του Δρ. Γεωργίου Κωστοπούλου
Καθηγητού
Μέρος Πρώτον: Η Πραγματικότης
Ζούμε μιαν Κρίση η οποία δολίως εμεθοδεύθη επί 40 χρόνια. Είμαστε στο σημείο όπου η Ελλάς είναι υπόδουλος και υπό απόλυτον ξένην οικονομικοπολιτικήν κατοχήν. Ο σκοπός της Κατοχής αυτής δεν είναι τόσον, η οικονομικήν αφαίμαξις και πτώχευσις του Ελληνικού Λαού, αλλά ο διαμελισμός της Ελλάδος και η εξαφάνισις του Ελληνικού Έθνους.
Καθηγητού
Μέρος Πρώτον: Η Πραγματικότης
Ζούμε μιαν Κρίση η οποία δολίως εμεθοδεύθη επί 40 χρόνια. Είμαστε στο σημείο όπου η Ελλάς είναι υπόδουλος και υπό απόλυτον ξένην οικονομικοπολιτικήν κατοχήν. Ο σκοπός της Κατοχής αυτής δεν είναι τόσον, η οικονομικήν αφαίμαξις και πτώχευσις του Ελληνικού Λαού, αλλά ο διαμελισμός της Ελλάδος και η εξαφάνισις του Ελληνικού Έθνους.
Το ερώτημα είναι: Υπάρχει λύσις εις το οικονομικόν, κοινωνικόν και εθνικόν δίλημμα της Πατρίδος μας; Μάλιστα υπάρχει. Η λύσις είναι το ολοκαύτωμα του οικονομικοπολιτικού καρκίνου ο οποίος επί 40 χρόνια εσχεδίαζε και τώρα υλοποιεί την κατάρρευσιν της Ελλάδος.
Καθημερινώς ζούμε αισθήματα τρόμου, απελπισίας και αγανακτήσεως. Ταυτοχρόνως όμως, ζούμε και αισθήματα ευθύνης. Ευθύνης όπως αντιστρέψουμε την ροήν των πραγμάτων.
Δια την αντιστροφήν αυτή, απαιτείται όπως αναγνωρίσουμε δυο βασικές πραγματικότητες.
1. Η Πρώτη Πραγματικότης είναι ότι, το εντός του Κοινοβουλίου πολιτικόν φάσμα, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, είναι ένας συμπαγής και απολύτως συνεργαζόμενος και αλληλοϋποστηριζόμενος πολιτικός μηχανισμός. Το εντός του Κοινοβουλίου πολιτικόν φάσμα είναι ένας θίασος όπου κάθε ηθοποιός παίζει τον προκαθορισμένον ρόλον του.
2. Η Δευτέρα Πραγματικότης είναι ότι, ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας είναι ένας ανεξάρτητος πολιτικός φορεύς του οποίου ο αποκλειστικός σκοπός είναι το συμφέρον του Ελληνικού Λαού και της Ελλάδος, και είναι εις θέσιν να φέρει την απαιτούμενην «Επανάσταση», με δυο κύριους σκοπούς:
α. Ο Πρώτος Σκοπός είναι, η απελευθέρωσις της Ελλάδος από τις Σκοτεινές Δυνάμεις Κατοχής αι οποίαι επιδιώκουν τον διαμελισμόν της Χώρας και την εξαφάνισιν του Ελληνικού Έθνους, και
β. Ο Δεύτερος Σκοπός είναι, η ίδρυσις του Ελληνικού Κράτους, το οποίον ματαίως προσεπάθησεν να ιδρύσει ο αείμνηστος Κυβερνήτης Καποδίστριας.
Μέρος Δεύτερον: H Γενοκτονία
Συνεχώς ακούμε ότι, περνάμε μιαν περίοδον οικονομικής κρίσεως. Η περίοδος αυτή λέγεται οικονομική κρίσις κατ ευφημισμόν. Η περίοδος την οποίαν περνάμε δεν είναι κάποια οικονομική κρίσις, αλλά είναι η Γενοκτονία του ελληνογενούς πληθυσμού της Ελλάδος.
