του Ιωάννη Κρασσά
Αντιστρατήγου ε.α και υποψηφίου ευρωβουλευτού του ΣΕΕ
Στις εκλογές του 1951 τα τρία πρώτα κόμματα, ο Ελληνικός Συναγερμός, οι Φιλελεύθεροι και η ΕΠΕΚ(Εθνική Προοδευτική Ένωση Κεντρώων) είχαν αρχηγούς πρώην στρατιωτικούς, τον Αλέξανδρο Παπάγο, τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον Νικόλαο Πλαστήρα. Στο ελληνικό κοινοβούλιο σήμερα, μόνο δύο βουλευτές προέρχονται από τις ένοπλες Δυνάμεις. Επί της ουσίας δεν διαθέτουμε βουλευτική εκπροσώπηση και το ποσοστό μας στο σύνολο του πληθυσμού μηδενίζεται σχεδόν στην ελληνική βουλή. Ποιος φταίει γι’ αυτό ; Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι, τόσο οι ευρισκόμενοι εν αποστρατεία, όσο και οι ευρισκόμενοι εν ενεργεία. Από πρωταγωνιστές μετατραπήκαμε σε πελάτες των κομμάτων, επιδιώκοντας ο καθένας το βόλεμα του. Οι λόγοι που μας οδήγησαν να ασχολούμεθα στην πλειονότητα μας με το στενά προσωπικό συμφέρον και μόνο είναι πολλοί .
Αντιστρατήγου ε.α και υποψηφίου ευρωβουλευτού του ΣΕΕ
Στις εκλογές του 1951 τα τρία πρώτα κόμματα, ο Ελληνικός Συναγερμός, οι Φιλελεύθεροι και η ΕΠΕΚ(Εθνική Προοδευτική Ένωση Κεντρώων) είχαν αρχηγούς πρώην στρατιωτικούς, τον Αλέξανδρο Παπάγο, τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον Νικόλαο Πλαστήρα. Στο ελληνικό κοινοβούλιο σήμερα, μόνο δύο βουλευτές προέρχονται από τις ένοπλες Δυνάμεις. Επί της ουσίας δεν διαθέτουμε βουλευτική εκπροσώπηση και το ποσοστό μας στο σύνολο του πληθυσμού μηδενίζεται σχεδόν στην ελληνική βουλή. Ποιος φταίει γι’ αυτό ; Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι, τόσο οι ευρισκόμενοι εν αποστρατεία, όσο και οι ευρισκόμενοι εν ενεργεία. Από πρωταγωνιστές μετατραπήκαμε σε πελάτες των κομμάτων, επιδιώκοντας ο καθένας το βόλεμα του. Οι λόγοι που μας οδήγησαν να ασχολούμεθα στην πλειονότητα μας με το στενά προσωπικό συμφέρον και μόνο είναι πολλοί .
Σκοπός του άρθρου δεν είναι να εξετάσει γιατί φτάσαμε στο σημείο να μην βρίσκουμε υποστήριξη από πουθενά. Ματαιοπονούμε εάν να αναλωθούμε με το γάλα που χύθηκε. Ότι έγινε , έγινε. Το ερώτημα είναι: Tι κάνουμε τώρα ;
Οι δράσεις που πρέπει να αναλάβουμε, προκειμένου να αντιδράσουμε στην άδικη μεταχείριση που υφιστάμεθα , σε σχέση με άλλες ομάδες εργαζομένων που μισθοδοτούνται από το δημόσιο, θα πρέπει να έχουν σαν στόχο την αυτόνομη πολιτική μας εκπροσώπηση. Εφόσον σ’ αυτούς που εναποθέσαμε τις ελπίδες πρόδωσαν την εμπιστοσύνη μας, θα πρέπει να εκλέξουμε δικούς μας ανθρώπους για να μας εκπροσωπήσουν. Θέλουμε κάποιους από εμάς να ασχοληθούν με εμάς γιατί κανένας δεν ασχολείται με τον δικό μας πόνο. Θέλουμε τους δικούς μας ανθρώπους στην βουλή. Ο καθένας μπορεί να διατηρεί τις πολιτικές του αντιλήψεις, τα πιστεύω του και τις κοσμοθεωρίες του. Όλοι όμως θα πρέπει να θέσουμε υπεράνω όλων την υπεράσπιση των συμφερόντων των συνάδελφων μας. Τίποτα δεν είναι τόσο άσχημο που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο. Τον πάτο δεν τον πιάσαμε ακόμα. Τα κλάματα , οι κατάρες και οι βρισιές δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την εξαθλίωση που βιώνουμε. Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι, ανεξαρτήτως βαθμού και προέλευσης, οι οποίοι είναι προσωπικότητες και έχουν τα προαπαιτούμενα να μας εκπροσωπήσουν με επιτυχία στην βουλή. Στο σημερινό πολιτικό σκηνικό και τα πιο μικρά κόμματα έχουν βαρύνουσα σημασία. Τότε μόνο θα μας υπολογίσουν, εάν βρεθούμε αυτόνομοι στην βουλή.
