του Βαγγέλη Αθανασιάδη
Ένα νέο συμβάν από προχθές προστέθηκε στην καθημερινή μας ζωή. Ένα συμβάν που για πολλοστή φορά σκιαγραφεί την δυστυχία. Τη δυστυχία σε άλλες δυο μητέρες, που μέσα σε δευτερόλεπτα, έχασαν το πολυτιμότερο που δημιούργησαν στη ζωή τους. Αυτό, για το οποίο πλάστηκαν και ορίστηκαν από το Θεό ή αν θέλετε, τη Φύση ή και το Σύμπαν.
Ένα νέο συμβάν από προχθές προστέθηκε στην καθημερινή μας ζωή. Ένα συμβάν που για πολλοστή φορά σκιαγραφεί την δυστυχία. Τη δυστυχία σε άλλες δυο μητέρες, που μέσα σε δευτερόλεπτα, έχασαν το πολυτιμότερο που δημιούργησαν στη ζωή τους. Αυτό, για το οποίο πλάστηκαν και ορίστηκαν από το Θεό ή αν θέλετε, τη Φύση ή και το Σύμπαν.
Έχασαν, αυτό για το οποίο πόνεσαν, ίδρωσαν να φέρουν στη ζωή, να μεγαλώσουν. Αντί, να το δούν να προχωράει και να καταξιώνεται, σε μια «υγιή κοινωνία», κάποιοι/ες χωρίς συνείδηση, μέσα σε δευτερόλεπτα, πήραν το πολύτιμότερο και ιερότερο αγαθό. Το παιδί τους!!! Την ψυχή τους!!!
Και Τώρα;;
Να απαριθμήσουμε αγαπητοί μου τις....μητέρες;
Να απαριθμήσουμε τα θύματα; Μάλλον αυτή την περίπτωση θα προτιμήσω διότι αναλογικά ισοβαθμούν με τις μητέρες.
Εδώ και 3-4 ίσως και 5 χρόνια περί τα 5000 άτομα ή και περισότερα ή και λιγότερα αυτοκτόνησαν. Μια κωμόπολη!!! Αριθμός, όχι «ικανοποιητικός» προφανώς, για την επίτευξη του ΣΤΟΧΟΥ. Ποιού ΣΤΟΧΟΥ;; Το αφήνω σε εσάς να το βρείτε.....
Έτσι, εδώ και περίπου ένα μήνα, ίσως περισσότερο ίσως λιγότερο ξεκίνησε η εφαρμογή της «μεθόδου», που κατά αποκλειστικότητα διαθέτει ο Έλληνας.
«Έλληνας σκοτώνει Έλληνα». Δεν είναι ντροπή; Η Ιστορία, μας καταδεικνύει την «Αχίλλειο πτέρνα μας». Πως όμως αυτή η «μέθοδος», άρχισε να ξαναπροβάλει στη ζωή μας;
Δεν έχουμε παρά να αναμοχλεύσουμε το παρελθόν μας. Ταπεινή μου γνώμη, να «σκαλίσουμε», από σήμερα και μέχρι το απώγειο του 20ου αιώνα. Δηλαδή να μείνουμε στα τελευταία 40 χρόνια. Γιατί, άμα πάμε πιό πίσω, το στομάχι μας θα σφιχτεί. Θα σφιχτεί διότι θα αντικρύσουμε το μέλλον μας. Το δικό μας, των παιδιών μας και των εγγονιών μας. Γνωρίζοντας το μέλλον, αναπόφευκτα, οδηγούμαστε στο να προετοιμαστούμε ο καθένας ξεχωριστά, σαν μια «οδοντογλυφίδα» μόνη της. Στη περίπτωση αυτή ας προετοιμαστούμε λοιπόν, η «οδοντογλυφίδα», πρόκειται να..... «σπάσει».
Τα παραπάνω μας οδηγούν στο κατά σειρά δεύτερο ερώτημα του τίτλου του παρόντος κειμένου.
Ήρθε η Ώρα;
Για να απαντηθεί ενδεχομένως, θα πρέπει να απαντηθεί πρώτα, ένα άλλο ερώτημα πιό απλούστερο. «Για ποιο πράγμα;»
Η απάντηση αυτού του ερωτήματος του τελευταίου,είναι απλή και με δυο εκδοχές.
Η πρώτη εκδοχή είναι ότι πρόκειται να «σπάσει» η «οδοντογλυφίδα».
Η δεύτερη εκδοχή είναι, να μαζευτούν όλες οι «οδοντογλυφίδες». Σε αυτή τη περίπτωση δεν θα σπάσει καμία.
Την πρώτη εκδοχή αν επιλέξουμε, η απάντηση έχει προαναφερθεί και δεν χρειάζεται εκ νέου ανάλυση.
