| του Γεωργίου Δουδούμη Οικονομολόγου Έφθασε ο κόμπος στο χτένι. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους πρέπει να ληφθούν οριστικές αποφάσεις που θα κρίνουν επί της ουσίας το άμεσο μέλλον της οικονομικής πορείας της Ελλάδος. Τα σενάρια είναι λίγα και συνδεδεμένα με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από το όλο και μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ του προηγούμενου στις δημοσκοπήσεις ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. |
Μέχρι πριν λίγους μήνες ο κυβερνητικός συνασπισμός αμφισβητούσε την ύπαρξη χρηματοδοτικού κενού για τη διετία 2015-2016, σήμερα όμως, έχοντας αναγνωρίσει την ύπαρξη χρηματοδοτικού κενού, προσπαθεί με μια γλώσσα ευέλικτης δημιουργικής λογιστικής να πείσει ότι μπορούν να μαζευτούν τα αναγκαία ποσά χωρίς η Ελλάς να είναι υποχρεωμένη να δανειστεί εκ νέου και να υποστεί την τιμωρία ενός αυστηρού μνημονίου, το οποίο θα την απομάκρυνε άμεσα από την εξουσία. Όπως ο μέσος Έλληνας φορολογούμενος προσπαθεί καθημερινά με αγωνία να τετραγωνίσει τον κύκλο, έτσι τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία προγραμματίζοντας κινήσεις, που θα της επιτρέψουν ακροβασίες μεταξύ εξασφάλισης χρημάτων, απαλλαγής από το μνημόνιο και επανάκτησης χαμένου εδάφους στην ψηφοθηρική μάχη.
Από όλες τις δημοσκοπήσεις βγαίνει το σίγουρο συμπέρασμα, ότι η πλειονότητα των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται τα φερόμενα σε όλες τις δημοσκοπήσεις ως πρώτα δυο κόμματα. Αυτό που κυβερνάει σήμερα βοηθούμενο από το απομεινάρι του πρώην ΠΑΣΟΚ έχει αποτύχει παταγωδώς και αυτό που φαίνεται ότι θα πρωτεύσει στις επόμενες εκλογές ελάχιστους δείχνει να έχει πείσει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Και τα δύο κόμματα αποδέχονται τους ευρωπαϊκούς όρους παιχνιδιού, δηλ. αποδέχονται να κινούνται στο καθορισμένο πλαίσιο της Ευρ. Ένωσης και πιο συγκεκριμένα στο πιο στενό ακόμη πλαίσιο της ευρωζώνης. Κάποιοι πιο ρηξικέλευθοι εξωκοινοβουλευτικοί που μίλαγαν για καταφυγή στη δραχμή εισέπραξαν από τους ψηφοφόρους τεράστια απόρριψη στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Βάση στην πολιτική του κυβερνητικού συνασπισμού αποτελεί η δυνατότητα να στραφεί η Ελλάς στις αμαρτωλές «αγορές» και να δανειστεί με υποφερτά επιτόκια, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενος στο διαγραφόμενο κυβερνητικό του μέλλον φλερτάρει αρκετά με την ιδέα να μη διστάσει να προχωρήσει σε στάση πληρωμών, αν οι διαπραγματεύσεις που διαλαλεί ότι θα πραγματοποιήσει δεν ευοδωθούν. Το τι μπορεί να ακολουθήσει μετά την ενδεχόμενη στάση πληρωμών, προφανώς δεν είναι σε θέση να περιγράψει στο εκλογικό κοινό ο ΣΥΡΙΖΑ διότι, δικαιολογημένα, του είναι άγνωστο.
Η πρακτική δυνατότητα που φαίνεται ότι δεν εξετάζεται ούτε από τον κυβερνητικό συνασπισμό ούτε από τον υποψήφιο να κυβερνήσει ΣΥΡΙΖΑ είναι η λύση της άτοκης αυτοχρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας με χρήματα που θα παραχθούν με τη δημιουργία της ευρωδραχμής, ενός εθνικού νομίσματος που θα κυκλοφορεί για περιορισμένη χρονική διάρκεια μόνο στο εσωτερικό της Ελλάδος, παράλληλα με το ευρώ και με ισοτιμία προς αυτό, με αυστηρή σχέση, 1 προς 1.
