Γράφει η Δήμητρα Ρετσινά- Φωτεινίδου, φιλόλογος- Μ.Α. Πολιτικής Φιλοσοφίας Α.Π.Θ. , Τομεάρχης Τμ. Γυναικών Περ. Κεντρ. Μακεδονίας ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Η κοινωνική πραγματικότητα του διεθνοποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος που έχει επιβάλει τους δικούς του απρόσωπους και στυγνούς πολιτικούς θεσμούς και τον πολιτισμό της υποκουλτούρας ανά την Ευρώπη και την Ελλάδα καταρρέει. Η εποχή μας θυμίζει αναχρονιστικές πραγματικότητες μεσαιωνικού – φεουδαρχικού παρελθόντος, τότε που οι αφέντες της γης, οι απανταχού βογιάροι, θεωρούνταν ως η νόμιμη αριστοκρατία και κατ’ επέκταση πολιτική ηγεσία.
Mutatis mutandis οι σημερινοί …βογιάροι, εκπρόσωποι των πολιτικών θεσμών (Κυβέρνηση και Κοινοβούλιο) στη χώρα μας θεωρούν πως έλκουν την όποια υπεροχή τους από τον πλούτο ή από την καταγωγή ή την προβολή από τα Μ.Μ.Ε.Αυτά είναι ψευδή και αναχρονιστικά κριτήρια τα οποία εμείς ως ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ δεν τα αναγνωρίζουμε.
Εμείς θεωρούμε πως το διακριτικό γνώρισμα των νέων ηγετικών ελίτ δεν είναι πλέον ο πλούτος, η κοινωνική καταγωγή ή η φήμη λόγω προβολής από τα Media, αλλά η ΠΑΙΔΕΙΑ. Και η παιδεία, που σημαίνει λογική για να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου και ευαισθησία για να κάνεις πράγματα για τους άλλους, απαιτεί ένα κοινωνικό σύνολο που να έχει συνοχή ώστε να δεχθεί και να πολλαπλασιάσει τα αγαθά της παιδείας. Η συγκολλητική ουσία της ελληνικής κοινωνίας είναι η Ιδέα του Έθνους.
Εμείς ενεργοποιούμε το κοινό αίσθημα εθνικής κοινότητας που είναι απαραίτητο για την ενίσχυση και τη νομιμοποίηση του έθνους – κράτους. Εξάλλου η ελληνική κοινωνία διέπεται από την ιδεολογία του εθνισμού λόγω της μακράς πνευματικής και πολιτιστικής παράδοσης και της αδιάλειπτης πορείας μέσα στο χρόνο. Όλα τα πολιτεύματα και οι πολιτισμοί ανεφύησαν στον ελλαδικό και στο χώρο του μείζονος ελληνισμού: Δημοκρατία (κλασική αρχαιότητα), Κοσμοπολιτισμός (ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή) Αριστοκρατία (Βυζάντιο), Πεφωτισμένη Δεσποτεία (Φαναριώτες- Ηγεμόνες στη Μολδοβλαχία στη μεταβυζαντινή εποχή), Κοινοπολιτεία, Θεσμός Κοινοτήτων κ.ά.
Ένα πατριωτικό κόμμα πρέπει να είναι φορέας της εθνικής ιδέας που βλέπει το Έθνος ως φυσική δύναμη που προηγείται του σύγχρονου κράτους και παραμερίζει κάθε μορφή κοινωνικής ανισότητας, εσωτερικής καταπίεσης και ασυδοσίας και ξένης εισβολής και επικυριαρχίας. Μόνο οι δεσμοί φιλίας, εκτίμησης, υποστήριξης μεταξύ Ελλήνων πολιτών, αλλά και μεταξύ των ομογενών, μπορούν να δώσουν την απάντηση στο ολιγαρχικό κράτος που υπάρχει σήμερα.
