του Νικολάου Αλικάκου
Αξκού ε.α., Γενικού Γραμματέα και υποψηφίου ευρωβουλευτού
του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Στις 8 Ιανουαρίου του 1975 η Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων , με το Δ΄ Ψήφισμά της διακήρυττε:
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΚΑΙΩ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΑΤΕΛΥΘΗ.
Με το Δ΄ Ψήφισμα η Βουλή εψήφισε πως το εγχείρημα της νύκτας της 21ης Απριλίου 1967 καθώς και η προελθούσα κατάστασις ήταν πραξικόπημα και όχι επανάστασις. Με την διακήρυξη αυτή και το ψήφισμά της η Βουλή αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη νομιμοποίηση των απριλιανών κυβερνήσεων, που επί επταετία είχαν ασκήσει την πολιτική εξουσία επί τη βάσει του de facto επαναστατικού δικαίου.
Αξκού ε.α., Γενικού Γραμματέα και υποψηφίου ευρωβουλευτού
του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Στις 8 Ιανουαρίου του 1975 η Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων , με το Δ΄ Ψήφισμά της διακήρυττε:
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΚΑΙΩ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΑΤΕΛΥΘΗ.
Με το Δ΄ Ψήφισμα η Βουλή εψήφισε πως το εγχείρημα της νύκτας της 21ης Απριλίου 1967 καθώς και η προελθούσα κατάστασις ήταν πραξικόπημα και όχι επανάστασις. Με την διακήρυξη αυτή και το ψήφισμά της η Βουλή αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη νομιμοποίηση των απριλιανών κυβερνήσεων, που επί επταετία είχαν ασκήσει την πολιτική εξουσία επί τη βάσει του de facto επαναστατικού δικαίου.
Καθόρισε πως το πραξικόπημα δεν ήταν στιγμιαίο αλλά διαρκές έγκλημα και επομένως όλοι οι πρωταίτιοι του στασιαστικού κινήματος ήταν ένοχοι για τις πράξεις της στάσεως και της εσχάτης προδοσίας. Την επομένη ημέρα οι πρωταίτιοι - υπό περιορισμό ευρισκόμενοι μέχρι της στιγμής εκείνης - οδηγήθηκαν στις φυλακές, δικάσθηκαν, καταδικάσθηκαν στις γνωστές ποινές και οι περισσότεροι εξ’ αυτών απεβίωσαν στις φυλακές. Η περιβόητη δίκη έγινε υπό το ψυχολογικό κράτος της εθνικής καταστροφής της Κυπριακής τραγωδίας, για την οποία καμία δίκη δεν έγινε ούτε ποτέ αναζητήθηκαν οι ένοχοι.
Η υπόθεση αυτή ανέδειξε το έλλειμμα νομιμοποίησης του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967. Παρά την de facto άσκηση της εξουσίας, παρά τη διεθνή αναγνώριση του, παρά τα δύο δημοψηφίσματα που διενήργησε - του 1968 και 1973 - και τα δύο συντάγματα που καθιέρωσε, παρά την σπουδαία οικονομική ανάπτυξη της Πατρίδος μας που συνετελέσθη στα χρόνια αυτά , παρά την συμπάθεια που είχε αποκτήσει το καθεστώς στα λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα στον αγροτικό πληθυσμό και παρά την αποδοχή ενός μεγάλου μέρους του κρατικού, δικαστικού και ακαδημαϊκού κόσμου της Χώρας, δεν κατόρθωσε να αποκτήσει το πολυπόθητο αναμφισβήτητο νομικό έρεισμα. Το καθεστώς αυτό υπήρξε σε όλη τη διάρκειά του μια έκνομη πολιτική κατάσταση.
