| του Γεωργίου Δουδούμη Οικονομολόγου Το ότι η Ελλάς είναι μέλος της Ευρ. Ένωσης το ξέραμε. Αυτό που δεν ξέραμε είναι ότι η Ευρ. Ένωση έχει κοινή εξωτερική πολιτική. Το ότι η Ελλάς έχει υπουργείο Εξωτερικών και αυτό το ξέραμε, αυτό που δεν ξέραμε είναι ότι η Ελλάς έχει και εξωτερική πολιτική. Ή μήπως η ρηματική διακοίνωση-ξεφτίλα της Αθήνας στη Λευκωσία είναι απόδειξη ότι η Ελλάς διαθέτει εκτός από υπουργό Εξωτερικών και εξωτερική πολιτική; Υποπτεύομαι βάσιμα, ότι το μάθημα που έδωσε η αξιότιμη Ελληνίδα της Κύπρου Ελένη Θεοχάρους κάποιοι δεν το κατάλαβαν διότι δεν διαθέτουν τα κατάλληλα προς τούτο προσόντα. |
Εφόσον η Ευρ. Ένωση έχει κοινή εξωτερική πολιτική, πώς αντέδρασε όταν σε έγγραφό της προς το Συμβούλιο Σύνδεσης Ευρ. Ένωσης – Τουρκίας, μόλις τον περασμένο Ιούνιο, η Άγκυρα χαρακτήρισε «εκλιπούσα» την Κυπριακή Δημοκρατία; Γιατί ανέχονται οι Βρυξέλλες κάθε απρέπεια του άξεστου Ανατολίτη και συζητούν για την ένταξή του στην Ευρ. Ένωση, τη στιγμή που ο ίδιος διαλαλεί με κάθε ευκαιρία ότι δεν αναγνωρίζει ένα κράτος-μέλος της Ευρ. Ένωσης; Και πού είναι κρυμμένη η ελληνική «εξωτερική πολιτική»;
Εφόσον η Ευρ. Ένωση διαθέτει κοινή εξωτερική πολιτική και δεν θέλει να έχει ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσσία, γιατί ενοχλείται όταν η Ρωσσία επιθυμεί να προμηθεύει την Ευρ. Ένωση με φυσικό αέριο μέσω του South Stream και δεν ενοχλείται που η Ρωσσία προμηθεύει άμεσα τη Γερμανία με φυσικό αέριο μέσω του Nord Stream;
Τι δείγματα κοινής εξωτερικής πολιτικής της Ευρ. Ένωσης έχουμε στην περίπτωση των σφαγών στη Συρία; Τι δείγματα κοινής εξωτερικής πολιτικής της Ευρ. Ένωσης είδαμε νωρίτερα στις περιπτώσεις της Αιγύπτου και της Λιβύης;
Ποίους εταίρους τους στην Ευρ. Ένωση ρώτησαν οι Γερμανοί όταν πρωτοστάτησαν στην ουκρανική πρωτεύουσα για να πέσει η νόμιμα εκλεγμένη ουκρανική κυβέρνηση επειδή δεν δέχθηκε να υπογράψει τη Συμφωνία Σύνδεσης με την Ευρ. Ένωση;
Ακούστηκε η άποψη της Ελλάδος στην περίπτωση των κυρώσεων της Ευρ. Ένωσης σε βάρος της Ρωσσίας; Αν ναι, ας την μάθει και ο ελληνικός λαός. Και επί τη ευκαιρία: Ποίο ήταν το περιεχόμενο των συζητήσεων που είχε η επίσημη ελληνική ηγεσία με «ύποπτους» υψηλούς επισκέπτες πριν βγει, με την «ευχή» της Ελλάδος, το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-΄Ερογλου για το Κυπριακό; Γιατί όλα πέρασαν στα μουλωχτά;
Δικάστηκε κάποιος, πρωθυπουργός, υπουργός Εξωτερικών, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, υφυπουργός Εξωτερικών, για τη δράση που ανέπτυξε υπέρ του σχεδίου Αννάν; Διότι για να βρίσκονταν σε τέτοιες θέσεις σημαίνει ότι γνώριζαν ανάγνωση. Γνωρίζοντας ανάγνωση θα έπρεπε να είχαν διαβάσει το διαβόητο σχέδιο σε όλες του τις εκδόσεις. Αν δεν το διάβασαν αξίζουν τιμωρίας. Αν το διάβασαν, ή ήταν εξαιρετικά ηλίθιοι και δεν κατάλαβαν ότι ήταν αντίθετο στα συμφέροντα της Ελλάδος, ή δεν ήταν τόσο ηλίθιοι, το κατάλαβαν και εν τούτοις το υποστήριξαν (και κάποιοι με ιδιαίτερο ζήλο). Για κάθε μια από τις εκδοχές αυτές έπρεπε να έχει υπάρξει τιμωρία.