Κατ’ ευφημισμόν, η Τρόικα ονομάστηκε θεσμός και οι «ανατολικού τύπου» δανειστές βαφτίστηκαν «ορθολογιστές δυτικού τύπου». Το σωστότερο είναι να ονομαστούν «τρόικες τα έλκηθρα που έχουν βροντερά κουδούνια και μεθυσμένους αμαξάδες», όπως γράφει ο Άντων Τσέχωφ στο διήγημά του «Βάνκας Ζούκοφ». Εξάλλου τον ρόλο της επικυρίαρχης προστάτριας δύναμης τον έπαιξαν/παίζουν όχι μόνο η Γερμανία, οι Η.Π.Α., η Γαλλία, αλλά και η Ρωσία. Να θυμηθούμε ότι το …ρωσικό έλκηθρο – Οργανικοί Κανονισμοί (1831), δηλαδή μνημονιακό καθεστώς ρωσικής «προστασίας» (1829 – 1858) στη Μολδοβλαχία- ήθελαν να …αναποδογυρίσουν οι προοδευτικοί και παραγκωνισμένοι Ρουμάνοι στηριζόμενοι στην Ιδέα του Ενωμένου Έθνους.
Ο αγνός πατριωτισμός γίνεται καλός εθνικισμός, δηλαδή πολιτικό φαινόμενο που συνδέεται με την ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Σύμφωνα με τη θεωρία του Εθνικισμού, μια πνευματική ελίτ που έχει κοινές επιδιώξεις ενεργοποιεί, συντονίζει και νομιμοποιεί τη διαδικασία της Εθνικής Αφύπνισης, που αποτελεί απάντηση στην κρίση, η οποία σημαδεύει τη σχέση κράτος – κοινωνία.
Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ αντικρούει τις κοινωνικές ανισότητες και τις διακρίσεις σε βάρος των ανέργων, ανέστιων, ακτημόνων Ελλήνων. Οραματίζεται την Εθνική Ιδέα ως μέσο ανασυγκρότησης της κοινωνίας και ταυτόχρονα ως Αυτοσκοπό. Εκφράζει τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό και εδραιώνει το Ενωμένο Έθνος – Κράτος στις αρχές της Ισονομίας και της Ισοπολιτείας. Το έθνος δεν πρέπει να υστερεί υλικά και πνευματικά έναντι άλλων εθνών. Οι εκφραστές του νέου εθνικού λόγου συσπείρωσης μπορεί να προέρχονται από κύκλους προνομιούχων ή μη. Δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι η βούληση για την ανάπτυξη ενός ουσιαστικού διαλόγου με το σύνολο της κοινωνίας.
Η κοινωνική πραγματικότητα του διεθνοποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος που έχει επιβάλει τους δικούς του απρόσωπους και στυγνούς πολιτικούς θεσμούς και τον πολιτισμό της υποκουλτούρας ανά την Ευρώπη και την Ελλάδα καταρρέει. Η εποχή μας θυμίζει αναχρονιστικές πραγματικότητες μεσαιωνικού – φεουδαρχικού παρελθόντος, τότε που οι αφέντες της γης, οι απανταχού βογιάροι, θεωρούνταν ως η νόμιμη αριστοκρατία και κατ’ επέκταση πολιτική ηγεσία.
Mutatis mutandis οι σημερινοί …βογιάροι, εκπρόσωποι των πολιτικών θεσμών (Κυβέρνηση και Κοινοβούλιο) στη χώρα μας θεωρούν πως έλκουν την όποια υπεροχή τους από τον πλούτο ή από την καταγωγή ή την προβολή από τα Μ.Μ.Ε.Αυτά είναι ψευδή και αναχρονιστικά κριτήρια τα οποία εμείς ως ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ δεν τα αναγνωρίζουμε.
Εμείς θεωρούμε πως το διακριτικό γνώρισμα των νέων ηγετικών ελίτ δεν είναι πλέον ο πλούτος, η κοινωνική καταγωγή ή η φήμη λόγω προβολής από τα Media, αλλά η ΠΑΙΔΕΙΑ. Και η παιδεία, που σημαίνει λογική για να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου και ευαισθησία για να κάνεις πράγματα για τους άλλους, απαιτεί ένα κοινωνικό σύνολο που να έχει συνοχή ώστε να δεχθεί και να πολλαπλασιάσει τα αγαθά της παιδείας. Η συγκολλητική ουσία της ελληνικής κοινωνίας είναι η Ιδέα του Έθνους.
