Του Δημήτρη Βαλασίδη (*)
ΤΟ ΟΜΟΓΛΩΣΣΟΝ
Είμαστε από τα λίγα ευτυχή έθνη που η ελληνική γλώσσα αποτελεί ένα από τα συστατικά του γένους μας. Από αρχαιοτάτων χρόνων έχουμε το «όμαιμον, ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον». Μικρές γλωσσικές μειονότητες Ελλήνων που μιλάνε την τουρκική ή την πομακική γλώσσα και είναι μωαμεθανοί στο θρήσκευμα, ουδόλως αλλοιώνουν την ουσία της ρήσης που προαναφέρθηκε.
ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΕΘΝΟΣ
Όμως η γλώσσα δεν αποτελεί πάντα ένα από τα στοιχεία ενός έθνους. Δηλαδή συχνά η ομιλούμενη γλώσσα δεν ταυτίζεται με την εθνική συνείδηση.
Διεθνώς υπάρχουν πολλά παραδείγματα που άλλα είναι περισσότερο γνωστά και άλλα λιγότερο. Αμερικάνοι και Αυστραλοί ομιλούν την αγγλική χωρίς να αισθάνονται Άγγλοι. Το ίδιο συμβαίνει και μέσα στο ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο με τους Σκωτσέζους, τους Ουαλούς και τους Ιρλανδούς. Οι κάτοικοι της Λατινικής Αμερικής ομιλούν την ισπανική ή την πορτογαλική, χωρίς να είναι Ισπανοί ή Πορτογάλοι αντίστοιχα. Οι γερμανόφωνοι Αλσατοί είναι φανατικοί Γάλλοι και οι κάτοικοι των γερμανόφωνων Ελβετικών Καντονιών
αισθάνονται Ελβετοί. Ο Αυστριακός που μιλάει γερμανικά δηλώνει Αυστριακός και ποτέ Γερμανός.
Στην Πατρίδα μας υπάρχουν μεγάλες ομάδες γνησίων Ελλήνων που είναι τουρκόφωνοι (πρόσφυγες κυρίως από την Μικρά Ασία), βλαχόφωνοι, αρανιτόφωνοι και σλαβόφωνοι. Στην Ιταλία έχουμε τους γραικάνους της Μεγάλης Ελλάδος. Αυτό προέκυψε μέσα από μια σειρά ιστορικών εξελίξεων ανά τους αιώνες.
ΟΙ ΣΛΑΒΟΦΩΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ
Σλαβόφωνοι Μακεδόνες Έλληνες είναι οι κάτοικοι περιοχών της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας, οι οποίοι μιλούσαν στο παρελθόν και συνεχίζουν να μιλούν ή έστω να καταλαβαίνουν ένα τοπικό ιδίωμα. Τον 18ο αιώνα στις περιοχές αυτές δημιουργήθηκε αυτό το ιδίωμα από μια δυτική βουλγαρική διάλεκτο. Με την πάροδο του χρόνου επήλθαν σημαντικές απλοποιήσεις και προστέθηκαν πολλές ελληνικές, τουρκικές, βλάχικες και αρβανίτικες λέξεις. Έτσι σχηματίστηκε ένα προφορικό μέσο επικοινωνίας που αποτέλεσε μια βοηθητική γλώσσα. Η βοηθητική αυτή γλώσσα ουδέποτε απέκτησε γραφή και επομένως δεν συναντάμε λογοτεχνικά έργα. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν κάποια τραγούδια, οπότε και σταμάτησε η δημιουργία τους. Σήμερα η σκοπιανή προπαγάνδα κυκλοφορεί μεταξύ αφελών Ελλήνων σκοπιανά τραγούδια. Οι σκοπιανές ορχήστρες, όπως και όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες είναι κατά πολύ φθηνότερα από τα ελληνικά και γι’ αυτό καλούνται σε γάμους και γλέντια στην Δυτική Μακεδονία. Να ένα καλό όπλο των σκοπιανών εναντίον της Πατρίδας μας με την εγκληματική ανοχή κάποιων, ευτυχώς ελάχιστων κατοίκων της περιοχής.