Όταν 100.000 ελληνογενείς νέοι υποχρεούνται να φύγουν από την Ελλάδα, δια να επιβιώσουν αυτό είναι Γενοκτονία.
Όταν τα νέα ελληνογενή ζευγάρια δεν μπορούν να έχουν το πρώτο, το δεύτερο ή το τρίτο παιδί των αυτό είναι Γενοκτονία.
Όταν η Παιδεία της χώρας είναι ανθελληνικού χαρακτήρος, αυτό είναι Γενοκτονία.
Όταν δεν μπορούμε να κρατήσουμε την πατρική μας περιουσία, αυτό είναι Γενοκτονία.
Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες της Γενοκτονίας του Ελληνικού Έθνους.
Γυρίστε το ημερολόγιο δυο αιώνες πίσω. Εκεί είμαστε. Σκλάβοι ξένων δυνάμεων.
Συσπειρωθείτε γύρω από Πατριωτικούς πολιτικούς φορείς, οι οποίοι γνωρίζουν την πραγματικότητα, και οι οποίοι με την βοήθειαν όλων θα σταματήσουν αυτή την εθνική καταστροφή, αυτήν την Γενοκτονίαν και θα ιδρύσουν το Ελληνικόν Κράτος.
Μέρος Τρίτον: H Σωτηρία
Υπό την προσποίησιν του υπερβολικού κρατικού χρέους, ξένες δυνάμεις, πολιτικές και οικονομικές, παρεμβαίνουν εις τας εσωτερικάς και εξωτερικάς υποθέσεις της Ελλάδος σε σημείο που η Ελλάς έχει μετατραπεί σε μια αποικία των αρχών του περασμένου αιώνος.
Το πραγματικόν αίτιον της οικονομικής καταρρεύσεως της Ελλάδος δεν είναι η έλλειψις οικονομικών πόρων, ούτε η έλλειψις σχεδιασμού από τα αντίστοιχα υπουργεία Οικονομικών. Αλλά είναι η σπατάλη του Δημόσιου Χρήματος και τα δολίως σχεδιασμένα χρέη από διεθνείς οικονομικούς φορείς όλα εν συνεργασία με τας εκάστοτε Ελληνικάς Κυβερνήσεις.
Η δημιουργία ενός υπερβολικού χρέους είναι μια γνωστή μέθοδος-παγίδα, όπου εξωτερικοί παράγοντες μέσω εκ των έσω βοηθείας οδηγούν εμπορικές, οικονομικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις εις την κατάρρευσιν. Στα τελευταία σαράντα χρόνια η πρακτική αυτή έχει επεκταθεί και σε ολόκληρες χώρες μέσω των ονομαζόμενων διεθνών οικονομικών δολοφόνων, των οποίων η αποστολή είναι οικονομική υποδούλωσις των χωρών.
Η οικονομική κατάρρευσις μιας χώρας μπορεί να αποδοθεί στην έλλειψη οικονομικής επάρκειας, ή στην έλλειψη οικονομικού σχεδιασμού, ενώ η πραγματική αιτία είναι τα δολίως σχεδιασμένα χρέη από διεθνείς χρηματοπιστωτικούς φορείς εν συνεργασία με κυβερνητικούς αξιωματούχους της χώρας-θύμα.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πολλές χώρες εισήλθον εις την Ένωσιν καλή τη πίστει, αλλά τώρα έχουν παγιδευτεί σε υπερβολικά κρατικά χρέη. Ως λύσιν η ηγεσία της ΕΕ ζητεί την εφαρμογή πρωτοφανών μέτρων λιτότητος δια την αύξησιν εσόδων δια την δήθεν εξυπηρέτησιν των εν λόγω χρεών. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα μέτρα αυτά έχουν φέρει τις οικονομίες των εις πτώχευσιν και τις κοινωνίες σε αναταραχή. Αυτός ήταν και ο πραγματικός σκοπός των μέτρων.