Στο καλάθι της όποιας ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να βρίσκεται μια σύνθεση δυνατοτήτων, που να περιλαμβάνει παραμονή στο ευρώ, περίοδο χάριτος μέχρι το 2020 όσον αφορά την εξόφληση του εξωτερικού δημόσιου χρέους, επιμήκυνση εξόφλησης του, χαμηλά επιτόκια, έξοδο στις αγορές για μικρά συμπληρωματικά κατά περίπτωση ποσά με έκδοση εξάμηνων εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, έκδοση ομολόγων επίσης για απαραίτητα συμπληρωματικά κατά περίπτωση ποσά και κυκλοφορία μέχρι το 2020 εντός της Ελλάδος του παράλληλου εθνικού νομίσματος προς αντιμετώπιση της έλλειψης κεφαλαίων κίνησης που είναι απαραίτητα για την αναπτυξιακή ώθηση της ελληνικής οικονομίας προς την κατεύθυνση αύξησης της ελληνικής παραγωγής προς εξασφάλιση συναλλάγματος από την αύξηση των εξαγωγών και την υποκατάσταση των εισαγωγών. Η δημιουργία και η κυκλοφορία στην Ελλάδα του παράλληλου εθνικού νομίσματος, της ευρωδραχμής, θα πρέπει να αποφασισθεί με ή εν ανάγκη χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εταίρων μας στην ευρωζώνη αντί της στάσης πληρωμών. Η κυκλοφορία της ευρωδραχμής θα πρέπει να έχει υποχρεωτικά σταθερή ισοτιμία 1 προς 1 και υποχρεωτική συναλλακτική ισχύ, δηλαδή να υποχρεούται ο καθένας που ζει και συναλλάσσεται εντός της Ελλάδος να το αποδέχεται. Την ποσότητα κυκλοφορίας του παράλληλου εθνικού νομίσματος θα πρέπει να ρυθμίζει το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών αυξομειώνοντάς την ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θα μπορεί να εξασφαλίζεται χρηματοδότηση για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες (π.χ. θα χρηματοδοτούν παραγωγικές βιομηχανικές επενδύσεις που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας καταπολεμώντας την υφιστάμενη ανεργία, διευρύνοντας τη φορολογική βάση και ανακόπτοντας τη μεταναστευτική ροή Ελλήνων προς το εξωτερικό), αλλά θα είναι δυνατόν να αποδεσμεύονται από την ελληνική οικονομία και ποσά σε ευρώ για την εξόφληση του εξωτερικού δημόσιου χρέους, κάτι που θα εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των δανειστών, επιχείρημα που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να αποσπαστεί η σύμφωνη γνώμη τους για τη δημιουργία και την κυκλοφορία της ευρωδραχμής στην Ελλάδα.
Έμμεσα, η δημιουργία και η παράλληλη με το ευρώ κυκλοφορία της ευρωδραχμής θα συνιστά ουσιαστικά μια άτοκη χρηματοδότηση, με ένα προσωρινό εθνικό νόμισμα, που θα μπορεί να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό, το οποίο απειλεί να παρατείνει το μαρτύριο της ελληνικής οικονομίας και των Ελλήνων.
Όπως και σε προηγούμενο άρθρο του υπογράφοντος έχει υπογραμμιστεί, η κυκλοφορία ενός παράλληλου προσωρινού εθνικού νομίσματος θα πρέπει να εξηγηθεί στον κόσμο ποίο σκοπό καλείται να εξυπηρετήσει και γιατί θα είναι χρήσιμη με θετικά αναπτυξιακά αποτελέσματα (δηλ. αύξηση της ρευστότητας στην αγορά με καλύτερες δυνατότητες εξεύρεσης κεφαλαίου κίνησης και με αυξητική επίδραση στις θέσεις εργασίας). Ο κόσμος θα διευκολυνθεί διότι απλά θα κυκλοφορεί περισσότερο χρήμα στη χώρα. Η κυβέρνηση θα μπορεί να καταβάλλει στο παράλληλο εθνικό νόμισμα που θα εκδώσει όσα χρωστά σήμερα σε ιδιώτες (αν ελάμβανε δανεικά ευρώ θα πλήρωνε και τόκους) και να διευκολύνει έτσι τη ροή του στην αγορά προκειμένου αυτοί που θα το λάβουν να το χρησιμοποιήσουν για κάλυψη δικών τους αναγκών, αποκλειστικά εντός της χώρας, προβαίνοντας σε αγορές προϊόντων, πληρωμή μισθών κ.λ.
