
Στην χώρα μας δεν απαιτείται η ίδρυση νέων πανεπιστημίων, αλλά τα τμήματα των ΤΕΙ που πληρούν τα ακαδημαϊκά κριτήρια μπορούν κάλλιστα να ενταχθούν στα υπάρχοντα πανεπιστήμια. Έτσι θα σταματήσει και το φαινόμενα «κάθε πόλη και πανεπιστήμιο, κάθε χωριό και ΤΕΙ» που επέβαλαν οι τοπικοί βουλευτές για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Η επαρχία χρειάζεται άλλου είδους ανάπτυξη. Με την ένταξη αυτή θα αναβαθμισθεί το επίπεδο των σπουδών, θα σταματήσει η διαμάχη μεταξύ αποφοίτων ΑΕΙ και ΤΕΙ και θα περιοριστούν οι λειτουργικές δαπάνες.
Θεωρώ σημαντικό να επαναλάβω μια παλαιότερη πρόταση μου που αφορά την φοίτηση αλλοδαπών φοιτητών στα ελληνικά ΑΕΙ. Με την κατάλληλη υποδομή, το άριστο διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό και την ίδρυση αγγλόφωνων τμημάτων η χώρα μας θα προσελκύσει μεγάλο αριθμό νέων που επιθυμούν να σπουδάσουν με χαμηλό κόστος διδάκτρων και διαβίωσης κοντά στην πατρίδα τους (Βαλκάνια και Μέση Ανατολή κυρίως). Το οικονομικό όφελος θα είναι τεράστιο χωρίς να παραβλέπουμε και την δημιουργία φιλικών σχέσεων με ανθρώπους που ενδεχομένως θα παίξουν σημαντικό ρόλο μελλοντικά στις χώρες τους. Και εδώ γεννάται το μεγάλο ερώτημα: Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αξιοποίησαν την «βαριά βιομηχανία» της ανώτατης εκπαίδευσης; Ανικανότητα, δόλος ή και τα δύο;
Δημήτριος Βαλασίδης.
Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας.
Μέλος του Ανωτάτου Πολιτικού Συμβουλίου και υπεύθυνος τομέα Παιδείας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