Δια την Ελλάδα, όπως και διά τις άλλες μικρότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, έχει αναπτυχθεί σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Τα σχέδια αυτά είναι διεθνώς γνωστά ως ΛΔΠ (Λεηλασία Δημόσιου Πλούτου). Το εν λόγω σχέδιον θα πουλήσει υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία του κράτους με σκοπό την συγκέντρωσιν κεφαλαίων προς την δήθεν εξυπηρέτησιν του κρατικού χρέους.
Το πως και εις ποιους, αυτό είναι άλλη παράγραφος. Η Ελλάς είναι σε ένα φαύλο κύκλο δανεισμού, δανειζόμενη δια να πληρώσει προηγούμενους δανεισμούς, χωρίς δυνατότητα να επιστρέψει εις την ρευστότητα. Εξαιτίας αυτού του υπερβολικού κρατικού χρέους, η Ελλάς έχει υποπέσει εις ένα καθεστώς μιας ουδόλως αναστρεψίμου οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής υφέσεως.
Το ερώτημα είναι: Υπάρχει λύση για το οικονομικό δίλημμα της Ελλάδος;
Ευτυχώς για τους Έλληνες, υπάρχει πράγματι μια λύσις, και επειδή είναι η πραγματική λύσις, υποτιμάται από τους φορείς οι όποιοι έφεραν την Ελλάδα, εις αυτή την μαύρη τρύπα και που επωφελούνται από την ατυχία του Ελληνικού λαού.
Η λύσις είναι η επαναφορά του ελληνικού εθνικού νομίσματος. Μια θέσις η οποία συνεχώς κατηγορείται, από την Συνομωσίαν του Ευρώ, ως ανέφικτη ή ως καταστροφική και πάντοτε αντιμετωπίζεται από την εξύμνηση του ευρώ, του οποίου το μέλλον είναι άγνωστον.
Η διαδικασία της λύσεως του Ελληνικού οικονομικού προβλήματος δύναται να ακολουθήσει τα κάτωθι μέτρα.
Πρώτον: Η Ελληνική κυβέρνησις μονομερώς και αμετακλήτως αποκαθιστά την Δραχμή, ως το εθνικό νόμισμα, έγκυρη δι' όλας τας συναλλαγάς με το κράτος. Δια λογιστικούς λόγους αποδίδει ισοτιμία μιας Δραχμής προς ένα ευρώ. Το ευρώ παραμένει ελεύθερο όπως όλα τα ξένα νομίσματα και ο χρυσός. Η Δραχμή είναι μετατρέψιμη ελευθέρως και εγγυημένη υπό της Ελληνικής Πολιτείας.
Δεύτερον: Η Ελληνική κυβέρνησις εξετάζει την συνταγματικότητα όλων των διεθνών συνθηκών και συμφωνιών καθώς και των πρόσφατων νόμων και ακυρώνει ότι κριθεί ως αντισυνταγματικόν η εθνικώς ασύμφορον. Επιπλέον, ανακαλούνται όλα τα εκκρεμή προς την Ελλάδα χρέη, και απαιτούνται αποζημιώσεις τόσον πολεμικαί όσον και δι' εμπρησμούς Ελληνικών δασών και περιουσιών.
Τρίτον: Η Ελληνική κυβέρνησις καθορίζει το μέγεθος του αρχικού Εθνικού Κεφαλαίου στο επίπεδο του ενός τρισεκατομμυρίου Δραχμών. Με το αρχικό αυτό Κεφάλαιο η κυβέρνηση εκτελεί δημόσια έργα και πληρώνει αξιοπρεπείς μισθούς στους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι με τη σειρά τους παρέχουν εις την κοινωνία τας απαιτούμενας υπηρεσίας.
