του Δρ. Τάσου Βαρθολομαίου
Mετά τέσσερα χρόνια ανάπτυξης τεχνητών οικονομικών παθήσεων(σε αντιστοιχια με τις «ιατρογενείς» οργανικες παθήσεις που προκαλούνται με τεχνητες καρκινογενέσεις ,καρδιακά επεισόδια,κτλ των πολιτικα ή εθνικά αντιφρονούντων προσωπικοτήτων στην Ελλάδα και την Κύπρο) απο τα μνημονια και τις δανειακές συμβάσεις, η «Ελληνική» Οικονομία παρουσιάζει πτώση της τάξης του 25% του Α.Ε.Π. (4,5% πτώση το 2013,) την μεγαλύτερη πτώση που έχει σημειωθεί σε παγκόσμια κλίμακα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Mετά τέσσερα χρόνια ανάπτυξης τεχνητών οικονομικών παθήσεων(σε αντιστοιχια με τις «ιατρογενείς» οργανικες παθήσεις που προκαλούνται με τεχνητες καρκινογενέσεις ,καρδιακά επεισόδια,κτλ των πολιτικα ή εθνικά αντιφρονούντων προσωπικοτήτων στην Ελλάδα και την Κύπρο) απο τα μνημονια και τις δανειακές συμβάσεις, η «Ελληνική» Οικονομία παρουσιάζει πτώση της τάξης του 25% του Α.Ε.Π. (4,5% πτώση το 2013,) την μεγαλύτερη πτώση που έχει σημειωθεί σε παγκόσμια κλίμακα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Την ίδια στιγμή η επίσημη ανεργία ξεπερνά το 28%, 500.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ο κορμός της Ελληνικής Οικονομίας) έχουν βάλει λουκέτο, ο τζίρος στο λιανεμπόριο έχει πέσει κατά 40%, ενώ η οικοδομική δραστηριότητα (δραστηριότητα που τραβούσε μπροστά όλη την Ελληνική Οικονομία) έχει πέσει σε όγκο και σε αριθμό αδειών κατά 85%.Οι ΔΕΚΟ, οι επιχειρήσεις επάνω στις οποίες στηρίχθηκε όλη η μεταπολεμική ανάπτυξη του τόπου κανιβαλίζονται. Η παραγωγική βάση της χώρας έχει συρρικνωθεί δραματικά. Υπολογίζεται ότι έχει παροπλισθεί το 65% του παραγωγικού της εξοπλισμού, ενώ διογκώνεται το κύμα φυγής του καλύτερου από άποψη επαγγελματικής κατάρτισης και ηλικίας ανθρώπινου δυναμικού της. Το κύμα φυγής αναμένεται να προσλάβει διαστάσεις πανδημίας.Ηδη, σύμφωνα με έρευνα του ΙΜΕ της ΓΕΣΕΒΕΕ, το 50% περίπου των νοικοκυριών έχει ως κυριότερη πηγή εισοδήματος τις συντάξεις.
Οι κατευθύνσεις του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας για τις ελευθερίες διακίνησης (εργατικού δυναμικού, υπηρεσιών, αγαθών και κεφαλαίων) και ειδικότερα οι παράγραφοι που θέλουν οι χώρες του Νότου να υποδέχονται εκατομμύρια φθηνού ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού από τον τρίτο κόσμο και να προωθούν το δικό τους ειδικευμένο εργατικό δυναμικό στον Βορρά, βρίσκουν στην χώρα μας την πλήρη εφαρμογή τους. Η ένταξη της Ελλάδας στο υποσύστημα των χωρών της Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης με τον μισθούς των 450 Ευρώ και τις συντάξεις των 350 Ευρώ (πρώην Ανατολικές χώρες) βαδίζει προς την υλοποίηση του .
Η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα, η οποία προαναγγέλλει πάντα τις αποφάσεις του Eurogrup και της Κομισιόν, κατέληξε στο συμπέρασμα πως η τελική ρύθμιση του «ελληνικού προβλήματος», η οποία αναμένεται να γίνει με νέα αναδιάρθρωση του χρέους τον Ιούνιο αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές, θα πρέπει να στηριχθεί στην πάγια επιβολή «κεφαλαιακού» φόρου, δηλαδή φόρου επί της κινητής και ακίνητης ατομικής ιδιοκτησίας, πράγμα που σημαίνει και κούρεμα των καταθέσεων. Μέσα στις συνθήκες της Παγκοσμιοποίησης και της Γερμανοκρατούμενης «ελληνικής» οικονομίας, εννοείται ότι ο κεφαλαιακός φόρος δεν θα θίγει το μεγάλο κεφάλαιο αλλά την μικρή και μεσαία ιδιοκτησία .Η «ενοποίηση» του τραπεζικού συστήματος, η οποία όπως ανακοινώθηκε θα αποφασιστεί στην σύνοδο κορυφής του Απριλίου, προετοιμάζει την προσάρτηση των τραπεζών των χωρών της Περιφέρειας στην Ε.Κ.Τ. ,η οποία ελέγχεται από την Deutschebank, και διαδικασίες ανάλογες με αυτές που εφαρμόσθηκαν από την Ε.Κ.Τ. στην Κύπρο.