Η Δημοκρατία διακήρυξε τη δημοκρατική αρχή ως ύπατη και μόνη αρχή νομιμότητας και νομιμοποίησης της εξουσίας. Με το τέλος της επταετίας και την οριστική καταδίκη του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο της εθνικής μας ιστορίας. Αλλά και μια νέα περίοδος για τον Ελληνικό Λαό. Μετά από επτάχρονη στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων , σε μια εποχή που όλη η Ευρώπη, μετά το Γαλλικό Μάη, αλλά και όλος ο Δυτικός κόσμος ζούσε στο αποκορύφωμα των δημοκρατικών ιδεών, των λαϊκών και φοιτητικών ελευθεριών, ο Ελληνικός Λαός και ιδιαίτερα η νεολαία διψούσε άπληστα να καλύψει τον χαμένο καιρό.
Η Μεταπολίτευση οικοδόμησε το πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρό της, σε όλο το βίο της, ουσιαστικά πάνω στην σκληρή τιμωρία αυτών που στέρησαν τις πολιτικές ελευθερίες του Ελληνικού Λαού. Και γι’ αυτό κάθε φορά που βρισκόταν σε κρίση αξιοπιστίας, μέχρι πρόσφατα, πρόβαλε τον κίνδυνο των τανκς.
Θα ήταν δυνατό να μην δικασθούν και καταδικασθούν οι πρωταίτιοι της ανατροπής του Συντάγματος; Στην ιστορία των εθνών και των λαών όμως κανένα έγκλημα εθνικών διαστάσεων δεν μένει ατιμώρητο. Είναι ιστορική νομοτελειακή συνέπεια η τιμωρία των ενόχων. Η Επανάστασις του 1922 , αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, δίκασε και τουφέκισε τους υπευθύνους ή τους θεωρούμενους υπευθύνους.
Σε 3 μήνες η Μεταπολίτευση θα συμπληρώσει 40 χρόνια βίου. Στα σαραντάχρονά της η Μεταπολίτευση θα βρεί τον Ελληνικό Λαό καταχρεωκοπημένο, κομπλεξικό, οργισμένο, δυστυχισμένο και με ένα φοβερά δυσοίωνο μέλλον. Το Κράτος αναποτελεσματικό και υπό διάλυση. Την παιδεία μόνιμα παραπαίουσα, χωρίς κανένα στόχο. Την δημόσια υγεία καταρρακωμένη. Την εθνική οικονομία υποδουλωμένη. Τη νεολαία υποτονική σε πλήρη κατάθλιψη χωρίς καμιά ελπίδα. Το πολιτικό σύστημα εξουσίας ανυπόληπτο, φαύλο και διεφθαρμένο .Αλλά και να συνεχίζει τις πλουσιοπάροχες αμοιβές του χωρίς καμία αιδώ. Τα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης, που κρέμασαν ένα Λαό στα κάγκελα, αμέτρητα. Ποιο πρώτο και ποιο τελευταίο; Η περίοδος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας αναγορεύεται στη φαυλότερη περίοδο από την Επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα .
Σε όλες τις σκανδαλώδεις περιπτώσεις χρηματισμού και διαφθοράς πολιτικών προσώπων, κρατικών αξιωματούχων και στελεχών δημοσίων οργανισμών το Μεταπολιτευτικό Κράτος έδειξε μια συστηματική αλλά και εξοργιστική απροθυμία να αναζητήσει ενόχους. Με διάφορες νομικές ή νομικίστικες αιτιολογίες και μεθοδεύσεις αθώωσε τη συντριπτική πλειοψηφία των ενόχων είτε αποσιωπώντας , είτε παραγράφοντας, είτε αθωώνοντας τα εγκλήματά τους, είτε ακόμη διαλύοντας τη Βουλή.
