του Νικολάου Καρακώστα
Εκείνο που άρχισε να φαίνεται καλά πλέον στους Ελληνες είναι ο αγουροξυπνημένος πατριωτισμός.
Ο θυμός , η αγανάκτηση, το αι στο διάολο όλοι σας εκεί κατά Σύνταγμα μεριά παγιώθηκε, δημιούργησε μια συμπιεσμένη δυναμική, που περιμένει την αφορμή, την σπίθα , κάτι για να εκδηλωθεί πανελλήνια, θέλω να ελπίζω ειρηνικά και δημοκρατικά.
Εκείνο που άρχισε να φαίνεται καλά πλέον στους Ελληνες είναι ο αγουροξυπνημένος πατριωτισμός.
Ο θυμός , η αγανάκτηση, το αι στο διάολο όλοι σας εκεί κατά Σύνταγμα μεριά παγιώθηκε, δημιούργησε μια συμπιεσμένη δυναμική, που περιμένει την αφορμή, την σπίθα , κάτι για να εκδηλωθεί πανελλήνια, θέλω να ελπίζω ειρηνικά και δημοκρατικά.
Ο πατριωτισμός όμως, ο παραχωμένος κάτω απ' τη βαριά περπατησιά των κάθε λογής ηλιθίων θολοκουλτουριάρηδων, που έσκιζαν και έκαιγαν σημαίες καμαρώνοντας σαν γύφτικα σκερπάνια (!!), ο πατριωτισμός λοιπόν αυτός αρχισε σιγά-σιγά να ξαναπαίρνει τη θέση που του ανήκει ειδικά στό πλέον ελπιδοφόρο κομμάτι των Ελλήνων.
Στη νεολαία.
Σ ότι απέμεινε απ' αυτή στην Ελλάδα, μετά την μεθοδευμένα αναγκαστική φυγή τους απ' τη χώρα που γεννήθηκαν, που σπούδασαν και ενώ ήταν ετοιμοι να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, τους έδιωξε..
Είχα δεκάδες χρόνια να δώ νέους και νέες, σε στάση σχεδόν προσοχής, στην Έπαρση Σημαίας στον Λευκό Πύργο την περασμένη Κυριακή
που βρέθηκα εκεί. Μάλλον εκδρομείς απ' την επαρχία...
Κι άθελά μου συγκινήθηκα, σχεδόν βούρκωσα.
Με είδαν....ντράπηκα. Που τόλμησα να κλέψω απ' τη δική τους συγκίνηση, απ' τον δικό τους λεβέντικο χαιρετισμό.
Δεν τέλειωσαν όλα λοιπόν...
Αργότερα έγινα, άθελα-ηθελημένα, ωτακουστής μιας συζήτησης νεαρών σε διπλανό τραπέζι παραλιακού ζαχαροπλαστείου .
Εντυπωσιάστηκα από την πληρότητα και καθαρότητα επιχειρημάτων,και επαρκούς αιτιολόγησης νεαρού, μάλλον φοιτητή, σε ομοτράπεζούς του, για την παγκοσμίως μοναδικότητα της Ελληνικής γλώσσας.
Του πληρέστερου εννοιών "εργαλείου" εξωτερίκευσης συναισθημάτων, επικοινωνίας, την εννοιολογική σημασία των λέξεων και όχι την σημειολογική και...και... και.
Εμεινα έκθαμβος και περήφανος μαζί.
Οταν ακούς "τέτοια" από ηλικιωμένους καθηγητές, την επόμενη μέρα έχεις ξεχάσει τα μισά.
Οταν όμως ακούς από εικοσάχρονους να μιλούν για το Ελληνικό μεγαλείο, είναι η διαδοχή, η μεταλαμπάδευση, η βεβαιότητα της συνέχειας που σε πείθει οτι αυτός ο τόπος δεν θα χαθεί, ότι αυτός ο Λαός ποτέ δεν θα πεθάνει !!
Εύγε στη νιότη μας !!!
Νικόλαος Καρακώστας
Μέλος ΑΠΣ του ΣΕΕ
Στη νεολαία.
Σ ότι απέμεινε απ' αυτή στην Ελλάδα, μετά την μεθοδευμένα αναγκαστική φυγή τους απ' τη χώρα που γεννήθηκαν, που σπούδασαν και ενώ ήταν ετοιμοι να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, τους έδιωξε..
Είχα δεκάδες χρόνια να δώ νέους και νέες, σε στάση σχεδόν προσοχής, στην Έπαρση Σημαίας στον Λευκό Πύργο την περασμένη Κυριακή
που βρέθηκα εκεί. Μάλλον εκδρομείς απ' την επαρχία...
Κι άθελά μου συγκινήθηκα, σχεδόν βούρκωσα.
Με είδαν....ντράπηκα. Που τόλμησα να κλέψω απ' τη δική τους συγκίνηση, απ' τον δικό τους λεβέντικο χαιρετισμό.
Δεν τέλειωσαν όλα λοιπόν...
Αργότερα έγινα, άθελα-ηθελημένα, ωτακουστής μιας συζήτησης νεαρών σε διπλανό τραπέζι παραλιακού ζαχαροπλαστείου .
Εντυπωσιάστηκα από την πληρότητα και καθαρότητα επιχειρημάτων,και επαρκούς αιτιολόγησης νεαρού, μάλλον φοιτητή, σε ομοτράπεζούς του, για την παγκοσμίως μοναδικότητα της Ελληνικής γλώσσας.
Του πληρέστερου εννοιών "εργαλείου" εξωτερίκευσης συναισθημάτων, επικοινωνίας, την εννοιολογική σημασία των λέξεων και όχι την σημειολογική και...και... και.
Εμεινα έκθαμβος και περήφανος μαζί.
Οταν ακούς "τέτοια" από ηλικιωμένους καθηγητές, την επόμενη μέρα έχεις ξεχάσει τα μισά.
Οταν όμως ακούς από εικοσάχρονους να μιλούν για το Ελληνικό μεγαλείο, είναι η διαδοχή, η μεταλαμπάδευση, η βεβαιότητα της συνέχειας που σε πείθει οτι αυτός ο τόπος δεν θα χαθεί, ότι αυτός ο Λαός ποτέ δεν θα πεθάνει !!
Εύγε στη νιότη μας !!!
Νικόλαος Καρακώστας
Μέλος ΑΠΣ του ΣΕΕ
RSS Feed