Αν επιλέξουμε τη δεύτερη εκδοχή, τότε ίσως, θα έπρεπε να εξεταστεί, με ποιο τρόπο, μπορούμε να την υλοποιήσουμε και να την κάνουμε εφαρμόσιμη.
Η αναζήτηση του «τρόπου», ίσως περνάει μέσα από το «ΕΓΩ» του καθενός μας, που τόσο «έξυπνα» διαμορφώθηκε, τα τελευταία 40 χρόνια, δημιουργώντας το «ΥΠΕΡΕΓΩ» και μια πλασματική και εικονική πραγματικότητα, της οποίας το προϊόν ζούμε σήμερα.
Ίσως πάλι, περνάει μέσα από μια άλλη διαδρομή αναζήτησης. Την αναζήτηση, ενός ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ που προσπαθεί να μαζέψει όλες τις «οδοντογλυφίδες», αδιαφορώντας, για το χρώμα και τις ψευτοϊδεολογίες που μας πότισαν τον 20ο αιώνα, κρατώντας μόνο μία. Την Ιδεολογία, πάνω στην οποία διατηρήθηκε, επέζησε, μεγαλούργησε, ο Έλληνας. Το Έθνος μας. Το ΣΥΝΔΕΣΜΟ που εγγυάται την ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ .
Από την άλλη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος/α ότι ο «τρόπος», περνάει μέσα και από τις 2 παραπάνω διαδρομές. Σε αυτή την περίπτωση, τα πράγματα περιπλέκονται. Είναι «βαθειά νερά» και εύκολα μπορείς να «πνιγείς».
Είναι δύσκολο, το «ΕΓΩ» να μετατραπεί σε «ΕΜΕΙΣ».
Είναι δύσκολο, να κρατήσεις την Ιδεολογία ψηλότερα από το «ΕΓΩ».
Είναι δύσκολο, να «πνίξεις» μέσα σου την οργή και το θυμό, βλέποντας το σήμερα και προσδιορίζοντας το ...αύριο.
Είναι δύσκολο, να είσαι εγκρατής και να σηκώσεις το «όπλο», όχι όποτε σε παρασύρουν αλλά όποτε κριθεί έγκαιρο, σκόπιμο και αναγκαίο.
Είναι δύσκολο, να βγάλεις τον εγκλωβισμένο «Αετό» από μέσα σου, απλώνοντας τα φτερά του, να πετάξει και να κατασπαράξει τα γλοιώδη σαλιγκάρια που έχουν κατακτήσει την κορυφή σου. Την Πατρίδα σου. Την ζωή σου.
Αυτές οι δυσκολίες έχουν «πνίξει» στο παρελθόν και θα «πνίξουν» στο μέλλον.
«Πνίγουν» πάντα τους Ανθέλληνες, Προδότες και Εφιάλτες.
Έτσι λοιπόν στο αν «Ήρθε η Ώρα» κανένας μας δεν μπορεί να δώσει απάντηση για άλλον παρά μόνο στον εαυτό του. Κανένας δεν μπορεί να μας πεί ποια εκδοχή πρόκειται να επικρατήσει μέσα μας . Η επιλογή είναι προσωπική στον καθένα μας.
Ευάγγελος Αθανασιάδης
Συνταγματάρχης ε.α.
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΣΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας
evangath@gmail.com
Και Τώρα;;
Να απαριθμήσουμε αγαπητοί μου τις....μητέρες;
Να απαριθμήσουμε τα θύματα; Μάλλον αυτή την περίπτωση θα προτιμήσω διότι αναλογικά ισοβαθμούν με τις μητέρες.
Εδώ και 3-4 ίσως και 5 χρόνια περί τα 5000 άτομα ή και περισότερα ή και λιγότερα αυτοκτόνησαν. Μια κωμόπολη!!! Αριθμός, όχι «ικανοποιητικός» προφανώς, για την επίτευξη του ΣΤΟΧΟΥ. Ποιού ΣΤΟΧΟΥ;; Το αφήνω σε εσάς να το βρείτε.....
Έτσι, εδώ και περίπου ένα μήνα, ίσως περισσότερο ίσως λιγότερο ξεκίνησε η εφαρμογή της «μεθόδου», που κατά αποκλειστικότητα διαθέτει ο Έλληνας.
«Έλληνας σκοτώνει Έλληνα». Δεν είναι ντροπή; Η Ιστορία, μας καταδεικνύει την «Αχίλλειο πτέρνα μας». Πως όμως αυτή η «μέθοδος», άρχισε να ξαναπροβάλει στη ζωή μας;
Δεν έχουμε παρά να αναμοχλεύσουμε το παρελθόν μας. Ταπεινή μου γνώμη, να «σκαλίσουμε», από σήμερα και μέχρι το απώγειο του 20ου αιώνα. Δηλαδή να μείνουμε στα τελευταία 40 χρόνια. Γιατί, άμα πάμε πιό πίσω, το στομάχι μας θα σφιχτεί. Θα σφιχτεί διότι θα αντικρύσουμε το μέλλον μας. Το δικό μας, των παιδιών μας και των εγγονιών μας. Γνωρίζοντας το μέλλον, αναπόφευκτα, οδηγούμαστε στο να προετοιμαστούμε ο καθένας ξεχωριστά, σαν μια «οδοντογλυφίδα» μόνη της. Στη περίπτωση αυτή ας προετοιμαστούμε λοιπόν, η «οδοντογλυφίδα», πρόκειται να..... «σπάσει».