Για τις απίθανες μίζες και τις προμήθειες των εξοπλισμών αναζήτησε μόλις μετά σαράντα χρόνια , υπό την πίεση της λαϊκής κατακραυγής, ελάχιστους εξέχοντες αλλά προκλητικούς, αχόρταγους και φιλήδονους πολιτικούς λήσταρχους του μεταπολιτευτικού στερεώματος για να εξευμενίσει και να εκτονώσει τη λαϊκή οργή. Για το σκάνδαλο της Siemens, όπου εμπλέκονται οι διασημότερες πολιτικές οικογένειες της Χώρας μας, έσπευσε η Βουλή να κλείσει την υπόθεση με συμφωνία συμβιβασμού μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Εταιρείας. Για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου , όπου από τις 23 Σεπτεμβρίου 1999 μέχρι τις 8 Απριλίου του 2000 τα ασφαλιστικά Ταμεία της Χώρας έχασαν πάνω από μισό τρις δραχμές, για να μπορέσει ο κος Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ να πάνε στις εκλογές με τη φούσκα του Χρηματιστηρίου, εκδόθηκαν αθωωτικά απαλλακτικά βουλεύματα λόγω παραγραφής! Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις του Κων. Καραμανλή για αναζήτηση των ενόχων. Για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου διαλύθηκε η Βουλή και παρεγράφησαν (!) όλες οι αξιόποινες πράξεις των εμπλεκομένων υπουργών. Και από κοντά το σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, των δομημένων ομολόγων, η λίστα Λαγκάρντ όπου φιγουράρουν όλα τα γνωστά πρόσωπα της μεταπολιτευτικής νομενκλατούρας και ποιο να πρωτοθυμηθεί κανείς.
Αλλά το χειρότερο έγκλημα της Μεταπολίτευσης ήταν η εξαγορά και η διαφθορά της δικαιοσύνης, του τελευταίου θεσμικού οχυρού του Λαού, για να την έχει σύμμαχό της στις ανομίες της. Το 2006 συνετελέσθη μια από τις ελεεινότερες συντεχνιακές πράξεις που αφορούσε δυστυχώς το δικαστικό σώμα της Χώρας. Το σκάνδαλο των περίφημων αναδρομικών. Στο Σύνταγμα, στο άρθρο 88 παρ.2, υπάρχει η διάταξη: «Οι αποδοχές των δικαστών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους». Πίσω από αυτήν ,την κατ΄αρχάς ορθή πρόβλεψη, κρύφθηκε η πιο στυγνή και αντιδημοκρατική συντεχνιακή εφαρμογή. Με αποφάσεις του το Συμβούλιο της Επικρατείας ήδη από το 1986, οι οποίες έγιναν νομολογία, έδωσε την ερμηνεία ότι «κανείς δεν επιτρέπεται να λαμβάνει αποδοχές στο δημόσιο τομέα μεγαλύτερες από τις αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Στη περίπτωση αυτή τα δικαστήρια οφείλουν να επιδικάζουν τις αποδοχές αυτές και στους δικαστικούς λειτουργούς ». Το 2006 με αφορμή μια περίπτωση golden boy, του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών ο οποίος ελάμβανε αποδοχές σχεδόν διπλάσιες του Προέδρου του Αρείου Πάγου, το Μισθοδικείο με αλλεπάλληλες αποφάσεις του, « για να αποκατασταθεί η δικαστική ανεξαρτησία», επιδίκασε σε όλους τους δικαστικούς καταβολή αναδρομικών 200.000€. Η κατάληξη ήταν να μοιραστούν όλοι οι δικαστικοί , τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και οι βουλευτές πάνω από 2 δις ευρώ ως αναδρομικά. Όλοι στο κόλπο. Όλοι αυτοί που ήταν οι φυσικοί υπερασπιστές του δημοσίου συμφέροντος