του Χρήστου Λυντέρη
Ο διχασμός των Ελλήνων πολιτών σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αποπροσανατολισμούς των τελευταίων ετών.
Ως αντιμνημονιακοί εμφανίστηκαν εκείνοι που τάσσονταν εναντίον του μνημονίου. Εάν εξαιρέσει κανείς τους πατριώτες που τάχθηκαν με αγνές προθέσεις εναντίον του μνημονίου, τα αντιμνημονιακά κόμματα και οι λοιποί αντιμνημονιακοί υπήρξαν κατά βάση ελεϊνοί τυχοδιώκτες και λαϊκιστές, οι οποίοι επιχειρούσαν να εγκλωβίσουν τους πολίτες σε επιφανειακές συζητήσεις και ανύπαρκτα διλήμματα, προκειμένου να μην ασχοληθούν και να μην θεραπεύσουν τις αληθινές αιτίες της κρίσης.
Ο διχασμός των Ελλήνων πολιτών σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αποπροσανατολισμούς των τελευταίων ετών.
Ως αντιμνημονιακοί εμφανίστηκαν εκείνοι που τάσσονταν εναντίον του μνημονίου. Εάν εξαιρέσει κανείς τους πατριώτες που τάχθηκαν με αγνές προθέσεις εναντίον του μνημονίου, τα αντιμνημονιακά κόμματα και οι λοιποί αντιμνημονιακοί υπήρξαν κατά βάση ελεϊνοί τυχοδιώκτες και λαϊκιστές, οι οποίοι επιχειρούσαν να εγκλωβίσουν τους πολίτες σε επιφανειακές συζητήσεις και ανύπαρκτα διλήμματα, προκειμένου να μην ασχοληθούν και να μην θεραπεύσουν τις αληθινές αιτίες της κρίσης.
Οι αντιμνημονιακοί απέφευγαν να συζητήσουν για την υπερχρέωση και την χρεοκοπία της χώρας, ούτε βεβαίως για το πολιτικό σύστημα που καταλήστευσε το δημόσιο χρήμα και οδήγησε την χώρα στην καταστροφή, διότι αυτά δεν ήθελαν να τα αλλάξουν. Επεδίωκαν μόνο να εκμεταλλευθούν την οργή του λαού εναντίον των μέτρων του μνημονίου. Κατηγορούσαν τους μνημονιακούς ως προδότες και υπόσχονταν αυτοί που ήταν παλικάρια να σχίσουν τα μνημόνια. Όσοι όμως από αυτούς ανέλαβαν την εξουσία, όχι μόνο δεν κατάργησαν τα μνημόνια αλλά τα τήρησαν κατά γράμμα και μέχρι κεραίας.
Αλλά, εφόσον ό,τι εμπεριέχει τον όρο "αντί", εξαρτά την ύπαρξή του από το αντίθετό του, έτσι και οι αντιμνημονιακοί εξάρτησαν την ύπαρξή τους από την ύπαρξη του μνημονίου. Τώρα που το μνημόνιο τυπικά τελειώνει οι τυχοδιώκτες δεν έχουν λόγο ύπαρξης αφού εκείνο που ήθελαν να καταργήσουν καταργείται από μόνο του.
Η ώρα της κρίσεως πλησιάζει. Η μνημονιακή κυβέρνηση, προκειμένου να εξαπατήσει τον λαό ότι η χώρα βγαίνει από την κρίση, διακηρύσσει το τέλος των μνημονίων και την έξοδο στις αγορές, αδιαφορώντας εάν το επιτόκιο δανεισμού της χώρας είναι πολύ υψηλότερο από το 2% με το οποίο την δάνειζαν οι "τοκογλύφοι" της Τρόικας. Από την άλλη, οι αντιμνημονιακοί , οι οποίοι μέχρι σήμερα απέφευγαν να ασχοληθούν με την κρίση (πολιτικό σύστημα - καταλήστευση- χρεοκοπία) και στρέφονταν μόνο εναντίον του αποτελέσματος της κρίσης που ήταν το μνημόνιο, τώρα που δεν υπάρχει μνημόνιο δεν έχουν τι να ψελλίσουν και πεθαίνουν και αυτοί μαζί του.
Η χώρα βγαίνει στις αγορές, όπως έβγαινε και πριν από το μνημόνιο. Το δήμοσιο χρέος είναι τεράστιο και συνεχώς μεγαλώνει. Στο πολιτικό σύστημα δεν έχει αλλάξει τίποτε απολύτως ώστε να υπάρχει έστω και η παραμικρή εγγύηση ότι θα αποτρέπεται από δω και πέρα η διασπάθιση του δημοσίου πλούτου που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία.
Μία νέα χρεοκοπία δεν είναι μακρυά.
Πηγή
Αλλά, εφόσον ό,τι εμπεριέχει τον όρο "αντί", εξαρτά την ύπαρξή του από το αντίθετό του, έτσι και οι αντιμνημονιακοί εξάρτησαν την ύπαρξή τους από την ύπαρξη του μνημονίου. Τώρα που το μνημόνιο τυπικά τελειώνει οι τυχοδιώκτες δεν έχουν λόγο ύπαρξης αφού εκείνο που ήθελαν να καταργήσουν καταργείται από μόνο του.
Η ώρα της κρίσεως πλησιάζει. Η μνημονιακή κυβέρνηση, προκειμένου να εξαπατήσει τον λαό ότι η χώρα βγαίνει από την κρίση, διακηρύσσει το τέλος των μνημονίων και την έξοδο στις αγορές, αδιαφορώντας εάν το επιτόκιο δανεισμού της χώρας είναι πολύ υψηλότερο από το 2% με το οποίο την δάνειζαν οι "τοκογλύφοι" της Τρόικας. Από την άλλη, οι αντιμνημονιακοί , οι οποίοι μέχρι σήμερα απέφευγαν να ασχοληθούν με την κρίση (πολιτικό σύστημα - καταλήστευση- χρεοκοπία) και στρέφονταν μόνο εναντίον του αποτελέσματος της κρίσης που ήταν το μνημόνιο, τώρα που δεν υπάρχει μνημόνιο δεν έχουν τι να ψελλίσουν και πεθαίνουν και αυτοί μαζί του.
Η χώρα βγαίνει στις αγορές, όπως έβγαινε και πριν από το μνημόνιο. Το δήμοσιο χρέος είναι τεράστιο και συνεχώς μεγαλώνει. Στο πολιτικό σύστημα δεν έχει αλλάξει τίποτε απολύτως ώστε να υπάρχει έστω και η παραμικρή εγγύηση ότι θα αποτρέπεται από δω και πέρα η διασπάθιση του δημοσίου πλούτου που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία.
Μία νέα χρεοκοπία δεν είναι μακρυά.
Πηγή
RSS Feed
