Καλή σας ημέρα, Ελληνίδες, Έλληνες.
Πολύ καιρό, τώρα με την κρίση, όλοι μας συμφωνούμε ότι το «πράγμα» δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να γίνη. Κανένας μας όμως δεν κάνει τίποτα, ή μάλλον φοβάται. Ένα τσούρμο όμως εφέδρων πολιτών - οπλιτών, με πρωτεργάτες τους κ. Ιωαννίδη Ιωάννη και Χριστοδούλου Ευγένιον, μέλη της ομάδος «ΟΔΕΥΩ», έκαναν αυτό το κάτι στον Βοτανικό, χρησιμοποιώντας όλα τα έννομα μέσα. Εδώ και 3 μήνες, - από τις 13 Ιουλίου 2016, - διαμένουν στην Ιερά Οδό 114, σε έναν τεράστιο χώρο 16 στρεμμάτων με πολλά κτήρια, που παρεχωρήθη από το Πολεμικό Ναυτικό στο Δημόσιο δια να κτισθή το μουσουλμανικό τέμενος. Έχοντες ως έρεισμα έναν νόμο του 2002, βάσει του οποίου αν υπάρχει εγκαταλελειμμένο κτήριο ή έκταση του Δημοσίου και το καταλάβουν άστεγοι, δεν μπορεί η Πολιτεία να τους εκδιώξει, πέτυχαν, 1ον: την στέγαση και σίτιση αστέγων αναξιοπαθούντων Ελλήνων και 2ον: την εμπόδιση των εργασιών για το κτίσιμο του τεμένους. Το κυριώτερο όμως είναι η σθεναρά αντίσταση κατά του κατεστημένου της νέας τάξεως πραγμάτων και μάλιστα έχοντας την δικαιοσύνη με το μέρος μας, κτυπώντας τους με τα ίδια τους τα μέσα, με τους νόμους που ψήφισαν οι ίδιοι.
Υπάρχουν όμως δυνάμεις που όλη αυτήν την προσπάθεια την πολεμούν, είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Επειδή λοιπόν είμεθα λίγοι, - πολλοί κάνουν καθημερινή νυκτερινή βάρδια, κλέβοντας πολύτιμες ώρες από την οικογένειάν των και την εργασίαν των – θερμή παράκληση για την οποιανδήποτε βοήθεια, ιδίως για την φυσικήν σας παρουσία, όποτε και όσο ημπορείτε. Απευθύνομαι ειδικά στους εφέδρους των ειδικών δυνάμεων, τους απανταχού πεζοναύτες, καταδρομείς, αλεξιπτωτιστές, βατραχανθρώπους, όπως ξυπνήσει μέσα τους το πνεύμα μονάδος και όλες αυτές οι αρετές με τις οποίες γαλουχηθήκαμε όταν υπηρετούσαμε και οι οποίες μας έχουν γίνει πλέον τρόπος ζωής.
Αγέρωχη Ελληνίδα Ηρωίδα, Υπερήφανε Έλληνα Πατριώτη, εσύ που δεν γνώριζες, ή εσύ που δεν έχεις έρθει ούτε μία φορά, ή εσύ που ήρθες και μετά θεώρησες ότι δεν αξίζει τον κόπο, ή για χίλιους δύο λόγους βρήκες μία δικαιολογία για να μην ξαναπατήσης, ξανασκέψου το. Από σήμερα δεν ημπορείς να πης ότι δεν ήξερες. Δίχως να θέλω να παρέμβω στην ελεύθερη βούλησίν σου, επιστράτεψε το φιλότιμό σου, ελέγχοντας την συνειδησίν σου δίχως φόβο και πάθος, υψώνοντας το ανάστημά σου στον άλλον σου εαυτόν, τον ψεύτικο και σ’ όλους αυτούς που μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα με την δική μας ανοχή.
Μόνον όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας – με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, - μόνον όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνον όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι και άβουλα πλάσματα, μόνον όταν ενδιαφερόμαστε ενσυνείδητα για το κοινό καλό, μόνον τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού και της νέας τάξεως πραγμάτων, που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους. Αλήθεια, πως το επιτρέπουμε εις τον εαυτόν μας;
ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ / ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΙ ΕΣΤΙΩΝ.