αντί να ζητήσουν να επιστραφούν τα χρήματα, ξεκλείδωσαν « εν ονόματι του Ελληνικού Λαού» το δημόσιο ταμείο και το ξετίναξαν. Όσο μπορούσαν. Για το δικαστικό αυτό πραξικόπημα πότε θα δικαστούν οι πρωταίτιοι; Οι αξιωματικοί το 1967 έστρεψαν κατά του Λαού τα όπλα που τους είχε εμπιστευθεί η Πατρίδα και τιμωρήθηκαν σκληρά. Οι πραξικοπηματίες δικαστικοί που έστρεψαν κατά του Λαού τη δικαστική τους εξουσία και για δικό τους όφελος πότε θα τιμωρηθούν;
Φυσικά όλα έγινα νόμιμα. Εις το πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος και του Συντάγματος . Με απόλυτη δημοκρατική νομιμοποίηση. Η αισχρότητα των διατάξεων του άρθρου 86 και 88 του Συντάγματος θα αποτελέσουν εμβληματικά παραδείγματα πολιτικής ανηθικότητας όταν η Μεταπολίτευση εκπνεύσει. Την πολιτική ιδεολογία και φιλοσοφία της Μεταπολίτευσης διατύπωσε με τον πιο εύστοχο τρόπο ο κος Γ. Βουλγαράκης. « Ηθικόν είναι ότι είναι νόμιμον». Όταν ο νόμος καλύπτει την παρανομία είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχει παρανομία. Οι βουλευτές στο Κοινοβούλιο ήταν πρόθυμοι να ψηφίζουν οτιδήποτε. Ούτε στον κόπο να διαβάσουν τα νομοσχέδια έμπαιναν. Αρκεί να ελάμβαναν τους παχυλούς μισθούς τους.
Σήμερα το πολιτικό σύστημα δεν διστάζει ακόμη και να νομοθετεί απαλλαγές από ποινικές ευθύνες κρατικών αξιωματούχων. Ελπίζει ότι έτσι θα γλυτώσουν οι ένοχοι. Στο νόμο 4254/2014 υπάρχουν διάσπαρτες διατάξεις, μέσα στις 105 σελίδες του νομοθετήματος, που απαλλάσσουν (στην ψύχρα) τις διοικήσεις και τα ΔΣ οργανισμών από τυχόν ποινικές τους ευθύνες. Η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής που αποτελείται από δικαστικούς δεν αντελήφθησαν στο νομοσχέδιο την επιχειρούμενη παρανομία; Η δικαστική τους συνείδηση δεν ταράχτηκε; Μόνο σε ότι έχει σχέση με τα αναδρομικά τους εγείρονται;
Σήμερα είναι καθολικό λαϊκό αίτημα η τιμωρία των ενόχων. Όχι μόνο αυτών που οδήγησαν τη Χώρα στα δεσμά του μνημονίου και την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας αλλά και όλων όσων συνέπραξαν στη ληστεία του δημοσίου χρήματος. Οι κλέφτες στη φυλακή και τα κλεμμένα πίσω.
Δεν μπορεί να υπάρξει ελπιδοφόρο ξημέρωμα για τον Ελληνικό Λαό, δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, δεν μπορεί να υπάρξει οργανωμένη κοινωνία και πολίτευμα αν δεν εμπιστευθεί ο Έλληνας ξανά το Κράτος του. Την ηγεσία του. Την ίδια του την Πατρίδα. Και για να γίνει αυτό μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τις ύαινες που κατασπάραξαν το δημόσιο ταμείο επί χρόνια ολόκληρα. Να γυρίσουν πίσω όλα τα golden boys τους θησαυρούς που άρπαξαν και ρήμαξαν στους οργανισμούς που διοίκησαν, οι συντεχνίες τα διπλά εφάπαξ που πήραν , οι υπάλληλοι της Βουλής τους επί πλέον μισθούς τους, οι βουλευτές τις υπέρογκες αμοιβές τους, τα κόμματα τις επιχορηγήσεις τους…… Όλοι θα γυρίσουν πίσω όσα αδικαιολογήτως και αχρεωστήτως πήραν. Με νόμο τα έπαιρναν. Με νόμο θα τα γυρίσουν πίσω. Όλα θα γίνουν με το νόμο. Με τον δικό τους τρόπο.