Όταν πραγματικά πιστεύεις σ’ αυτό που κάνεις δεν έχει σημασία πόσες μάχες θα χάσεις, σημασία έχει στο τέλος να κερδίσεις τον πόλεμο. Ορισμένοι μου είπαν ότι ένα τέτοιο κόμμα θα πρέπει να απευθύνεται σε όλο τον ελληνικό λαό και ότι από μόνοι μας δεν μπορούμε να εισέλθουμε στην βουλή. Η δική μου άποψη είναι ότι είμαστε απελπιστικά μόνοι μας. Εάν δεν μπορούμε να πείσουμε τους συναδέλφους μας, πως θα πείσουμε τους άλλους; Αυτοί που θα μας προτιμήσουν θα το κάνουν γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε . Εάν προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τους πολιτικούς, τότε δεν θα πείσουμε. Δεν μπορούμε να γίνουμε πολιτικοί, αλλά μπορούμε να ενεργούμε πολιτικά με το ήθος και την εντιμότητα του στρατιωτικού που επιθυμεί ο κόσμος και αποτελεί την αιτία καταξιώσεως μας στην συνείδηση μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας. Η εμφάνιση μας σαν συμπαγής πολιτικής οντότητας θα μας δώσει διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για περαιτέρω διεύρυνση.
Για να γίνει πραγματικότητα η αυτόνομη παρουσία μας στο πολιτικό σκηνικό χρειάζονται 185.000 ψήφοι ή και λίγο περισσότεροι. Αυτό σημαίνει 185.000 μυαλά πρέπει να αλλάξουν και να σβήσουν μέσα από τις έλικες του εγκεφάλου τους στερεότυπα, κόμπλεξ, απωθημένα, υπηρεσιακά τραύματα, παράπονα, αδυναμίες, φιλοδοξίες, προσδοκίες και να θέσουν υπεράνω όλων το συμφέρον μας σαν κοινωνική ομάδα. Θεωρώ εύλογο το ερώτημα : Τι θα κάνουμε, εάν αυτούς που εκλέξουμε αποδειχθούν σαν αυτούς που εμπιστευόμασταν μέχρι σήμερα ή και χειρότεροι ; Δεν μπορώ να το απαντήσω , αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι τουλάχιστον θα έχουμε προσπαθήσει. Το 1932 ο στρατηγός Οθωναίος έριξε την κυβέρνηση Παπαναστασίου γιατί δεν δέχθηκε να υπακούσει στην απόφαση της , που αφορούσε στην κατάργηση των υπηρεσιακών οχημάτων. Αυτές ήσαν άλλες εποχές και οι Αξιωματικοί μετρούσαν διαφορετικά τότε. Γιατί όμως να μην προσπαθήσουμε να γράψουμε και εμείς την δική μας ιστορία; Στο κάτω κάτω, τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί; «Mας έχουν σχίσει τις σάρκες» . Το πραγματικό εμπόδιο σ’ αυτή την προσπάθεια είναι το ιδιαίτερο ελληνικό «εγώ» του καθενός μας. Είναι το εγώ που θεωρεί σαν μεγαλύτερα δυστυχία την επιτυχία κάποιου γνωστού, ειδικά εάν τον είχαμε ανθυπολοχαγό όταν είμασταν διοικητές . Έφτασε η ώρα να υποστηρίξουμε τον δικό μας πολιτικό φορέα. Μπορούμε να αναλάβουμε στα δικά μας χέρια την τύχη μας και να μην την αφήσουμε σε άλλους, αλλιώς θα εισπράττουμε πάντα αυτό που μας αξίζει. Ας μην ξεχνάμε ότι, ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει , και όπως είπε ο ισπανός συγγραφέας Θερβάντες «Ποτέ μην παρακαλάς για κάτι που έχεις τη δύναμη να το κερδίσεις»
Πιστεύω ακράδαντα ότι μας ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
Αντιστράτηγος εα ΙωάννηςΚρασσάς
Οι δράσεις που πρέπει να αναλάβουμε, προκειμένου να αντιδράσουμε στην άδικη μεταχείριση που υφιστάμεθα , σε σχέση με άλλες ομάδες εργαζομένων που μισθοδοτούνται από το δημόσιο, θα πρέπει να έχουν σαν στόχο την αυτόνομη πολιτική μας εκπροσώπηση. Εφόσον σ’ αυτούς που εναποθέσαμε τις ελπίδες πρόδωσαν την εμπιστοσύνη μας, θα πρέπει να εκλέξουμε δικούς μας ανθρώπους για να μας εκπροσωπήσουν. Θέλουμε κάποιους από εμάς να ασχοληθούν με εμάς γιατί κανένας δεν ασχολείται με τον δικό μας πόνο. Θέλουμε τους δικούς μας ανθρώπους στην βουλή. Ο καθένας μπορεί να διατηρεί τις πολιτικές του αντιλήψεις, τα πιστεύω του και τις κοσμοθεωρίες του. Όλοι όμως θα πρέπει να θέσουμε υπεράνω όλων την υπεράσπιση των συμφερόντων των συνάδελφων μας. Τίποτα δεν είναι τόσο άσχημο που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο. Τον πάτο δεν τον πιάσαμε ακόμα. Τα κλάματα , οι κατάρες και οι βρισιές δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την εξαθλίωση που βιώνουμε. Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι, ανεξαρτήτως βαθμού και προέλευσης, οι οποίοι είναι προσωπικότητες και έχουν τα προαπαιτούμενα να μας εκπροσωπήσουν με επιτυχία στην βουλή. Στο σημερινό πολιτικό σκηνικό και τα πιο μικρά κόμματα έχουν βαρύνουσα σημασία. Τότε μόνο θα μας υπολογίσουν, εάν βρεθούμε αυτόνομοι στην βουλή.