Εμείς ενεργοποιούμε το κοινό αίσθημα εθνικής κοινότητας που είναι απαραίτητο για την ενίσχυση και τη νομιμοποίηση του έθνους – κράτους. Εξάλλου η ελληνική κοινωνία διέπεται από την ιδεολογία του εθνισμού λόγω της μακράς πνευματικής και πολιτιστικής παράδοσης και της αδιάλειπτης πορείας μέσα στο χρόνο. Όλα τα πολιτεύματα και οι πολιτισμοί ανεφύησαν στον ελλαδικό και στο χώρο του μείζονος ελληνισμού: Δημοκρατία (κλασική αρχαιότητα), Κοσμοπολιτισμός (ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή) Αριστοκρατία (Βυζάντιο), Πεφωτισμένη Δεσποτεία (Φαναριώτες- Ηγεμόνες στη Μολδοβλαχία στη μεταβυζαντινή εποχή), Κοινοπολιτεία, Θεσμός Κοινοτήτων κ.ά.
Ένα πατριωτικό κόμμα πρέπει να είναι φορέας της εθνικής ιδέας που βλέπει το Έθνος ως φυσική δύναμη που προηγείται του σύγχρονου κράτους και παραμερίζει κάθε μορφή κοινωνικής ανισότητας, εσωτερικής καταπίεσης και ασυδοσίας και ξένης εισβολής και επικυριαρχίας. Μόνο οι δεσμοί φιλίας, εκτίμησης, υποστήριξης μεταξύ Ελλήνων πολιτών, αλλά και μεταξύ των ομογενών, μπορούν να δώσουν την απάντηση στο ολιγαρχικό κράτος που υπάρχει σήμερα.
Κατ’ ευφημισμόν, η Τρόικα ονομάστηκε θεσμός και οι «ανατολικού τύπου» δανειστές βαφτίστηκαν «ορθολογιστές δυτικού τύπου». Το σωστότερο είναι να ονομαστούν «τρόικες τα έλκηθρα που έχουν βροντερά κουδούνια και μεθυσμένους αμαξάδες», όπως γράφει ο Άντων Τσέχωφ στο διήγημά του «Βάνκας Ζούκοφ». Εξάλλου τον ρόλο της επικυρίαρχης προστάτριας δύναμης τον έπαιξαν/παίζουν όχι μόνο η Γερμανία, οι Η.Π.Α., η Γαλλία, αλλά και η Ρωσία. Να θυμηθούμε ότι το …ρωσικό έλκηθρο – Οργανικοί Κανονισμοί (1831), δηλαδή μνημονιακό καθεστώς ρωσικής «προστασίας» (1829 – 1858) στη Μολδοβλαχία- ήθελαν να …αναποδογυρίσουν οι προοδευτικοί και παραγκωνισμένοι Ρουμάνοι στηριζόμενοι στην Ιδέα του Ενωμένου Έθνους.
Ο αγνός πατριωτισμός γίνεται καλός εθνικισμός, δηλαδή πολιτικό φαινόμενο που συνδέεται με την ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Σύμφωνα με τη θεωρία του Εθνικισμού, μια πνευματική ελίτ που έχει κοινές επιδιώξεις ενεργοποιεί, συντονίζει και νομιμοποιεί τη διαδικασία της Εθνικής Αφύπνισης, που αποτελεί απάντηση στην κρίση, η οποία σημαδεύει τη σχέση κράτος – κοινωνία.
Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ αντικρούει τις κοινωνικές ανισότητες και τις διακρίσεις σε βάρος των ανέργων, ανέστιων, ακτημόνων Ελλήνων. Οραματίζεται την Εθνική Ιδέα ως μέσο ανασυγκρότησης της κοινωνίας και ταυτόχρονα ως Αυτοσκοπό. Εκφράζει τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό και εδραιώνει το Ενωμένο Έθνος – Κράτος στις αρχές της Ισονομίας και της Ισοπολιτείας. Το έθνος δεν πρέπει να υστερεί υλικά και πνευματικά έναντι άλλων εθνών. Οι εκφραστές του νέου εθνικού λόγου συσπείρωσης μπορεί να προέρχονται από κύκλους προνομιούχων ή μη. Δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι η βούληση για την ανάπτυξη ενός ουσιαστικού διαλόγου με το σύνολο της κοινωνίας.
RSS Feed
