του Αθανασίου Μανουσάκη
‘’ 1η τα Απρίλη κι αρχινά το μέγα πανηγύρι-τούτος δεν είναι πόλεμος ,τούτη δεν είν’ αμάχη ,εδώ γίνονται ήρωες τα αμούστακα παιδιά ‘’.
Ο πρώτος στίχος του πολύ ωραίου ύμνου της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών με ηγέτη τον αξέχαστο στρατηγό Γεώργιο-Γρίβα-Διγενή (το Διγένης είναι το ψευδώνυμο του ομώνυμου βυζαντινού αυτοκράτορα ,που του δόθηκε για τον αντίστοιχο ηρωισμό που επέδειξε στους νεώτερους χρόνους ,στα πεδία των μαχών).
‘’ 1η τα Απρίλη κι αρχινά το μέγα πανηγύρι-τούτος δεν είναι πόλεμος ,τούτη δεν είν’ αμάχη ,εδώ γίνονται ήρωες τα αμούστακα παιδιά ‘’.
Ο πρώτος στίχος του πολύ ωραίου ύμνου της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών με ηγέτη τον αξέχαστο στρατηγό Γεώργιο-Γρίβα-Διγενή (το Διγένης είναι το ψευδώνυμο του ομώνυμου βυζαντινού αυτοκράτορα ,που του δόθηκε για τον αντίστοιχο ηρωισμό που επέδειξε στους νεώτερους χρόνους ,στα πεδία των μαχών).
Ένας αγώνας που δεν είχε δυστυχώς την ευτυχή κατάληξη ,που επεδίωξε ο μέγας Ελληνοκύπριος στρατηγός ,την ένωση της Μεγαλονήσου μας Κύπρου με την μητέρα πατρίδα Ελλάδα.
Αυτό γιατί κάτω από την πίεση του διεθνούς παράγοντα, κυρίως της Μεγάλης Βρετανίας ,αλλά και στην καλύτερη περίπτωση από λάθος εκτιμήσεις των δύο εκλιπόντων ηγετών του τότε πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ ,και του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Έτσι οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου το 1959 αποτέλεσαν ουσιαστικά την ''ταφόπλακα'' στο όνειρο των Κυπρίων αδερφών μας ,αλλά και των Ελλήνων που ήθελαν η Κύπρος να ενσωματωθεί στον εθνικό μας κορμό.
Το ακόμα χειρότερο με τις συμφωνίες αυτές ήταν ότι η Μεγάλη Βρετανία, μέχρι πρότινος κατακτητής και ειδικότερα η Τουρκία με την συμφωνία αυτή χαρακτηρίστηκαν ως ''εγγυήτριες δυνάμεις'', με όλα τις συνέπειες στην περαιτέρω πορεία του Κυπριακού,με αποκορύφωμα εκτός από τα γεγονότα του 1963 με τους βομβαρδισμούς των Τούρκων, τα γεγονότα της Κοφίνου το 1967,να φτάσουμε στη εισβολή του Αττίλα το 1974 με την εισβολή και κατοχή, έως σήμερα του 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας .
Παρόλα αυτά η θυσία του Αυξεντίου,του Καραολή,του Δημητρίου,του Πατάτσου και των άλλων παιδιών της ΕΟΚΑ,προσωπικά πιστεύω ότι δεν πήγε χαμένη,γιατί με τα χρόνια χάρη και στην ιστορική διαφώτιση ,πέρα από τις επίσημες τελετές αποτέλεσαν,αποτελούν και θα αποτελούν και στο μέλλον,πρότυπο άδολου ηρωικού πατριωτισμού.
Αξιοσημείωτο,ότι ο αγώνας αυτός ,εκτός από τις ελληνικές κυβερνήσεις που κάτω από την πίεση του ξένου παράγοντα δεν στήριξαν ουσιαστικά τον Γρίβα-Διγενή και κάποια κόμματα ,σε Ελλάδα και Κύπρο,δεν στήριξαν δυστυχώς τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση των δύο κομμουνιστικών κομμάτων Ελλάδας και Κύπρου, οπού το ΑΚΕΛ αμφισβήτησε τον αγώνα της ΕΟΚΑ, χαρακτηρίζοντας τον ως'' πασχαλιάτικα βαρελότα '' και ''στρακαστρουσκες'', ενω το ΚΚΕ αποκάλυψε έμμεσα στους Άγγλους ομιλία του γραμματέα του Νίκου Ζαχαριάδη από το ραδιοσταθμό του ''Ελεύθερη Ελλάδα'', το όνομα του αξέχαστου στρατηγού, μιλώντας για ''ψευτοΔιγενήδες'', και επίσης αμφισβητώντας τον αγνό αυτό αγώνα για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού.