Καλείται εκ νέου η κυβέρνηση να λάβει μια θετική πρωτοβουλία και να επιλέξει αυτό του συμφέρει την Ελλάδα.
Γεώργιος Ε. Δουδούμης
Οικονομολόγος – Μέλος του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών
gdoudoumis@yahoo.com
Από όλες τις δημοσκοπήσεις βγαίνει το σίγουρο συμπέρασμα, ότι η πλειονότητα των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται τα φερόμενα σε όλες τις δημοσκοπήσεις ως πρώτα δυο κόμματα. Αυτό που κυβερνάει σήμερα βοηθούμενο από το απομεινάρι του πρώην ΠΑΣΟΚ έχει αποτύχει παταγωδώς και αυτό που φαίνεται ότι θα πρωτεύσει στις επόμενες εκλογές ελάχιστους δείχνει να έχει πείσει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Και τα δύο κόμματα αποδέχονται τους ευρωπαϊκούς όρους παιχνιδιού, δηλ. αποδέχονται να κινούνται στο καθορισμένο πλαίσιο της Ευρ. Ένωσης και πιο συγκεκριμένα στο πιο στενό ακόμη πλαίσιο της ευρωζώνης. Κάποιοι πιο ρηξικέλευθοι εξωκοινοβουλευτικοί που μίλαγαν για καταφυγή στη δραχμή εισέπραξαν από τους ψηφοφόρους τεράστια απόρριψη στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Βάση στην πολιτική του κυβερνητικού συνασπισμού αποτελεί η δυνατότητα να στραφεί η Ελλάς στις αμαρτωλές «αγορές» και να δανειστεί με υποφερτά επιτόκια, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενος στο διαγραφόμενο κυβερνητικό του μέλλον φλερτάρει αρκετά με την ιδέα να μη διστάσει να προχωρήσει σε στάση πληρωμών, αν οι διαπραγματεύσεις που διαλαλεί ότι θα πραγματοποιήσει δεν ευοδωθούν. Το τι μπορεί να ακολουθήσει μετά την ενδεχόμενη στάση πληρωμών, προφανώς δεν είναι σε θέση να περιγράψει στο εκλογικό κοινό ο ΣΥΡΙΖΑ διότι, δικαιολογημένα, του είναι άγνωστο.
Η πρακτική δυνατότητα που φαίνεται ότι δεν εξετάζεται ούτε από τον κυβερνητικό συνασπισμό ούτε από τον υποψήφιο να κυβερνήσει ΣΥΡΙΖΑ είναι η λύση της άτοκης αυτοχρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας με χρήματα που θα παραχθούν με τη δημιουργία της ευρωδραχμής, ενός εθνικού νομίσματος που θα κυκλοφορεί για περιορισμένη χρονική διάρκεια μόνο στο εσωτερικό της Ελλάδος, παράλληλα με το ευρώ και με ισοτιμία προς αυτό, με αυστηρή σχέση, 1 προς 1.