Με τη σημερινή τεχνολογία, η αποκατάστασις της Δραχμής, είναι απλούστατη. Όλαι αι εκταμιεύσεις του Δημοσίου θα είναι εις ηλεκτρονικάς Δραχμάς, τουλάχιστον μέχρις ότου το εις Δραχμάς χαρτονόμισμα τυπωθεί. Ως κέρματα τα του ευρώ παραμένουν, κατ’ αρχάς τουλάχιστον. Τα ευρώ παραμένουν ελεύθερα στην αγορά, ενώ η κυβέρνησις δέχεται μόνον Δραχμάς. Με αυτό τον τρόπο, ένα μεγάλο μέρος των Ευρώ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα θα βρει το δρόμο τους προς το Ελληνικό Εθνικό Ταμείο αυξάνοντας το ύψος των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας.
Τέταρτον: Η Ελληνική κυβέρνησις για την αποτροπή της κερδοσκοπίας έναντι της Δραχμής επιβάλλει ελέγχους τιμών, που προστατεύουν τους καταναλωτάς και εγγυώνται εις τον ιδιωτικό τομέα μια εύλογη απόδοση για τα παρεχόμενα προϊόντα ή υπηρεσίες.
Μπορεί να ακολουθούσουν περαιτέρω μέτρα τα οποία, εφόσον έχουν σχεδιαστεί και εφαρμόζονται με καλή πίστη, θα φέρουν την Ελλάδα στη δικαιωματική της θέση ανάμεσα στα έθνη του κόσμου, και τον Ελληνικόν λαόν εις μιαν άνευ προηγουμένου άνοδον του βιοτικού και πολιτιστικού επιπέδου.
Πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Ελλάς είναι μια πολύ πλούσια χώρα, η οποία εν μέρει μεν, αλλά συνεχώς, συμβάλει εις τα Γερμανικά πλεονάσματα εξωτερικού εμπορίου.
Χρήματα σε οποιαδήποτε μορφή, έντυπη ή ηλεκτρονική, δεν είναι πλούτος. Χρήματα, δηλαδή το νόμισμα, είναι απλώς εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την αγορά των πραγματικών αγαθών. Ο σεβασμός της Ελληνικής κυβερνήσεως προς την Δραχμήν, δύναται να κάνει την Δραχμή ένα από τα ισχυρότερα νομίσματα του κόσμου.
Όλα τα ανωτέρω είναι εξίσου εφαρμόσιμα εις όλας τας οικονομικάς αποικίας της ευρωζώνης, αι οποίαι ειρωνικά αναφέρονται ως οι χώρες των PΙGS, που βρέθηκαν εις μίαν φαινομενικώς οικονομικήν άβυσσον, ενώ στην πραγματικότητα πρέπει να γίνει η αρχή της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και εθνικής αναγεννήσεώς των.
Δρ. Γεώργιος Κωστόπουλος
Μέλος ΑΠΣ/ΣΕΕ
Καθημερινώς ζούμε αισθήματα τρόμου, απελπισίας και αγανακτήσεως. Ταυτοχρόνως όμως, ζούμε και αισθήματα ευθύνης. Ευθύνης όπως αντιστρέψουμε την ροήν των πραγμάτων.
Δια την αντιστροφήν αυτή, απαιτείται όπως αναγνωρίσουμε δυο βασικές πραγματικότητες.
1. Η Πρώτη Πραγματικότης είναι ότι, το εντός του Κοινοβουλίου πολιτικόν φάσμα, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, είναι ένας συμπαγής και απολύτως συνεργαζόμενος και αλληλοϋποστηριζόμενος πολιτικός μηχανισμός. Το εντός του Κοινοβουλίου πολιτικόν φάσμα είναι ένας θίασος όπου κάθε ηθοποιός παίζει τον προκαθορισμένον ρόλον του.