Τα παραπάνω μας οδηγούν στο κατά σειρά δεύτερο ερώτημα του τίτλου του παρόντος κειμένου.
Ήρθε η Ώρα;
Για να απαντηθεί ενδεχομένως, θα πρέπει να απαντηθεί πρώτα, ένα άλλο ερώτημα πιό απλούστερο. «Για ποιο πράγμα;»
Η απάντηση αυτού του ερωτήματος του τελευταίου,είναι απλή και με δυο εκδοχές.
Η πρώτη εκδοχή είναι ότι πρόκειται να «σπάσει» η «οδοντογλυφίδα».
Η δεύτερη εκδοχή είναι, να μαζευτούν όλες οι «οδοντογλυφίδες». Σε αυτή τη περίπτωση δεν θα σπάσει καμία.
Την πρώτη εκδοχή αν επιλέξουμε, η απάντηση έχει προαναφερθεί και δεν χρειάζεται εκ νέου ανάλυση.
Αν επιλέξουμε τη δεύτερη εκδοχή, τότε ίσως, θα έπρεπε να εξεταστεί, με ποιο τρόπο, μπορούμε να την υλοποιήσουμε και να την κάνουμε εφαρμόσιμη.
Η αναζήτηση του «τρόπου», ίσως περνάει μέσα από το «ΕΓΩ» του καθενός μας, που τόσο «έξυπνα» διαμορφώθηκε, τα τελευταία 40 χρόνια, δημιουργώντας το «ΥΠΕΡΕΓΩ» και μια πλασματική και εικονική πραγματικότητα, της οποίας το προϊόν ζούμε σήμερα.
Ίσως πάλι, περνάει μέσα από μια άλλη διαδρομή αναζήτησης. Την αναζήτηση, ενός ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ που προσπαθεί να μαζέψει όλες τις «οδοντογλυφίδες», αδιαφορώντας, για το χρώμα και τις ψευτοϊδεολογίες που μας πότισαν τον 20ο αιώνα, κρατώντας μόνο μία. Την Ιδεολογία, πάνω στην οποία διατηρήθηκε, επέζησε, μεγαλούργησε, ο Έλληνας. Το Έθνος μας. Το ΣΥΝΔΕΣΜΟ που εγγυάται την ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ .
Από την άλλη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος/α ότι ο «τρόπος», περνάει μέσα και από τις 2 παραπάνω διαδρομές. Σε αυτή την περίπτωση, τα πράγματα περιπλέκονται. Είναι «βαθειά νερά» και εύκολα μπορείς να «πνιγείς».
Είναι δύσκολο, το «ΕΓΩ» να μετατραπεί σε «ΕΜΕΙΣ».
Είναι δύσκολο, να κρατήσεις την Ιδεολογία ψηλότερα από το «ΕΓΩ».
Είναι δύσκολο, να «πνίξεις» μέσα σου την οργή και το θυμό, βλέποντας το σήμερα και προσδιορίζοντας το ...αύριο.
Είναι δύσκολο, να είσαι εγκρατής και να σηκώσεις το «όπλο», όχι όποτε σε παρασύρουν αλλά όποτε κριθεί έγκαιρο, σκόπιμο και αναγκαίο.
Είναι δύσκολο, να βγάλεις τον εγκλωβισμένο «Αετό» από μέσα σου, απλώνοντας τα φτερά του, να πετάξει και να κατασπαράξει τα γλοιώδη σαλιγκάρια που έχουν κατακτήσει την κορυφή σου. Την Πατρίδα σου. Την ζωή σου.
Αυτές οι δυσκολίες έχουν «πνίξει» στο παρελθόν και θα «πνίξουν» στο μέλλον.
«Πνίγουν» πάντα τους Ανθέλληνες, Προδότες και Εφιάλτες.
Έτσι λοιπόν στο αν «Ήρθε η Ώρα» κανένας μας δεν μπορεί να δώσει απάντηση για άλλον παρά μόνο στον εαυτό του. Κανένας δεν μπορεί να μας πεί ποια εκδοχή πρόκειται να επικρατήσει μέσα μας . Η επιλογή είναι προσωπική στον καθένα μας.
Ευάγγελος Αθανασιάδης
Συνταγματάρχης ε.α.
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΣΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας
evangath@gmail.com
RSS Feed