Όταν πραγματικά πιστεύεις σ’ αυτό που κάνεις δεν έχει σημασία πόσες μάχες θα χάσεις, σημασία έχει στο τέλος να κερδίσεις τον πόλεμο. Ορισμένοι μου είπαν ότι ένα τέτοιο κόμμα θα πρέπει να απευθύνεται σε όλο τον ελληνικό λαό και ότι από μόνοι μας δεν μπορούμε να εισέλθουμε στην βουλή. Η δική μου άποψη είναι ότι είμαστε απελπιστικά μόνοι μας. Εάν δεν μπορούμε να πείσουμε τους συναδέλφους μας, πως θα πείσουμε τους άλλους; Αυτοί που θα μας προτιμήσουν θα το κάνουν γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε . Εάν προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τους πολιτικούς, τότε δεν θα πείσουμε. Δεν μπορούμε να γίνουμε πολιτικοί, αλλά μπορούμε να ενεργούμε πολιτικά με το ήθος και την εντιμότητα του στρατιωτικού που επιθυμεί ο κόσμος και αποτελεί την αιτία καταξιώσεως μας στην συνείδηση μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας. Η εμφάνιση μας σαν συμπαγής πολιτικής οντότητας θα μας δώσει διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για περαιτέρω διεύρυνση.
Για να γίνει πραγματικότητα η αυτόνομη παρουσία μας στο πολιτικό σκηνικό χρειάζονται 185.000 ψήφοι ή και λίγο περισσότεροι. Αυτό σημαίνει 185.000 μυαλά πρέπει να αλλάξουν και να σβήσουν μέσα από τις έλικες του εγκεφάλου τους στερεότυπα, κόμπλεξ, απωθημένα, υπηρεσιακά τραύματα, παράπονα, αδυναμίες, φιλοδοξίες, προσδοκίες και να θέσουν υπεράνω όλων το συμφέρον μας σαν κοινωνική ομάδα. Θεωρώ εύλογο το ερώτημα : Τι θα κάνουμε, εάν αυτούς που εκλέξουμε αποδειχθούν σαν αυτούς που εμπιστευόμασταν μέχρι σήμερα ή και χειρότεροι ; Δεν μπορώ να το απαντήσω , αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι τουλάχιστον θα έχουμε προσπαθήσει. Το 1932 ο στρατηγός Οθωναίος έριξε την κυβέρνηση Παπαναστασίου γιατί δεν δέχθηκε να υπακούσει στην απόφαση της , που αφορούσε στην κατάργηση των υπηρεσιακών οχημάτων. Αυτές ήσαν άλλες εποχές και οι Αξιωματικοί μετρούσαν διαφορετικά τότε. Γιατί όμως να μην προσπαθήσουμε να γράψουμε και εμείς την δική μας ιστορία; Στο κάτω κάτω, τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί; «Mας έχουν σχίσει τις σάρκες» . Το πραγματικό εμπόδιο σ’ αυτή την προσπάθεια είναι το ιδιαίτερο ελληνικό «εγώ» του καθενός μας. Είναι το εγώ που θεωρεί σαν μεγαλύτερα δυστυχία την επιτυχία κάποιου γνωστού, ειδικά εάν τον είχαμε ανθυπολοχαγό όταν είμασταν διοικητές . Έφτασε η ώρα να υποστηρίξουμε τον δικό μας πολιτικό φορέα. Μπορούμε να αναλάβουμε στα δικά μας χέρια την τύχη μας και να μην την αφήσουμε σε άλλους, αλλιώς θα εισπράττουμε πάντα αυτό που μας αξίζει. Ας μην ξεχνάμε ότι, ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει , και όπως είπε ο ισπανός συγγραφέας Θερβάντες «Ποτέ μην παρακαλάς για κάτι που έχεις τη δύναμη να το κερδίσεις»
Πιστεύω ακράδαντα ότι μας ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
Αντιστράτηγος εα ΙωάννηςΚρασσάς
RSS Feed