Βεβαίως το γεγονός ότι κάποιοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ή χρησιμοποιούν αυτήν την βοηθητική γλώσσα δεν σημαίνει ότι δεν ανήκουν στο Ελληνικό Έθνος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιστολή των Μοναστηριωτών προς τις μεγάλες δυνάμεις (1903), η οποία αναφέρει ότι ομιλούν ελληνικά, βλάχικα, αλβανικά ή βουλγαρικά, άλλα δεν είναι λιγότερο Έλληνες και σε κανέναν δεν επιτρέπουν να το αμφισβητεί. Από διάφορες πηγές πληροφορούμεθα υπολογισμούς, σύμφωνα με τους οποίους οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας ήταν κάποιες δεκάδες χιλιάδες. Όλες οι εκθέσεις, πορίσματα, στατιστικές και αναφορές κάνουν λόγο για σλαβόφωνους και ουδόλως ταυτίζουν το ομιλούμενο ιδίωμα με την συνείδηση που αναμφισβήτητα είναι ελληνική και όχι σκοπιανή. Όλοι οι κάτοικοι της Δυτικής Μακεδονίας, απόγονοι αρχαίων Ελληνικών πληθυσμών με ιστορική συνέχεια, αισθάνονται Έλληνες και μόνον ελάχιστοι πληρωμένοι πράκτορες έχουν διαφορετική συνείδηση. Έχουν ήδη απομονωθεί και αποτελούν μιάσματα. Ο Μακεδονικός Αγών απέδειξε ότι ο ντόπιος πληθυσμός αγκάλιασε και στελέχωσε τα αντάρτικα σώματα της ελεύθερης Ελλάδας με αποτέλεσμα την επιτυχή έκβασή του. Σήμερα πάντως δεν υπάρχουν Μακεδόνες που να μιλούν αποκλειστικά το σλαβογενές ιδίωμα. Δυστυχώς πολλές φορές ανεύθυνοι και ανίκανοι πολιτικάντηδες και τα μίσθαρνα όργανά τους αντιμετώπιζαν και ίσως αντιμετωπίζουν με απαράδεκτο τρόπο τους Μακεδόνες. Ο μαχητικός δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Φαλτάϊτς το 1927 γράφει ότι στην Μακεδονία εστάλησαν πρόσωπα της δημόσιας διοίκησης που ήταν για πέταμα και το μαρτυρικό αυτό κομμάτι της ελληνικής γης δεν αυτοδιοικείτο, αλλά διοικείτο από την νότιο Ελλάδα και μάλιστα τυραννείτο.
ΙΔΙΩΜΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Η σκοπιανή προπαγάνδα χαρακτηρίζεται από μεγάλη μεθοδικότητα και επιλέγει με μεγάλη ευστοχία τους στόχους της. Πρώτος στόχος το ομιλούμενο ιδίωμα κυρίως στην Δυτική Μακεδονία. Υπάρχει ένας βαθμός ευκολίας καθιέρωσης της «μακεδονικής» γλώσσας έναντι της βεβαρημένης με σφαγές, επιδρομές και αρπαγές βουλγαρικής γλώσσας.Ακολούθησε την δεκαετία του 1980 η ίδρυση δήθεν «μειονοτικού» κόμματος με πενιχρά αποτελέσματα.
Μέχρι την δεκαετία του1960 η ερώτηση στο τοπικό ιδίωμα ήταν «γνωρίζεις βουλγάρικα»; Ενώ στα ελληνικά «γνωρίζεις ντόπια»; Δυστυχώς αργότερα η ερώτηση έγινε: «Γνωρίζεις Μακεδονικά»; Δυστυχώς στον βωμό του κέρδους κάποιοι Θεσσαλονικείς έμποροι της Εγνατίας οδού έγραφαν στην προθήκη του καταστήματός τους «ομιλείται η μακεδονική». Έτσι συνέδραμαν ακουσίως την προσπάθεια της προπαγάνδας του γειτονικού ομόσπονδου τότε κρατιδίου. Τότε όμως, σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια, υπήρχε κράτος που υπερασπιζόταν με κάθε τρόπο τα εθνικά μας συμφέροντα. Αστυνομικοί σε επισκέψεις τους στα συγκεκριμένα καταστήματα και με το πρόσχημα αγρονομικών, υγειονομικών η άλλων ελέγχων επέβαλαν εμμέσως πλην σαφώς την αφαίρεση την συγκεκριμένων πινακίδων. Η σκοπιανή προπαγάνδα πέτυχε σε κάποια χωριά της Μακεδονίας να θεωρείται «γρεκομάνος», δηλαδη ελληνομανής, όποιος δίγλωσσος δήλωνε Έλληνας.