Η νέα ΟΝΕ η οποία εφαρμόζεται από την 1/1/2014 αλλάζει ριζικά το τοπίο στην Ε. Ένωση, σε βάρος πάντα των λαών. Θεσπίζει υποχρεωτικές διαδικασίες κατάρτισης από τις Βρυξέλλες «ισοσκελισμένων» (δηλαδή νεοφιλελεύθερων) προϋπολογισμών, υποχρεωτικών «πλεονασμάτων» που θα οδεύουν προς τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης (ESM) για την εξόφληση των χρεών και διαδικασίες επιτήρησης και αυτόματης επιβολής οικονομικών ποινών για την περίπτωση κατά την οποία δεν εκτελούνται πιστά οι παραπάνω προϋπολογισμοί στις χώρες που χρωστούν περισσότερο από το 75% των δανείων τους από την Ε. Ένωση.Με το νέο καθεστώς, αφαιρείται από τα εθνικά κράτη και η δημοσιονομική πολιτική .Κι΄ αυτό ακόμη το πολυδιαφημισμένο «πλεόνασμα», το οποίο δεν είναι αληθινό και δεν πρόκειται στην πραγματικότητα να υπάρξει μέσα στις προηγούμενες νεοφιλελεύθερες συνθήκες, ήδη από το 2ο Μνημόνιο που υπογράφηκε από τον Σαμαρά, ποσοτικοποιείται ανά έτος και, με εξαίρεση το 2013, προγραμματίζεται να αποδοθεί εξολοκλήρου στην εξόφληση των «χρεών».
Απο τα επίπεδα και τον ρυθμό πτώσης του ΑΕΠ, τα επίπεδα και τον ρυθμό ανόδου της Ανεργίας που θα επιταθεί και με την απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και τις 25.000 νέες απολύσεις στον δημόσιο και κυρίως από την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους του παραγωγικού εξοπλισμού της χώρας, ο κύκλος της κρίσης που άνοιξε το 2.010 έχει περάσει πλέον στην τελευταία και καταληκτική του φάση .Με την φορά που έχουν πάρει τα πράγματα, ακόμη και αν υπάρξει μια υποθετική διακοπή της «χειραγώγησης προς τα κάτω» που επιβάλλει στην Ελληνική Οικονομία η Ε. Ένωση (κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί) τα πράγματα έχουν «πάρει το δρόμο τους». Και μόνο το γεγονός ότι το 70% από τις εναπομείνασες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις «χτυπάνε κόκκινο» στην απόδοση του ΦΠΑ, στις τράπεζες ή/και στα Ασφαλιστικά Ταμεία αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η χώρα μας δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς παραγωγική βάση ως «χώρος εισαγωγών» και με αυτό ακόμη το λιανεμπόριο στα χέρια των ΛΙΝΤΛ, των ΜΟΛ και των ΚΑΡΦΟΥΡ. Εάν δεν υπάρξει άμεσα μια ολοκληρωμένη και επιτυχής πορεία αναστροφής θα καταρρεύσει οικονομικά με επιπλέον απροσδιόριστες συνέπειες στην συνοχή και την ενότητά της ως έθνος - κράτος.
Πολύ σύντομα είτε θα οδηγηθούμε σε «εσωτερική στάση πληρωμών» όπως συνέβη σε άλλες χώρες με τα ίδια επίπεδα πτώσης του ΑΕΠ και εκτίναξης της Ανεργίας για να διαμοιραστούν στην συνέχεια οριστικά τα ιμάτιά της, είτε θα περάσει σε μια ανεξέλεγκτη «περιδίνηση» μέχρι να διευθετηθούν μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας τα προβλήματα που αφορούν την διαμοίραση των υποδομών, των στρατηγικών σημείων και του ορυκτού της πλούτου. Είναι προφανής ο καυγάς μεταξύ ΔΝΤ (ΗΠΑ) και Ε. Ένωσης (Γερμανία) για το πώς θα κλείσει το λεγόμενο «ελληνικό πρόβλημα» και η εξ΄ αυτού πρωτοφανής εξάμηνη καθυστέρηση της αξιολόγησης από την τρόικα.Οι ΗΠΑ ζητούν μια «εδώ και τώρα Αναδιάρθρωση του χρέους» με σκοπό να πιέσουν προς την κατεύθυνση επαναφοράς του σχεδίου Ανάν και της ενεργοποίησης του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας για την διχοτόμηση του Αιγαίου, ενώ οι Γερμανοί ζητούν πρώτα την υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης τον Απρίλιο και την συνέχεια Αναδιάρθρωση για την οριστική ταφόπλακα τον Ιούνιο.
Η Ελλάδα δεν περνάει απλώς μια κρίση του καπιταλιστικού της συστήματος με τη σημερινή νεοφιλελεύθερη μορφή του, μια κυκλική κρίση η οποία - εάν δεν πάρει γενικευμένες παγκόσμιες διαστάσεις - θα έχει κάποιο όριο προς τα κάτω και θα ακολουθηθεί από μια νέα ανάπτυξη. Η κρίση που περνά η χώρα, εκτός από κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού συστήματος είναι και κρίση εισβολής και νέας ιμπεριαλιστικής κατοχής, κρίση μιας βίαιης εφαρμογής του πειράματος ενός ενιαίου Ομοσπονδιακού (στην ουσία του Γερμανικού) Κράτους και γι΄ αυτό μετατρέπεται σε γενοκτονία και κρίση εθνική, ικανή - σε συνδυασμό με την τροπή που έχουν πάρει τα εθνικά θέματα - να την οδηγήσει μέχρι την συνολική αποσάρθρωσή της.