Προσδοκούμε σε μια νέα Συντακτική Βουλή (και όχι αναθεωρητική) με φλογερούς πατριώτες βουλευτές που θα ψηφίσει ένα νέο Σύνταγμα. Θα θέσει νέο πρωτογενές δίκαιο. Θα διαμορφώσει το νέο συνταγματικό και δικαιϊκό πλαίσιο της Χώρας. Δεν θα αναγνωρίσει κανένα προηγούμενο σύνταγμα, κανένα νόμο, καμιά παραγραφή, κανένα βούλευμα, καμιά νομική μεθόδευση που δικαίωσε τη ληστεία του Λαού.
Καρτερούμε τη μέρα που ο Λαός θα ανοίξει τα μάτια του και θα στείλει στη Βουλή αληθινούς Έλληνες πατριώτες βουλευτές να ψηφίσουν ψήφισμα πως η ληστεία του δημοσίου χρήματος δεν είναι στιγμιαίο αλλά διαρκές έγκλημα κατά του Λαού και να διακηρύξουν με όση φωνή έχουν
Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΩ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΗ.
Για να ανοίξει ο δρόμος της τιμωρίας , να επέλθει η κάθαρση , να λυτρωθεί ο Λαός και να ξημερώσει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία μας.
Η μέρα δεν θα αργήσει.
Νικόλαος Αλικάκος
Η υπόθεση αυτή ανέδειξε το έλλειμμα νομιμοποίησης του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967. Παρά την de facto άσκηση της εξουσίας, παρά τη διεθνή αναγνώριση του, παρά τα δύο δημοψηφίσματα που διενήργησε - του 1968 και 1973 - και τα δύο συντάγματα που καθιέρωσε, παρά την σπουδαία οικονομική ανάπτυξη της Πατρίδος μας που συνετελέσθη στα χρόνια αυτά , παρά την συμπάθεια που είχε αποκτήσει το καθεστώς στα λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα στον αγροτικό πληθυσμό και παρά την αποδοχή ενός μεγάλου μέρους του κρατικού, δικαστικού και ακαδημαϊκού κόσμου της Χώρας, δεν κατόρθωσε να αποκτήσει το πολυπόθητο αναμφισβήτητο νομικό έρεισμα. Το καθεστώς αυτό υπήρξε σε όλη τη διάρκειά του μια έκνομη πολιτική κατάσταση.
Η Δημοκρατία διακήρυξε τη δημοκρατική αρχή ως ύπατη και μόνη αρχή νομιμότητας και νομιμοποίησης της εξουσίας. Με το τέλος της επταετίας και την οριστική καταδίκη του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο της εθνικής μας ιστορίας. Αλλά και μια νέα περίοδος για τον Ελληνικό Λαό. Μετά από επτάχρονη στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων , σε μια εποχή που όλη η Ευρώπη, μετά το Γαλλικό Μάη, αλλά και όλος ο Δυτικός κόσμος ζούσε στο αποκορύφωμα των δημοκρατικών ιδεών, των λαϊκών και φοιτητικών ελευθεριών, ο Ελληνικός Λαός και ιδιαίτερα η νεολαία διψούσε άπληστα να καλύψει τον χαμένο καιρό.
Η Μεταπολίτευση οικοδόμησε το πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρό της, σε όλο το βίο της, ουσιαστικά πάνω στην σκληρή τιμωρία αυτών που στέρησαν τις πολιτικές ελευθερίες του Ελληνικού Λαού. Και γι’ αυτό κάθε φορά που βρισκόταν σε κρίση αξιοπιστίας, μέχρι πρόσφατα, πρόβαλε τον κίνδυνο των τανκς.
Θα ήταν δυνατό να μην δικασθούν και καταδικασθούν οι πρωταίτιοι της ανατροπής του Συντάγματος; Στην ιστορία των εθνών και των λαών όμως κανένα έγκλημα εθνικών διαστάσεων δεν μένει ατιμώρητο. Είναι ιστορική νομοτελειακή συνέπεια η τιμωρία των ενόχων. Η Επανάστασις του 1922 , αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, δίκασε και τουφέκισε τους υπευθύνους ή τους θεωρούμενους υπευθύνους.