Τώρα, εκτός του πλήγματος που δέχεται ο ελληνικός τουρισμός, αναζητούν νέους προορισμούς χιλιάδες τόννοι ελληνικών νωπών φρούτων και άλλων προϊόντων, τα οποία θα κατέληγαν στη Ρωσσία, όπου δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτα, εφόσον η Ελλάς σαν υποτακτικό, φοβισμένο κρατίδιο, που αντανακλά την ψυχολογία κάποιου «αρμόδιου», όχι όμως του ελληνικού λαού, σύρεται και ακολουθεί αποφάσεις τρίτων στο όνομα μιας ανύπαρκτης, «κοινής εξωτερικής πολιτικής», την οποία «πρέπει να ακολουθήσουμε» επειδή την αποφάσισαν οι «εταίροι» μας, στους οποίους εμείς χρωστάμε. Το ότι χρωστάμε χρήματα στους «εταίρους» μας το ξέρουμε, και αυτό. Είναι όμως αυτός λόγος να μην αρθρώνουμε λέξη για τα μύρια όσα συμβαίνουν και τα οποία μας αφορούν άμεσα; Τι μας έχει μείνει; Η γαλάζια θάλασσα, ο γαλανός ουρανός, λίγα πεύκα που περιμένουν τη σειρά τους για να καούν, τα ελαιόδεντρα για να ακουμπάνε τα τζιτζίκια και λίγες ροδακινιές και βερυκοκιές, καλοκαιρινές περηφάνιες, αντίβαρο στις πορτοκαλιές του χειμώνα.
Θα μας βάραινε και λίγη αξιοπρέπεια;
Θυμάμαι με θλίψη μια ρήση του Κάντιου που βρισκόταν ως υποσημείωση στο βιβλίο της Ηθικής που διδασκόμαστε κάποτε στην τρίτη τάξη Λυκείου: «Όστις κατέστησεν εαυτόν σκώληκα δεν έχει το δικαίωμα να παραπονείται ότι τον καταπατούν».
Γεώργιος Ε. Δουδούμης, Οικονομολόγος-Συγγραφέας
τ. Γενικός Σύμβουλος Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων Υπουργείου Εξωτερικών
[email protected]
Εφόσον η Ευρ. Ένωση διαθέτει κοινή εξωτερική πολιτική και δεν θέλει να έχει ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσσία, γιατί ενοχλείται όταν η Ρωσσία επιθυμεί να προμηθεύει την Ευρ. Ένωση με φυσικό αέριο μέσω του South Stream και δεν ενοχλείται που η Ρωσσία προμηθεύει άμεσα τη Γερμανία με φυσικό αέριο μέσω του Nord Stream;
Τι δείγματα κοινής εξωτερικής πολιτικής της Ευρ. Ένωσης έχουμε στην περίπτωση των σφαγών στη Συρία; Τι δείγματα κοινής εξωτερικής πολιτικής της Ευρ. Ένωσης είδαμε νωρίτερα στις περιπτώσεις της Αιγύπτου και της Λιβύης;
Ποίους εταίρους τους στην Ευρ. Ένωση ρώτησαν οι Γερμανοί όταν πρωτοστάτησαν στην ουκρανική πρωτεύουσα για να πέσει η νόμιμα εκλεγμένη ουκρανική κυβέρνηση επειδή δεν δέχθηκε να υπογράψει τη Συμφωνία Σύνδεσης με την Ευρ. Ένωση;