2. Η Δευτέρα Πραγματικότης είναι ότι, ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας είναι ένας ανεξάρτητος πολιτικός φορεύς του οποίου ο αποκλειστικός σκοπός είναι το συμφέρον του Ελληνικού Λαού και της Ελλάδος, και είναι εις θέσιν να φέρει την απαιτούμενην «Επανάσταση», με δυο κύριους σκοπούς:
α. Ο Πρώτος Σκοπός είναι, η απελευθέρωσις της Ελλάδος από τις Σκοτεινές Δυνάμεις Κατοχής αι οποίαι επιδιώκουν τον διαμελισμόν της Χώρας και την εξαφάνισιν του Ελληνικού Έθνους, και
β. Ο Δεύτερος Σκοπός είναι, η ίδρυσις του Ελληνικού Κράτους, το οποίον ματαίως προσεπάθησεν να ιδρύσει ο αείμνηστος Κυβερνήτης Καποδίστριας.
Μέρος Δεύτερον: H Γενοκτονία
Συνεχώς ακούμε ότι, περνάμε μιαν περίοδον οικονομικής κρίσεως. Η περίοδος αυτή λέγεται οικονομική κρίσις κατ ευφημισμόν. Η περίοδος την οποίαν περνάμε δεν είναι κάποια οικονομική κρίσις, αλλά είναι η Γενοκτονία του ελληνογενούς πληθυσμού της Ελλάδος.
Όταν 100.000 ελληνογενείς νέοι υποχρεούνται να φύγουν από την Ελλάδα, δια να επιβιώσουν αυτό είναι Γενοκτονία.
Όταν τα νέα ελληνογενή ζευγάρια δεν μπορούν να έχουν το πρώτο, το δεύτερο ή το τρίτο παιδί των αυτό είναι Γενοκτονία.
Όταν η Παιδεία της χώρας είναι ανθελληνικού χαρακτήρος, αυτό είναι Γενοκτονία.
Όταν δεν μπορούμε να κρατήσουμε την πατρική μας περιουσία, αυτό είναι Γενοκτονία.
Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες της Γενοκτονίας του Ελληνικού Έθνους.
Γυρίστε το ημερολόγιο δυο αιώνες πίσω. Εκεί είμαστε. Σκλάβοι ξένων δυνάμεων.
Συσπειρωθείτε γύρω από Πατριωτικούς πολιτικούς φορείς, οι οποίοι γνωρίζουν την πραγματικότητα, και οι οποίοι με την βοήθειαν όλων θα σταματήσουν αυτή την εθνική καταστροφή, αυτήν την Γενοκτονίαν και θα ιδρύσουν το Ελληνικόν Κράτος.
Μέρος Τρίτον: H Σωτηρία
Υπό την προσποίησιν του υπερβολικού κρατικού χρέους, ξένες δυνάμεις, πολιτικές και οικονομικές, παρεμβαίνουν εις τας εσωτερικάς και εξωτερικάς υποθέσεις της Ελλάδος σε σημείο που η Ελλάς έχει μετατραπεί σε μια αποικία των αρχών του περασμένου αιώνος.
Το πραγματικόν αίτιον της οικονομικής καταρρεύσεως της Ελλάδος δεν είναι η έλλειψις οικονομικών πόρων, ούτε η έλλειψις σχεδιασμού από τα αντίστοιχα υπουργεία Οικονομικών. Αλλά είναι η σπατάλη του Δημόσιου Χρήματος και τα δολίως σχεδιασμένα χρέη από διεθνείς οικονομικούς φορείς όλα εν συνεργασία με τας εκάστοτε Ελληνικάς Κυβερνήσεις.
Η δημιουργία ενός υπερβολικού χρέους είναι μια γνωστή μέθοδος-παγίδα, όπου εξωτερικοί παράγοντες μέσω εκ των έσω βοηθείας οδηγούν εμπορικές, οικονομικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις εις την κατάρρευσιν. Στα τελευταία σαράντα χρόνια η πρακτική αυτή έχει επεκταθεί και σε ολόκληρες χώρες μέσω των ονομαζόμενων διεθνών οικονομικών δολοφόνων, των οποίων η αποστολή είναι οικονομική υποδούλωσις των χωρών.