Στο καλάθι της όποιας ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να βρίσκεται μια σύνθεση δυνατοτήτων, που να περιλαμβάνει παραμονή στο ευρώ, περίοδο χάριτος μέχρι το 2020 όσον αφορά την εξόφληση του εξωτερικού δημόσιου χρέους, επιμήκυνση εξόφλησης του, χαμηλά επιτόκια, έξοδο στις αγορές για μικρά συμπληρωματικά κατά περίπτωση ποσά με έκδοση εξάμηνων εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, έκδοση ομολόγων επίσης για απαραίτητα συμπληρωματικά κατά περίπτωση ποσά και κυκλοφορία μέχρι το 2020 εντός της Ελλάδος του παράλληλου εθνικού νομίσματος προς αντιμετώπιση της έλλειψης κεφαλαίων κίνησης που είναι απαραίτητα για την αναπτυξιακή ώθηση της ελληνικής οικονομίας προς την κατεύθυνση αύξησης της ελληνικής παραγωγής προς εξασφάλιση συναλλάγματος από την αύξηση των εξαγωγών και την υποκατάσταση των εισαγωγών. Η δημιουργία και η κυκλοφορία στην Ελλάδα του παράλληλου εθνικού νομίσματος, της ευρωδραχμής, θα πρέπει να αποφασισθεί με ή εν ανάγκη χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εταίρων μας στην ευρωζώνη αντί της στάσης πληρωμών. Η κυκλοφορία της ευρωδραχμής θα πρέπει να έχει υποχρεωτικά σταθερή ισοτιμία 1 προς 1 και υποχρεωτική συναλλακτική ισχύ, δηλαδή να υποχρεούται ο καθένας που ζει και συναλλάσσεται εντός της Ελλάδος να το αποδέχεται. Την ποσότητα κυκλοφορίας του παράλληλου εθνικού νομίσματος θα πρέπει να ρυθμίζει το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών αυξομειώνοντάς την ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θα μπορεί να εξασφαλίζεται χρηματοδότηση για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες (π.χ. θα χρηματοδοτούν παραγωγικές βιομηχανικές επενδύσεις που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας καταπολεμώντας την υφιστάμενη ανεργία, διευρύνοντας τη φορολογική βάση και ανακόπτοντας τη μεταναστευτική ροή Ελλήνων προς το εξωτερικό), αλλά θα είναι δυνατόν να αποδεσμεύονται από την ελληνική οικονομία και ποσά σε ευρώ για την εξόφληση του εξωτερικού δημόσιου χρέους, κάτι που θα εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των δανειστών, επιχείρημα που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να αποσπαστεί η σύμφωνη γνώμη τους για τη δημιουργία και την κυκλοφορία της ευρωδραχμής στην Ελλάδα.
Έμμεσα, η δημιουργία και η παράλληλη με το ευρώ κυκλοφορία της ευρωδραχμής θα συνιστά ουσιαστικά μια άτοκη χρηματοδότηση, με ένα προσωρινό εθνικό νόμισμα, που θα μπορεί να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό, το οποίο απειλεί να παρατείνει το μαρτύριο της ελληνικής οικονομίας και των Ελλήνων.
Όπως και σε προηγούμενο άρθρο του υπογράφοντος έχει υπογραμμιστεί, η κυκλοφορία ενός παράλληλου προσωρινού εθνικού νομίσματος θα πρέπει να εξηγηθεί στον κόσμο ποίο σκοπό καλείται να εξυπηρετήσει και γιατί θα είναι χρήσιμη με θετικά αναπτυξιακά αποτελέσματα (δηλ. αύξηση της ρευστότητας στην αγορά με καλύτερες δυνατότητες εξεύρεσης κεφαλαίου κίνησης και με αυξητική επίδραση στις θέσεις εργασίας). Ο κόσμος θα διευκολυνθεί διότι απλά θα κυκλοφορεί περισσότερο χρήμα στη χώρα. Η κυβέρνηση θα μπορεί να καταβάλλει στο παράλληλο εθνικό νόμισμα που θα εκδώσει όσα χρωστά σήμερα σε ιδιώτες (αν ελάμβανε δανεικά ευρώ θα πλήρωνε και τόκους) και να διευκολύνει έτσι τη ροή του στην αγορά προκειμένου αυτοί που θα το λάβουν να το χρησιμοποιήσουν για κάλυψη δικών τους αναγκών, αποκλειστικά εντός της χώρας, προβαίνοντας σε αγορές προϊόντων, πληρωμή μισθών κ.λ.
Καλείται εκ νέου η κυβέρνηση να λάβει μια θετική πρωτοβουλία και να επιλέξει αυτό του συμφέρει την Ελλάδα.
Γεώργιος Ε. Δουδούμης
Οικονομολόγος – Μέλος του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών
gdoudoumis@yahoo.com
RSS Feed