Όσον αφορά τις εξελίξεις στα Εθνικα θέματα,με τη συγκαλυμμένη επαναφορά του σχεδίου Ανάν, παρά την οριστική καταδίκη του με δημοψήφισμα το 2004, και την ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας για «διάλογο» επί των υποτιθέμενων Ελληνοτουρκικών διαφορών - πάγιων Τουρκικών βλέψεων στο Αιγαίο, έχει ξεκινήσει μια πολύ κρίσιμη περίοδος ανάληψης πρωτοβουλιών με εμφανή στόχευση την αποσταθεροποίηση του ενιαίου εθνικά χώρου Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη. Με αφετηρία την επαναφορά του σχεδίου Ανάν, το επόμενο διάστημα, μέσα στην ήδη αποσταθεροποιημένη απ΄ το τρίγωνο ΗΠΑ - Ισραήλ και Τουρκία περιοχή της Αν. Μεσογείου, θα κριθεί η τύχη της Κύπρου αλλά και η συνοχή των Ανατολικών μας συνόρων και η μελλοντική γεωπολιτική υπόσταση της χώρας μας και κατ΄ επέκταση ολόκληρης της Βαλκανικής.
Η Ελλάδα μετά από μια 20ετία υποχωρήσεων - θυσιών στον βωμό του «ανήκουμε εις την Δύση» και αναγωγής των ιδεολογημάτων της παγκοσμιοποίησης και του κοσμοπολιτισμού σε μηχανισμό αποδόμησης κάθε έννοιας εθνικού «αμυντικού δόγματος» και σε επίσημη εξωτερική πολιτική, κινδυνεύει πλέον εκτός από τη δίνη των μνημονίων να περιέλθει και στη δίνη μιας γεωπολιτικής μη αντιστρεπτής κρίσης. Κινδυνεύει για πρώτη φορά από το ΄74, με τη χρήση τώρα νέων μέσων αλλά με ακέραια και πάλι την ευθύνη του παλαιοκομματικού της κατεστημένου να βρεθεί προ τετελεσμένων ρευστοποίησης εθνικού της χώρου. Για να υποστεί μια εθνική κρίση τη στιγμή κατά την οποία υφίσταται το βάρος ενός «οικονομικού πολέμου» εναντίον της, και να καταλήξει οριστικά, με ευθύνη του νεοφιλελεύθερου πολιτικού καθεστώτος της τελευταίας 20ετίας, σε μια νέα εθνική καταστροφή. Η χρήση πολιτικών «διαλόγου και ήπιας ισχύος» δίπλα στις πολιτικές πυγμής τύπου «Οθωμανικών Βαλκανίων» και «τοπικής υπερδύναμης» του ΝΑΤΟ που ακολουθεί σταθερά η Άγκυρα με τις 40.000 στρατού κατοχής στην Κύπρο, το «casus belli», τα μπαράζ των παραβιάσεων του ελληνικού κυριαρχικού χώρου και του F.I.R., τα εξοπλιστικά προγράμματα μαμούθ των 50δις δολ. έως το 2020 κ.ά. δεν μετριάζει, τουναντίον ενισχύει τον επιθετικό της προσανατολισμό.
Η προοπτική μιας ειδικής σχέσης Τουρκίας - Ε. Ένωσης, στην οποία εμμένουν στρατηγικά οι ΗΠΑ και συναινεί η Γερμανία, θα συμπληρώσει τις επιχειρούμενες αλλαγές του στάτους κβο με τον μαζικό εποικισμό Ελληνικών περιοχών, για να επαναληφθεί το διεθνές έγκλημα του εποικισμού που εφαρμόζεται συστηματικά στην κατεχόμενη Β. Κύπρο (240.000 έποικοι). Ο κατακερματισμός της χώρας σε Περιφέρειες - ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) οι οποίες, εκτός των άλλων, θα έχουν και τη «δυνατότητα» (στην πραγματικότητα θα εκβιάζονται) να συνάπτουν απευθείας διακρατικές σχέσεις, θα καταστήσει ντε φάκτο την Τουρκία οικονομική ενδοχώρα ικανή να θέτει υπό την ομηρία της Ελληνικές ακριτικές περιοχές.
Οι προηγούμενες πολιτικές δεν αποτελούν σήμερα μόνο «ασκήσεις επί χάρτου», βαδίζουν ταχύτατα προς το στάδιο της εφαρμογής τους.Το «η Κύπρος δεν υπάρχει!» και το «εδώ είναι Τουρκία!» που εκστόμισε από τη Θράκη ο Ερντογάν συνιστούν το Βατερλό της έως τώρα Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καταρρίπτουν αμετάκλητα ανιστόρητες λογικές που διακατέχονται από την πλάνη πως με διαλλακτική αντιμετώπιση η Άγκυρα «εξευμενίζεται» και η προοπτική της έντασης απομακρύνεται. Είτε με μέτρα «διαλόγου και ήπιας ισχύος», είτε με μέτρα έντασης, είτε και με τα δύο, η συγκυρία των μνημονίων και των κυβερνήσεων εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας δεν θα μείνει για καιρό ανεκμετάλλευτη από την Άγκυρα, η οποία θέλει και να εξαργυρώσει με την επέκτασή της Δυτικά τα ρίσκα που έχει αναλάβει για λογαριασμό των ΗΠΑ στο Μεγάλο Μέτωπο της Κεντρικής Ασίας.
Η κατάληξη αυτή δεν προέκυψε ως «κεραυνός εν αιθρία» και δεν είναι άσχετη με το νεοφιλελεύθερο πολιτικο-οικονομικό καθέστως και την βίαιη φτωχοποίηση της χώρας μας : πρόκειται για την άλλη όψη των μνημονίων η οποία προετοιμάσθηκε με επιμονή παράλληλα με την «κρίση χρέους», καθ΄ όλο το διάστημα της προηγούμενης 20-αετίας (Συμφωνίες Μαδρίτης, Ελσίνκι, Ερζερούμ κ.λ. από τους Σημίτη - Πάγκαλο - Γ. Παπανδρέου κ.ά.), για να φθάσει στην «τελική ευθεία» από το ίδιο, το εθνικά υποτελές νεοφιλελεύθερο καθεστώς.