Ακούστηκε η άποψη της Ελλάδος στην περίπτωση των κυρώσεων της Ευρ. Ένωσης σε βάρος της Ρωσσίας; Αν ναι, ας την μάθει και ο ελληνικός λαός. Και επί τη ευκαιρία: Ποίο ήταν το περιεχόμενο των συζητήσεων που είχε η επίσημη ελληνική ηγεσία με «ύποπτους» υψηλούς επισκέπτες πριν βγει, με την «ευχή» της Ελλάδος, το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-΄Ερογλου για το Κυπριακό; Γιατί όλα πέρασαν στα μουλωχτά;
Δικάστηκε κάποιος, πρωθυπουργός, υπουργός Εξωτερικών, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, υφυπουργός Εξωτερικών, για τη δράση που ανέπτυξε υπέρ του σχεδίου Αννάν; Διότι για να βρίσκονταν σε τέτοιες θέσεις σημαίνει ότι γνώριζαν ανάγνωση. Γνωρίζοντας ανάγνωση θα έπρεπε να είχαν διαβάσει το διαβόητο σχέδιο σε όλες του τις εκδόσεις. Αν δεν το διάβασαν αξίζουν τιμωρίας. Αν το διάβασαν, ή ήταν εξαιρετικά ηλίθιοι και δεν κατάλαβαν ότι ήταν αντίθετο στα συμφέροντα της Ελλάδος, ή δεν ήταν τόσο ηλίθιοι, το κατάλαβαν και εν τούτοις το υποστήριξαν (και κάποιοι με ιδιαίτερο ζήλο). Για κάθε μια από τις εκδοχές αυτές έπρεπε να έχει υπάρξει τιμωρία.
Τώρα, εκτός του πλήγματος που δέχεται ο ελληνικός τουρισμός, αναζητούν νέους προορισμούς χιλιάδες τόννοι ελληνικών νωπών φρούτων και άλλων προϊόντων, τα οποία θα κατέληγαν στη Ρωσσία, όπου δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτα, εφόσον η Ελλάς σαν υποτακτικό, φοβισμένο κρατίδιο, που αντανακλά την ψυχολογία κάποιου «αρμόδιου», όχι όμως του ελληνικού λαού, σύρεται και ακολουθεί αποφάσεις τρίτων στο όνομα μιας ανύπαρκτης, «κοινής εξωτερικής πολιτικής», την οποία «πρέπει να ακολουθήσουμε» επειδή την αποφάσισαν οι «εταίροι» μας, στους οποίους εμείς χρωστάμε. Το ότι χρωστάμε χρήματα στους «εταίρους» μας το ξέρουμε, και αυτό. Είναι όμως αυτός λόγος να μην αρθρώνουμε λέξη για τα μύρια όσα συμβαίνουν και τα οποία μας αφορούν άμεσα; Τι μας έχει μείνει; Η γαλάζια θάλασσα, ο γαλανός ουρανός, λίγα πεύκα που περιμένουν τη σειρά τους για να καούν, τα ελαιόδεντρα για να ακουμπάνε τα τζιτζίκια και λίγες ροδακινιές και βερυκοκιές, καλοκαιρινές περηφάνιες, αντίβαρο στις πορτοκαλιές του χειμώνα.
Θα μας βάραινε και λίγη αξιοπρέπεια;
Θυμάμαι με θλίψη μια ρήση του Κάντιου που βρισκόταν ως υποσημείωση στο βιβλίο της Ηθικής που διδασκόμαστε κάποτε στην τρίτη τάξη Λυκείου: «Όστις κατέστησεν εαυτόν σκώληκα δεν έχει το δικαίωμα να παραπονείται ότι τον καταπατούν».
Γεώργιος Ε. Δουδούμης, Οικονομολόγος-Συγγραφέας
τ. Γενικός Σύμβουλος Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων Υπουργείου Εξωτερικών
[email protected]
RSS Feed