Πολιτικές σκοπιμότητες, δουλοπρέπεια ελληνικών κυβερνήσεων προς τις ΗΠΑ και άγνοια δημιούργησαν μια σύγχυση στην συνάφεια του σλαβογενούς ιδιώματος της Μακεδονίας και της σκοπιανής γλώσσας προς όφελος των Σκοπίων. Η σκοπιανή προπαγάνδα υποστηρίζει την γλωσσική συγγένεια ιδιώματος και σκοπιανής γλώσσας μέχρι του σημείου να τα ταυτίζει. Θέση εντελώς εξωπραγματική και μάλιστα απορριπτέα και από επιστήμονες που υποστηρίζουν γενικά θέσεις και απόψεις των Σκοπίων. Η αλήθεια είναι ότι το ιδίωμα της Δυτικής Μακεδονίας διαφέρει από απόψεως γλωσσολογίας και ιστορίας από το κατασκεύασμα που ονόμασαν «μακεδονική» γλώσσα και επέβαλαν στα Σκόπια. Αν μελετήσουμε τα λεξιλόγια των ντόπιων, της σκοπιανής γλώσσας και της βουλγαρικής θα διαπιστώσουμε ότι το σλαβογενές ιδίωμα των Ελλήνων ελάχιστη σχέση έχει με την επίσημη γλώσσα των γειτόνων μας.
Κλείνοντας θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι το ιδίωμα ξεπεράστηκε ιστορικά και δεν έχει καμμιά χρησιμότητα. Σύντομα θα εξαφανιστεί, όπως όλες οι αντίστοιχες βοηθητικές γλώσσες που είναι πλέον νεκρές. Έτσι η σκοπιανή προπαγάνδα θα χάσει το σημαντικότερο ίσως επιχείρημά της.
(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι:
Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
ΤΟ ΟΜΟΓΛΩΣΣΟΝ
Είμαστε από τα λίγα ευτυχή έθνη που η ελληνική γλώσσα αποτελεί ένα από τα συστατικά του γένους μας. Από αρχαιοτάτων χρόνων έχουμε το «όμαιμον, ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον». Μικρές γλωσσικές μειονότητες Ελλήνων που μιλάνε την τουρκική ή την πομακική γλώσσα και είναι μωαμεθανοί στο θρήσκευμα, ουδόλως αλλοιώνουν την ουσία της ρήσης που προαναφέρθηκε.
ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΕΘΝΟΣ
Όμως η γλώσσα δεν αποτελεί πάντα ένα από τα στοιχεία ενός έθνους. Δηλαδή συχνά η ομιλούμενη γλώσσα δεν ταυτίζεται με την εθνική συνείδηση.
Διεθνώς υπάρχουν πολλά παραδείγματα που άλλα είναι περισσότερο γνωστά και άλλα λιγότερο. Αμερικάνοι και Αυστραλοί ομιλούν την αγγλική χωρίς να αισθάνονται Άγγλοι. Το ίδιο συμβαίνει και μέσα στο ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο με τους Σκωτσέζους, τους Ουαλούς και τους Ιρλανδούς. Οι κάτοικοι της Λατινικής Αμερικής ομιλούν την ισπανική ή την πορτογαλική, χωρίς να είναι Ισπανοί ή Πορτογάλοι αντίστοιχα. Οι γερμανόφωνοι Αλσατοί είναι φανατικοί Γάλλοι και οι κάτοικοι των γερμανόφωνων Ελβετικών Καντονιών
αισθάνονται Ελβετοί. Ο Αυστριακός που μιλάει γερμανικά δηλώνει Αυστριακός και ποτέ Γερμανός.
Στην Πατρίδα μας υπάρχουν μεγάλες ομάδες γνησίων Ελλήνων που είναι τουρκόφωνοι (πρόσφυγες κυρίως από την Μικρά Ασία), βλαχόφωνοι, αρανιτόφωνοι και σλαβόφωνοι. Στην Ιταλία έχουμε τους γραικάνους της Μεγάλης Ελλάδος. Αυτό προέκυψε μέσα από μια σειρά ιστορικών εξελίξεων ανά τους αιώνες.
ΟΙ ΣΛΑΒΟΦΩΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ
Σλαβόφωνοι Μακεδόνες Έλληνες είναι οι κάτοικοι περιοχών της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας, οι οποίοι μιλούσαν στο παρελθόν και συνεχίζουν να μιλούν ή έστω να καταλαβαίνουν ένα τοπικό ιδίωμα. Τον 18ο αιώνα στις περιοχές αυτές δημιουργήθηκε αυτό το ιδίωμα από μια δυτική βουλγαρική διάλεκτο. Με την πάροδο του χρόνου επήλθαν σημαντικές απλοποιήσεις και προστέθηκαν πολλές ελληνικές, τουρκικές, βλάχικες και αρβανίτικες λέξεις. Έτσι σχηματίστηκε ένα προφορικό μέσο επικοινωνίας που αποτέλεσε μια βοηθητική γλώσσα. Η βοηθητική αυτή γλώσσα ουδέποτε απέκτησε γραφή και επομένως δεν συναντάμε λογοτεχνικά έργα. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν κάποια τραγούδια, οπότε και σταμάτησε η δημιουργία τους. Σήμερα η σκοπιανή προπαγάνδα κυκλοφορεί μεταξύ αφελών Ελλήνων σκοπιανά τραγούδια. Οι σκοπιανές ορχήστρες, όπως και όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες είναι κατά πολύ φθηνότερα από τα ελληνικά και γι’ αυτό καλούνται σε γάμους και γλέντια στην Δυτική Μακεδονία. Να ένα καλό όπλο των σκοπιανών εναντίον της Πατρίδας μας με την εγκληματική ανοχή κάποιων, ευτυχώς ελάχιστων κατοίκων της περιοχής.
Βεβαίως το γεγονός ότι κάποιοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ή χρησιμοποιούν αυτήν την βοηθητική γλώσσα δεν σημαίνει ότι δεν ανήκουν στο Ελληνικό Έθνος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιστολή των Μοναστηριωτών προς τις μεγάλες δυνάμεις (1903), η οποία αναφέρει ότι ομιλούν ελληνικά, βλάχικα, αλβανικά ή βουλγαρικά, άλλα δεν είναι λιγότερο Έλληνες και σε κανέναν δεν επιτρέπουν να το αμφισβητεί. Από διάφορες πηγές πληροφορούμεθα υπολογισμούς, σύμφωνα με τους οποίους οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας ήταν κάποιες δεκάδες χιλιάδες. Όλες οι εκθέσεις, πορίσματα, στατιστικές και αναφορές κάνουν λόγο για σλαβόφωνους και ουδόλως ταυτίζουν το ομιλούμενο ιδίωμα με την συνείδηση που αναμφισβήτητα είναι ελληνική και όχι σκοπιανή. Όλοι οι κάτοικοι της Δυτικής Μακεδονίας, απόγονοι αρχαίων Ελληνικών πληθυσμών με ιστορική συνέχεια, αισθάνονται Έλληνες και μόνον ελάχιστοι πληρωμένοι πράκτορες έχουν διαφορετική συνείδηση. Έχουν ήδη απομονωθεί και αποτελούν μιάσματα. Ο Μακεδονικός Αγών απέδειξε ότι ο ντόπιος πληθυσμός αγκάλιασε και στελέχωσε τα αντάρτικα σώματα της ελεύθερης Ελλάδας με αποτέλεσμα την επιτυχή έκβασή του. Σήμερα πάντως δεν υπάρχουν Μακεδόνες που να μιλούν αποκλειστικά το σλαβογενές ιδίωμα. Δυστυχώς πολλές φορές ανεύθυνοι και ανίκανοι πολιτικάντηδες και τα μίσθαρνα όργανά τους αντιμετώπιζαν και ίσως αντιμετωπίζουν με απαράδεκτο τρόπο τους Μακεδόνες. Ο μαχητικός δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Φαλτάϊτς το 1927 γράφει ότι στην Μακεδονία εστάλησαν πρόσωπα της δημόσιας διοίκησης που ήταν για πέταμα και το μαρτυρικό αυτό κομμάτι της ελληνικής γης δεν αυτοδιοικείτο, αλλά διοικείτο από την νότιο Ελλάδα και μάλιστα τυραννείτο.
ΙΔΙΩΜΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Η σκοπιανή προπαγάνδα χαρακτηρίζεται από μεγάλη μεθοδικότητα και επιλέγει με μεγάλη ευστοχία τους στόχους της. Πρώτος στόχος το ομιλούμενο ιδίωμα κυρίως στην Δυτική Μακεδονία. Υπάρχει ένας βαθμός ευκολίας καθιέρωσης της «μακεδονικής» γλώσσας έναντι της βεβαρημένης με σφαγές, επιδρομές και αρπαγές βουλγαρικής γλώσσας.Ακολούθησε την δεκαετία του 1980 η ίδρυση δήθεν «μειονοτικού» κόμματος με πενιχρά αποτελέσματα.
Μέχρι την δεκαετία του1960 η ερώτηση στο τοπικό ιδίωμα ήταν «γνωρίζεις βουλγάρικα»; Ενώ στα ελληνικά «γνωρίζεις ντόπια»; Δυστυχώς αργότερα η ερώτηση έγινε: «Γνωρίζεις Μακεδονικά»; Δυστυχώς στον βωμό του κέρδους κάποιοι Θεσσαλονικείς έμποροι της Εγνατίας οδού έγραφαν στην προθήκη του καταστήματός τους «ομιλείται η μακεδονική». Έτσι συνέδραμαν ακουσίως την προσπάθεια της προπαγάνδας του γειτονικού ομόσπονδου τότε κρατιδίου. Τότε όμως, σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια, υπήρχε κράτος που υπερασπιζόταν με κάθε τρόπο τα εθνικά μας συμφέροντα. Αστυνομικοί σε επισκέψεις τους στα συγκεκριμένα καταστήματα και με το πρόσχημα αγρονομικών, υγειονομικών η άλλων ελέγχων επέβαλαν εμμέσως πλην σαφώς την αφαίρεση την συγκεκριμένων πινακίδων. Η σκοπιανή προπαγάνδα πέτυχε σε κάποια χωριά της Μακεδονίας να θεωρείται «γρεκομάνος», δηλαδη ελληνομανής, όποιος δίγλωσσος δήλωνε Έλληνας.
Πολιτικές σκοπιμότητες, δουλοπρέπεια ελληνικών κυβερνήσεων προς τις ΗΠΑ και άγνοια δημιούργησαν μια σύγχυση στην συνάφεια του σλαβογενούς ιδιώματος της Μακεδονίας και της σκοπιανής γλώσσας προς όφελος των Σκοπίων. Η σκοπιανή προπαγάνδα υποστηρίζει την γλωσσική συγγένεια ιδιώματος και σκοπιανής γλώσσας μέχρι του σημείου να τα ταυτίζει. Θέση εντελώς εξωπραγματική και μάλιστα απορριπτέα και από επιστήμονες που υποστηρίζουν γενικά θέσεις και απόψεις των Σκοπίων. Η αλήθεια είναι ότι το ιδίωμα της Δυτικής Μακεδονίας διαφέρει από απόψεως γλωσσολογίας και ιστορίας από το κατασκεύασμα που ονόμασαν «μακεδονική» γλώσσα και επέβαλαν στα Σκόπια. Αν μελετήσουμε τα λεξιλόγια των ντόπιων, της σκοπιανής γλώσσας και της βουλγαρικής θα διαπιστώσουμε ότι το σλαβογενές ιδίωμα των Ελλήνων ελάχιστη σχέση έχει με την επίσημη γλώσσα των γειτόνων μας.
Κλείνοντας θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι το ιδίωμα ξεπεράστηκε ιστορικά και δεν έχει καμμιά χρησιμότητα. Σύντομα θα εξαφανιστεί, όπως όλες οι αντίστοιχες βοηθητικές γλώσσες που είναι πλέον νεκρές. Έτσι η σκοπιανή προπαγάνδα θα χάσει το σημαντικότερο ίσως επιχείρημά της.
(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι:
Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
RSS Feed