Ειδικότερα για την Κύπρο, η οποία προσφέρεται για το εναρκτήριο λάκτισμα της διχοτόμησης του ενιαίου χώρου Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη, των δηλώσεων Ερντογάν προηγήθηκαν οι δηλώσεις του αντιπροέδρου και ΥΠΕΞ της Κυβέρνησης Σαμαρά Ε. Βενιζέλου στο περιθώριο της Γ.Σ. του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη και πρόσφατα στην εφημερίδα «Σαμπάχ» .Οι θέσεις αυτές της Ελληνικής κυβέρνησης εναρμονίζονται πλήρως με τις πιέσεις του Αμερικανοτουρκικού παράγοντα προς την Ελληνοκυπριακή πλευρά με στόχο να αποδεχθεί την επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Να συναινέσει στην ίδρυση ενός νέου κράτους με συνεταιρική μορφή και δύο συνιστούντων συνεταιρικών κρατών με χωριστή κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα. Να συρθεί στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στη νομιμοποίηση της διχοτόμησης και στη συνδιαχείριση ολόκληρου του νησιού.
Στο Αιγαίο η επέκταση της διχοτόμησης και συνδιαχείρισης (συνεκμετάλλευσης) θα προωθηθεί διάμεσου του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας. Όλες οι καίριες αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου και των στρατηγικών σημείων θα παραπέμπονται σε αυτό, ή/και θα οδεύουν μέσω αυτού στην επιδιαιτησία του διεθνούς δικαστηρίου της Χαγης.
Μαζί με την Εθνική Ντροπή των Μνημονίων και της νέας Κατοχής, η χώρα αντιμετωπίζει πλέον την πιο ακραία απειλή: Την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ακύρωση συμφωνίας της Λωζάννης του 1923 η οποία κατοχυρώνει την εδαφική οντότητα και ακεραιότητα του ελληνικού «έθνους - κράτους».Προς την κατεύθυνση άλλωστε της αλλαγής των συνόρων στη χώρα μας και την Βαλκανική κινούνται από καιρό οι ΗΠΑ και η Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη με την ένθερμη στήριξη του «ελληνικού» οικονομικού - πολιτικού κατεστημένου,το οποίο ήδη καλλιεργεί ευθέως την αναθεώρηση της συμφωνίας της Λωζάννης μέσω του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Δυστυχώς,παρά τις πιο πάνω δραματικές εξελίξεις,όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις που ανέλαβαν να εκφράσουν την αντίθεση του ελληνικού λαού με ό,τι συντελείται υπό την αιγίδα του μνημονίου, ανήκουν ακόμα στον 20ο αιώνα και είναι αξεδιάλυτα δεμένες σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό με τις «αμαρτίες» της μεταπολίτευσης. Για να μπορέσεις να καταγγείλεις ολοκληρωτικά και αποτελεσματικά το σύστημα και το κατεστημένο, για να μπορέσεις να πείσεις για τις προθέσεις σου, θα πρέπει ο ίδιος να βρίσκεσαι ΕΞΩ από αυτό το σύστημα, έξω από όλους τους κύκλους εξουσίας που, είτε βρισκόντουσαν στην κυβερνητική εξουσία,είτε στα συνδικάτα, είτε στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις, διαχειρίστηκαν τις τύχες των Ελλήνων και απέτυχαν οικτρά, ρίχνοντας τη χώρα πάνω στα βράχια της χρεοκοπίας και της νεοταξικης κατοχής. Ο λαός, με το μαζικότατο κίνημα του 2010-2011,μίλησε και απαίτησε εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη και άμεση δημοκρατία. Ωστόσο, οι αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις έχουν αποτύχει μέχρις στιγμής να μετασχηματίσουν αυτό το αίτημα σε πρόταση και πράξη και αυτό είναι η μεγαλύτερη πηγή της απελπισίας που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία.
Στη φάση αυτή,δίνεται μια μοναδική ευκαιρία στον ΣΕΕ να παίξει ένα αποφασιστικό ρόλο στο να μετασχηματισθεί αυτό το λαϊκό αίτημα σε πρόταση και πράξη.Ο ΣΕΕ δεν είναι μια λέσχη πολιτικών συζητήσεων,όπως είναι στο σύνολό τους οι αντιμνημονιακές πολιτικές κινήσεις,είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ με αδιαμφισβήτητο πολιτικό ήθος και ακεραιότητα.Η γκαιμπελική προπαγάνδα, βεβαια, του καθεστώτος και των ΜΜΕ που το υπηρετούν,εχει καταφέρει μέχρι σήμερα να ι ταυτοποιηθεί ο ΣΕΕ στο υποσυνείδητο των Ελλήνων σαν το «Κόμμα των Αποστράτων» και αυτή η προβοκάτσια θα πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα και αποτελεσματικά.Ο ΣΕΕ δεν έχει και δεν θα πρέπει να έχει οιοδήποτε δεσμό με τις «αμαρτίες» της μεταπολίτευσης,είναι ΕΞΩ από το σύστημα,δεν έχει και δεν πρέπει να έχει οιαδήποτε σχέση με όλους τους κύκλους εξουσίας που διαχειρίστηκαν τα τελευταία,ιδιαίτερα,χρόνια, τις τύχες των Ελλήνων και έρριξαν τη χώρα στη νεοταξική φασιστική κατοχή,που βρίσκεται στο ίδιο προγραμμα εξόντωσης του Ελληνισμού από την εποχή της Γερμανικής κατοχής και του «εμφυλίου» πολέμου.Αυτο πού χρειάζεται ο ΣΕΕ είναι η σωστη πολιτική στρατηγική,η σωστη μεθοδολογία,η σωστή οργάνωση,η αποφυγή των παγίδων και των προβοκατορικών ενεργειών στο ναρκοπέδιο του σημερινού πολιτικού αγώνα,αλλα και η εκμετάλλευση όλων των σοβαρών λαθών που διαπράττει ο αντίπαλος,η νέα ταξη με τα ξένα και ντόπια ανδρείκελα της.