Σε 3 μήνες η Μεταπολίτευση θα συμπληρώσει 40 χρόνια βίου. Στα σαραντάχρονά της η Μεταπολίτευση θα βρεί τον Ελληνικό Λαό καταχρεωκοπημένο, κομπλεξικό, οργισμένο, δυστυχισμένο και με ένα φοβερά δυσοίωνο μέλλον. Το Κράτος αναποτελεσματικό και υπό διάλυση. Την παιδεία μόνιμα παραπαίουσα, χωρίς κανένα στόχο. Την δημόσια υγεία καταρρακωμένη. Την εθνική οικονομία υποδουλωμένη. Τη νεολαία υποτονική σε πλήρη κατάθλιψη χωρίς καμιά ελπίδα. Το πολιτικό σύστημα εξουσίας ανυπόληπτο, φαύλο και διεφθαρμένο .Αλλά και να συνεχίζει τις πλουσιοπάροχες αμοιβές του χωρίς καμία αιδώ. Τα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης, που κρέμασαν ένα Λαό στα κάγκελα, αμέτρητα. Ποιο πρώτο και ποιο τελευταίο; Η περίοδος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας αναγορεύεται στη φαυλότερη περίοδο από την Επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα .
Σε όλες τις σκανδαλώδεις περιπτώσεις χρηματισμού και διαφθοράς πολιτικών προσώπων, κρατικών αξιωματούχων και στελεχών δημοσίων οργανισμών το Μεταπολιτευτικό Κράτος έδειξε μια συστηματική αλλά και εξοργιστική απροθυμία να αναζητήσει ενόχους. Με διάφορες νομικές ή νομικίστικες αιτιολογίες και μεθοδεύσεις αθώωσε τη συντριπτική πλειοψηφία των ενόχων είτε αποσιωπώντας , είτε παραγράφοντας, είτε αθωώνοντας τα εγκλήματά τους, είτε ακόμη διαλύοντας τη Βουλή.
Για τις απίθανες μίζες και τις προμήθειες των εξοπλισμών αναζήτησε μόλις μετά σαράντα χρόνια , υπό την πίεση της λαϊκής κατακραυγής, ελάχιστους εξέχοντες αλλά προκλητικούς, αχόρταγους και φιλήδονους πολιτικούς λήσταρχους του μεταπολιτευτικού στερεώματος για να εξευμενίσει και να εκτονώσει τη λαϊκή οργή. Για το σκάνδαλο της Siemens, όπου εμπλέκονται οι διασημότερες πολιτικές οικογένειες της Χώρας μας, έσπευσε η Βουλή να κλείσει την υπόθεση με συμφωνία συμβιβασμού μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Εταιρείας. Για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου , όπου από τις 23 Σεπτεμβρίου 1999 μέχρι τις 8 Απριλίου του 2000 τα ασφαλιστικά Ταμεία της Χώρας έχασαν πάνω από μισό τρις δραχμές, για να μπορέσει ο κος Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ να πάνε στις εκλογές με τη φούσκα του Χρηματιστηρίου, εκδόθηκαν αθωωτικά απαλλακτικά βουλεύματα λόγω παραγραφής! Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις του Κων. Καραμανλή για αναζήτηση των ενόχων. Για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου διαλύθηκε η Βουλή και παρεγράφησαν (!) όλες οι αξιόποινες πράξεις των εμπλεκομένων υπουργών. Και από κοντά το σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, των δομημένων ομολόγων, η λίστα Λαγκάρντ όπου φιγουράρουν όλα τα γνωστά πρόσωπα της μεταπολιτευτικής νομενκλατούρας και ποιο να πρωτοθυμηθεί κανείς.
