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας

Είναι αναμφισβήτητο πως λίγες ημέρες πριν τις εκλογές ένα κύμα σιωπηλής αδιαφορίας, αποστροφής και πικρής διακωμώδησης του πολιτικού συστήματος διαρρέει το εκλογικό σώμα. Είναι επίσης περιττό και βαρετό  να διαπιστώνει κανείς τον απίστευτο ξεπεσμό των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων. Το ξενέρωμα της δήθεν πολιτικής αντιπαράθεσης, τον γνωστό και ταυτόχρονα γελοίο ξύλινο λόγο. Να παρακολουθεί κανείς υποψηφίους που μέχρι χθες είχαν  ελεύθερο και ακηδεμόνευτο λόγο και μόλις μπήκαν στις κομματικές γραμμές να επαναλαμβάνουν χιλιοειπωμένες κομματικές ατάκες. « Η Ελλάδα μπροστά», «Όλοι μαζί μπορούμε», « Χρειαζόμαστε μια προοδευτική κυβέρνηση» , « Υπερήφανη Ελλάδα » κλπ , κλπ.  Παρακμή παντού.

   Οι πολίτες απογοητευμένοι από το ψέμα και την εξαπάτηση ολοκλήρου του πολιτικού φάσματος βρίσκονται  σε απορία τι να ψηφίσουν. Στην καλύτερη περίπτωση αναζητούν μη κοινοβουλευτικά κόμματα για να ψηφίσουν και στη χειρότερη αδιαφορούν. Η αδιαφορία αυτή είναι η αντανάκλαση της πλήρους αναξιοπιστίας των κομμάτων εξουσίας προς τον Ελληνικό Λαό. Είναι αναμενόμενη η μη προσέλευση στην κάλπη από ένα σημαντικό αριθμό πολιτών . Η αποχή είναι πράξη με βαθύ πολιτικό μήνυμα συνειδητοποιημένων πολιτών. Ασφαλώς δεν λύνει κανένα ζήτημα άμεσα. Το πολιτικό σύστημα έχει φροντίσει να διασφαλιστεί από τον μέγα κίνδυνο που τον απειλεί . Την περιφρόνηση των πολιτών.

    Με έναν εξοργιστικό και αντιδημοκρατικό εκλογικό νόμο ακυρώνονται εκατομμύρια πολίτες που δεν προσέρχονται στην κάλπη ή ψηφίζουν λευκό. Με βάση τη συνταγματική πρόβλεψη ότι η ψήφος είναι δικαίωμα και υποχρέωση θεωρεί ως ανύπαρκτους όσους πολίτες δεν ψηφίζουν. Αλλά σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες η ψήφος είναι δικαίωμα και όχι υποχρέωση. Έτσι στην κατανομή των εδρών προσμετρώνται  μόνο οι έγκυρες ψήφοι. Διότι στόχευση του νόμου είναι να διασφαλίζεται η μοιρασιά 300 εδρών στα κόμματα σε κάθε περίπτωση. Ακόμη και αν προσέλθει στην κάλπη έστω και ένα μόνο μικρό ποσοστό. Yυπάρχει  όμως και η άλλη απειλή. Τι θα γινόταν αν γενικευόταν σε όλο το εκλογικό σώμα η ψήφος του λευκού; Και εδώ έχει φροντίσει ο « νόμος» . Το 2006 φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν ότι τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρώνται στα έγκυρα. Και μάλιστα με μια διατύπωση που δείχνει το άγχος του νομοθέτη διότι γνωρίζει τη  ζαβολιά του. « Κατά την αληθή έννοια των διατάξεων …..…. τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρώνται στα έγκυρα». Δεν έχει κανένα επιχείρημα για να στηρίξει αυτή την μπαγαμποντιά  και επικαλείται την « αληθή έννοια» . Ποια είναι η αληθής και ποια ή ψευδής έννοια; Τι είδους επιχείρημα είναι αυτό; Η ουσία είναι ότι το πολιτικό σύστημα έχει καλά διασφαλιστεί από απρόβλεπτους κινδύνους σε βάρος της ισότητας και της δημοκρατίας. Έχουν όλοι οι πολίτες ίσα δικαιώματα; Αντιστοιχεί σε κάθε πολίτη μια ψήφος ; Γιατί όσοι επιλέγουν να αρνηθούν να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία δεν λαμβάνεται υπόψη η αρνητική ψήφος τους; Πως τα κόμματα μοιράζονται 300 έδρες όταν σχεδόν το μισό  εκλογικό σώμα απέχει από τις εκλογές; Και η βαρβαρότητα  δεν σταματά εδώ. Πριμοδοτούν το πρώτο κόμμα με πενήντα επί πλέον έδρες.   