Για αυτους τους λόγους χρειάζονται απόλυτα αυτό το διάστημα συνοπτικές ,μόνον, αναλύσεις του πεδίου της πολιτικής μάχης του Ελληνισμού και κυρίως αναγνώριση των σωστών πολιτικών στρατηγικών μεσα σε συγκυρίες που προσφέρονται προκλητικά για επιδέξιες πολιτικές κινήσεις από πλευράς του ΣΕΕ.Για να υπάρχει,όμως,θετική αναταπόκριση από τους πολιτικά συνειδητοποιημένους Έλληνες, πρώτιστα θα πρέπει ο ΣΕΕ να πείσει ότι απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες, υιοθετώντας σαφείς θέσεις και προχωρώντας σε πράξεις που εκφράζουν οπωσδήποτε τις προοδευτικές πολιτικές δυναμικές του λαού από την κεντροδεξιά μέχρι και την κεντροαριστερά,που αφορούν και την συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.
Δρ Τάσος Βαρθολομαίος,
Μελος του ΣΕΕ, τ.υποψ. βουλευτής Θεσσαλονίκης
Οι κατευθύνσεις του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας για τις ελευθερίες διακίνησης (εργατικού δυναμικού, υπηρεσιών, αγαθών και κεφαλαίων) και ειδικότερα οι παράγραφοι που θέλουν οι χώρες του Νότου να υποδέχονται εκατομμύρια φθηνού ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού από τον τρίτο κόσμο και να προωθούν το δικό τους ειδικευμένο εργατικό δυναμικό στον Βορρά, βρίσκουν στην χώρα μας την πλήρη εφαρμογή τους. Η ένταξη της Ελλάδας στο υποσύστημα των χωρών της Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης με τον μισθούς των 450 Ευρώ και τις συντάξεις των 350 Ευρώ (πρώην Ανατολικές χώρες) βαδίζει προς την υλοποίηση του .
Η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα, η οποία προαναγγέλλει πάντα τις αποφάσεις του Eurogrup και της Κομισιόν, κατέληξε στο συμπέρασμα πως η τελική ρύθμιση του «ελληνικού προβλήματος», η οποία αναμένεται να γίνει με νέα αναδιάρθρωση του χρέους τον Ιούνιο αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές, θα πρέπει να στηριχθεί στην πάγια επιβολή «κεφαλαιακού» φόρου, δηλαδή φόρου επί της κινητής και ακίνητης ατομικής ιδιοκτησίας, πράγμα που σημαίνει και κούρεμα των καταθέσεων. Μέσα στις συνθήκες της Παγκοσμιοποίησης και της Γερμανοκρατούμενης «ελληνικής» οικονομίας, εννοείται ότι ο κεφαλαιακός φόρος δεν θα θίγει το μεγάλο κεφάλαιο αλλά την μικρή και μεσαία ιδιοκτησία .Η «ενοποίηση» του τραπεζικού συστήματος, η οποία όπως ανακοινώθηκε θα αποφασιστεί στην σύνοδο κορυφής του Απριλίου, προετοιμάζει την προσάρτηση των τραπεζών των χωρών της Περιφέρειας στην Ε.Κ.Τ. ,η οποία ελέγχεται από την Deutschebank, και διαδικασίες ανάλογες με αυτές που εφαρμόσθηκαν από την Ε.Κ.Τ. στην Κύπρο.
Η νέα ΟΝΕ η οποία εφαρμόζεται από την 1/1/2014 αλλάζει ριζικά το τοπίο στην Ε. Ένωση, σε βάρος πάντα των λαών. Θεσπίζει υποχρεωτικές διαδικασίες κατάρτισης από τις Βρυξέλλες «ισοσκελισμένων» (δηλαδή νεοφιλελεύθερων) προϋπολογισμών, υποχρεωτικών «πλεονασμάτων» που θα οδεύουν προς τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης (ESM) για την εξόφληση των χρεών και διαδικασίες επιτήρησης και αυτόματης επιβολής οικονομικών ποινών για την περίπτωση κατά την οποία δεν εκτελούνται πιστά οι παραπάνω προϋπολογισμοί στις χώρες που χρωστούν περισσότερο από το 75% των δανείων τους από την Ε. Ένωση.Με το νέο καθεστώς, αφαιρείται από τα εθνικά κράτη και η δημοσιονομική πολιτική .Κι΄ αυτό ακόμη το πολυδιαφημισμένο «πλεόνασμα», το οποίο δεν είναι αληθινό και δεν πρόκειται στην πραγματικότητα να υπάρξει μέσα στις προηγούμενες νεοφιλελεύθερες συνθήκες, ήδη από το 2ο Μνημόνιο που υπογράφηκε από τον Σαμαρά, ποσοτικοποιείται ανά έτος και, με εξαίρεση το 2013, προγραμματίζεται να αποδοθεί εξολοκλήρου στην εξόφληση των «χρεών».
