Η καθημερινή σχεδόν παρουσίαση-διαπόμπευση αξιωματούχων της Κρατικής μηχανής να συλλαμβάνονται "κλέβοντες οπώρας", κάνει βεβαιότητα την υποψία του Ελληνα πολίτη οτι η κατάχρηση της εξουσίας και ο παράνομος πλουτισμός εις βάρος του Ελληνα φορολογούμενου απετέλεσε (και αποτελεί κατα την άποψή μου) το κυρίως κίνητρο της ενασχόλησής τους με τα κοινά.
Οι Νόμοι γράφονται και ψηφίζονται από τους έχοντες αυτό το προνόμιο με σκοπό να κάνουν την ζωή των πολιτών δικαιότερη, να συμβάλλουν στην ποιότητά της, να ρυθμίζουν σχέσεις ανθρώπων.
Η καθημερινή διαπόμπευση, η ξεφτίλα, ο διασυρμός της πολιτικής ζωής και των πολιτικών (δικαίως σε μεγάλο βαθμό), αυτών δηλαδή που γράφουν τους Νόμους, εκτός του ότι απαξιώνει τελείως το σύστημα και τους διακόνους του, προσδίδει στούς πολίτες μια αίσθηση ελαφρότητας όσον αφορά την τήρηση των Νόμων.
Και αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο..
Η περιφρονητική ματιά του πολίτη στον πολιτικό και η προέκτασή της στον Νόμο κρύβει μέσα της το κύτταρο του ΚΑΚΟΥ.
Είναι αυτό που θα γεννήσει σήμερα, θα αναθρέψει αύριο, θα θεριέψει μεθαύριο, την πλήρη ανυπακοή στούς Νόμους, την κατάλυση του
Κράτους.
Είναι το τελευταίο που χρειαζόμαστε σήμερα.
Γι αυτό και οι ποινές των ενόχων θα πρέπει να είναι ευθέως ανάλογες του" υψους" της εξουσίας
Ο σεβασμός στον Νόμο, στην εξουσία, σε μια ευνομούμενη πολιτεία θα έπρεπε βεβαίως να εμπνέεται από τους κρατούντες και όχι να
επιβάλεται στους πολίτες δια της τιμωρίας των κρατούντων.
Αλλά, τι ψάχνεις τώρα...