Η οικονομική κατάρρευσις μιας χώρας μπορεί να αποδοθεί στην έλλειψη οικονομικής επάρκειας, ή στην έλλειψη οικονομικού σχεδιασμού, ενώ η πραγματική αιτία είναι τα δολίως σχεδιασμένα χρέη από διεθνείς χρηματοπιστωτικούς φορείς εν συνεργασία με κυβερνητικούς αξιωματούχους της χώρας-θύμα.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πολλές χώρες εισήλθον εις την Ένωσιν καλή τη πίστει, αλλά τώρα έχουν παγιδευτεί σε υπερβολικά κρατικά χρέη. Ως λύσιν η ηγεσία της ΕΕ ζητεί την εφαρμογή πρωτοφανών μέτρων λιτότητος δια την αύξησιν εσόδων δια την δήθεν εξυπηρέτησιν των εν λόγω χρεών. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα μέτρα αυτά έχουν φέρει τις οικονομίες των εις πτώχευσιν και τις κοινωνίες σε αναταραχή. Αυτός ήταν και ο πραγματικός σκοπός των μέτρων.
Δια την Ελλάδα, όπως και διά τις άλλες μικρότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, έχει αναπτυχθεί σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Τα σχέδια αυτά είναι διεθνώς γνωστά ως ΛΔΠ (Λεηλασία Δημόσιου Πλούτου). Το εν λόγω σχέδιον θα πουλήσει υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία του κράτους με σκοπό την συγκέντρωσιν κεφαλαίων προς την δήθεν εξυπηρέτησιν του κρατικού χρέους.
Το πως και εις ποιους, αυτό είναι άλλη παράγραφος. Η Ελλάς είναι σε ένα φαύλο κύκλο δανεισμού, δανειζόμενη δια να πληρώσει προηγούμενους δανεισμούς, χωρίς δυνατότητα να επιστρέψει εις την ρευστότητα. Εξαιτίας αυτού του υπερβολικού κρατικού χρέους, η Ελλάς έχει υποπέσει εις ένα καθεστώς μιας ουδόλως αναστρεψίμου οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής υφέσεως.
Το ερώτημα είναι: Υπάρχει λύση για το οικονομικό δίλημμα της Ελλάδος;
Ευτυχώς για τους Έλληνες, υπάρχει πράγματι μια λύσις, και επειδή είναι η πραγματική λύσις, υποτιμάται από τους φορείς οι όποιοι έφεραν την Ελλάδα, εις αυτή την μαύρη τρύπα και που επωφελούνται από την ατυχία του Ελληνικού λαού.
Η λύσις είναι η επαναφορά του ελληνικού εθνικού νομίσματος. Μια θέσις η οποία συνεχώς κατηγορείται, από την Συνομωσίαν του Ευρώ, ως ανέφικτη ή ως καταστροφική και πάντοτε αντιμετωπίζεται από την εξύμνηση του ευρώ, του οποίου το μέλλον είναι άγνωστον.
Η διαδικασία της λύσεως του Ελληνικού οικονομικού προβλήματος δύναται να ακολουθήσει τα κάτωθι μέτρα.
Πρώτον: Η Ελληνική κυβέρνησις μονομερώς και αμετακλήτως αποκαθιστά την Δραχμή, ως το εθνικό νόμισμα, έγκυρη δι' όλας τας συναλλαγάς με το κράτος. Δια λογιστικούς λόγους αποδίδει ισοτιμία μιας Δραχμής προς ένα ευρώ. Το ευρώ παραμένει ελεύθερο όπως όλα τα ξένα νομίσματα και ο χρυσός. Η Δραχμή είναι μετατρέψιμη ελευθέρως και εγγυημένη υπό της Ελληνικής Πολιτείας.