Απο τα επίπεδα και τον ρυθμό πτώσης του ΑΕΠ, τα επίπεδα και τον ρυθμό ανόδου της Ανεργίας που θα επιταθεί και με την απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και τις 25.000 νέες απολύσεις στον δημόσιο και κυρίως από την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους του παραγωγικού εξοπλισμού της χώρας, ο κύκλος της κρίσης που άνοιξε το 2.010 έχει περάσει πλέον στην τελευταία και καταληκτική του φάση .Με την φορά που έχουν πάρει τα πράγματα, ακόμη και αν υπάρξει μια υποθετική διακοπή της «χειραγώγησης προς τα κάτω» που επιβάλλει στην Ελληνική Οικονομία η Ε. Ένωση (κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί) τα πράγματα έχουν «πάρει το δρόμο τους». Και μόνο το γεγονός ότι το 70% από τις εναπομείνασες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις «χτυπάνε κόκκινο» στην απόδοση του ΦΠΑ, στις τράπεζες ή/και στα Ασφαλιστικά Ταμεία αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η χώρα μας δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς παραγωγική βάση ως «χώρος εισαγωγών» και με αυτό ακόμη το λιανεμπόριο στα χέρια των ΛΙΝΤΛ, των ΜΟΛ και των ΚΑΡΦΟΥΡ. Εάν δεν υπάρξει άμεσα μια ολοκληρωμένη και επιτυχής πορεία αναστροφής θα καταρρεύσει οικονομικά με επιπλέον απροσδιόριστες συνέπειες στην συνοχή και την ενότητά της ως έθνος - κράτος.
Πολύ σύντομα είτε θα οδηγηθούμε σε «εσωτερική στάση πληρωμών» όπως συνέβη σε άλλες χώρες με τα ίδια επίπεδα πτώσης του ΑΕΠ και εκτίναξης της Ανεργίας για να διαμοιραστούν στην συνέχεια οριστικά τα ιμάτιά της, είτε θα περάσει σε μια ανεξέλεγκτη «περιδίνηση» μέχρι να διευθετηθούν μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας τα προβλήματα που αφορούν την διαμοίραση των υποδομών, των στρατηγικών σημείων και του ορυκτού της πλούτου. Είναι προφανής ο καυγάς μεταξύ ΔΝΤ (ΗΠΑ) και Ε. Ένωσης (Γερμανία) για το πώς θα κλείσει το λεγόμενο «ελληνικό πρόβλημα» και η εξ΄ αυτού πρωτοφανής εξάμηνη καθυστέρηση της αξιολόγησης από την τρόικα.Οι ΗΠΑ ζητούν μια «εδώ και τώρα Αναδιάρθρωση του χρέους» με σκοπό να πιέσουν προς την κατεύθυνση επαναφοράς του σχεδίου Ανάν και της ενεργοποίησης του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας για την διχοτόμηση του Αιγαίου, ενώ οι Γερμανοί ζητούν πρώτα την υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης τον Απρίλιο και την συνέχεια Αναδιάρθρωση για την οριστική ταφόπλακα τον Ιούνιο.
Η Ελλάδα δεν περνάει απλώς μια κρίση του καπιταλιστικού της συστήματος με τη σημερινή νεοφιλελεύθερη μορφή του, μια κυκλική κρίση η οποία - εάν δεν πάρει γενικευμένες παγκόσμιες διαστάσεις - θα έχει κάποιο όριο προς τα κάτω και θα ακολουθηθεί από μια νέα ανάπτυξη. Η κρίση που περνά η χώρα, εκτός από κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού συστήματος είναι και κρίση εισβολής και νέας ιμπεριαλιστικής κατοχής, κρίση μιας βίαιης εφαρμογής του πειράματος ενός ενιαίου Ομοσπονδιακού (στην ουσία του Γερμανικού) Κράτους και γι΄ αυτό μετατρέπεται σε γενοκτονία και κρίση εθνική, ικανή - σε συνδυασμό με την τροπή που έχουν πάρει τα εθνικά θέματα - να την οδηγήσει μέχρι την συνολική αποσάρθρωσή της.
Όσον αφορά τις εξελίξεις στα Εθνικα θέματα,με τη συγκαλυμμένη επαναφορά του σχεδίου Ανάν, παρά την οριστική καταδίκη του με δημοψήφισμα το 2004, και την ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας για «διάλογο» επί των υποτιθέμενων Ελληνοτουρκικών διαφορών - πάγιων Τουρκικών βλέψεων στο Αιγαίο, έχει ξεκινήσει μια πολύ κρίσιμη περίοδος ανάληψης πρωτοβουλιών με εμφανή στόχευση την αποσταθεροποίηση του ενιαίου εθνικά χώρου Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη. Με αφετηρία την επαναφορά του σχεδίου Ανάν, το επόμενο διάστημα, μέσα στην ήδη αποσταθεροποιημένη απ΄ το τρίγωνο ΗΠΑ - Ισραήλ και Τουρκία περιοχή της Αν. Μεσογείου, θα κριθεί η τύχη της Κύπρου αλλά και η συνοχή των Ανατολικών μας συνόρων και η μελλοντική γεωπολιτική υπόσταση της χώρας μας και κατ΄ επέκταση ολόκληρης της Βαλκανικής.