   Εδώ αξίζει ένας σχολιασμός στην ανατολίτικη έμπνευση του υπουργού εσωτερικών του 2007 και σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας. Με τον εκλογικό νόμο του 2007 προβλέφθηκε η απίθανη αυτή ενίσχυση του πρώτου κόμματος αρχικά με 40 έδρες και στην συνέχεια με 50. Αλλά από ποιον στερούνται αυτές οι έδρες; Πάγιο αίτημα των μικρών κομμάτων σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης ήταν η απλή αναλογική. Με τη λεγόμενη ενισχυμένη αναλογική γινόταν ληστεία των ψήφων των μικρών κομμάτων με διάφορες δικαιολογίες και τρόπους . Με την β΄ και γ’ κατανομή που πρόβλεπε ποσοστά ψήφων που ήταν αδύνατο να έχουν μικρότερα κόμματα. Έτσι βρέθηκε ένας τρόπος να μη φωνασκούν οι μικροί και να λαμβάνουν ότι τους αναλογεί. Το « μπόνους»  των 50 εδρών θα πιστώνεται στον πρώτο σε βάρος του δευτέρου. Στην βάση όμως της έντιμης συμφωνίας κυρίων. Μία σου και μία μου. Το 2007 η ΝΔ, το 2009 το ΠΑΣΟΚ, το 2012 η ΝΔ και το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ ή νεοΠΑΣΟΚ. Και από την άποψη αυτή δεν θα είναι παρακινδυνευμένη η πρόβλεψη ότι στις εκλογές αυτές θα πρωτεύσει η ΝΔ διότι έτσι είναι η συμφωνία. Να λάβει με τη σειρά της το δικό της « μπόνους» . 

    Απέναντι σε αυτά τα  αισχρά  και αντιδημοκρατικά εκλογικά τερτίπια ποιο είναι το νόημα της ψήφου ;Είναι βέβαιο πως αμέσως μετά τις εκλογές θα επακολουθήσει σειρά δυσβάστακτων αντιλαϊκών μέτρων ανεξάρτητα ποιος θα εκλεγεί. Η συγκυβέρνηση είναι από τώρα έτοιμη και απλά καλούν τον Ελληνικό Λαό να συμμετάσχει στην φαρσοκωμωδία. Δήθεν ότι επιλέγει τους  εκπροσώπους του. Στην πραγματικότητα με τη ψήφο του επιλέγει ποιους θα στείλει στο Κοινοβούλιο για να τακτοποιηθούν οικονομικά .Την κυρία Ραχήλ, την κυρία Φώφη  ή τον κύριο Άδωνι.  Να εισπράττουν εις υγεία των κορόιδων τις προκλητικές αμοιβές τους, την ασυλία τους, τα προνόμιά τους κ.ο.κ .