Όλα αυτά αυτά εξηγούνται από το μίσος των αριστερών για την αποφασιστική συμβολή του Γρίβα-Διγένη στην καταστολή της κομμουνιστικής ανταρσίας τον Δεκέμβριο του 1944,αλλά και πριν την περίοδο την εχθρικής κατοχής με την οργάνωση ''Χ'' ,όπου και συκοφαντήθηκε από το δήθεν αντιστασιακό ΕΑΜ-ΕΛ.ΑΣ -ΚΚΕ ως ''δοσίλογος'' και ''συνεργάτης των ΄΄ Γερμανών ΄΄ .
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι παρά την εχθρική και συκοφαντική στάση της Αριστεράς στο πρόσωπο του αξέχαστου πατριώτη Ελληνοκύπριου στρατιωτικού, η Βουλή των Ελλήνων ,ομόφωνα ανακήρυξε τον Γεώργιο-Γρίβα ως άξιο τέκνο της πατρίδας τον Μάρτιο του 1959,για την συμβολή του στην απελευθέρωση της Κύπρου μας ,από τους Άγγλους κατακτητές.
Το ίδιο έπραξε και η κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων στις 31-1-1974, τρεις μέρες μετά τον θάνατο του αξέχαστου στρατηγού, ενώ σε ανάλογη τιμή προχώρησε σε πανηγυρική της συνεδρίαση και η Ακαδημία Αθηνών, αφού είχε φύγει από την ζωή ο Γρίβας-Διγενής .
Όμως στην χώρα μας μετά την μεταπολίτευση ,ο Γρίβας, δεν τιμήθηκε όσο θα του άξιζε εξαιτίας των αριστερών συκοφαντιών και προκαταλήψεων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Δήμος Θεσσαλονίκης, οπού παρότι ο αξέχαστος αρχηγός της ΕΟΚΑ και της ομάδας ΄΄Χ΄΄ υπήρξε δημότης στην περιοχή Χαριλάου,και πάρα την πρόταση ειδικότερα του σημερινού υποψηφίου δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Κουριαννίδη μαζί με τον επίσης τότε δημοτικό σύμβουλο Θωμά Ακριβόπουλο, για την μετονομασία οδού προς τιμήν του ,η διοίκηση Παπαγεωργόπουλου την αρνήθηκε όταν παρουσιάστηκε η σχετική πρόταση παρότι και της τέσσερις φορές, την είχε καταρχήν αποδεχτεί ,υποκύπτοντας στης αντιδράσεις εμπαθών αριστερών και ακροαριστερών δημοτικών συμβούλων.
Σήμερα 59 χρόνια από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, μια μέρα πριν την μεγάλη επέτειο ,,μια μέρα πριν την μεγάλη επέτειο ,ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης με τον ηγέτη του ψευδοκράτους Ντερβίς Έρογλου ,συνομιλούν πάνω σε ένα νέο απαράδεκτο σχέδιο ''Ανάν 2''.
Όμως όλος ο Ελληνισμός και ειδικά ο Κυπριακός Ελληνισμός, οφείλει και πρέπει να πει ένα νέο βροντερό ''ΟΧΙ'' σε ένα νέο σχέδιο Ανάν όπως δέκα χρόνια πριν τον Απρίλιο του 2004 .
Γιατί η θυσία και ο ηρωικός αγώνας της ΕΟΚΑ και του Γεωργίου-Γρίβα-Διγενή μπορεί και πρέπει να παραμείνουν ζωντανά ως παρακαταθήκη στο άμεσο ,αλλά και στο εγγύς μέλλον για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού
Αυτό γιατί κάτω από την πίεση του διεθνούς παράγοντα, κυρίως της Μεγάλης Βρετανίας ,αλλά και στην καλύτερη περίπτωση από λάθος εκτιμήσεις των δύο εκλιπόντων ηγετών του τότε πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ ,και του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Έτσι οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου το 1959 αποτέλεσαν ουσιαστικά την ''ταφόπλακα'' στο όνειρο των Κυπρίων αδερφών μας ,αλλά και των Ελλήνων που ήθελαν η Κύπρος να ενσωματωθεί στον εθνικό μας κορμό.
Το ακόμα χειρότερο με τις συμφωνίες αυτές ήταν ότι η Μεγάλη Βρετανία, μέχρι πρότινος κατακτητής και ειδικότερα η Τουρκία με την συμφωνία αυτή χαρακτηρίστηκαν ως ''εγγυήτριες δυνάμεις'', με όλα τις συνέπειες στην περαιτέρω πορεία του Κυπριακού,με αποκορύφωμα εκτός από τα γεγονότα του 1963 με τους βομβαρδισμούς των Τούρκων, τα γεγονότα της Κοφίνου το 1967,να φτάσουμε στη εισβολή του Αττίλα το 1974 με την εισβολή και κατοχή, έως σήμερα του 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας .
Παρόλα αυτά η θυσία του Αυξεντίου,του Καραολή,του Δημητρίου,του Πατάτσου και των άλλων παιδιών της ΕΟΚΑ,προσωπικά πιστεύω ότι δεν πήγε χαμένη,γιατί με τα χρόνια χάρη και στην ιστορική διαφώτιση ,πέρα από τις επίσημες τελετές αποτέλεσαν,αποτελούν και θα αποτελούν και στο μέλλον,πρότυπο άδολου ηρωικού πατριωτισμού.