Η Ελλάδα μετά από μια 20ετία υποχωρήσεων - θυσιών στον βωμό του «ανήκουμε εις την Δύση» και αναγωγής των ιδεολογημάτων της παγκοσμιοποίησης και του κοσμοπολιτισμού σε μηχανισμό αποδόμησης κάθε έννοιας εθνικού «αμυντικού δόγματος» και σε επίσημη εξωτερική πολιτική, κινδυνεύει πλέον εκτός από τη δίνη των μνημονίων να περιέλθει και στη δίνη μιας γεωπολιτικής μη αντιστρεπτής κρίσης. Κινδυνεύει για πρώτη φορά από το ΄74, με τη χρήση τώρα νέων μέσων αλλά με ακέραια και πάλι την ευθύνη του παλαιοκομματικού της κατεστημένου να βρεθεί προ τετελεσμένων ρευστοποίησης εθνικού της χώρου. Για να υποστεί μια εθνική κρίση τη στιγμή κατά την οποία υφίσταται το βάρος ενός «οικονομικού πολέμου» εναντίον της, και να καταλήξει οριστικά, με ευθύνη του νεοφιλελεύθερου πολιτικού καθεστώτος της τελευταίας 20ετίας, σε μια νέα εθνική καταστροφή. Η χρήση πολιτικών «διαλόγου και ήπιας ισχύος» δίπλα στις πολιτικές πυγμής τύπου «Οθωμανικών Βαλκανίων» και «τοπικής υπερδύναμης» του ΝΑΤΟ που ακολουθεί σταθερά η Άγκυρα με τις 40.000 στρατού κατοχής στην Κύπρο, το «casus belli», τα μπαράζ των παραβιάσεων του ελληνικού κυριαρχικού χώρου και του F.I.R., τα εξοπλιστικά προγράμματα μαμούθ των 50δις δολ. έως το 2020 κ.ά. δεν μετριάζει, τουναντίον ενισχύει τον επιθετικό της προσανατολισμό.
Η προοπτική μιας ειδικής σχέσης Τουρκίας - Ε. Ένωσης, στην οποία εμμένουν στρατηγικά οι ΗΠΑ και συναινεί η Γερμανία, θα συμπληρώσει τις επιχειρούμενες αλλαγές του στάτους κβο με τον μαζικό εποικισμό Ελληνικών περιοχών, για να επαναληφθεί το διεθνές έγκλημα του εποικισμού που εφαρμόζεται συστηματικά στην κατεχόμενη Β. Κύπρο (240.000 έποικοι). Ο κατακερματισμός της χώρας σε Περιφέρειες - ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) οι οποίες, εκτός των άλλων, θα έχουν και τη «δυνατότητα» (στην πραγματικότητα θα εκβιάζονται) να συνάπτουν απευθείας διακρατικές σχέσεις, θα καταστήσει ντε φάκτο την Τουρκία οικονομική ενδοχώρα ικανή να θέτει υπό την ομηρία της Ελληνικές ακριτικές περιοχές.
Οι προηγούμενες πολιτικές δεν αποτελούν σήμερα μόνο «ασκήσεις επί χάρτου», βαδίζουν ταχύτατα προς το στάδιο της εφαρμογής τους.Το «η Κύπρος δεν υπάρχει!» και το «εδώ είναι Τουρκία!» που εκστόμισε από τη Θράκη ο Ερντογάν συνιστούν το Βατερλό της έως τώρα Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καταρρίπτουν αμετάκλητα ανιστόρητες λογικές που διακατέχονται από την πλάνη πως με διαλλακτική αντιμετώπιση η Άγκυρα «εξευμενίζεται» και η προοπτική της έντασης απομακρύνεται. Είτε με μέτρα «διαλόγου και ήπιας ισχύος», είτε με μέτρα έντασης, είτε και με τα δύο, η συγκυρία των μνημονίων και των κυβερνήσεων εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας δεν θα μείνει για καιρό ανεκμετάλλευτη από την Άγκυρα, η οποία θέλει και να εξαργυρώσει με την επέκτασή της Δυτικά τα ρίσκα που έχει αναλάβει για λογαριασμό των ΗΠΑ στο Μεγάλο Μέτωπο της Κεντρικής Ασίας.
Η κατάληξη αυτή δεν προέκυψε ως «κεραυνός εν αιθρία» και δεν είναι άσχετη με το νεοφιλελεύθερο πολιτικο-οικονομικό καθέστως και την βίαιη φτωχοποίηση της χώρας μας : πρόκειται για την άλλη όψη των μνημονίων η οποία προετοιμάσθηκε με επιμονή παράλληλα με την «κρίση χρέους», καθ΄ όλο το διάστημα της προηγούμενης 20-αετίας (Συμφωνίες Μαδρίτης, Ελσίνκι, Ερζερούμ κ.λ. από τους Σημίτη - Πάγκαλο - Γ. Παπανδρέου κ.ά.), για να φθάσει στην «τελική ευθεία» από το ίδιο, το εθνικά υποτελές νεοφιλελεύθερο καθεστώς.
Ειδικότερα για την Κύπρο, η οποία προσφέρεται για το εναρκτήριο λάκτισμα της διχοτόμησης του ενιαίου χώρου Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη, των δηλώσεων Ερντογάν προηγήθηκαν οι δηλώσεις του αντιπροέδρου και ΥΠΕΞ της Κυβέρνησης Σαμαρά Ε. Βενιζέλου στο περιθώριο της Γ.Σ. του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη και πρόσφατα στην εφημερίδα «Σαμπάχ» .Οι θέσεις αυτές της Ελληνικής κυβέρνησης εναρμονίζονται πλήρως με τις πιέσεις του Αμερικανοτουρκικού παράγοντα προς την Ελληνοκυπριακή πλευρά με στόχο να αποδεχθεί την επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Να συναινέσει στην ίδρυση ενός νέου κράτους με συνεταιρική μορφή και δύο συνιστούντων συνεταιρικών κρατών με χωριστή κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα. Να συρθεί στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στη νομιμοποίηση της διχοτόμησης και στη συνδιαχείριση ολόκληρου του νησιού.
Στο Αιγαίο η επέκταση της διχοτόμησης και συνδιαχείρισης (συνεκμετάλλευσης) θα προωθηθεί διάμεσου του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας. Όλες οι καίριες αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου και των στρατηγικών σημείων θα παραπέμπονται σε αυτό, ή/και θα οδεύουν μέσω αυτού στην επιδιαιτησία του διεθνούς δικαστηρίου της Χαγης.