Αλλά το χειρότερο έγκλημα της Μεταπολίτευσης ήταν η εξαγορά και η διαφθορά της δικαιοσύνης, του τελευταίου θεσμικού οχυρού του Λαού, για να την έχει σύμμαχό της στις ανομίες της. Το 2006 συνετελέσθη μια από τις ελεεινότερες συντεχνιακές πράξεις που αφορούσε δυστυχώς το δικαστικό σώμα της Χώρας. Το σκάνδαλο των περίφημων αναδρομικών. Στο Σύνταγμα, στο άρθρο 88 παρ.2, υπάρχει η διάταξη: «Οι αποδοχές των δικαστών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους». Πίσω από αυτήν ,την κατ΄αρχάς ορθή πρόβλεψη, κρύφθηκε η πιο στυγνή και αντιδημοκρατική συντεχνιακή εφαρμογή. Με αποφάσεις του το Συμβούλιο της Επικρατείας ήδη από το 1986, οι οποίες έγιναν νομολογία, έδωσε την ερμηνεία ότι «κανείς δεν επιτρέπεται να λαμβάνει αποδοχές στο δημόσιο τομέα μεγαλύτερες από τις αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Στη περίπτωση αυτή τα δικαστήρια οφείλουν να επιδικάζουν τις αποδοχές αυτές και στους δικαστικούς λειτουργούς ». Το 2006 με αφορμή μια περίπτωση golden boy, του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών ο οποίος ελάμβανε αποδοχές σχεδόν διπλάσιες του Προέδρου του Αρείου Πάγου, το Μισθοδικείο με αλλεπάλληλες αποφάσεις του, « για να αποκατασταθεί η δικαστική ανεξαρτησία», επιδίκασε σε όλους τους δικαστικούς καταβολή αναδρομικών 200.000€. Η κατάληξη ήταν να μοιραστούν όλοι οι δικαστικοί , τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και οι βουλευτές πάνω από 2 δις ευρώ ως αναδρομικά. Όλοι στο κόλπο. Όλοι αυτοί που ήταν οι φυσικοί υπερασπιστές του δημοσίου συμφέροντος αντί να ζητήσουν να επιστραφούν τα χρήματα, ξεκλείδωσαν « εν ονόματι του Ελληνικού Λαού» το δημόσιο ταμείο και το ξετίναξαν. Όσο μπορούσαν. Για το δικαστικό αυτό πραξικόπημα πότε θα δικαστούν οι πρωταίτιοι; Οι αξιωματικοί το 1967 έστρεψαν κατά του Λαού τα όπλα που τους είχε εμπιστευθεί η Πατρίδα και τιμωρήθηκαν σκληρά. Οι πραξικοπηματίες δικαστικοί που έστρεψαν κατά του Λαού τη δικαστική τους εξουσία και για δικό τους όφελος πότε θα τιμωρηθούν;
Φυσικά όλα έγινα νόμιμα. Εις το πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος και του Συντάγματος . Με απόλυτη δημοκρατική νομιμοποίηση. Η αισχρότητα των διατάξεων του άρθρου 86 και 88 του Συντάγματος θα αποτελέσουν εμβληματικά παραδείγματα πολιτικής ανηθικότητας όταν η Μεταπολίτευση εκπνεύσει. Την πολιτική ιδεολογία και φιλοσοφία της Μεταπολίτευσης διατύπωσε με τον πιο εύστοχο τρόπο ο κος Γ. Βουλγαράκης. « Ηθικόν είναι ότι είναι νόμιμον». Όταν ο νόμος καλύπτει την παρανομία είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχει παρανομία. Οι βουλευτές στο Κοινοβούλιο ήταν πρόθυμοι να ψηφίζουν οτιδήποτε. Ούτε στον κόπο να διαβάσουν τα νομοσχέδια έμπαιναν. Αρκεί να ελάμβαναν τους παχυλούς μισθούς τους.