    Κάτω από τις συνθήκες αυτές που βιώνει εδώ και έξι χρόνια ο Ελληνικός Λαός και τη συμπαιγνία που εξυφαίνεται εις βάρος του ποιο είναι το νόημα της ψήφου του; ΠΑΣΟΚ, ΝΔ , ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και πάει λέγοντας ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ.. και ποιες άλλες εφεδρείες του συστήματος θα βρεθούν να βάλουν πλάτη τι νόημα έχει για την Πατρίδα η προσέλευση στην κάλπη; 

    Η αποχή από την ψήφο πρακτικά δεν έχει καμία συνέπεια. Αν όμως η αποχή ξεπεράσει το 50% θέτει υπό αμφισβήτηση τη δημοκρατική και ηθική νομιμοποίηση των κυβερνήσεων. Η αποχή θα δείξει ότι ο Ελληνικός Λαός δεν είναι ηλίθιος ούτε μια αγέλη προβάτων . Θα δώσει επί τέλους ένα μήνυμα απαίτησης σεβασμού του. Να τεθεί ανοικτά το ζήτημα νέου Συντάγματος , της κατάργησης του αντιδημοκρατικού μορφώματος του εκλογικού νόμου, της κατάργησης των οικονομικών προνομίων των βουλευτών και ακόμη της κατάργησης των μεταπολιτευτικών κομμάτων που κατέστρεψαν τη Χώρα.

   Η αποχή δεν λύνει το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδος ούτε και η συμμετοχή. Καθίσταται όμως ζήτημα προσωπικό πλέον του καθενός τι επιθυμεί να κάνει. Αν θέλει να νοιώσει πως με τη συμμετοχή του στηρίζει κόμματα και κυβερνήσεις και ίσως στη βάση κάποιων δήθεν ιδεολογιών ή αν  θέλει να νοιώσει πως είναι υπερήφανος, συνειδητοποιημένος και δημοκρατικός  πολίτης. Κάθε επιλογή του είτε προσέλθει στην κάλπη είτε όχι, στη σύγχρονη κοινωνία μας, είναι σεβαστή. 

                                                                   Νίκος Αλικάκος
                                       Πρόεδρος Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας                      

του Νίκου Αλικάκου

Την Κυριακή, 1 Σεπτεμβρίου 2013, εορτάσθηκε στο Βίτσι η 64η επέτειος της λήξης του Αντισυμμοριακού Αγώνος.

Η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού ανέλαβε για μια ακόμη φορά να οργανώσει την εκδήλωση τιμής και μνήμης των πεσόντων μαχητών Αξιωματικών και Οπλιτών του πολέμου αυτού.

του Νίκου Αλικάκου

1. Σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρα 37 και 84 Σ) η Κυβέρνηση αντικαθίσταται σε δύο περιπτώσεις:
α. Όταν η ίδια παραιτηθεί (άρθρο 37Σ) ή

β. Όταν η Βουλή αποσύρει την εμπιστοσύνη της (άρθρο 84 Σ).

Στις 2 αυτές και μοναδικές περιπτώσεις ακολουθούνται οι διατάξεις των άρθρων 2,3 και 4 του άρθρου 37Σ. Είναι η γνωστή διαδικασία των διερευνητικών εντολών με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας προς τους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

του Νίκου Αλικάκου

Το απόγευμα της Παρασκευής 7 Σεπτεμβρίου 2012, παραμονή της εορτής του Γενεθλίου της Θεοτόκου, στη θρησκευτική πανήγυρη στη Ραφήνα, έξω από τον Ιερό Ναό της Παντοβασιλίσσης, μέλη της Χρυσής Αυγής χρησιμοποιώντας ως ρόπαλα τους κοντούς ελληνικών σημαιών που έφεραν μαζί τους, διέλυσαν τους πάγκους αλλοδαπών πωλητών και κατέστρεψαν τα εμπορεύματα τους . Με τις πράξεις τους αυτές προκάλεσαν την αποστροφή των παρισταμένων πολιτών προσβάλλοντας το θρησκευτικό τους συναίσθημα , αμαύρωσαν τη μεγάλη αυτή γιορτή και τρόμαξαν ακόμη και τα μικρά παιδιά που έτυχε να βρίσκονται εκεί. Ο λόγος;