Του Δημητρίου Τσαϊλά(*)
Εδώ στην Ελλάδα, υπάρχουν αρκετές φωνές που έχουν την τάση να δείχνουν συμπάθεια για τα δεινά των μεταναστών, ενώ υπάρχουν και πολλοί που εκφράζουν έντονη ανησυχία και σκεπτικισμό. Είναι δίκαιο να πούμε, ότι αυτή η σύγκρουση για το θέμα της μετανάστευσης, δημιουργεί μια τάση σε ορισμένους κύκλους να υπερτονίζουν τα δικαιώματα μιας προϋπάρχουσας κοινότητας προκειμένου να αποκλείσουν τους νεοεισερχόμενους. Κύριο σημείο μου σε αυτή την παρέμβαση δεν είναι η σύγκρουση, που είναι απολύτως κατανοητή, αλλά η τάση να τονίσει τη δύναμη του κράτους για τον έλεγχο της κατάστασης.
Δεχόμαστε ότι ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ζώο που ζει, αναπτύσσεται και ευημερεί μέσα σε κοινότητες. Αυτές οι κοινότητες έχουν το φυσικό δικαίωμα να καθιερώσουν ένα κοινό σκοπό, την προστασία και την προώθηση του κοινού καλού, με τρόπους που δεν θα ενοχλούν τις δραστηριότητες των υπολοίπων.
Υπάρχει όμως και το “αξίωμα της κρατικής εξουσίας” που δεν είναι ούτε παράλογο ούτε και επικίνδυνο. Οι πρόσφυγες μπορούν να έχουν το βασικό δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας, να μοιράζονται τη ζωή της κοινότητας, να βρουν τρόπους για τον εαυτό τους και τις οικογένειες τους να ευημερήσουν, αλλά και να υποχρεούνται στη κείμενη νομοθεσία του κράτους που φιλοξενούνται.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει μια δυσανάλογη με τις δυνατότητες της, εισροή παρανόμων μεταναστών και προσφύγων. Από την άλλη έχουμε αδυναμία έλεγχου αυτών των μαζικών μεταναστεύσεων, που οι γεωπολιτικές αλλαγές τις κάνουν αναπόφευκτες.
Η κυβέρνηση μας πρέπει με κάποιο τρόπο να έχει πλήρη εξουσία στο θέμα. Είναι απαραίτητο να ληφθούν δομικής φύσεως μέτρα τα οποία να συνδυαστούν με μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για την μετανάστευση αφού πλέον το πρόβλημα έχει πάρει διαστάσεις εθνικής ασφαλείας.
(*) Ο Δημήτριος Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος εα, Πρόεδρος της ΕΑΑΝ Θεσσαλονίκης, αρθρογράφος-αναλυτής.
Εδώ στην Ελλάδα, υπάρχουν αρκετές φωνές που έχουν την τάση να δείχνουν συμπάθεια για τα δεινά των μεταναστών, ενώ υπάρχουν και πολλοί που εκφράζουν έντονη ανησυχία και σκεπτικισμό. Είναι δίκαιο να πούμε, ότι αυτή η σύγκρουση για το θέμα της μετανάστευσης, δημιουργεί μια τάση σε ορισμένους κύκλους να υπερτονίζουν τα δικαιώματα μιας προϋπάρχουσας κοινότητας προκειμένου να αποκλείσουν τους νεοεισερχόμενους. Κύριο σημείο μου σε αυτή την παρέμβαση δεν είναι η σύγκρουση, που είναι απολύτως κατανοητή, αλλά η τάση να τονίσει τη δύναμη του κράτους για τον έλεγχο της κατάστασης.
Δεχόμαστε ότι ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ζώο που ζει, αναπτύσσεται και ευημερεί μέσα σε κοινότητες. Αυτές οι κοινότητες έχουν το φυσικό δικαίωμα να καθιερώσουν ένα κοινό σκοπό, την προστασία και την προώθηση του κοινού καλού, με τρόπους που δεν θα ενοχλούν τις δραστηριότητες των υπολοίπων.
Υπάρχει όμως και το “αξίωμα της κρατικής εξουσίας” που δεν είναι ούτε παράλογο ούτε και επικίνδυνο. Οι πρόσφυγες μπορούν να έχουν το βασικό δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας, να μοιράζονται τη ζωή της κοινότητας, να βρουν τρόπους για τον εαυτό τους και τις οικογένειες τους να ευημερήσουν, αλλά και να υποχρεούνται στη κείμενη νομοθεσία του κράτους που φιλοξενούνται.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει μια δυσανάλογη με τις δυνατότητες της, εισροή παρανόμων μεταναστών και προσφύγων. Από την άλλη έχουμε αδυναμία έλεγχου αυτών των μαζικών μεταναστεύσεων, που οι γεωπολιτικές αλλαγές τις κάνουν αναπόφευκτες.
Η κυβέρνηση μας πρέπει με κάποιο τρόπο να έχει πλήρη εξουσία στο θέμα. Είναι απαραίτητο να ληφθούν δομικής φύσεως μέτρα τα οποία να συνδυαστούν με μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για την μετανάστευση αφού πλέον το πρόβλημα έχει πάρει διαστάσεις εθνικής ασφαλείας.
(*) Ο Δημήτριος Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος εα, Πρόεδρος της ΕΑΑΝ Θεσσαλονίκης, αρθρογράφος-αναλυτής.
RSS Feed