Αξιοσημείωτο,ότι ο αγώνας αυτός ,εκτός από τις ελληνικές κυβερνήσεις που κάτω από την πίεση του ξένου παράγοντα δεν στήριξαν ουσιαστικά τον Γρίβα-Διγενή και κάποια κόμματα ,σε Ελλάδα και Κύπρο,δεν στήριξαν δυστυχώς τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση των δύο κομμουνιστικών κομμάτων Ελλάδας και Κύπρου, οπού το ΑΚΕΛ αμφισβήτησε τον αγώνα της ΕΟΚΑ, χαρακτηρίζοντας τον ως'' πασχαλιάτικα βαρελότα '' και ''στρακαστρουσκες'', ενω το ΚΚΕ αποκάλυψε έμμεσα στους Άγγλους ομιλία του γραμματέα του Νίκου Ζαχαριάδη από το ραδιοσταθμό του ''Ελεύθερη Ελλάδα'', το όνομα του αξέχαστου στρατηγού, μιλώντας για ''ψευτοΔιγενήδες'', και επίσης αμφισβητώντας τον αγνό αυτό αγώνα για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού.
Όλα αυτά αυτά εξηγούνται από το μίσος των αριστερών για την αποφασιστική συμβολή του Γρίβα-Διγένη στην καταστολή της κομμουνιστικής ανταρσίας τον Δεκέμβριο του 1944,αλλά και πριν την περίοδο την εχθρικής κατοχής με την οργάνωση ''Χ'' ,όπου και συκοφαντήθηκε από το δήθεν αντιστασιακό ΕΑΜ-ΕΛ.ΑΣ -ΚΚΕ ως ''δοσίλογος'' και ''συνεργάτης των ΄΄ Γερμανών ΄΄ .
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι παρά την εχθρική και συκοφαντική στάση της Αριστεράς στο πρόσωπο του αξέχαστου πατριώτη Ελληνοκύπριου στρατιωτικού, η Βουλή των Ελλήνων ,ομόφωνα ανακήρυξε τον Γεώργιο-Γρίβα ως άξιο τέκνο της πατρίδας τον Μάρτιο του 1959,για την συμβολή του στην απελευθέρωση της Κύπρου μας ,από τους Άγγλους κατακτητές.
Το ίδιο έπραξε και η κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων στις 31-1-1974, τρεις μέρες μετά τον θάνατο του αξέχαστου στρατηγού, ενώ σε ανάλογη τιμή προχώρησε σε πανηγυρική της συνεδρίαση και η Ακαδημία Αθηνών, αφού είχε φύγει από την ζωή ο Γρίβας-Διγενής .
Όμως στην χώρα μας μετά την μεταπολίτευση ,ο Γρίβας, δεν τιμήθηκε όσο θα του άξιζε εξαιτίας των αριστερών συκοφαντιών και προκαταλήψεων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Δήμος Θεσσαλονίκης, οπού παρότι ο αξέχαστος αρχηγός της ΕΟΚΑ και της ομάδας ΄΄Χ΄΄ υπήρξε δημότης στην περιοχή Χαριλάου,και πάρα την πρόταση ειδικότερα του σημερινού υποψηφίου δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Κουριαννίδη μαζί με τον επίσης τότε δημοτικό σύμβουλο Θωμά Ακριβόπουλο, για την μετονομασία οδού προς τιμήν του ,η διοίκηση Παπαγεωργόπουλου την αρνήθηκε όταν παρουσιάστηκε η σχετική πρόταση παρότι και της τέσσερις φορές, την είχε καταρχήν αποδεχτεί ,υποκύπτοντας στης αντιδράσεις εμπαθών αριστερών και ακροαριστερών δημοτικών συμβούλων.
Σήμερα 59 χρόνια από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, μια μέρα πριν την μεγάλη επέτειο ,,μια μέρα πριν την μεγάλη επέτειο ,ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης με τον ηγέτη του ψευδοκράτους Ντερβίς Έρογλου ,συνομιλούν πάνω σε ένα νέο απαράδεκτο σχέδιο ''Ανάν 2''.
Όμως όλος ο Ελληνισμός και ειδικά ο Κυπριακός Ελληνισμός, οφείλει και πρέπει να πει ένα νέο βροντερό ''ΟΧΙ'' σε ένα νέο σχέδιο Ανάν όπως δέκα χρόνια πριν τον Απρίλιο του 2004 .
Γιατί η θυσία και ο ηρωικός αγώνας της ΕΟΚΑ και του Γεωργίου-Γρίβα-Διγενή μπορεί και πρέπει να παραμείνουν ζωντανά ως παρακαταθήκη στο άμεσο ,αλλά και στο εγγύς μέλλον για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού
RSS Feed