Σήμερα το πολιτικό σύστημα δεν διστάζει ακόμη και να νομοθετεί απαλλαγές από ποινικές ευθύνες κρατικών αξιωματούχων. Ελπίζει ότι έτσι θα γλυτώσουν οι ένοχοι. Στο νόμο 4254/2014 υπάρχουν διάσπαρτες διατάξεις, μέσα στις 105 σελίδες του νομοθετήματος, που απαλλάσσουν (στην ψύχρα) τις διοικήσεις και τα ΔΣ οργανισμών από τυχόν ποινικές τους ευθύνες. Η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής που αποτελείται από δικαστικούς δεν αντελήφθησαν στο νομοσχέδιο την επιχειρούμενη παρανομία; Η δικαστική τους συνείδηση δεν ταράχτηκε; Μόνο σε ότι έχει σχέση με τα αναδρομικά τους εγείρονται;
Σήμερα είναι καθολικό λαϊκό αίτημα η τιμωρία των ενόχων. Όχι μόνο αυτών που οδήγησαν τη Χώρα στα δεσμά του μνημονίου και την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας αλλά και όλων όσων συνέπραξαν στη ληστεία του δημοσίου χρήματος. Οι κλέφτες στη φυλακή και τα κλεμμένα πίσω.
Δεν μπορεί να υπάρξει ελπιδοφόρο ξημέρωμα για τον Ελληνικό Λαό, δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, δεν μπορεί να υπάρξει οργανωμένη κοινωνία και πολίτευμα αν δεν εμπιστευθεί ο Έλληνας ξανά το Κράτος του. Την ηγεσία του. Την ίδια του την Πατρίδα. Και για να γίνει αυτό μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τις ύαινες που κατασπάραξαν το δημόσιο ταμείο επί χρόνια ολόκληρα. Να γυρίσουν πίσω όλα τα golden boys τους θησαυρούς που άρπαξαν και ρήμαξαν στους οργανισμούς που διοίκησαν, οι συντεχνίες τα διπλά εφάπαξ που πήραν , οι υπάλληλοι της Βουλής τους επί πλέον μισθούς τους, οι βουλευτές τις υπέρογκες αμοιβές τους, τα κόμματα τις επιχορηγήσεις τους…… Όλοι θα γυρίσουν πίσω όσα αδικαιολογήτως και αχρεωστήτως πήραν. Με νόμο τα έπαιρναν. Με νόμο θα τα γυρίσουν πίσω. Όλα θα γίνουν με το νόμο. Με τον δικό τους τρόπο.
Προσδοκούμε σε μια νέα Συντακτική Βουλή (και όχι αναθεωρητική) με φλογερούς πατριώτες βουλευτές που θα ψηφίσει ένα νέο Σύνταγμα. Θα θέσει νέο πρωτογενές δίκαιο. Θα διαμορφώσει το νέο συνταγματικό και δικαιϊκό πλαίσιο της Χώρας. Δεν θα αναγνωρίσει κανένα προηγούμενο σύνταγμα, κανένα νόμο, καμιά παραγραφή, κανένα βούλευμα, καμιά νομική μεθόδευση που δικαίωσε τη ληστεία του Λαού.
Καρτερούμε τη μέρα που ο Λαός θα ανοίξει τα μάτια του και θα στείλει στη Βουλή αληθινούς Έλληνες πατριώτες βουλευτές να ψηφίσουν ψήφισμα πως η ληστεία του δημοσίου χρήματος δεν είναι στιγμιαίο αλλά διαρκές έγκλημα κατά του Λαού και να διακηρύξουν με όση φωνή έχουν
Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΩ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΗ.
Για να ανοίξει ο δρόμος της τιμωρίας , να επέλθει η κάθαρση , να λυτρωθεί ο Λαός και να ξημερώσει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία μας.
Η μέρα δεν θα αργήσει.
Νικόλαος Αλικάκος
RSS Feed