Δεύτερον: Η Ελληνική κυβέρνησις εξετάζει την συνταγματικότητα όλων των διεθνών συνθηκών και συμφωνιών καθώς και των πρόσφατων νόμων και ακυρώνει ότι κριθεί ως αντισυνταγματικόν η εθνικώς ασύμφορον. Επιπλέον, ανακαλούνται όλα τα εκκρεμή προς την Ελλάδα χρέη, και απαιτούνται αποζημιώσεις τόσον πολεμικαί όσον και δι' εμπρησμούς Ελληνικών δασών και περιουσιών.
Τρίτον: Η Ελληνική κυβέρνησις καθορίζει το μέγεθος του αρχικού Εθνικού Κεφαλαίου στο επίπεδο του ενός τρισεκατομμυρίου Δραχμών. Με το αρχικό αυτό Κεφάλαιο η κυβέρνηση εκτελεί δημόσια έργα και πληρώνει αξιοπρεπείς μισθούς στους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι με τη σειρά τους παρέχουν εις την κοινωνία τας απαιτούμενας υπηρεσίας.
Με τη σημερινή τεχνολογία, η αποκατάστασις της Δραχμής, είναι απλούστατη. Όλαι αι εκταμιεύσεις του Δημοσίου θα είναι εις ηλεκτρονικάς Δραχμάς, τουλάχιστον μέχρις ότου το εις Δραχμάς χαρτονόμισμα τυπωθεί. Ως κέρματα τα του ευρώ παραμένουν, κατ’ αρχάς τουλάχιστον. Τα ευρώ παραμένουν ελεύθερα στην αγορά, ενώ η κυβέρνησις δέχεται μόνον Δραχμάς. Με αυτό τον τρόπο, ένα μεγάλο μέρος των Ευρώ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα θα βρει το δρόμο τους προς το Ελληνικό Εθνικό Ταμείο αυξάνοντας το ύψος των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας.
Τέταρτον: Η Ελληνική κυβέρνησις για την αποτροπή της κερδοσκοπίας έναντι της Δραχμής επιβάλλει ελέγχους τιμών, που προστατεύουν τους καταναλωτάς και εγγυώνται εις τον ιδιωτικό τομέα μια εύλογη απόδοση για τα παρεχόμενα προϊόντα ή υπηρεσίες.
Μπορεί να ακολουθούσουν περαιτέρω μέτρα τα οποία, εφόσον έχουν σχεδιαστεί και εφαρμόζονται με καλή πίστη, θα φέρουν την Ελλάδα στη δικαιωματική της θέση ανάμεσα στα έθνη του κόσμου, και τον Ελληνικόν λαόν εις μιαν άνευ προηγουμένου άνοδον του βιοτικού και πολιτιστικού επιπέδου.
Πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Ελλάς είναι μια πολύ πλούσια χώρα, η οποία εν μέρει μεν, αλλά συνεχώς, συμβάλει εις τα Γερμανικά πλεονάσματα εξωτερικού εμπορίου.
Χρήματα σε οποιαδήποτε μορφή, έντυπη ή ηλεκτρονική, δεν είναι πλούτος. Χρήματα, δηλαδή το νόμισμα, είναι απλώς εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την αγορά των πραγματικών αγαθών. Ο σεβασμός της Ελληνικής κυβερνήσεως προς την Δραχμήν, δύναται να κάνει την Δραχμή ένα από τα ισχυρότερα νομίσματα του κόσμου.
Όλα τα ανωτέρω είναι εξίσου εφαρμόσιμα εις όλας τας οικονομικάς αποικίας της ευρωζώνης, αι οποίαι ειρωνικά αναφέρονται ως οι χώρες των PΙGS, που βρέθηκαν εις μίαν φαινομενικώς οικονομικήν άβυσσον, ενώ στην πραγματικότητα πρέπει να γίνει η αρχή της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και εθνικής αναγεννήσεώς των.
Δρ. Γεώργιος Κωστόπουλος
Μέλος ΑΠΣ/ΣΕΕ
RSS Feed