Μαζί με την Εθνική Ντροπή των Μνημονίων και της νέας Κατοχής, η χώρα αντιμετωπίζει πλέον την πιο ακραία απειλή: Την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ακύρωση συμφωνίας της Λωζάννης του 1923 η οποία κατοχυρώνει την εδαφική οντότητα και ακεραιότητα του ελληνικού «έθνους - κράτους».Προς την κατεύθυνση άλλωστε της αλλαγής των συνόρων στη χώρα μας και την Βαλκανική κινούνται από καιρό οι ΗΠΑ και η Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη με την ένθερμη στήριξη του «ελληνικού» οικονομικού - πολιτικού κατεστημένου,το οποίο ήδη καλλιεργεί ευθέως την αναθεώρηση της συμφωνίας της Λωζάννης μέσω του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Δυστυχώς,παρά τις πιο πάνω δραματικές εξελίξεις,όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις που ανέλαβαν να εκφράσουν την αντίθεση του ελληνικού λαού με ό,τι συντελείται υπό την αιγίδα του μνημονίου, ανήκουν ακόμα στον 20ο αιώνα και είναι αξεδιάλυτα δεμένες σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό με τις «αμαρτίες» της μεταπολίτευσης. Για να μπορέσεις να καταγγείλεις ολοκληρωτικά και αποτελεσματικά το σύστημα και το κατεστημένο, για να μπορέσεις να πείσεις για τις προθέσεις σου, θα πρέπει ο ίδιος να βρίσκεσαι ΕΞΩ από αυτό το σύστημα, έξω από όλους τους κύκλους εξουσίας που, είτε βρισκόντουσαν στην κυβερνητική εξουσία,είτε στα συνδικάτα, είτε στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις, διαχειρίστηκαν τις τύχες των Ελλήνων και απέτυχαν οικτρά, ρίχνοντας τη χώρα πάνω στα βράχια της χρεοκοπίας και της νεοταξικης κατοχής. Ο λαός, με το μαζικότατο κίνημα του 2010-2011,μίλησε και απαίτησε εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη και άμεση δημοκρατία. Ωστόσο, οι αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις έχουν αποτύχει μέχρις στιγμής να μετασχηματίσουν αυτό το αίτημα σε πρόταση και πράξη και αυτό είναι η μεγαλύτερη πηγή της απελπισίας που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία.
Στη φάση αυτή,δίνεται μια μοναδική ευκαιρία στον ΣΕΕ να παίξει ένα αποφασιστικό ρόλο στο να μετασχηματισθεί αυτό το λαϊκό αίτημα σε πρόταση και πράξη.Ο ΣΕΕ δεν είναι μια λέσχη πολιτικών συζητήσεων,όπως είναι στο σύνολό τους οι αντιμνημονιακές πολιτικές κινήσεις,είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ με αδιαμφισβήτητο πολιτικό ήθος και ακεραιότητα.Η γκαιμπελική προπαγάνδα, βεβαια, του καθεστώτος και των ΜΜΕ που το υπηρετούν,εχει καταφέρει μέχρι σήμερα να ι ταυτοποιηθεί ο ΣΕΕ στο υποσυνείδητο των Ελλήνων σαν το «Κόμμα των Αποστράτων» και αυτή η προβοκάτσια θα πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα και αποτελεσματικά.Ο ΣΕΕ δεν έχει και δεν θα πρέπει να έχει οιοδήποτε δεσμό με τις «αμαρτίες» της μεταπολίτευσης,είναι ΕΞΩ από το σύστημα,δεν έχει και δεν πρέπει να έχει οιαδήποτε σχέση με όλους τους κύκλους εξουσίας που διαχειρίστηκαν τα τελευταία,ιδιαίτερα,χρόνια, τις τύχες των Ελλήνων και έρριξαν τη χώρα στη νεοταξική φασιστική κατοχή,που βρίσκεται στο ίδιο προγραμμα εξόντωσης του Ελληνισμού από την εποχή της Γερμανικής κατοχής και του «εμφυλίου» πολέμου.Αυτο πού χρειάζεται ο ΣΕΕ είναι η σωστη πολιτική στρατηγική,η σωστη μεθοδολογία,η σωστή οργάνωση,η αποφυγή των παγίδων και των προβοκατορικών ενεργειών στο ναρκοπέδιο του σημερινού πολιτικού αγώνα,αλλα και η εκμετάλλευση όλων των σοβαρών λαθών που διαπράττει ο αντίπαλος,η νέα ταξη με τα ξένα και ντόπια ανδρείκελα της.
Για αυτους τους λόγους χρειάζονται απόλυτα αυτό το διάστημα συνοπτικές ,μόνον, αναλύσεις του πεδίου της πολιτικής μάχης του Ελληνισμού και κυρίως αναγνώριση των σωστών πολιτικών στρατηγικών μεσα σε συγκυρίες που προσφέρονται προκλητικά για επιδέξιες πολιτικές κινήσεις από πλευράς του ΣΕΕ.Για να υπάρχει,όμως,θετική αναταπόκριση από τους πολιτικά συνειδητοποιημένους Έλληνες, πρώτιστα θα πρέπει ο ΣΕΕ να πείσει ότι απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες, υιοθετώντας σαφείς θέσεις και προχωρώντας σε πράξεις που εκφράζουν οπωσδήποτε τις προοδευτικές πολιτικές δυναμικές του λαού από την κεντροδεξιά μέχρι και την κεντροαριστερά,που αφορούν και την συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.
Δρ Τάσος Βαρθολομαίος,
Μελος του ΣΕΕ, τ.υποψ. βουλευτής Θεσσαλονίκης
RSS Feed
